Την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου σε μία εκδήλωση μνήμης και τιμής μίλησαν και συζήτησαν για τον Χρήστο Γιανναρά και το έργο του,
(α) η Αναστασία Φουσέκη (02:48), που μίλησε σε τόνο προσωπικό ως ανηψιά του τιμώμενου,
(β) ο Βασίλης Ξυδιάς (16:54), που εστίασε στις θεολογικές πτυχές του έργου του,
(γ) ο Αλέξανδρος Μιστριώτης (1:02:00), που στάθηκε περισσότερο στον τρόπο που ο Χρ. Γιανναράς προσέγγισε το ζήτημα του Ελληνισμού.
Το βρήκαμε στο: https://www.youtube.com/@antifono
Ένα όργανο που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή στην Ελληνική μουσική, δημιουργώντας την δική του κουλτούρα και παράδοση.
Το βίντεο είναι μια παρουσίαση της κατασκευής μιας χειροποίητης λατέρνας σε εργαστήρι της Νέας Γωνιάς Θεσσαλονίκης.
Μια ομολογουμένως αμφισβητούμενη γιορτή, που καθιερώθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για ιδεολογικούς λόγους, δεν δείχνει να πείθει για την αναγκαιότητά της τα σχολεία της "καλής κοινωνίας".
Iδιωτικά σχολεία για ακόμη μια χρονιά άτυπα «θα γυρίσουν την πλάτη» στον εορτασμό της 17Ν και δεν θα πραγματοποιήσουν αφιερωματικές εκδηλώσεις.
Ο Νοέμβριος στα σχολεία είναι ταυτισμένος με την εκδήλωση σύμβολο της μεταπολίτευσης 17 Νοέμβρη. Είναι μια από τις γιορτές που έχουν επιβληθεί στα σχολεία και περιλαμβάνονται στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας μέσω της οποίας οι μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μαθαίνουν τα κρίσιμα γεγονότα εκείνων των ημερών.
Τα σχολεία προετοιμάζονται για την αυριανή γιορτή για την 17η Νοέμβρη καθώς φέτος «πέφτει» Κυριακή.
Ο διάσημος παιδίατρος Αλντό Ναουρί προειδοποιεί:
Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.
Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία", μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις. Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Ναουρί προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.
Ο υπουργός Υγείας είχε την υπέρμετρη αυθάδεια να ποινικοποιήσει τον Ιερό Χρυσόστομο - Και μαζί να ακυρώσει όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας
Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά
Πριν μερικό καιρό γράφαμε χωρίς καμία υπερβολή ότι η «θρησκεία» του ΛΟΑΤΚΙσμου ήρθε για να εξορίσει τον χριστιανισμό και να γίνει επίσημο δόγμα του κράτους. Και σήμερα ήρθαν οι φασιστικές πρακτικές του Κυριάκου Πιερρακάκη για να μας επιβεβαιώσουν και επίσημα πλέον, ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό κρατικό διωγμό για πρώτη φορά στη Συνταγματική ιστορία της Ελλάδας.
Ο ψηφιακός «τσάρος» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και νυν υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης, είχε το απύθμενο θράσος να ποινικοποιήσει τον ιερότερο αδάμαντα της Ορθοδοξίας, το λαμπρότερο στολίδι αγιότητας, τον εκλεκτότερο ρήτορα της ουράνιας Βασιλείας, τον Ιερό Χρυσόστομο!
Ένας μικρός πολιτικός που λειτουργεί ως υπαλληλίσκος του Νταβός και δεν έχει προσφέρει ούτε ένα ψίχουλο για την πνευματική λιμοκτονία των σημερινών παιδιών, είχε τον νοσηρό ξιπασμό να αντιμετωπίσει ως «ρητορική μίσους» κάποιες ρήσεις του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Και να θέσει σε αναστολή έναν ομολογητή καθηγητή Γυμνασίου στο Λαύριο, επειδή μοίρασε ένα φυλλάδιο με τις θέσεις του Αγίου για την ομοφυλοφιλία σε όποιον μαθητή ήθελε να μάθει τι λέει η Εκκλησία γι’ αυτό το ζήτημα.
«Η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι ένα ακυβέρνητο καράβι»
«Δεν έχει γίνει μία Εθνική συμφωνία για το τι είδος ανθρώπου θέλουμε να παράξουμε μέσω του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος»
«Η δομή της Ελληνικής γλώσσας καθιστά τον ανθρώπινο εγκέφαλο εκρηκτικό μηχανισμό»
Γράφει ο Νάσος Δέδες.
Πρόλαβα δυο-τρεις τάξεις στο Δημοτικό με τη σχολική στολή. Βλέπω φωτογραφίες και στη μνήμη έρχεται η μυρωδιά του φρεσκοσιδερωμένου λευκού γιακά που κούμπωνε στο μπλε σακάκι. Οι αναμνήσεις μου είναι πιο καθαρές από πρόσωπα στις πρώτες τάξεις, ίσως φαίνεται ότι πρόσεχα πιο πολύ τα πρόσωπα των συμμαθητών μου και όχι τα ρούχα τους. Αλλά ζούσαμε πράγματα μαζί. Παρέλαση, εκκλησιασμός, το ατένισμα της καθαρής και καλοραμμένης Σημαίας το πρωί. Και υπήρχαν και τόσα άλλα εκτός σχολείου που θυμάμαι, που μας θεμελίωναν το ΕΜΕΙΣ στη ζωή μας, ακόμη και αν ήταν φτωχικά – έστω κι αν ανάμεσα στις όμορφες αναμνήσεις σφήνωνε και μία νότα κακογουστιάς και κιτς, που δεν είναι άλλο παρά η μεταμόρφωση του Ρωμιού σε γιαλαντζί Φράγκο. Αλλά θεμέλιο το ΕΜΕΙΣ! Οι μεγάλες οικογενειακές γιορτές με παππούδες, θείους και ξαδέλφια. Οι παγκοινιές στο χωριό, στη συγκομιδή της ελιάς και του καπνού στον δροσερό αέρα της ορεινής Αργολίδας. Τα κοινά συσσίτια (μεγάλη η σκάφη που ζύμωνε η γιαγιά!), οι παραδοσιακοί ομαδικοί χοροί, οι κοινές αξίες, η έμπρακτη βοήθεια στον αδύναμο γείτονα, οι ιστορίες για ήρωες που ακούγαμε από τους γηραιούς.
