«την χαρακτηρίζουν από ανεπαρκή έως ανύπαρκτη. Δεν έχει άξιο λόγου επιστημονικό έργο. Το μάθημα της στο Πάντειο δεν είχε καμία ιδιαίτερη απήχηση στους φοιτητές. Η ίδια, όμως, ήταν χωρίς αμφιβολία μία από τις πιο καλοχρηματοδοτούμενες»
Θα ήταν περίεργο εάν η Σία Αναγνωστοπούλου, ιέρεια του εθνομηδενισμού, δεν εκμεταλλευόταν την ευκαιρία για να ρίξει το καρφί της στον Πάνο Καμμένο. Την αφορμή έδωσε η δήλωση του υπουργού Άμυνας ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί είναι όμηροι. Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, που είχε περάσει ένα φεγγάρι και από το υπουργείο Εξωτερικών, ανακάλεσε στην τάξη τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, συντονιζόμενη με το κλίμα πολιτικής δυσανεξίας που επικρατεί στην Κουμουνδούρου για τον κυβερνητικό εταίρο.
Η Σία, άλλωστε, έχει γράψει τη δική της ιστορία. Το καλοκαίρι του 2015, μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Facebook είχε δηλώσει σε υψηλούς τόνους: «Δεν θέλω πια αυτή την Ευρώπη! Δεν θέλω αυτή την Ευρώπη που θεωρεί ότι όποιος δεν συμφωνεί με τις «Μεγάλες Δυνάμεις» πρέπει να ταπεινωθεί. Δεν θέλω πια αυτή την πραξικοπηματική Ευρώπη».
Μερικές ημέρες μετά, η βουλευτής Αχαΐας είχε ορκιστεί αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών για ευρωπαϊκές υποθέσεις. Σ’ αυτή τη θέση κάθισε λίγο. Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 μετακινήθηκε ως αναπληρώτρια υπουργός στο Παιδείας. Από εκεί απομακρύνθηκε το Νοέμβριο του 2016 και όλα δείχνουν πως το υπουργιλίκι έχει τελειώσει για τη Σία.
Τα τότε οργισμένα λόγια της Αναγνωστοπούλου αντανακλούσαν τον τρόπο που κατά κανόνα σκέφτονταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αφελής ευρωπαϊσμός και οι αρχικές ψευδαισθήσεις για τον τρόπο που το ευρωπαϊκό διευθυντήριο θα αντιμετώπιζε την κυβέρνηση Τσίπρα συνετρίβησαν από την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα ήταν στην Κουμουνδούρου να παλινδρομούν από την «αγάπη» στο «μίσος».
Στη Βουλή λόγω της εκλογικής πλημμυρίδας
Ούτε οι εθνομηδενιστικές αντιλήψεις της Σίας για τα εθνικά θέματα ήταν εξαίρεση στην Κουμουνδούρου., παρότι τις συμμερίζεται ένα μικρό μόνο κλάσμα ακόμα και από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, από το 4,5%. Όταν πήγε στο υπουργείο Εξωτερικών επιχείρησε με το καλημέρα να αλλάξει την πολιτική για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Μειονότητα, την οποία η ίδια δεν δίσταζε να αποκαλεί τουρκική. Δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη φορά που ασχολείτο με το ευαίσθητο αυτό ζήτημα και πάντα για να καταγγείλει την καταπίεση που ασκεί η ελληνική Πολιτεία!
Η πολιτική άνοδος της Σίας δεν οφείλεται στην προσωπική πολιτική ακτινοβολία της. Υποστηρίχθηκε με φανατισμό από την εσωκομματική «ομάδα των 53», στην οποία ανήκει. Υποστήριξαν όσο μπορούσαν την υποψηφιότητά της για το Ευρωκοινοβούλιο το 2014. Και όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 κινητοποίησαν τον κομματικό μηχανισμό στην Αχαΐα για να την εκλέξουν βουλευτή, παρότι η ίδια ήταν σχεδόν άγνωστη στην τοπική κοινωνία. Η εκλογική πλημμυρίδα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έστειλε κι αυτήν στη Βουλή.
Σε μια από τις πρώτες μετεκλογικές δηλώσεις της, η Αναγνωστοπούλου ερμήνευσε λίγο διαφορετικά την εκλογή της: «ο λαός της Αχαΐας δεν με γνώριζε καλά και γι’ αυτό βασίστηκε στο βιογραφικό μου»! Η αλήθεια είναι πως μέσα σε 15 ημέρες προεκλογικής εκστρατείας κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερους από 17.500 σταυρούς. Μπορεί το γεγονός πως είναι καθηγήτρια στο Πάντειο να έπαιξε τον ρόλο του, όταν οι ψηφοφόροι κατά κανόνα αγνοούσαν τους περισσότερους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ.
Μουσική για τα τουρκικά αυτιά
Η ίδια, μάλιστα, έχει επικαλεστεί τους φοιτητές της ως το βασικό κίνητρο ανάμιξής της με τα κοινά. «Όταν μπήκαμε στην κρίση και είδα τη σταδιακή κατάρρευση των πανεπιστημίων και την απόγνωση των φοιτητών μου, είπα να μην επιλέξω την ασφάλεια του αμφιθεάτρου, αλλά να προσπαθήσω να εφαρμόσω στην πράξη όσα ήξερα θεωρητικά».
Ομότεχνοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, από τους οποίους ζητήσαμε να εκφράσουν άποψη για την ακαδημαϊκή επάρκεια της Αναγνωστοπούλου, την χαρακτηρίζουν από ανεπαρκή έως ανύπαρκτη. Υποστηρίζουν πως δεν έχει άξιο λόγου επιστημονικό έργο. Το μάθημα της στο Πάντειο δεν είχε καμία ιδιαίτερη απήχηση στους φοιτητές. Η ίδια, όμως, ήταν χωρίς αμφιβολία μία από τις πιο καλοχρηματοδοτούμενες. Στις πολλές επισκέψεις της στην Τουρκία έβρισκε πάντα ανοιχτές αγκάλες. Γιατί όχι; Οι απόψεις της ήταν μουσική για τα τουρκικά αυτιά.
Συνάδελφοί της στο πανεπιστήμιο τονίζουν ότι η Αναγνωστοπούλου πάντα είχε την τάση να ακονίζει τις πολιτικές της απόψεις στα αμφιθέατρα, εκφράζοντας την απέχθειά της σε οτιδήποτε πατριωτικό. Ο εθνομηδενισμός και η αποδόμηση της εθνικής συνείδησης, της εθνικής ταυτότητας και της ιστορίας ήταν το όχημα που της εξασφάλισε την εύκολη ακαδημαϊκή άνοδο σ’ ένα περιβάλλον που αποθεώνει αυτές τις απόψεις.
Φοιτητές της θυμούνται τη Σία να καταφέρεται με μένος εναντίον οποιουδήποτε παρέπεμπε σε πατρίδα και πατριωτισμό. «Είχε κηρύξει πόλεμο στον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Μακάριο. Τον απεχθανόταν ως εθνικιστή. Από την άλλη υπερασπιζόταν σθεναρά τους Τουρκοκυπρίους, με το επιχείρημα ότι ήταν θύματα του εθνικισμού των Ελληνοκυπρίων. Προσπαθούσε να μας πείσει να μην τυφλωνόμαστε από το συναίσθημα και να βλέπουμε πάντα την πλευρά των άλλων. Το έβρισκα λογικό, αλλά αναρωτιόμουν πώς γίνεται να έχουμε πάντα εμείς άδικο και πάντα οι άλλοι δίκιο! Μήπως και αυτό είναι εθνικισμός από την ανάποδη;», μας είπε ένας πρώην φοιτητής της.
Στις επάλξεις υπέρ του σχεδίου Ανάν
Μπορεί τότε, η Αναγνωστοπούλου να μην ήταν γνωστή στο ευρύ κοινό, αλλά η δράση της ήταν γνωστή σε συγκεκριμένους κύκλους. Η “χρυσή” σελίδα της καριέρας της ήταν η ένθερμη και όχι ανιδιοτελής υποστήριξη του σχεδίου Ανάν για την Κύπρο το 2004. «Είναι γνωστό ότι η Σία αποτέλεσε μέλος της επιτροπής προπαγάνδας του ΝΑΙ», μας λέει Κύπριος διπλωμάτης. «Λοιδορούσε, τότε, ασταμάτητα τους απορριπτικούς σε Ελλάδα και Κύπρο που αμφισβητούσαν το σχέδιο Ανάν και έφτασε να κατακεραυνώνει με περισσή ειρωνεία το 76% των Ελληνοκυπρίων όταν το καταψήφισε. Ήταν, μάλιστα, από αυτούς που υπερθεμάτιζε, ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των Ελληνοκυπρίων από τη διεθνή κοινότητα».
Σύμφωνα με το βιογραφικό της υπήρξε «υπεύθυνη της ερευνητικής ομάδας του Υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου για θέματα που αφορούσαν την Τουρκία και την Τουρκοκυπριακή κοινότητα» κατά την τελευταία τριετία της διακυβέρνησης Κληρίδη, όταν προετοιμαζόταν το σχέδιο Ανάν. Την ίδια περίοδο εισέπραττε και δύο μισθούς: έναν από τη θέση στο Πάντειο και έναν δεύτερο από το πανεπιστήμιο Κύπρου.
Η αρθρογραφία της στην «Αυγή» και σε άλλα έντυπα εκείνη την εποχή ήταν μία παθιασμένη πολεμική εναντίον του “απόλυτου κακού”, εναντίον του επικίνδυνου εθνικιστή Τάσσου Παπαδόπουλου. «Είναι αξιοσημείωτο ότι η ορολογία της θυμίζει την ορολογία του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα απορρίπτει από το 1950 και μετά κάθε πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό. Αυτό το λέει μόνο η Τουρκία, εν μέρει η Βρετανία και η σημερινή αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας», σχολιάζει σαρκαστικά διπλωμάτης.
Πριν την εκλογή της τον Ιανουάριο του 2015, είχε την ιδιότητα του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, σχεδόν δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, προσπάθησε με άλλα στελέχη να πείσει τον Τσίπρα να στηρίξει μία νέα πρωτοβουλία του διεθνούς παράγοντα για την ολική επαναφορά μίας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν, παρακάμπτοντας για μία ακόμα φορά την εκπεφρασμένη βούληση των Ελληνοκυπρίων.
Η επιχειρηματολογία της δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό. «Ένα παρόμοιο σχέδιο Ανάν αποτελεί την «ύστατη ευκαιρία» για την Αριστερά στο νησί», όπως η ίδια αρέσκεται να υποστηρίζει. Μόλις τον Μάιο του 2015 έλεγε σε συνέντευξή της: «Μία αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν μπορεί να επέμβει και να καθοδηγήσει την Κύπρο. Δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Είναι όμως σημαντικό μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα να δείξει εμπράκτως τι σημαίνει μια μη εθνικιστική προσέγγιση στη λύση του Κυπριακού. Το 2004 μπήκε μπροστά μια απολύτως εθνικιστική ανάγνωση του παρελθόντος»!
Ειδήμων για τα ελληνοτουρκικά!
Τη στράτευσή της υπέρ του σχεδίου Ανάν ακολούθησαν δημόσιες παρεμβάσεις της με στόχο να υπερασπιστεί την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, την οποία έβλεπε σαν όχημα για τον εκδημοκρατισμό της γειτονικής χώρας. Στο πλαίσιο αυτό για χρόνια σχεδόν αποθέωνε τον Ταγίπ Ερντογάν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το βιβλίο που ετοίμαζε το 2013 και το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Τουρκία και στον ηγέτη της Ερντογάν!
Τον θαύμαζε τόσο πολύ που τον συνέκρινε με τους Αμερικανούς εθνοπατέρες. Αν και ήταν έτοιμο για το τυπογραφείο, οι εξελίξεις την πρόλαβαν, προστατεύοντάς την τελικά από ένα επιστημονικό φιάσκο. Οι μαζικές διαδηλώσεις και τα αιματηρά επεισόδια στην Πόλη το 2013 κατέδειξαν τον πραγματικό χαρακτήρα του καθεστώτος που είχαν επιβάλει οι ισλαμιστές του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Η επιχειρηματολογία της διαψευδόταν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στον ίδιο χρόνο. Έτρεχε να μαζέψει πίσω το πόνημά της απ’ όσους συναδέλφους και συντρόφους της το είχε ήδη μοιράσει. Αυτό, βέβαια, δεν την προστάτεψε από τα σαρκαστικά σχόλια για την επιστημοσύνη της(!) και για την ευστοχία(!) των προβλέψεών της. «Μόλις τρείς εβδομάδες πριν τα επεισόδια η Σία χαρακτήριζε τον Ερντογάν το νέο Τόμας Τζέφερσον της Ανατολής. Όσοι μπόρεσαν να διαβάσουν το βιβλίο, καθώς ήταν ιδιαίτερα ακατανόητο ακόμα γελάνε…» μας λέει συνάδελφός της καθηγητής στο Πάντειο.
Ούτε αυτό, όμως, έπληξε τις αμετροεπείς φιλοδοξίες της. Είχε, άλλωστε, εξασφαλισμένη την αμέριστη υποστήριξη της εσωκομματικής ομάδας των «53» και ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν ήδη στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε τροχιά προς την εξουσία.
Η σχέση με την οργάνωση του Σόρος
«Αν ψάξει κανείς προσεκτικά θα διαπιστώσει τις διασυνδέσεις της Σίας με διάφορα κέντρα και μη κυβερνητικές οργανώσεις. όπως το CDRSEE που χρηματοδοτείται από πολυεθνικές και ισχυρές χώρες» μας λέει ο ίδιος καθηγητής. Τί δουλειά, άραγε, έχει μία τόσο ριζοσπάστης αριστερή με μία ΜΚΟ, στην οποία προεδρεύει ο εφοπλιστής Κώστας Καρράς και η οποία χρηματοδοτείται αδρά από τον Σόρος και μεγάλες επιχειρήσεις για να ξαναγράψει την ιστορία;
Η Σία είναι επίσης μέλος και του δικτύου Transform που τάχθηκε κατά της απόσυρσης του περιλάλητου βιβλίου της ΣΤ’ Δημοτικού, το οποίο φέρει την υπογραφή της εξίσου περιλάλητης Ρεπούση. Οι δύο τους, άλλωστε, συμμερίζονται τις ίδιες αντιλήψεις. Το γεγονός ότι αρνούνται τη γενοκτονία που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της Ανατολής, δεν τις εμποδίζει να χρησιμοποιούν με μεγάλη ευκολία τον όρο γενοκτονία σε άλλες περιπτώσεις που ταιριάζουν στις ιδεοληψίες τους.
Σε άρθρο της για τη Μικρασιατική Καταστροφή αναφέρει: «Η Μεγάλη Ιδέα μεταλλάχθηκε όμως σε ένα βαθύ, ιδεολογικό υπόστρωμα, το οποίο διεκδίκησε υπερταξικότητα: ο Ελληνισμός συρρικνώνεται ή καταστρέφεται, όχι εξαιτίας της ιδεολογίας και της πολιτικής της ηγεσίας του, αλλά εξαιτίας των εχθρών του. Οι εχθροί αλλάζουν ανάλογα με την εποχή: οι Τούρκοι για όλες τις εποχές, οι κομμουνιστές κάποτε (και τώρα;), οι μετανάστες σήμερα. Ο ακραίος και ρατσιστικός εθνικισμός, η Μεγάλη Ιδέα, η παλιά και νέα εθνικοφροσύνη, ήταν και παραμένουν ο μεγαλύτερος εχθρός του έθνους».
Το πέρασμα από το υπουργείο Εξωτερικών
Παρόλα αυτά, πριν κλείσει εξάμηνο στη Βουλή, η Αναγνωστοπούλου ανέλαβε, έστω και για λίγες εβδομάδες, το ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο των ευρωπαϊκών υποθέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών. Πώς έγινε αυτό; Γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε αυτή και όχι κάποιο άλλο στέλεχος; Η απάντηση είναι ότι την επέλεξε με κριτήριο της εσωκομματικές σκοπιμότητες. Η Σία ανήκει στην “ομάδα των 53”, η οποία κατέχει δεσπόζουσα θέση και στον κομματικό μηχανισμό και στην κυβέρνηση.
Το γεγονός ότι το 2015 στελέχη της «ομάδας των 53» έδειξαν κάποιες δειλές τάσεις διαφοροποίησης στην κρίσιμη πρώτη ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα εν όψει του 3ου μνημονίου (σε κάποια από αυτά ψήφισαν παρών) υποχρέωσε τον Τσίπρα να προσφέρει ανταλλάγματα για να κατευνάσει τις αντιδράσεις. Έτσι και έγινε. Η Αναγνωστοπούλου βρέθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, προσθέτοντας έναν ακόμα πονοκέφαλο στον υπουργό Νίκο Κοτζιά.
Η Αναγνωστοπούλου δεν επιβίωσε στο υπουργείο Εξωτερικών. Η ρήξη της με τον υπουργό Νίκο Κοτζιά θα ήταν αναπόφευκτη. Σύντροφοί της στον ΣΥΡΙΖΑ λένε γι’ αυτήν πως δεν χαρακτηρίζεται από εγκράτεια. Το 2015 επιτέθηκε εναντίον και του Μανώλη Γλέζου. Είχε πει στον Ant1 Πάτρας: «Ηρωισμοί και προσωπική πολιτική δεν χωρούν αυτές τις κρίσιμες στιγμές… Εάν διαφωνείς φεύγεις. Θα περίμενα πιο συνετή στάση από τον Μανώλη Γλέζο. Διαφωνώ κάθετα με τις θέσεις του. Με βρίσκει κάθετα αντίθετη η προσωπική προβολή που επιδιώκει ο Μανώλης Γλέζος».
https://slpress.gr/politiki/i-sia-tou-ethnomidenismou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου