Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας αποτελεί μια από τις κυριότερες χώρες υποδοχής και παροχής βοήθειας σε μετανάστες, καθότι γνωρίζουμε ότι οι ήδη υπογεγραμμένες συνθήκες της Ε.Ε επιτάσσουν να παρέχουμε άσυλο σε ανθρώπους που προέρχονται από εμπόλεμες χώρες ή από περιοχές από τις οποίες διώχθηκαν εξαιτίας του πολιτικού ή θρησκευτικού καθεστώτος.
Φυσικά, τα ποσοστά του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται απλά για ένα προσφυγικό κύμα από τέτοιες χώρες. Θα λέγαμε ότι μοιάζει περισσότερο με επιδοτούμενη και προωθούμενη μαζική μετανάστευση από πολύ συγκεκριμένες περιοχές. Δεν είναι αξιοπερίεργο που κατά την εμπόλεμη κατάσταση Αρμενίας- Αζερμπαϊτζάν, η Ελλάδα δεν δέχθηκε κάποιο μαζικό κύμα προσφύγων από την Αρμενία;
Αντιθέτως, οι Έλληνες με αρμενική καταγωγή ή πολλοί Αρμένιοι που ζούσαν στην Ελλάδα, έφυγαν αμέσως για να πολεμήσουν στην πατρίδα τους! Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τους Έλληνες που πολέμησαν εθελοντικά στο εκεί πεδίο μάχης και που μετά βίας τους μνημόνευσαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Μα τέλος πάντων, τι είναι αυτό που κάνει δύο λαούς τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους ώστε στη μία περίπτωση να μιλάμε για μαζικό κύμα μετανάστευσης, κατά βάση νέων ανδρών, από τη χώρα τους, η οποία τους είχε ανάγκη, ενώ στην άλλη περίπτωση ένας πόλεμος οδήγησε σε άμεσο εθελοντικό επαναπατρισμό των νέων ανδρών της Αρμενίας; Η λέξη κλειδί στην οποία κρύβεται η απάντηση είναι ο “πολιτισμός“. Ο πολιτισμός κάθε έθνους είναι πολύτιμος και συνήθως οι πολίτες τον κρατούν και τον προσέχουν σαν φυλαχτό για να τον μεταβιβάσουν στους απογόνους τους. Μάλλον όχι στην Ευρώπη του 2020. Κάθε κράτος εντός των κόλπων του περιέχει κατά βάση μέσους και συνετούς ανθρώπους και φυσικά υπάρχει και μια μειοψηφία ανήθικων και εγκληματιών πολιτών. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, οι εγκληματίες αποτελούν μειοψηφία. Παρόλα αυτά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η ηθική προσδιορίζεται ανάλογα με τη χώρα και τον πολιτισμό στον οποίο αναφερόμαστε. Ένας ανήθικος άνθρωπος για τα ελληνικά δεδομένα, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ηθικός και θεοσεβούμενος σε χώρες όπως η Αλγερία ή το Πακιστάν, από τις οποίες δεχόμαστε τα μεγαλύτερα ποσοστά μεταναστών. Όταν σε μια χώρα υπάρχει ήδη ένας αριθμός εγκληματιών, η μαζική και οργανωμένη με βοήθεια από τις Μ.Κ.Ο μετανάστευση, έρχεται να προσθέσει εκατοντάδες ακόμη εγκληματικές συμπεριφορές σε ένα κράτος που ίσως να μην μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος: “Μα γιατί να πρέπει να θεωρήσω ότι όλοι οι μετανάστες που έρχονται είναι εγκληματίες επειδή απλά είναι διαφορετικοί από εμένα;”. Μα δεν είπε κανένας ότι όλοι οι μετανάστες παρουσιάζουν εγκληματικές συμπεριφορές.
Πρέπει όμως να έχουμε στο νου μας δυο πράγματα.
1. Προφανώς και η αύξηση του πληθυσμού ενός λαού από εξωτερικούς παράγοντες, όπως η μετανάστευση, θα οδηγήσει σε περισσότερες εγκληματικές συμπεριφορές απλά και μόνο λόγω της αδυναμίας εξυπηρέτησης και ικανοποίησης των αναγκών τόσων διαφορετικών πολιτισμικών ομάδων.
2. Όταν η μετανάστευση προέρχεται από χώρες με εξολοκλήρου διαφορετικές συνήθειες και πολιτισμούς, δημιουργείται ρήξη ανάμεσα στις δεκάδες διαφορετικές εθνικές ομάδες. Κάτι που για έναν Έλληνα είναι φυσιολογικό και το έχει συνηθίσει, για έναν Πακιστανό μπορεί να θεωρείται προσβολή βασικών δικαιωμάτων του. Θα αναφέρω παράδειγμα παρακάτω.
Ας εξετάσουμε όμως το φαινόμενο της μετανάστευσης από την εκπαιδευτική σκοπιά. Εδώ και αρκετά χρόνια – σαν να το γνώριζαν οι Ευρωπαίοι εκπαιδευτικοί πολιτικοί – έχουν ετοιμάσει διάφορα μοντέλα διαχείρισης της μετανάστευσης στα σχολεία. Ένα από τα πρώτα μοντέλα ήταν το αφομοιωτικό. Με βάση το αφομοιωτικό εκπαιδευτικό μοντέλο, οι μετανάστες μαθητές θα έπρεπε να κρατήσουν τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους αλλά να τα περιορίζουν στις μεταξύ τους ομάδες η εκτός σχολείου. Αυτό το μοντέλο πρότεινε την αφομοίωση των μεταναστών, οι οποίοι θα έπρεπε να εστιάζουν στην ελληνική γλώσσα και τις συνήθειες, ώστε να καταφέρουν σύντομα να γίνουν μέλη της ελληνικής κοινότητας, χωρίς προβλήματα και διαφορές. Το μοντέλο αυτό θεωρείται πλέον ξεπερασμένο. Από τότε έχουμε περάσει στο πολυπολιτισμικό και σήμερα προτείνεται ως το ιδανικότερο, το διαπολιτισμικό μοντέλο. Οι βάσεις του στηρίζονται στον αντιρατσισμό και κυρίως στην ελεύθερη ανάπτυξη του πολιτισμού των μεταναστών μέσα στα σχολεία, χωρίς κανέναν περιορισμό ή κάποια επιβολή του ελληνικού στοιχείου. Ο διαπολιτισμός επομένως δεν προορίζεται να αφαιρέσει κάποιο δικαίωμα των μεταναστών. Τουναντίον, προωθεί και θεωρεί απαραίτητη την αλληλεπίδραση των μαθητών από διαφορετικούς πολιτισμούς με τις δικές τους συνήθειες. 
Δεν ξέρω αν έχει πέσει στην αντίληψή σας ότι διάφορα νέα σχολικά βιβλία του δημοτικού αναφέρουν στα παραδείγματα των μαθηματικών ονόματα όπως “Καρίμ” ή “Μεχμέτ”. Άραγε ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί να πρέπει όλα να τα αντιμετωπίζουμε με καχυποψία και προβληματισμό; Θέλω να βάλετε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει και να σκεφτείτε μια εκπαιδευτική πραγματικότητα όπως αυτή προωθείται στις μέρες μας από τα Εκπαιδευτικά Ινστιτούτα.
Πάμε να κάνουμε ένα πιθανό σενάριο:
“Στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιώς, υπάρχουν μαθητές από πολλές εθνικότητες. Ο Καρίμ είναι μουσουλμάνος. Θέλει να παίξει με την Μαρία, αλλά η Μαρία είναι κοπέλα και μάλιστα χριστιανή. Η Μαρία του πιάνει το χέρι και τον κοιτάζει στα μάτια με φιλικό τρόπο, θέλοντας να του δείξει ότι είναι διαθέσιμη για παρέα. Ο Καρίμ όμως αντιλαμβάνεται πως η Μαρία εκτός από όλα τα άλλα δεν φοράει μαντίλα. Θέλοντας να τη συνετίσει και ενδιαφερόμενος για εκείνη, της ρίχνει ένα χαστούκι και της λέει να βάλει μαντίλα γρήγορα. Το παιδάκι δεν αντιλαμβάνεται ότι για τους χριστιανούς, η μη χρήση μαντίλας δεν θεωρείται ανήθικη και δεν έχει κατανοήσει ότι η βία δεν αποτελεί αμαρτία και παράνομη συμπεριφορά στην Ελλάδα. Οι γονείς της Μαρίας όταν πληροφορούνται για τα γεγονότα, εξαγριωμένοι απευθύνονται στον διευθυντή. Εκείνος τους απαντάει “Παιδιά είναι, θα παίξουν, θα χτυπήσουν, θα πουν και μια κουβέντα παραπάνω…”. Το θέμα λήγει εκεί. Πάμε να δούμε τι θα γινόταν αν το σενάριο εξελισσόταν ως εξής. Η Μαρία έχει αντιληφθεί πως ο Καρίμ την αγριοκοιτάζει επειδή δεν συμπεριφέρεται σαν αυτόν. Μια μέρα, στα πλαίσια μιας διαφωνίας τους, η Μαρία τον χαστουκίζει. Η πιθανότερη εξέλιξη αυτής της ιστορίας θα ήταν η έντρομη αντίδραση κάποιου δασκάλου/ κάποιας δασκάλας και η τιμωρία της Μαρίας για ρατσιστική συμπεριφορά.” Βλέπετε, οι θέσεις των Ελλήνων μαθητών του σήμερα και ιδίως του αύριο μεταβάλλονται και περιορίζονται ανησυχητικά. Πού πρέπει να εστιάσουμε όμως; Αν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας προβάλλει το διαπολιτισμικό σύστημα εκπαίδευσης ως το ιδανικότερο για την εξάλειψη των κοινωνικών διαφορών και του ρατσισμού, οδηγεί ολοένα και εντονότερα σε ανάπτυξη εγκληματικών συμπεριφορών. Στην χώρα του Καρίμ, ο βιασμός κοριτσιών δεν αποτελεί αξιόποινη πράξη. Αν δεν περιορίζουμε τις πολιτισμικές καταβολές όλων των μεταναστευτικών λαών που βρίσκονται στην επικράτειά μας, θα γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες περισσότερων βιασμών, παιδερασμών και ξυλοδαρμών, όπως συνέβη πολύ πρόσφατα στον Κεραμεικό, όπου ένας Πακιστανός χορηγούσε ναρκωτικές ουσίες και βίαζε δύο ανήλικα κοριτσάκια. Οι Έλληνες δεν βιάζουν; Φυσικά και υπάρχουν Έλληνες βιαστές! Η διαφορά; Ο Έλληνας βιαστής, όταν συλληφθεί από την αστυνομία, θα μπει στη φυλακή με βάση την ελληνική νομοθεσία. Ο Πακιστανός βιαστής, θα αφεθεί ελεύθερος. Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει άρση αξιοποίνου της πράξης του βιασμού επειδή απλούστατα θα επικαλεστεί νομική πλάνη. Αρκεί αυτό για την ελληνική νομοθεσία για να απαλλαγεί ένας μετανάστης από οποιοδήποτε έγκλημα. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αναφέρει πως δεν γνώριζε τους ελληνικούς νόμους και πως στη χώρα του ο βιασμός είναι ηθικός ή νόμιμος. Φυσικά, πρέπει να διαχωρίζουμε την απλή μορφή της μετανάστευσης από τη μαζική και οργανωμένη στην οποία και αναφέρομαι.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν η μαζική μετανάστευση γίνεται προσπαθώντας να ενώσει φυλετικά, πολιτισμικά και νομικά ανθρώπους με τελείως διαφορετικές καταβολές και συνήθειες. Όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αποτελούν σαφέστατα δείγμα πολιτισμικής παρακμής. Και ρωτάω αγαπητοί συμπολίτες.
Αυτή την Ελλάδα ονειρεύεστε; Χρειαζόμαστε άραγε περισσότερους βιαστές; Ποιος θα πολεμήσει αν όχι εμείς, για να μην γίνουν τα παιδιά μας θύματα βιασμού και πολιτισμικής παρακμής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου