Γ.Μπαμπινιώτης: «'Ολα είναι Γλώσσα»

Ομιλία με θέμα "παιδεία και γλώσσα" που εκφωνήθηκε από τον γνωστό  καθηγητή στα πλαίσια της Χρηστιδείου Τελετής βράβευσης των αριστούχων μαθητών της Φλώρινας, υπό την αιγίδα του Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου "Αριστοτέλης".
Ο καθηγητής Γ.Μπαμπινιώτης διεγείρει το ακροατήριό του για να ψηλαφήσουν μαζί τα άδυτα του ανθρωπίνου πνεύματος και της Παιδείας.

«Πολιτική ορθότητα» και αντιχριστιανική υστερία!

Θανάσης Κ.

Ο Guardian είναι μια βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα. 

Αρκετά «ανοικτή» στις απόψεις που φιλοξενεί, αλλά σταθερά προσηλωμένη στην αριστερόστροφη ατζέντα την διεθνούς «πολιτικής ορθότητας».

Χθες δημοσίευσε ένα άρθρο που αξίζει να προσεχθεί Τίτλος του:
«Όπως δείχνουν οι επιθέσεις στην Σρι Λάνκα, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν σοβαρούς διωγμούς διεθνώς!»

(As the Sri Lanka attacks show, Christians worldwide face serious persecution).
Το λέει και η αρθρογραφία του Guardian, πλέον…
Όχι τίποτε… «ακροδεξιοί»!

Αξίζει να αναφέρω τρία μικρά αποσπάσματα από το άρθρο αυτό:

Πρώτο:
«Ζούμε μια περίοδο όπου συμβαίνουν από τους πιο σοβαρούς διωγμούς των Χριστιανών στην Ιστορία! Και οι περισσότεροι αρνούνται να το παραδεχθούν. Ίσως κάποιοι δεν θέλουν να μιλάνε γι’ αυτό, φοβούμενοι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εύκολο άλλοθι για Ισλαμοφοβία…»
Τώρα το παραδέχεται και ο Guardian.

 

Ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Κινδυνεύει το μέλλον της χώρας από την υποβάθμιση της διδασκαλίας των Aρχαίων Ελληνικών; Σιγά τα ωά, θα μου πείτε. Εδώ ο κόσμος καίγεται, το παιδί δεν έχει πού την κεφαλήν κλίνη, τα Aρχαία το μάραναν. Κι όμως το μάραναν. Διότι τα Aρχαία δεν είναι μόνον αρχικοί χρόνοι και τριτόκλιτα.

Τα Aρχαία Ελληνικά δεν αποκαλύπτουν μόνον τον βαθύ ιστορικό ορίζοντα της γλώσσας που μιλάει ο σημερινός μαθητής, τις μνήμες της, την ευαισθησία της, τις δυνατότητες που είχε κάποτε να παράγει σκέψη. Διδάσκουν και πολιτισμό. Και, όταν τα εξορίσεις από τη γενική παιδεία και τα θεωρήσεις κατάλληλα μόνον για τους ειδικούς, απλώς στερείς από τους υπολοίπους αυτήν την πολιτισμική προοπτική. Το ίδιο ισχύει και για τα Λατινικά. Πάντα τα θεωρούσαμε τους φτωχοδιάβολους της παιδείας μας. Ο σοφός κ. Γαβρόγλου τα υποβάθμισε σε μάθημα επιλογής για όσους φιλοδοξούν να σπουδάσουν στη Νομική ή στη Φιλοσοφική. Στους υπολοίπους ο κερδισμένος χρόνος θα καλυφθεί με χορήγηση μεθαδόνης, κοινωνιολογίας. Τι αξία έχει η ελληνική λογοτεχνία μπροστά στις διακόσιες κακογραμμένες σελίδες που θα αποκαλύπτουν την κρυφή γοητεία της ταξικής πάλης; Το είχε πει ο Τσαρούχης από την εποχή που η προοδευτική διανόηση χειροκροτούσε το μονοτονικό. «Μα είναι τόσο τεμπέληδες, που βαριούνται να βάλουν μια περισπωμένη;» Οσο λιγότερο, τόσο καλύτερο. Το μότο της εκπαιδευτικής πολιτικής του Γαβρόγλου.

Λιγότερος κόπος συνεπάγεται λιγότερες απαιτήσεις. Αντί για την ολοκλήρωση της εγκυκλίου παιδείας, της στοιχειώδους μόρφωσης, το λύκειο παρέχει υπηρεσίες φροντιστηρίου. Χαμηλά, όσο μπορείς πιο χαμηλά. Μπορείς να μη δώσεις εξετάσεις αν τις βαριέσαι, αρκεί να δεχθείς να σε στείλουν στα αζήτητα, κατ’ ευφημισμόν «τμήματα με χαμηλότερη ζήτηση». Παραδέξου πως είσαι τενεκές και όλα θα πάνε καλά. Γιατί είναι επικίνδυνη η αναβάθμιση των ΤΕΙ σε ΑΕΙ; Επειδή πρόκειται για υποβάθμιση των ΑΕΙ, αφού η αναβάθμιση των ΤΕΙ δεν προϋποθέτει καμιά αναβάθμιση ούτε του διδακτικού προσωπικού ούτε της διδακτέας ύλης. Βλέπετε, ο κ. Γαβρόγλου δεν είναι κάνας τυχαίος. Εχει ολοκληρωμένη άποψη για την εκπαίδευση. Εχοντας ζήσει στο πανεπιστήμιο μια ζωή, έχει γίνει σαν τον Γκράουτσο Μαρξ. Περιφρονεί τη λέσχη που δέχεται ανθρώπους σαν κι αυτόν για μέλη της.

Θεωρούμε τον Πολάκη επικίνδυνο. Είτε γιατί καπνίζει επιδεικτικά είτε γιατί βρίζει και απειλεί. Ο Κατρούγκαλος έκανε ένα ασφαλιστικό που αποτέλειωσε τη μεσαία τάξη. Ο Τσακαλώτος ξέρει μόνον να εισπράττει φόρους για τα πλεονάσματα του αφεντικού του. Ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους όμως είναι ο Γαβρόγλου. Αυτός υπονομεύει τη μόνη δυνατότητα που έχει η χώρα να βγει από το κώμα. Φτιάχνει μια εκπαίδευση μειωμένων απαιτήσεων, μια κρεατομηχανή παραγωγής Ελλήνων ακόμη πιο αμόρφωτων, με ακόμη λιγότερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους.

http://www.kathimerini.gr/1019846/opinion/epikairothta/politikh/o-pio-epikindynos-ap-oloys

Η ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας

Από τα πρωτο-Ελληνικά μέχρι σήμερα, μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση.

Ο κ.Δημ.Σταθακόπουλος στο militaire.gr

Σημαντικότατη και με ιδιαίτερη βαρύτητα η συνέντευξη του νομικού και πολιτικού επιστήμονα κ.Σταθακόπουλου στον κ.Καρβουνόπουλο και στο militaire .gr

Ποιος είναι ο Ερντογάν; Είναι όντως παράφρων; Είναι τελικά "απρόβλεπτος"; Ποια είναι διαχρονικά η Τουρκία και ποια τα ταυτοτικά της προβλήματα;

Τι είναι Πατρίδα, και τι είναι Κράτος; Ποιος ο ρόλος του Νεοελληνικού Κράτους, και ποια η σχέση του με την κοινωνία; Έχουμε "Δημοκρατία", ή είναι τελικά μια φενάκη;

Αυτά και πολλά άλλα διεκπεραιώνονται στην συνέντευξη. Στερεότυπα ανατρέπονται, φαλκιδεύσεις καταγγέλλονται, λεπτές έννοιες αναδεικνύονται.

Έξοδος 1826

Η ταινία «Έξοδος 1826» είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή και αφορά την ιστορία 120 αντρών από τη Σαμαρίνα Γρεβενών και τα γύρω χωριά, που έσπευσαν να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου, τον Απρίλιο του 1826. Η ταινία είναι βασισμένη στο δημοτικό μας τραγούδι «Παιδιά της Σαμαρίνας», στα διασωθέντα ιστορικά στοιχεία και στη μυθοπλασία. 

Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι του Βασίλη Τσικάρα, η φωτογραφία του Δημήτρη Σταμπολή, η μουσική σύνθεση του Κανάρη Κεραμάρη, ενώ 2 παραδοσιακά τραγούδια επεξεργάστηκε ο Πάνος Κοσμίδης. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι οι Δημήτρης Παπαδόπουλος, Λεωνίδας Κακούρης, Μαρία Ανδρούτσου. 

Η ταινία έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Παιδείας (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) ως ταινία «υψηλής ποιότητας» κι έχει επιλεγεί από το ΥΠΕΞ (Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού) για το παγκόσμιο πρόγραμμα προβολών του στην ομογένεια με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης. Αρχή θα γίνει το φθινόπωρο του 2018 από το σπίτι της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό. 

Λίγα λόγια για το έργο Ο καπετάνιος Μίχος Φλώρος επιστρέφει στη Σαμαρίνα για να πάρει κι άλλους άντρες και να τους οδηγήσει στο Μεσολόγγι συμπληρώνοντας το ήδη υπάρχον σώμα, στη ντάπια του στρατηγού Μακρή. Έτσι, με τη βοήθεια του προσωπικού του φίλου Ηλία Μανάκα κι άλλους 25 άντρες ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι προκειμένου να συναντήσουν στο Μεσολόγγι, τον Ζήση Χατζημάτη και τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους. 

Στις 31 Μαρτίου του 1826 ξεκινά η δύσκολη πορεία τους, μέσα από τα βουνά. Την ίδια ώρα, οι γυναίκες στο χωριό προσπαθούν να μάθουν από την Ελένη Φλώρου, την πραγματική αιτία της ξαφνικής φυγής των αντρών τους. Ο Ιμπραήμ πασάς και ο Τούρκος Φρούραρχος της Άρτας Ν. Σερβάν ετοιμάζουν την τελική επίθεση στο Μεσολόγγι.

Αποπαίδευση

«Ο πολύς κόσμος, κι εγώ μαζί του, έχει ξεχάσει την ανάγνωση. Όλοι προπονούμαστε, μέσω διαδικτύου, στις μικρές αφηγήσεις. Δοκιμάστε να διαβάσετε ένα μεγάλο αφήγημα, μεγαλύτερο από 3-4 σελίδες ή μια πολιτική ανάλυση μεγαλύτερη από 5-6 οθόνες»

Από τον Θωμά Αργυρέα

«Το μεγαλύτερο μέρος της σκέψης των περισσοτέρων ανθρώπων είναι ακούσιο, αυτόματο και επαναληπτικό. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα είδος νοητικών παρασίτων και δεν εκπληρώνει κανέναν αληθινό σκοπό.
Για την ακρίβεια, δεν σκέφτεσαι, η σκέψη σού συμβαίνει. Η λέξη «σκέφτομαι» υποδηλώνει βούληση. Υποδηλώνει ότι έχεις κάποιο λόγο στο ζήτημα, ότι υπάρχει επιλογή από τη μεριά σου. Για τους περισσότερους ανθρώπους δεν ισχύει ακόμα αυτό. Η λέξη «σκέφτομαι» είναι εξίσου λανθασμένη με το «χωνεύω» ή «κυκλοφορώ το αίμα μου». Η πέψη συμβαίνει, η κυκλοφορία συμβαίνει, η σκέψη συμβαίνει.
Η φωνή μέσα στο κεφάλι έχει τη δική της ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι στο έλεος αυτής της φωνής. Κατέχονται από τη σκέψη, από τον νου. Και αφού ο νους εκπαιδεύεται από το παρελθόν με εξαρτητική μάθηση, στη συνέχεια υποχρεώνεσαι να αναπαριστάς το παρελθόν ξανά και ξανά. Ο όρος της ανατολικής φιλοσοφίας γι αυτό είναι κάρμα.»
Από το βιβλίο «Για μια νέα ζωή», Eckhart Tolle, Εκδ. Λιβάνη

Έφυγε από την ζωή ο κορυφαίος ιστορικός Σπύρος Βρυώνης

Μια σημαντική προσωπικότητα του Ελληνισμού, ο ιστορικός Σπύρος Βρυώνης έφυγε από την ζωή την Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019 στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια. Ο Σπύρος Βρυώνης άφησε εποχή με το έργο του. Κορυφαία θεωρείται η επιστημονική δουλειά που άφησε πίσω του για τους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 1955, καθώς και για την Παρακμή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού στη Μικρά Ασία και διαδικασία Εξισλαμισμού (11ος -15ος αιώνας).

Γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1928 στην Μέμφιδα του Τεννεσί των Ηνωμένων Πολιτειών, από γονείς μετανάστες καταγόμενους από την Κεφαλονιά.

Το 1950 αποφοίτησε από το South- Western College της Μέμφιδας και έλαβε υποτροφία από το ίδρυμα Fulbright προκειμένου να ειδικευθεί στην ελληνική κλασική φιλολογία και αρχαιολογία στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών της Αθήνας.

Το 1951 επέστρεψε στις ΗΠΑ και παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ιστορικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ από όπου απέκτησε διαδοχικά μεταπτυχιακό και διδακτορικό το 1956 με θέμα της διατριβής του «The internal history of Byzantium during the time of troubles, 1057-81».

Εργάστηκε ως ερευνητής στο Βυζαντινό Ινστιτούτο του Dumbarton Oaks και στο Κέντρο Μεσανατολικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Σπουδών της Εγγύς Ανατολής του Πανεπιστημίου του Λος Άντζελες από το 1972 μέχρι το 1975 και από το 1979 μέχρι το 1982.

Από το 1976 μέχρι το 1979 διορίζεται ως μετακλητός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να διδάξει Ιστορία των Μέσων και των Νεωτέρων Χρόνων. Επιστρέφει στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες και διορίζεται προϊστάμενος του Κέντρου Αρμενικών Σπουδών του ίδιου πανεπιστημίου.

Τον Ιούνιο του 1985 συστήνει στη μνήμη του πρόωρα χαμένου γιου του Σπυρίδωνα-Βασίλη, Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Σακραμέντο της Καλλιφόρνιας. Το 1988 καλείται να αναλάβει τη διεύθυνση του Ωνάσειου Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

περισσότερα:  https://ardin-rixi.gr/archives/211403

Δημήτρης Καραγιάννης : To "political correct" κινδυνεύει να καταδυναστεύσει την ζωή

Επίκεντρο ο πυρήνας της οικογένειας να μετατραπεί σε "πελάτη" των πολυεθνικών Ο καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχοθεραπευτής , επικεφαλής του Κέντρου "Αντίστιξη" Δημήτρης Καραγιάννης , μιλώντας στον 98.4 για την πρόθεση της κυβέρνησης Μακρόν να αντικαταστήσει στα επίσημα σχολικά έγγραφα τους όρους "μητέρα" και "πατέρας" με τους όρους "γονέας 1" και "γονέας 2", έκανε λόγο για ευθέως χτύπημα της μητρότητας και της πατρότητας, ακόμη και στα ομόφυλα ζευγάρια.

Κατά τον Δημήτρη Καραγιάννη, φαίνεται οτι με πρόσχημα τα ατομικά δικαιώματα και τον "πόλεμο ενάντια στις διακρίσεις" εισερχόμαστε στην απόλυτα ζοφερή σύγχρονη εκδοχή των απρόσωπων κοινωνιών.

Με πρόσχημα την "υπεράσπιση της ετερότητας" οι παρακμιακές "φιλελεύθερες" δήθεν απόψεις , προστασίας των ιδιαιτεροτήτων , καταλήγουν να καταργήσουν κάθε ετερότητα και κάθε διαφορετικότητα.

Για τις ελίτ της παγκοσμιοποίησης δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε μαμάδες, ούτε μπαμπάδες,μόνο "πελάτης 1" και "καταναλωτής 2". Το "σκοτάδι" έρχεται με μανδύα πολύχρωμο και στοχεύει καταρχήν στα μυαλά μας.

Μακεδονικό, το έσχατο σύνορο της ελληνικής Αριστεράς

Του Γιώργου Καραμπελιά



Όσοι προερχόμαστε από την ελληνική Αριστερά είμαστε υποχρεωμένοι να διατρέξουμε έναν μακρύ και δύσβατο δρόμο για να απελευθερωθούμε από τις ιδεοληψίες και το βάρος λέξεων και ιδεολογημάτων που είχαν καθορίσει τόσο την ιστορική Αριστερά όσο και τον μαρξισμό στην ηγεμονική του εκδοχή. Και αυτό γιατί θα έπρεπε να αποτινάξουμε από πάνω μας ένα διπλό βάρος.

Αρχικώς, το βάρος του μαρξιστικού μονοδιάστατου σύμπαντος –όλες οι αντιθέσεις, άνθρωπος-φύση, ανθρώπινη φύση-κοινωνία, άνδρας-γυναίκα, εθνικές και εθνοτικές ταυτότητες κλπ κλπ, ανάγονται τελικώς σε μία και μοναδική αντίθεση, την ταξική και αποτελούν απλώς υποπαράγωγά της.

Ως Έλληνες αριστεροί, επικαθοριζόμενοι από την κυρίαρχη στην ελληνική Αριστερά κομμουνιστική παράδοση, θα έπρεπε να απαλλαγούμε από μια βαθιά ριζωμένη προκατάληψη απέναντι στον Ελληνισμό και το ελληνικό έθνος. Προκατάληψη που δεν σφράγισε μόνο τη σκέψη των ιδρυτών της κομμουνιστικής Αριστεράς (Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν) αλλά και την ελληνική μαρξιστική και κομμουνιστική παράδοση.

Πολεμούν τον Ελληνισμό ανεπιτυχώς!

γράφει ο Παύλος Αλτίνης

Σε προηγούμενο άρθρο μου προέβαλα τους λόγους για τους οποίους, κατά την γνώμη μου, μας πολεμούν εμάς τους Έλληνες. Το εν λόγω άρθρο καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: 

«θέλουν να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, δηλαδή να οικειοποιηθούν και να ελέγξουν, και την Ελληνικότητα (δηλαδή το Ελληνικώς ζειν) και το Ελληνικό πνεύμα (δηλαδή το Ελληνικώς σκέπτεσθαι). Για να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, πρέπει να υφαρπάξουν την Ελληνική Ιστορία και την Ελληνική γη (η οποία, επιπλέον, είναι και πολύ πλούσια). Αυτός είναι ο λόγος που μας πολεμούν!…».


Επειδή μας πολεμούν, γι’ αυτό σήμερα έχουν εξοβελίσει την μελέτη των κλασσικών Ελλήνων φιλοσόφων και συγγραφέων.
Γι’ αυτό και παλαιότερα μας δίδασκαν τους κλασσικούς με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους καθιστούν απεχθείς, ενώ σήμερα σχεδόν δεν τους διδάσκουν.
Και όλα αυτά με την συνεργασία ενός παχυλά αμειβόμενου και υποταγμένου διεθνούς κλειστού ιερατείου «κλασσικιστών».
(Εδώ αξίζει να αναφέρω το βιβλίο με τίτλο «Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;», των Victor Davies Hanson και John Heath.) 

Για να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, πρέπει να μην υπάρχουν κληρονόμοι του Ελληνισμού.

 

Βίοι παράλληλοι μιας εθνομηδενιστικής απάτης

  

ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)

  

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα στη «μεγάλη πορεία» του εθνοαποδομητισμού (στο εξής εθνομηδενισμός) στην Ελλάδα; Ήταν η θεωρία για την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας, η οποία, όμως, εγκαταλείφθηκε νωρίς (παρότι εκδηλώθηκε λυσσαλέα), διότι δεν μπορούσε να απαντήσει στο στοιχειώδες ερώτημα: «Ποια μέρα, ποια βδομάδα, ποιον μήνα, ποιο έτος, ποιον αιώνα έπαψε να ομιλείται ή να γράφεται η ελληνική γλώσσα στη λόγια ή δημώδη μορφή της στην κυρίως Ελλάδα ή στις ευρύτερες περιοχές που περιείχαν Ελληνισμό;».

Αν όμως το πρώτο βήμα εγκαταλείφθηκε νωρίς, το δεύτερο βήμα, η περίφημη «ασυνέχεια του ελληνικού έθνους» (παρότι βλακώδης θεωρία όσο και εκείνη για την ασυνέχεια της γλώσσας) περπάτησε και περπατάει ακόμα. Βασικό σόφισμα των εθνομηδενιστών είναι η πρωθύστερη χρήση της έννοιας του έθνους (που στη διαχρονία του έχει διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς) και η ταύτισή της με τις εθνικές διεργασίες της νεώτερης μόνον εποχής.

Παρουσιάζουν με αξιοπερίεργη «αυθεντία» το έθνος συνυφασμένο με την εποχή μετά τον Διαφωτισμό, ταυτισμένο σχεδόν με τα αστικά κράτη, ή τις νεώτερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Παραγνωρίζουν, όμως, τις προγενέστερες μορφές του έθνους. Μορφές για τις οποίες, αν καταδεχόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς θα ήταν το ίδιο βλάκας, όσο ορισμένοι εκ των εθνομηδενιστών, όταν έφθασαν να ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος. Προφανώς την Επανάσταση αυτή την έκαναν Πετσενέγοι!

Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου: Mια 16χρονη δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα

Για την ηρωική αυτή δασκάλα που 16 χρονών πήγε να διδάξει στους σλαβόφωνους Έλληνες ενός χωριού της άνω κοιλάδας του Στρυμώνα,αμιγώς ελληνικoύ χωριού, του οποίου όμως οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν στο Νέο Πετρίτσι των Σερρών. δεν έχουν γραφτεί πολλά.

Την ανακάλυψα μέσα από μια αναζήτηση φωτογραφιών για τις δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα και έμεινα άναυδη για την μεγάλη προσφορά της. Η Φωτεινή δεν έδωσε την ζωή της για την πατρίδα, όπως άλλες δασκάλες που αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις (δες στο τέλος του άρθρου τους συνδέσμους), είχε όμως μια σημαντικότατη δράση στο χωριό που διορίστηκε. 

Ας δούμε περισσότερα για αυτή την άξια Ελληνίδα δασκάλα και ας τιμήσουμε την μνήμη της, με αυτή την ελάχιστη αναφορά στο έργο της…

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Σταρτσόβου , κατέχει η ηρωίδα δασκάλα Φωτεινή Αλατά Παπαδημητρίου.

Στις 13-11-1901 διορίστηκε μέσω του Μητροπολίτη Μελενίκου, σε ηλικία μόλις 16 ετών η Φωτεινή Αλατά στη θέση της δασκάλας του χωριού. Η ίδια της επέλεξε αυτή τη θέση αν και ήταν παράτολμη αυτή της η κίνηση. Οι κάτοικοι τη δέχτηκαν με ενθουσιασμό καθώς ένα μικρό κοριτσάκι δέχτηκε να διδάξει τα παιδιά τους και κατ’ επέκταση και τους ίδιους τα Ελληνικά.

Οι κάτοικοι του χωριού αν και είχαν έντονα ριζωμένα μέσα τους Ελληνικά πιστεύω μιλούσαν μια σλαβόφωνη διάλεκτο που είχε ως βάση τη βουλγαρική γλώσσα. 

Πρώτη κίνηση της μικρής Φωτεινής ήταν να κάνει το χωριό καθαρά ελληνόφωνο.Έτσι το πρωί δίδασκε στα παιδιά και το απόγευμα στους γονείς την Ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Σ’ αυτό της το έργο τη βοήθησε η μητέρα της, Ευδοκία, καθώς ήταν γνώστης της βουλγάρικης γλώσσας.

Το έργο της δεν το περιόρισε στη γλώσσα, αλλά παράλληλα δίδαξε με πολύ μεράκι τα Ελληνικά δημοτικά τραγούδια, χορούς, βοηθούσε στην κατανόηση του Κυριακάτικου Ευαγγελίου, ενώ φρόντιζε οι γυναίκες να εμπλουτίζουν τα εργόχειρα τους με ελληνικές παραστάσεις.

Έμεινε στο χωριό εννέα ολόκληρα χρόνια σε αντίθεση με κάθε συνάδελφο της που εγκατέλειπε τη θέση του μετά από ένα χρόνο διδασκαλίας. Από το 1901 μέχρι 1911 εργάστηκε σκληρά για τους Σταρτσοβήτες και αυτοί με τη σειρά τους την αγάπησαν και της παρείχαν ότι χρειαζόταν.

Για την πλούσια εθνικοπατριωτική της δράση, η δασκάλα έγινε στόχος, και κυνηγήθηκε πολλές φορές, απ’ τους κομιτατζήδες.

Το 1911 έφυγε από το Στάρτσοβο καθώς παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Παπαδημητρίου και μαζί απέκτησαν έξι παιδιά.

Η Φωτεινή Αλατά τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στο Μακεδονικό Αγώνα.

 http://www.serresparatiritis.gr/index.php?page=description&article_id=11651

Λέξεων δεινή καπηλεία

Η «επιστήμη» της συκοφαντίας-παραπλάνησης και διαστροφής, κατ’ ευφημισμόν «προπαγάνδα», έχει καθολικά επιβάλει ως αυτονόητη την πεποίθηση ότι μόνο ο μηδενισμός και ο αμοραλισμός είναι «προοδευτική» επιλογή, ο πατριωτισμός συνώνυμος του αναχρονισμού και σκοταδισμού

Του Χρήστου Γιανναρά, από την "Καθημερινή"

Π​​ρόκειται για μικρόνοια; Για κωμική απαιδευσία; Για αμειβόμενη στράτευση στην εξυπηρέτηση συμφερόντων;

Πάντως κάποιοι, όχι λίγοι, επιμένουν να συγχέουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό. Καμώνονται ότι ξέρουν τη διαφορά και σέβονται τον πατριωτισμό. Αλλά ο «σεβασμός» τους είναι μόνο στα λόγια, προσχηματικός. Στην πράξη, σπιλώνουν κάθε έκφανση πατριωτισμού σαν εθνικισμό. Σωρεύουν συνώνυμα επιτείνοντας την εσκεμμένη σύγχυση: Σωβινισμός, Ακροδεξιά, Νεοναζισμός, λαϊκισμός – έτσι τους βολεύει να κατανοείται ο πατριωτισμός.

Παθιασμένοι αντίπαλοι του «εθνικισμού», επομένως φανατισμένοι υπερασπιστές του «διεθνισμού» - «εθνομηδενισμού», εμφανίζονται οι οπαδοί και των δύο όψεων του αμφιπρόσωπου Ιστορικού Υλισμού: τόσο των «Αγορών» (του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Συστήματος) όσο και οι «κολλημένοι» νοσταλγοί της Σοβιετίας.

«Cliffs of freedom»... Η επανάσταση του 1821 αναβιώνει στο Χόλιγουντ

Στα κακοτράχαλα βουνά της Σάντα Φε, όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας «Cliffs of freedom», συγκλονιστικές σκηνές ξεπηδούν από τις σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Με πρωτοβουλία του ζεύγους Μαριάννας και Ντιν Μητροπούλος, που ανέλαβαν την παραγωγή, το Χόλιγουντ τον τελευταίο καιρό μιλάει… ελληνικά μεταφέροντας στον κινηματογράφο την άγρια πάλη ενός λαού να αποτινάξει το ζυγό και να «πετάξει» στην ελευθερία περνώντας μέσα από το αίμα και τη φωτιά.

Η Επανάσταση του 1821 είναι πλέον… έτοιμη. Η χολιγουντιανή υπερπαραγωγή θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό το ερχόμενο Σάββατο στο Λονδίνο και τον Μάρτιο θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η σκηνοθεσία είναι του διάσημου Κινέζου Βαν Λιγκ που είχε δουλέψει για σημαντικές παραγωγές στο παρελθόν, όπως οι ταινίες «Τιτανικός» και «Terminator».

«Η μάχη με την ελευθερία είναι μια διεθνής μάχη» σημειώνει ο σκηνοθέτης, εξηγώντας ότι δούλεψε με βάση τα κλασικά μελοδράματα του κινηματογράφου. «Είναι ένα ιστορικό ρομάντζο που διαδραματίζεται σε μια από τις μεγάλες, τις κομβικές στιγμές της Ιστορίας. Την ελληνική μάχη της ανεξαρτησίας έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», λέει ο Λινγκ και προσθέτει: «Η ταινία έχει να κάνει με την ελευθερία:

Να ζει μια κοινωνία ελεύθερη, να αγαπάς όποιον θέλεις ελεύθερα, να πιστεύεις αυτό που είναι στην καρδιά σου, να έχεις την ελευθερία να διαλέγεις το πεπρωμένο σου… Θέλαμε να κάνουμε ένα φιλμ στα πρότυπα των κλασικών μελοδραμάτων του παρελθόντος, παρότι ήταν δύσκολο να αναβιώσουμε επικές μάχες με τον προϋπολογισμό μιας ανεξάρτητης παραγωγής».

Το σενάριο:

Στα 137 λεπτά της δραματικής ταινίας «Cliffs of freedom» («Γκρεμοί της ελευθερίας») ξετυλίγεται το πάθος του ελληνικού έθνους να απαλλαγεί από τους Τούρκους κατακτητές. Πίσω από τον πόλεμο όμως, ένας άλλος πόλεμος -συναισθημάτων αυτή τη φορά- ορίζει το πεπρωμένο της πρωταγωνίστριας, την οποία υποδύεται η ηθοποιός Τάνια Ρέιμοντ.

Είναι η ιστορία μιας καταδικασμένης ρομαντικής περιπέτειας μεταξύ της γενναίας νεαρής χωριατοπούλας και ενός αμφιλεγόμενου Τούρκου αξιωματικού κατά την αυγή του ελληνικού πολέμου για την ανεξαρτησία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 1821. Η εικοσάχρονη Αννα-Χριστίνα δέχεται τα βέλη του έρωτα από το συνταγματάρχη Tariq, ένα ανερχόμενο αστέρι του τουρκικού στρατού, που έχει μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τις βάρβαρες μεθόδους διακυβέρνησης των συμπατριωτών του.

Κάποτε μάλιστα είχε χαρίσει τη ζωή στην Αννα-Χριστίνα όταν εκείνη ήταν μικρή και βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού.

https://www.iellada.gr/ellada/i-epanastasi-toy-1821-anavionei-sto-holigoynt

H ερωτική κατάρα από την Πέλλα: το πρώτο γνωστό κείμενο της μακεδονικής διαλέκτου

To 1986 βρέθηκε στην Πέλλα ένα από τα σημαντικότερα από γλωσσική άποψη κείμενα της μακεδονικής γης.[1]
Πρόκειται για ένα ταπεινό κείμενο, μια ερωτική κατάρα (κατάδεσμος), αλλά αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες άμεσες μαρτυρίες για την ελληνική διάλεκτο που μιλούσε ο μακεδονικός λαός στην πρωτεύουσα του βασιλείου του.

Χρονολογείται γύρω στα 375-350 π.Χ. και δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η γλώσσα των Μακεδόνων αποτελούσε μια ξεχωριστή παραλλαγή των λεγόμενων βορειοδυτικών ελληνικών διαλέκτων, που με τη σειρά τους συγγενεύουν στενά με την δωρική. Όπως σημειώνει ο Crespo 2012, 55: «Ο ερωτικός κατάδεσμος παρέχει έναν νέο τύπο βορειοδυτικής δωρικής και δεν έχει παράλληλο στις λογοτεχνικές διαλέκτους. Οι μέχρι τώρα γνωστοί κατάδεσμοι είναι όλοι γραμμένοι στην τοπική διάλεκτο της περιοχής όπου βρέθηκαν και δεν υπάρχει λόγος να υποτεθεί ότι η πινακίδα αυτή αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Εφόσον ο κατάδεσμος από την Πέλλα παρουσιάζει έναν συνδυασμό διαλεκτικών χαρακτηριστικών που διαφέρει από όλες τις άλλες τοπικές ή λογοτεχνικές διαλέκτους, πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα να γράφτηκε σε κάποια άλλη διαλεκτική περιοχή και να μεταφέρθηκε έπειτα στην Πέλλα. Καθώς μαρτυρείται αποκλειστικά στην αρχαία Μακεδονία, η διάλεκτος μπορεί δικαιολογημένα να ονομαστεί μακεδονική. Οι μαρτυρίες γιʼ αυτήν είναι τόσο πενιχρές και πρόσφατες όσο π.χ. και για την παμφυλιακή, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ελληνική διάλεκτο».


Σύνοψη περιεχομένου: μια ανώνυμη γυναίκα καταριέται τον αγαπημένο της Διονυσοφώντα να μην παντρευτεί, όπως προφανώς, σκοπεύει, την Θετίμα, αλλά να προτιμήσει την ίδια.

Επαρχιώτες και κοσμοπολίτες

Του Χρήστου Γιανναρά, επιφυλλίδα στην "Καθημερινή".

Γ​​ια μια ακόμα φορά οι Ελληνες είμαστε επικίνδυνα και επώδυνα διχασμένοι. Διαφέρει ο διχασμός για το Σκοπιανό από άλλους προγενέστερους; Ναι, διαφέρει. Αλλοτε μας δίχαζαν υποκειμενικές εντυπώσεις, ψυχολογικές αγκυλώσεις, η τυφλή στράτευση σε ιδεολογίες και σε κόμματα. Αυτή η επιπολαιότητα δεν εξέλιπε, συνοδεύει και την περιπέτειά μας με τα Σκόπια. Ομως τούτη τη φορά βαραίνει πρωταρχικά η κατακέφαλη πρόκληση: Πόσοι από εμάς βλέπουν και πόσοι πεισματικά αγνοούν την κατάλυση της αυτεξουσιότητας του κράτους.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι «Αγορές» (ή τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών) απαιτούν να συμπεριλάβουν στη ζώνη κυριαρχίας τους τα Σκόπια – να μην τα κερδίσει η Ρωσία. Και το συγκυριακό πληθυσμικό συμπίλημα Αλβανών και Σλάβων, του άλλοτε FYROM, αντιλαμβάνεται ότι τώρα μπορεί να εκβιάσει αποτελεσματικά τους Ισχυρούς: Να πετύχει διεθνή αναγνώριση το κωμικό αλλά και δολιότατο παραμύθι της «μακεδονικής» καταγωγής των Σκοπιανών.

Η καθημερινή κόλαση ενός εκπαιδευτικού. Η πειθαρχία στα Σχολεία μας: ένα πρόβλημα που κανείς δεν τολμά να αγγίξει.

«Θα το πω στη μαμά μου και θα σου δείξει!»
(Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά.)

Έχει δοθεί πάρα πολλή εξουσία στα παιδιά, χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν και πώς μπορούν να το ελέγξουν αυτό, οπότε ξεσπούν πάνω σου. Από την άλλη, είναι και οι γονείς που περιμένουν να κάνεις κάτι στραβό για να κάνουν καταγγελία.

Μαχαιρώματα, εμπρησμοί αιθουσών, bullying στους δασκάλους: Η καθημερινή κόλαση ενός εκπαιδευτικού. Ενώ όλοι μιλούν για τα κακοποιημένα παιδιά, κανείς δεν ασχολείται με την καθημερινή κόλαση που ζουν οι εκπαιδευτικοί.

Από το περιστατικό της Φλώρινας, που είχε πάρει δημοσιότητα πριν από κάνα-δυο χρόνια, όταν ένας καθηγητής αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της ανυπόφορης κατάστασης που δημιουργούσαν οι μαθητές στην τάξη (ένα από τα ελάχιστα περιστατικά που έγιναν γνωστά από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά), μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει στα σχολεία. 

Ή, πιο σωστά, όλα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι μαθητές δεν είναι αυτοί που ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες, ούτε και οι γονείς, οι οποίοι έχουν επιβάλει νέους κανόνες συμπεριφοράς ‒μια νέα μορφή βίας‒ κι έχουν αποκτήσει αυθαίρετα δικαιώματα, ενώ ο ρόλος του εκπαιδευτικού υποβαθμίζεται εντελώς. 

Οι συνθήκες στις οποίες πρέπει να δουλέψει ένας εκπαιδευτικός το 2019 είναι πολύ δύσκολες και δυσκολεύουν όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. «Οι σκηνές που βλέπαμε σε αμερικανικές ταινίες και έμοιαζαν πολύ ακραίες και μακρινές δεν απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα» λέει ο Ν.Σ., δάσκαλος σε σχολείο της δυτικής Αττικής.

 «Σήμερα, όταν μιλάμε για παραβατική συμπεριφορά μαθητών, δεν εννοούμε μόνο τους μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων, που μπορείς να πεις ότι είναι έρμαια των εφηβικών ενστίκτων τους. Στα δημοτικά η κατάσταση έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια και η ζωή των δασκάλων έχει γίνει ανυπόφορη.

 Ξέρω δασκάλους που έχουν γίνει νευρωτικοί και αναγκάζονται να πάρουν χάπια για να αντέξουν την πίεση που είναι σίγουρο ότι θα υποστούν. Στα γυμνάσια και στα λύκεια έχεις να αντιμετωπίσεις τη βία των μαθητών, αλλά στα δημοτικά πρέπει να υποστείς και τις παραξενιές του γονέα, ο οποίος επεμβαίνει συνεχώς στο έργο του δασκάλου. 

Ξέρω συνάδελφο που στα μέσα της περασμένης χρονιάς πήρε άδεια άνευ αποδοχών και δεν ξαναγύρισε στο σχολείο γιατί δεν μπορούσε να αντέξει το bullying που της ασκούσαν μαθητές και γονείς. Προτίμησε να προστατέψει την ψυχική της υγεία, χάνοντας τη δουλειά της».

Όλο το άρθρο εδώ: https://www.lifo.gr/articles/greece_articles/224461/maxairomata-emprismoi-aithoyson-bullying-stoys-daskaloys-i-kathimerini-kolasi-enos-ekpaideytikoy

2ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Καβάλας: Η υβριστική ανάρτηση ηθοποιού για έναν Ιερέα και η απάντηση μαθητών

Βαθιά προσβεβλημένοι και ενοχλημένοι από γραφόμενα του ηθοποιού Κωνσταντίνου Μπιμπή είναι οι μαθητές του 2ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Καβάλας. Ο δημοφιλής πρωταγωνιστής, τον Δεκέμβριο του 2018, αναφέρθηκε σε μια «φρικώδη μειονότητα» περιγράφοντας τα όσα αντίκρισε στο προαύλιο του Σχολείου κατά την επίσκεψή του εκεί.

Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής είχε επισκεφθεί το σχολικό συγκρότημα για να γνωρίσει από κοντά και να μιλήσει με τους σπουδαστές του Τμήματος Υποκριτικής Τέχνης Θεάτρου και Κινηματογράφου του ΙΕΚ Καβάλας.

Την επόμενη μέρα, ο ηθοποιός έγραψε στο facebook ενθουσιώδη λόγια τόσο για το ΙΕΚ όσο και για τους εκπαιδευτές και τους σπουδαστές. Ωστόσο, στον επίλογο της ανάρτησής του, ανέφερε τα παρακάτω:

«…Ανάμεσα λοιπόν σε γέλια και αγκαλιές και όμορφα λόγια ζέστης και ευχές για να ξανανταμώσουμε βγήκαμε στο προαύλιο.
Στην είσοδο του σχολείου συναντάμε την εξής εικόνα.
Ένας παπάς σε στυλ ιδιοκτήτη κωλόμπαρου να καπνίζει και να καυλαντίζει με αστειάκια, ένα ξυρισμένο γλοιώδες φασισταριό απ’ αυτούς που τους αρέσουν τα τσαντάκια που αγκαλιάζουν το ένα απ’ τα δύο μπούτια, άλλος ένας ,όχι τόσο ξυρισμένος, με χαμένο βλέμμα και φανερά υποτακτικός του προηγούμενου και πεντέξι νοματέοι που κρεμούσαν ένα πανό «Η Μακεδονία είναι ελληνική»...

Πρωτοφανής (;) αυτοεξευτελισμός της Ελληνικής κρατικής Τηλεόρασης.

Όταν η καθεστωτίλα ξεπερνά κάθε όριο...

Πολυτονικό : Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ & ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Η εορτή των Τριών Ιεραρχών

Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118) ξέσπασε στην Βασιλεύουσα φιλονικία που διαίρεσε τους λογίους, τους καταρτισμένους στα ζητήματα της Πίστεως και τους έμπλεους ζήλου για την αρετή, με θέμα τους τρείς αγίους Ιεράρχες και μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας: τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Άλλοι έλεγαν ότι προτιμούν τον Μέγα Βασίλειο, γιατί ερμήνευε τα μυστήρια της φύσης όπως κανείς άλλος, και με τον ενάρετο βίο του συναγωνιζόταν τους αγγέλους. Θεμελιωτής του μοναχισμού, αρχηγός της Εκκλησίας στον αγώνα κατά της αίρεσης, αυστηρός ποιμένας και απαιτητικός ως προς την καθαρότητα των ηθών, δεν έβρισκες επάνω του τίποτε το γήινο και το κατώτερο. Γι’ αυτό, έλεγαν, ήταν ανώτερος από τον άγιο Χρυσόστομο ο οποίος από την φύση του ήταν πιο συγκαταβατικός προς τους αμαρτωλούς.

 Άλλοι, παίρνοντας το μέρος του ονομαστού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, αντιστρέφοντας το επιχείρημα, υποστήριζαν ότι ο Ιωάννης διόλου δεν υπολειπόταν σε ζήλο του Βασιλείου, είτε επρόκειτο για τον αγώνα κατά των παθών είτε για την καθοδήγηση των αμαρτωλών στην μετάνοια και την ανύψωση του λαού στην ευαγγελική τελείωση. Ασυναγώνιστος σε ευγλωττία, ο «Χρυσορρήμων» αυτός ποιμένας γεώργησε την Εκκλησία με έναν αληθινό ποταμό λόγων, στους οποίους ερμήνευσε τον θείο λόγο και έδειχνε πώς εφαρμόζεται στην καθημερινή ζωή, με ρητορική τέχνη ανώτερη των δύο άλλων αγίων Διδασκάλων.

 Μια άλλη ομάδα υποστήριζε ότι ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν ο ανώτερος, λόγω της κομψότητος, του εύρους και του βάθους του θεολογικού του λόγου. Έχοντας αφομοιώσει το σύνολο της ελληνικής σοφίας και ρητορικής, έφθασε, έλεγαν, σε τέτοιο ύψος θεωρίας του Θεού, ώστε κανείς άλλος δεν μπορούσε να εκφράσει τόσο τέλεια το δόγμα της Αγίας Τριάδος.


Καθώς λοιπόν ο καθένας υπερασπιζόταν με αυτόν τον τρόπο τον έναν Πατέρα έναντι των άλλων δύο, σε λίγο η έριδα εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον χριστιανικό λαό της Βασιλεύουσας και, αντί να ευνοεί την αφοσίωση στους αγίους, προκαλούσε ταραχές, διαφωνίες και διαμάχες χωρίς τέλος ανάμεσα στις τρεις παρατάξεις, η κάθε μία εκ των οποίων είχε λάβει το όνομα ενός εκ των σεπτών Ιεραρχών· έτσι λοιπόν ο λαός, εξαιτίας της σφοδρότητας του ζήλου του, είχε χωριστεί στους «Βασιλείτες», στους «Γρηγορίτες» και στους «Ιωαννίτες»...

η συνέχεια εδώ:  https://toeilhtarion.blogspot.com/2018/01/blog-post_29.html

Είσαι αντίθετος με την εκχώρηση της Μακεδονίας; Τότε είσαι «μισαλλόδοξος» & «ρατσιστής» σύμφωνα με το υπ. Παιδείας

Δυστυχώς όποιος αντιτίθεται πλέον στο ξεπούλημα της Μακεδονίας είναι πλέον «εθνικιστής», «ρατσιστής» και «μισαλλόδοξος» σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας.

Όπως έγινε γνωστό διαδικασία Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης αναμένεται να κινηθεί σε βάρος δασκάλας της ΣΤ' τάξης σε δημοτικό σχολείο, στη Δυτική Θεσσαλονίκη, η οποία την περασμένη Πέμπτη διένειμε στους μαθητές της φυλλάδιο με... «εθνικιστικό», όπως διατείνονται περιεχόμενο σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών, σύμφωνα με την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΔΕΚΜ).

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΠΔΕΚΜ «καταδικάζει απερίφραστα τη διανομή φυλλαδίων με ακραίο “εθνικιστικό”, “ρατσιστικό” και “μισαλλόδοξο” περιεχόμενο σχετικά με τη συμφωνία των Πρεσπών και το λεγόμενο "Μακεδονικό ζήτημα", σε 12χρονα παιδιά εν ώρα μαθήματος».

Ένας Φιλέλληνας για την Μακεδονία...

 

Σκίτσο του Νικόλα Δημητριάδη

Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κ. Γαβρόγλου, για την 27 η Ιανουαρίου, Ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος

Πώς το Υπουργείο μετατρέπει μια σημαντική επέτειο σε οχετό κομματικής σπέκουλας.

Σημερινή ανακοίνωση του Πολιτ-Μπιρό της εγχώριας α-Παιδείας προς τους νέους πιονιέρους των σχολείων μας, θύματα των δακρυγόνων τους, και μελλοντικούς (όπως ελπίζει) άβουλους ψηφοφόρους του: (τα σχόλια δικά μας)

Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως «Ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Η ημερομηνία επιλέχθηκε, διότι, εκείνη την ημέρα του 1945, λίγο πριν τη λήξη του Β ́ Παγκοσμίου Πολέμου, το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς απελευθερώθηκε από τον στρατό των συμμάχων.

Με τον όρο «Ολοκαύτωμα» αναφερόμαστε στη μεγαλύτερη γενοκτονία στην παγκόσμια ιστορία, τη γενοκτονία 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους ναζί (φυσικά ο κολλητός των ναζί, ο Πατερούλης Στάλιν εξόντωσε και αυτός εκατομμύρια Ουκρανούς, και εξέδωσε και πολλούς Εβραίους,  αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες). Στα κολαστήρια του θανάτου, εξολοθρεύθηκαν με βασανιστήρια, τουφεκισμό, δηλητηριώδη αέρια (σαν τα χημικά με τα οποία πνίξαμε κάποια μικρά φασιστάκια στο Σύνταγμα προχθές), από την πείνα (σαν αυτή που σας έφεραν τα μνημόνια που εμείς συνεχίζουμε), τις ασθένειες και την εξοντωτική καταναγκαστική εργασία, εκτός από τους Εβραίους, και Ρομά, αιχμάλωτοι πολέμου, πολιτικοί κρατούμενοι, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι (οι καλύτεροι ψηφοφόροι μας), ανάπηροι και άλλοι.

Στο μεγαλύτερο μέρος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης εκτυλίχτηκε η πλέον αδιανόητη βαρβαρότητα. Ως κοινωνία οφείλουμε να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη (αρκεί να μην είναι εθνική) και να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά την άνοδο του φασισμού. (με τον Κομμουνισμό όμως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα)

Σήμερα, δεν αρκεί να νιώθουμε αποτροπιασμό για τους ναζί (πάντως την Μέρκελ τώρα πια την αγαπάμε). Εκείνο που χρειάζεται είναι να σταθούμε απέναντι σε όσους εμπνέονται από αυτούς, (ποιους άραγε πολιτικούς αντιπάλους στοχοποιεί;) να επιλέξουμε την ειρήνη και όχι τον πόλεμο (αν όμως δεν ήταν ο πόλεμος και οι Αμερικάνοι, στο Άουσβιτς δεν θα είχε μείνει ρουθούνι), την αγάπη και όχι το μίσος, την αδελφοσύνη και όχι την ξενοφοβία, την αλληλεγγύη και όχι τη μισαλλοδοξία (εκτός αν είναι μισαλλοδοξία προς του εθνικιστές), την ανοχή στη διαφορετικότητα (εκτός αν πρόκειται για ιδεολογίες που δεν εγκρίνουμε) και όχι τις διακρίσεις και τις προκαταλήψεις. (copy-paste από παλαιότερες εγκυκλίους προς τους μαθητές)

Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων δίνει ιδιαίτερη σημασία στη σημερινή ημέρα μνήμης και καλεί την εκπαιδευτική κοινότητα να υπερασπιστεί τη δημοκρατία (που έχουμε καταντήσει κουρέλι), την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμερα, που σε όλη την Ευρώπη σημειώνεται ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς, (ιδεολογική πλύση εγκεφάλου στους μικρούς μαθητές) του φασισμού και της ναζιστικής ιδεολογίας (θα μας εξηγήσουν επιτέλους τη διαφορά αυτών των δυο;), ο ρόλος των εκπαιδευτικών καθίσταται ακόμη πιο κρίσιμος, καθώς καλούνται να θωρακίσουν τους μαθητές, ώστε να μην ξαναζήσουμε τέτοια βαρβαρότητα. (δηλαδή να υπηρετήσουν την δική μας κομματική γραμμή)

Την ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, αλλά και κάθε ημέρα, οφείλουμε να επιβεβαιώνουμε τη δέσμευσή μας για την περιφρούρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (εκτός και αν αυτά είναι δικαιώματα των Ελλήνων)

Ο επιζήσας από το στρατόπεδο του Άουσβιτς Πρίμο Λέβι στο βιβλίο του «Εάν αυτός είναι ο άνθρωπος» έγραψε χαρακτηριστικά: «Κανείς δεν έπρεπε να βγει από εδώ, κανείς που θα μπορούσε να φέρει στον κόσμο μαζί με το χαραγμένο στη σάρκα του νούμερο τη δυσοίωνη είδηση του τι κατάφερε να κάνει ο άνθρωπος στον άνθρωπο στο Άουσβιτς».

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ (σύντροφος κομισάριος)
ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Τα δύο πρόσωπα του εθνομηδενισμού

 

Όπως ακριβώς περίμενα, τα δύο προηγούμενα άρθρα μου στο SLpress, συγκέντρωσαν τα πυρά των καθ’ έξιν δουλοφρόνων, χαρακτηριζόμενα ως «βλακείες», «επικίνδυνες απόψεις» και διάφορα άλλα. Το ίδιο έχει συμβεί και με κάθε άλλο κείμενο, δικό μου ή άλλων, που επιχειρηματολογεί για ρεαλιστική δυνατότητα άσκησης εθνοκεντρικών στρατηγικών, για την αναγκαιότητα εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής και για την απεξάρτηση από τα πάσης φύσεως «ανήκειν».

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα οι απαξιωτικές κρίσεις και οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί έχουν επικεντρωθεί στις απόψεις που αμφισβητούν τη σοφία να τοποθετήσεις μια γεωπολιτική πυρηνική βόμβα στα θεμέλια της χώρας. Δηλαδή, στις απόψεις που αμφισβητούν τη Συμφωνία των Πρεσπών, όχι μόνο από εθνικής σκοπιάς, αλλά και ως εργαλείο ενίσχυσης της θέσης της Ελλάδας στη δυτική αρχιτεκτονική.

Oλοταχώς προς τη συμφορά

  Του Χρήστου Γιανναρά

Η ​τραγωδία μας των Ελλήνων σήμερα είναι ότι αντιλαμβανόμαστε τα όσα συμβαίνουν όχι με τη λογική μας, την κριτική λειτουργία του νου μας, αλλά με την παθητική κατανάλωση εντυπώσεων. Αυτή η απλή φρασούλα, που μπορεί να την εκλάβει κανείς σαν «σχήμα λόγου» ή έκφραση ρητορική, συνοψίζει μια συλλογική συμφορά.

Οσοι αναλαμβάνουν, χρυσοπληρωμένοι, να μετασκευάσουν αυτά που πραγματικά συμβαίνουν σε τεχνουργημένες «εντυπώσεις», με αντεστραμμένη την εικόνα της πραγματικότητας, είναι σπουδαγμένοι παραχαράκτες, περιζήτητοι στην «αγορά» –χάρη σε αυτούς οι παραγωγικές και ανταλλακτικές σχέσεις έχουν μετασχηματιστεί σε αρένα πολυμήχανης πανουργίας και απατεωνίας.

Γ. Φίλης: Ανεξήγητη μία Συμφωνία υποχωρήσεων όταν η ΠΓΔΜ επείγεται να επιβιώσει

Αντί για επωφελής λύση, πλήρης υποχώρηση των εθνικών θέσεων Για το καθηγητή γεωπολιτικής Γιώργο Φίλη στην Σχολή Εθνικής Άμυνας , που μίλησε στον 98.4 είναι ανεξήγητη μια Συμφωνία με την ΠΓΔΜ, με τέτοιο πλαίσιο υποχωρήσεων σε όνομα, γλώσσα και εθνότητα, ανοίγοντας το μελλοντικό παράθυρο των αλυτρωτισμών, σε μια χώρα όπως η ΠΓΔΜ, την ώρα που αυτή επείγεται για να επιβιώσει, να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς.

Ο Γ. Φίλης μίλησε για πλήρη υποχώρηση σε όλο το πεδίο των εθνικών θέσεων και όχι μόνο στο ονοματολογικό, για το οποίο είπε ότι είναι εξίσου σημαντικό με την γλώσσα και την εθνότητα.

Ο "Στάθης" για τον Καργάκο

Ο Σαράντος Καργάκος. Κατ’ αρχάς ένας γλυκός άνθρωπος. Που νοιαζόταν για τους μαθητές του, τους ανθρώπους, την πατρίδα μας. Πολυμαθέστατος και πολυγραφότατος, με τον αέρα της Μάνης στην καρδιά και τους ορίζοντες του κόσμου στο βλέμμα. Μειράκιο είχα την τύχη να με προετοιμάσει στα αρχαία ελληνικά για τις εξετάσεις μου στο Πανεπιστήμιο. Τότε αντιλήφθηκα για πρώτη φορά την αξία του περιεχομένου σε ένα κείμενο, διότι ο δάσκαλος για να μας διδάξειτη μετάφραση ή το συντακτικό, τα πραγματολογικά στοιχεία ή το νόημα ενός «αγνώστου» κειμένου που πιθανόν να «έπεφτε» στις εξετάσεις, το επανατοποθετούσε στο σώμα του έργου στο οποίο ανήκε, ώστε να καταλάβουμε το πνεύμα του κειμένου που θα έπρεπε να επεξεργασθούμε. Δεν διόρθωνε τα λάθη μας μόνο, αλλά τα εξηγούσε. Φιλόλογος περιωπής.

Χρόνια πολλά μετά αντάμωσα πάλι τον παλιό μου δάσκαλο υπό νέο πρίσμα: της πολιτικής του διαδρομής, του συγγραφικού του έργου και της συνεισφοράς του στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Με την ευκαιρία να σας συστήσω τα τρία τρίτομα έργα του Σαράντου Καργάκου για την Ιστορία των Αθηνών, την Ιστορία της Σπάρτης και την Ιστορία του 1821. Για αρχή, διότι στα 72 έργα που έχει εκδώσει καταπιάνεται με πλήθος πτυχών της ελληνικής Ιστορίας καθώς και του ελληνικού πολιτισμού, στην οικουμενικότητά τους, έτσι που ο αναγνώστης να μετατρέπεται σε γνώστη και εν τέλει σε μύστη.