Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Μακεδονικό, το έσχατο σύνορο της ελληνικής Αριστεράς




Του Γιώργου Καραμπελιά



Όσοι προερχόμαστε από την ελληνική Αριστερά είμαστε υποχρεωμένοι να διατρέξουμε έναν μακρύ και δύσβατο δρόμο για να απελευθερωθούμε από τις ιδεοληψίες και το βάρος λέξεων και ιδεολογημάτων που είχαν καθορίσει τόσο την ιστορική Αριστερά όσο και τον μαρξισμό στην ηγεμονική του εκδοχή. Και αυτό γιατί θα έπρεπε να αποτινάξουμε από πάνω μας ένα διπλό βάρος.

Αρχικώς, το βάρος του μαρξιστικού μονοδιάστατου σύμπαντος –όλες οι αντιθέσεις, άνθρωπος-φύση, ανθρώπινη φύση-κοινωνία, άνδρας-γυναίκα, εθνικές και εθνοτικές ταυτότητες κλπ κλπ, ανάγονται τελικώς σε μία και μοναδική αντίθεση, την ταξική και αποτελούν απλώς υποπαράγωγά της.

Ως Έλληνες αριστεροί, επικαθοριζόμενοι από την κυρίαρχη στην ελληνική Αριστερά κομμουνιστική παράδοση, θα έπρεπε να απαλλαγούμε από μια βαθιά ριζωμένη προκατάληψη απέναντι στον Ελληνισμό και το ελληνικό έθνος. Προκατάληψη που δεν σφράγισε μόνο τη σκέψη των ιδρυτών της κομμουνιστικής Αριστεράς (Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν) αλλά και την ελληνική μαρξιστική και κομμουνιστική παράδοση.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Πολεμούν τον Ελληνισμό ανεπιτυχώς!


γράφει ο Παύλος Αλτίνης

Σε προηγούμενο άρθρο μου προέβαλα τους λόγους για τους οποίους, κατά την γνώμη μου, μας πολεμούν εμάς τους Έλληνες. Το εν λόγω άρθρο καταλήγει στο εξής συμπέρασμα: 
«θέλουν να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, δηλαδή να οικειοποιηθούν και να ελέγξουν, και την Ελληνικότητα (δηλαδή το Ελληνικώς ζειν) και το Ελληνικό πνεύμα (δηλαδή το Ελληνικώς σκέπτεσθαι). Για να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, πρέπει να υφαρπάξουν την Ελληνική Ιστορία και την Ελληνική γη (η οποία, επιπλέον, είναι και πολύ πλούσια). Αυτός είναι ο λόγος που μας πολεμούν!…».


Επειδή μας πολεμούν, γι’ αυτό σήμερα έχουν εξοβελίσει την μελέτη των κλασσικών Ελλήνων φιλοσόφων και συγγραφέων.
Γι’ αυτό και παλαιότερα μας δίδασκαν τους κλασσικούς με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους καθιστούν απεχθείς, ενώ σήμερα σχεδόν δεν τους διδάσκουν.
Και όλα αυτά με την συνεργασία ενός παχυλά αμειβόμενου και υποταγμένου διεθνούς κλειστού ιερατείου «κλασσικιστών».
(Εδώ αξίζει να αναφέρω το βιβλίο με τίτλο «Ποιος σκότωσε τον Όμηρο;», των Victor Davies Hanson και John Heath.) 

Για να σφετερισθούν τον Ελληνισμό, πρέπει να μην υπάρχουν κληρονόμοι του Ελληνισμού.

 

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Βίοι παράλληλοι μιας εθνομηδενιστικής απάτης


  
ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)

  

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα στη «μεγάλη πορεία» του εθνοαποδομητισμού (στο εξής εθνομηδενισμός) στην Ελλάδα; Ήταν η θεωρία για την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας, η οποία, όμως, εγκαταλείφθηκε νωρίς (παρότι εκδηλώθηκε λυσσαλέα), διότι δεν μπορούσε να απαντήσει στο στοιχειώδες ερώτημα: «Ποια μέρα, ποια βδομάδα, ποιον μήνα, ποιο έτος, ποιον αιώνα έπαψε να ομιλείται ή να γράφεται η ελληνική γλώσσα στη λόγια ή δημώδη μορφή της στην κυρίως Ελλάδα ή στις ευρύτερες περιοχές που περιείχαν Ελληνισμό;».

Αν όμως το πρώτο βήμα εγκαταλείφθηκε νωρίς, το δεύτερο βήμα, η περίφημη «ασυνέχεια του ελληνικού έθνους» (παρότι βλακώδης θεωρία όσο και εκείνη για την ασυνέχεια της γλώσσας) περπάτησε και περπατάει ακόμα. Βασικό σόφισμα των εθνομηδενιστών είναι η πρωθύστερη χρήση της έννοιας του έθνους (που στη διαχρονία του έχει διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς) και η ταύτισή της με τις εθνικές διεργασίες της νεώτερης μόνον εποχής.

Παρουσιάζουν με αξιοπερίεργη «αυθεντία» το έθνος συνυφασμένο με την εποχή μετά τον Διαφωτισμό, ταυτισμένο σχεδόν με τα αστικά κράτη, ή τις νεώτερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Παραγνωρίζουν, όμως, τις προγενέστερες μορφές του έθνους. Μορφές για τις οποίες, αν καταδεχόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς θα ήταν το ίδιο βλάκας, όσο ορισμένοι εκ των εθνομηδενιστών, όταν έφθασαν να ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος. Προφανώς την Επανάσταση αυτή την έκαναν Πετσενέγοι!

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019

Φωτεινή Αλατά-Παπαδημητρίου: Mια 16χρονη δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα



 


Για την ηρωική αυτή δασκάλα που 16 χρονών πήγε να διδάξει στους σλαβόφωνους Έλληνες ενός χωριού της άνω κοιλάδας του Στρυμώνα,αμιγώς ελληνικoύ χωριού, του οποίου όμως οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν στο Νέο Πετρίτσι των Σερρών. δεν έχουν γραφτεί πολλά.

Την ανακάλυψα μέσα από μια αναζήτηση φωτογραφιών για τις δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα και έμεινα άναυδη για την μεγάλη προσφορά της. Η Φωτεινή δεν έδωσε την ζωή της για την πατρίδα, όπως άλλες δασκάλες που αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις (δες στο τέλος του άρθρου τους συνδέσμους), είχε όμως μια σημαντικότατη δράση στο χωριό που διορίστηκε. 

Ας δούμε περισσότερα για αυτή την άξια Ελληνίδα δασκάλα και ας τιμήσουμε την μνήμη της, με αυτή την ελάχιστη αναφορά στο έργο της…

Ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Σταρτσόβου , κατέχει η ηρωίδα δασκάλα Φωτεινή Αλατά Παπαδημητρίου.

Στις 13-11-1901 διορίστηκε μέσω του Μητροπολίτη Μελενίκου, σε ηλικία μόλις 16 ετών η Φωτεινή Αλατά στη θέση της δασκάλας του χωριού. Η ίδια της επέλεξε αυτή τη θέση αν και ήταν παράτολμη αυτή της η κίνηση. Οι κάτοικοι τη δέχτηκαν με ενθουσιασμό καθώς ένα μικρό κοριτσάκι δέχτηκε να διδάξει τα παιδιά τους και κατ’ επέκταση και τους ίδιους τα Ελληνικά.

Οι κάτοικοι του χωριού αν και είχαν έντονα ριζωμένα μέσα τους Ελληνικά πιστεύω μιλούσαν μια σλαβόφωνη διάλεκτο που είχε ως βάση τη βουλγαρική γλώσσα. 

Πρώτη κίνηση της μικρής Φωτεινής ήταν να κάνει το χωριό καθαρά ελληνόφωνο.Έτσι το πρωί δίδασκε στα παιδιά και το απόγευμα στους γονείς την Ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Σ’ αυτό της το έργο τη βοήθησε η μητέρα της, Ευδοκία, καθώς ήταν γνώστης της βουλγάρικης γλώσσας.

Το έργο της δεν το περιόρισε στη γλώσσα, αλλά παράλληλα δίδαξε με πολύ μεράκι τα Ελληνικά δημοτικά τραγούδια, χορούς, βοηθούσε στην κατανόηση του Κυριακάτικου Ευαγγελίου, ενώ φρόντιζε οι γυναίκες να εμπλουτίζουν τα εργόχειρα τους με ελληνικές παραστάσεις.

Έμεινε στο χωριό εννέα ολόκληρα χρόνια σε αντίθεση με κάθε συνάδελφο της που εγκατέλειπε τη θέση του μετά από ένα χρόνο διδασκαλίας. Από το 1901 μέχρι 1911 εργάστηκε σκληρά για τους Σταρτσοβήτες και αυτοί με τη σειρά τους την αγάπησαν και της παρείχαν ότι χρειαζόταν.

Για την πλούσια εθνικοπατριωτική της δράση, η δασκάλα έγινε στόχος, και κυνηγήθηκε πολλές φορές, απ’ τους κομιτατζήδες.

Το 1911 έφυγε από το Στάρτσοβο καθώς παντρεύτηκε τον Αθανάσιο Παπαδημητρίου και μαζί απέκτησαν έξι παιδιά.

Η Φωτεινή Αλατά τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στο Μακεδονικό Αγώνα.

 http://www.serresparatiritis.gr/index.php?page=description&article_id=11651

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019

Λέξεων δεινή καπηλεία


Η «επιστήμη» της συκοφαντίας-παραπλάνησης και διαστροφής, κατ’ ευφημισμόν «προπαγάνδα», έχει καθολικά επιβάλει ως αυτονόητη την πεποίθηση ότι μόνο ο μηδενισμός και ο αμοραλισμός είναι «προοδευτική» επιλογή, ο πατριωτισμός συνώνυμος του αναχρονισμού και σκοταδισμού

Του Χρήστου Γιανναρά, από την "Καθημερινή"


Π​​ρόκειται για μικρόνοια; Για κωμική απαιδευσία; Για αμειβόμενη στράτευση στην εξυπηρέτηση συμφερόντων;

Πάντως κάποιοι, όχι λίγοι, επιμένουν να συγχέουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό. Καμώνονται ότι ξέρουν τη διαφορά και σέβονται τον πατριωτισμό. Αλλά ο «σεβασμός» τους είναι μόνο στα λόγια, προσχηματικός. Στην πράξη, σπιλώνουν κάθε έκφανση πατριωτισμού σαν εθνικισμό. Σωρεύουν συνώνυμα επιτείνοντας την εσκεμμένη σύγχυση: Σωβινισμός, Ακροδεξιά, Νεοναζισμός, λαϊκισμός – έτσι τους βολεύει να κατανοείται ο πατριωτισμός.

Παθιασμένοι αντίπαλοι του «εθνικισμού», επομένως φανατισμένοι υπερασπιστές του «διεθνισμού» - «εθνομηδενισμού», εμφανίζονται οι οπαδοί και των δύο όψεων του αμφιπρόσωπου Ιστορικού Υλισμού: τόσο των «Αγορών» (του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Συστήματος) όσο και οι «κολλημένοι» νοσταλγοί της Σοβιετίας.

«Cliffs of freedom»... Η επανάσταση του 1821 αναβιώνει στο Χόλιγουντ

Στα κακοτράχαλα βουνά της Σάντα Φε, όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας «Cliffs of freedom», συγκλονιστικές σκηνές ξεπηδούν από τις σελίδες της ελληνικής Ιστορίας. Με πρωτοβουλία του ζεύγους Μαριάννας και Ντιν Μητροπούλος, που ανέλαβαν την παραγωγή, το Χόλιγουντ τον τελευταίο καιρό μιλάει… ελληνικά μεταφέροντας στον κινηματογράφο την άγρια πάλη ενός λαού να αποτινάξει το ζυγό και να «πετάξει» στην ελευθερία περνώντας μέσα από το αίμα και τη φωτιά.

Η Επανάσταση του 1821 είναι πλέον… έτοιμη. Η χολιγουντιανή υπερπαραγωγή θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό το ερχόμενο Σάββατο στο Λονδίνο και τον Μάρτιο θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η σκηνοθεσία είναι του διάσημου Κινέζου Βαν Λιγκ που είχε δουλέψει για σημαντικές παραγωγές στο παρελθόν, όπως οι ταινίες «Τιτανικός» και «Terminator».

«Η μάχη με την ελευθερία είναι μια διεθνής μάχη» σημειώνει ο σκηνοθέτης, εξηγώντας ότι δούλεψε με βάση τα κλασικά μελοδράματα του κινηματογράφου. «Είναι ένα ιστορικό ρομάντζο που διαδραματίζεται σε μια από τις μεγάλες, τις κομβικές στιγμές της Ιστορίας. Την ελληνική μάχη της ανεξαρτησίας έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», λέει ο Λινγκ και προσθέτει: «Η ταινία έχει να κάνει με την ελευθερία:

Να ζει μια κοινωνία ελεύθερη, να αγαπάς όποιον θέλεις ελεύθερα, να πιστεύεις αυτό που είναι στην καρδιά σου, να έχεις την ελευθερία να διαλέγεις το πεπρωμένο σου… Θέλαμε να κάνουμε ένα φιλμ στα πρότυπα των κλασικών μελοδραμάτων του παρελθόντος, παρότι ήταν δύσκολο να αναβιώσουμε επικές μάχες με τον προϋπολογισμό μιας ανεξάρτητης παραγωγής».




Το σενάριο:

Στα 137 λεπτά της δραματικής ταινίας «Cliffs of freedom» («Γκρεμοί της ελευθερίας») ξετυλίγεται το πάθος του ελληνικού έθνους να απαλλαγεί από τους Τούρκους κατακτητές. Πίσω από τον πόλεμο όμως, ένας άλλος πόλεμος -συναισθημάτων αυτή τη φορά- ορίζει το πεπρωμένο της πρωταγωνίστριας, την οποία υποδύεται η ηθοποιός Τάνια Ρέιμοντ.

Είναι η ιστορία μιας καταδικασμένης ρομαντικής περιπέτειας μεταξύ της γενναίας νεαρής χωριατοπούλας και ενός αμφιλεγόμενου Τούρκου αξιωματικού κατά την αυγή του ελληνικού πολέμου για την ανεξαρτησία ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 1821. Η εικοσάχρονη Αννα-Χριστίνα δέχεται τα βέλη του έρωτα από το συνταγματάρχη Tariq, ένα ανερχόμενο αστέρι του τουρκικού στρατού, που έχει μεγάλες αμφιβολίες σχετικά με τις βάρβαρες μεθόδους διακυβέρνησης των συμπατριωτών του.

Κάποτε μάλιστα είχε χαρίσει τη ζωή στην Αννα-Χριστίνα όταν εκείνη ήταν μικρή και βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού.

https://www.iellada.gr/ellada/i-epanastasi-toy-1821-anavionei-sto-holigoynt

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019

H ερωτική κατάρα από την Πέλλα: το πρώτο γνωστό κείμενο της μακεδονικής διαλέκτου



To 1986 βρέθηκε στην Πέλλα ένα από τα σημαντικότερα από γλωσσική άποψη κείμενα της μακεδονικής γης.[1]
Πρόκειται για ένα ταπεινό κείμενο, μια ερωτική κατάρα (κατάδεσμος), αλλά αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες άμεσες μαρτυρίες για την ελληνική διάλεκτο που μιλούσε ο μακεδονικός λαός στην πρωτεύουσα του βασιλείου του.

Χρονολογείται γύρω στα 375-350 π.Χ. και δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η γλώσσα των Μακεδόνων αποτελούσε μια ξεχωριστή παραλλαγή των λεγόμενων βορειοδυτικών ελληνικών διαλέκτων, που με τη σειρά τους συγγενεύουν στενά με την δωρική. Όπως σημειώνει ο Crespo 2012, 55: «Ο ερωτικός κατάδεσμος παρέχει έναν νέο τύπο βορειοδυτικής δωρικής και δεν έχει παράλληλο στις λογοτεχνικές διαλέκτους. Οι μέχρι τώρα γνωστοί κατάδεσμοι είναι όλοι γραμμένοι στην τοπική διάλεκτο της περιοχής όπου βρέθηκαν και δεν υπάρχει λόγος να υποτεθεί ότι η πινακίδα αυτή αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Εφόσον ο κατάδεσμος από την Πέλλα παρουσιάζει έναν συνδυασμό διαλεκτικών χαρακτηριστικών που διαφέρει από όλες τις άλλες τοπικές ή λογοτεχνικές διαλέκτους, πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα να γράφτηκε σε κάποια άλλη διαλεκτική περιοχή και να μεταφέρθηκε έπειτα στην Πέλλα. Καθώς μαρτυρείται αποκλειστικά στην αρχαία Μακεδονία, η διάλεκτος μπορεί δικαιολογημένα να ονομαστεί μακεδονική. Οι μαρτυρίες γιʼ αυτήν είναι τόσο πενιχρές και πρόσφατες όσο π.χ. και για την παμφυλιακή, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ελληνική διάλεκτο».


Σύνοψη περιεχομένου: μια ανώνυμη γυναίκα καταριέται τον αγαπημένο της Διονυσοφώντα να μην παντρευτεί, όπως προφανώς, σκοπεύει, την Θετίμα, αλλά να προτιμήσει την ίδια.


Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Επαρχιώτες και κοσμοπολίτες


Του Χρήστου Γιανναρά, επιφυλλίδα στην "Καθημερινή".

Γ​​ια μια ακόμα φορά οι Ελληνες είμαστε επικίνδυνα και επώδυνα διχασμένοι. Διαφέρει ο διχασμός για το Σκοπιανό από άλλους προγενέστερους; Ναι, διαφέρει. Αλλοτε μας δίχαζαν υποκειμενικές εντυπώσεις, ψυχολογικές αγκυλώσεις, η τυφλή στράτευση σε ιδεολογίες και σε κόμματα. Αυτή η επιπολαιότητα δεν εξέλιπε, συνοδεύει και την περιπέτειά μας με τα Σκόπια. Ομως τούτη τη φορά βαραίνει πρωταρχικά η κατακέφαλη πρόκληση: Πόσοι από εμάς βλέπουν και πόσοι πεισματικά αγνοούν την κατάλυση της αυτεξουσιότητας του κράτους.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, οι «Αγορές» (ή τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών) απαιτούν να συμπεριλάβουν στη ζώνη κυριαρχίας τους τα Σκόπια – να μην τα κερδίσει η Ρωσία. Και το συγκυριακό πληθυσμικό συμπίλημα Αλβανών και Σλάβων, του άλλοτε FYROM, αντιλαμβάνεται ότι τώρα μπορεί να εκβιάσει αποτελεσματικά τους Ισχυρούς: Να πετύχει διεθνή αναγνώριση το κωμικό αλλά και δολιότατο παραμύθι της «μακεδονικής» καταγωγής των Σκοπιανών.

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Η καθημερινή κόλαση ενός εκπαιδευτικού. Η πειθαρχία στα Σχολεία μας: ένα πρόβλημα που κανείς δεν τολμά να αγγίξει.

«Θα το πω στη μαμά μου και θα σου δείξει!»
(Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά.)

Έχει δοθεί πάρα πολλή εξουσία στα παιδιά, χωρίς να έχουν συνείδηση του τι κάνουν και πώς μπορούν να το ελέγξουν αυτό, οπότε ξεσπούν πάνω σου. Από την άλλη, είναι και οι γονείς που περιμένουν να κάνεις κάτι στραβό για να κάνουν καταγγελία.

Μαχαιρώματα, εμπρησμοί αιθουσών, bullying στους δασκάλους: Η καθημερινή κόλαση ενός εκπαιδευτικού. Ενώ όλοι μιλούν για τα κακοποιημένα παιδιά, κανείς δεν ασχολείται με την καθημερινή κόλαση που ζουν οι εκπαιδευτικοί.





Από το περιστατικό της Φλώρινας, που είχε πάρει δημοσιότητα πριν από κάνα-δυο χρόνια, όταν ένας καθηγητής αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της ανυπόφορης κατάστασης που δημιουργούσαν οι μαθητές στην τάξη (ένα από τα ελάχιστα περιστατικά που έγιναν γνωστά από τα πολλά που συμβαίνουν καθημερινά), μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει στα σχολεία. 

Ή, πιο σωστά, όλα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι μαθητές δεν είναι αυτοί που ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες, ούτε και οι γονείς, οι οποίοι έχουν επιβάλει νέους κανόνες συμπεριφοράς ‒μια νέα μορφή βίας‒ κι έχουν αποκτήσει αυθαίρετα δικαιώματα, ενώ ο ρόλος του εκπαιδευτικού υποβαθμίζεται εντελώς. 

Οι συνθήκες στις οποίες πρέπει να δουλέψει ένας εκπαιδευτικός το 2019 είναι πολύ δύσκολες και δυσκολεύουν όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. «Οι σκηνές που βλέπαμε σε αμερικανικές ταινίες και έμοιαζαν πολύ ακραίες και μακρινές δεν απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα» λέει ο Ν.Σ., δάσκαλος σε σχολείο της δυτικής Αττικής.

 «Σήμερα, όταν μιλάμε για παραβατική συμπεριφορά μαθητών, δεν εννοούμε μόνο τους μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων, που μπορείς να πεις ότι είναι έρμαια των εφηβικών ενστίκτων τους. Στα δημοτικά η κατάσταση έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια και η ζωή των δασκάλων έχει γίνει ανυπόφορη.

 Ξέρω δασκάλους που έχουν γίνει νευρωτικοί και αναγκάζονται να πάρουν χάπια για να αντέξουν την πίεση που είναι σίγουρο ότι θα υποστούν. Στα γυμνάσια και στα λύκεια έχεις να αντιμετωπίσεις τη βία των μαθητών, αλλά στα δημοτικά πρέπει να υποστείς και τις παραξενιές του γονέα, ο οποίος επεμβαίνει συνεχώς στο έργο του δασκάλου. 

Ξέρω συνάδελφο που στα μέσα της περασμένης χρονιάς πήρε άδεια άνευ αποδοχών και δεν ξαναγύρισε στο σχολείο γιατί δεν μπορούσε να αντέξει το bullying που της ασκούσαν μαθητές και γονείς. Προτίμησε να προστατέψει την ψυχική της υγεία, χάνοντας τη δουλειά της».

Όλο το άρθρο εδώ: https://www.lifo.gr/articles/greece_articles/224461/maxairomata-emprismoi-aithoyson-bullying-stoys-daskaloys-i-kathimerini-kolasi-enos-ekpaideytikoy