Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

«Πάρθεν»



«Aυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
“Πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη”.
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
“ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης”,
ακούσθηκε κ’ είπε να πάψουν πια
“πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια”
πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλίμονον μοιραίον πουλί “απαί την Πόλην έρται”
με στο “φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν”.
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
“Χέρας υιός Γιανίκας έν” αυτός το παίρνει το χαρτί,
και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
“Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.”»



Κ.Π. Καβάφης, «Πάρθεν».

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Η Παιδεία ως εθνική άμυνα.


του καθηγητού Γεωργίου Μπαμπινιώτη

Η έννοια τής «εθνικής άμυνας» είναι μια σύνθετη έννοια που περιλαμβάνει κάθε μορφή υπεράσπισης ενός έθνους έναντι επιβουλών και διεκδικήσεων που –άμεσα ή έμμεσα– απειλούν την ύπαρξη, την επιβίωση και την ακεραιότητά του. Κάθε αντίσταση και αγώνας, ένοπλος ή ηθικός, εναντίον έμπρακτης ή επαπειλούμενης αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τής ελευθερίας και τής αξιοπρέπειας ενός έθνους συνιστά ό,τι ονομάζουμε εθνική άμυνα.

Δεν είναι δε τυχαίο ότι η έννοια τής άμυνας έχει συνδεθεί με την έννοια τού έθνους (μιλούμε για εθνική άμυνα), αφού η άμυνα αναλαμβάνεται και ασκείται κυρίως από τις ένοπλες δυνάμεις μιας χώρας, για να διαφυλαχθούν τα ιερά και τα όσια τα οποία συνιστούν ένα έθνος: η πατρίδα, η θρησκεία, η οικογένεια, οι θεσμοί, η ελευθερία, η δημοκρατία, η παιδεία, ο πολιτισμός. Η εθνική άμυνα απλώνεται και σκεπάζει όλα όσα ενσαρκώνει ο ιστορικός βίος ενός έθνους, η εθνική του υπόσταση, η ταυτότητά του ως έθνους. 

Γι’ αυτό και η άμυνα τού έθνους, η εθνική του άμυνα, έχει μεν ως επίκεντρο και ως αιχμή το ένοπλο τμήμα τής εθνικής άμυνας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά επεκτείνεται και σε μια ηθική και πνευματική άμυνα η οποία περιβάλλει, συμπληρώνει και εμπνέει την εθνική άμυνα. Γιατί δεν πολεμάς και δεν θυσιάζεις τη ζωή σου για την πατρίδα, αν δεν πιστεύεις σε αξίες κι αν δεν εμπνέεσαι από ιδανικά...

Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

"the Anastatica project"

Η Ελληνική μουσική ως ρόδον της Ιεριχούς



Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Γ. Κοντογιώργης - Η αντίσταση των εννοιών

Η στρέβλωση των εννοιών "Ελευθερία" και "Δημοκρατία" και ο Διαφωτισμός ως οπισθοδρόμηση.


Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Η αντίσταση των εννοιών», που έγινε στις 29.2.2016 στο Καφέ Φίλιον, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Φίλοι στο Φίλιον.

Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Δημήτρης Σκουρτέλης: Για το Άγιον Φως εσείς, για την Ολυμπιακή φλόγα εγώ...


Η πρώτη μεταλαμπάδευση της Ολυμπιακής φλόγας σε μια Ναζιστική τελετή στο Βερολίνο το 1936


Διαβάζω πως η “Ένωση Αθέων” καταγγέλλει την μεταφορά του Αγίου Φωτός.
Αναρωτιέμαι τι θα πει ή τι έχει πει για την φασιστική (και παγανιστική) τελετή της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας...

Αν δεν υπολογίσουμε ένα σωρό "ακοίμητα φώτα" που πιθανόν έκαιγαν στην Ολυμπία, πουθενά δεν αναφέρεται τελετή αφής ή μεταφοράς φλόγας με αφορμή τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες.
Οι Έλληνες, γενικά, συνήθιζαν να μεταφέρουν φωτιά γιατί δεν ήταν εύκολο να ανάψουν νέα με τα μέσα της εποχής. Αυτό όμως δεν γινόταν με φλόγα, αλλά με διάφορα είδη βραδύκαυστου υλικού που σιγόκαιγε σε κάποιο δοχείο.
Μεταφορά ιερής φωτιάς αναφέρεται μετά την μάχη των Πλαταιών, και αλλού, από τη νήσο της Δήλου στην Λήμνο, όπου έσβηναν όλες οι φωτιές και άναβαν ξανά με αυτήν. Αυτό το τελευταίο, είναι πολύ πλησιέστερο στο σημερινό έθιμο του Αγίου Φωτός, παρά στην Ολυμπιακή φλόγα. Συνεπώς η τελετή της Ολυμπιακής φλόγας δεν μπορεί να θεωρηθεί Ελληνική.

Ο Ελληνισμός της Συρίας




Χρ. Γιανναράς «Ο αποφατισμός στην ποίηση και τη θεολογία»




Διάλεξη του κ. Χρήστου Γιανναρά, Ομότιμου Καθηγητή της Φιλοσοφίας, με θέμα: Τρίτη 19 Απριλίου 2016 στην Αίθουσα Οπτικοακουστικών Μέσων της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

Συντόνισε η αναπλ. πρόεδρος και καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας κ. Κίρκη Κεφαλέα και συμμετείχε στην συζήτση, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του τμήματος καθηγητής κ. Σωτήριος Δεσπότης.

Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με θέμα «Θεολογία και Λογοτεχνία» του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του ΕΚΠΑ.