Ως Ορθόδοξος Έλληνας ιερέας μού ήταν εντελώς αδιανόητο να συμμορφωθώ και να υπακούσω και γι’ αυτό δεν συμμορφώθηκα και δεν υπάκουσα, στην όλως περιττή, παράλογη, ατελέσφορη, αντισυνταγματική και, κυρίως, ασεβή και αντίχριστη ΚΥΑ ... που απαγόρευε όχι τη συνάθροιση λαού στους Ναούς όλης της επικράτειας, αλλά και αυτή αύτη την τέλεση της Θ. Λειτουργίας
Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με την τότε κυβερνητική απόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) από 16.3. – 11.4.2020 απαγορευόταν τελείως η τέλεση της Θ. Λειτουργίας σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια (ακόμα και στις Ι. Μονές και στο Άγιο Όρος!). Αποτελούσε ποινικό αδίκημα και μόνο η απλή τέλεση της Θ. Λειτουργίας ανεξάρτητα από την παρουσία η μη των πιστών στους ναούς…
Κατά τη διάρκεια της 29ετούς ιερατικής μου διακονίας έχω αξιωθεί άλλες τέσσερις φορές να βρεθώ εγκαλούμενος και κατηγορούμενος διότι δεν υπέκυψα σε πιέσεις και θέλησα να προασπιστώ τα συμφέροντα της ενορίας Αγ. Νικολάου Πατρών, στην οποία είχα τότε ως πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου την ευθύνη της διοικητικής και οικονομικής διαχείρισης. Το διακύβευμα τότε (1995-2000) ήταν της τάξεως των 100.000.000 δρχ! Και τις τέσσερις φορές αθωώθηκα και τελικά δικαιώθηκε απολύτως ο Ναός στο σύνολο των απαιτήσεών του κατά την τότε πολυετή διένεξη.
Αν τότε διακυβεύονταν κάποια σοβαρά υλικά συμφέροντα, στην παρούσα περίπτωση διακυβεύεται η ίδια η προσωπική και ιερατική τιμή και αξιοπρέπεια, το συνταγματικό δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας του λαού μας και κυρίως η ιερατική διακονία και αξιοπρέπεια του Ορθοδόξου-Έλληνα παπά.
Όπως κατ’ επανάληψη έχω δηλώσει (βλ. συνημμένες τις από 15.9.2020 εξηγήσεις μου στον αρμόδιο Εισαγγελέα) η άσκηση δίωξης για τέτοιο “αδίκημα”, αποτελεί ξεχωριστή τιμή για ένα ιερέα και έτι πλέον. την ύψιστη τιμή -το ανώτατο οφίκιο κατά την εκκλησιαστική ορολογία- μετά την ιεροσύνη, συνιστά η καταδίκη του επειδή επιτέλεσε το ιερατικό του καθήκον.
Υπάρχει όμως μία σκιά που σκιάζει την απονεμηθείσα αυτή ιδιαίτερη τιμή: Το γεγονός ότι στην πατρίδα μας, η Νομοθετική Εξουσία εξουσιοδότησε τους αρμόδιους της Εκτελεστικής να απαγορεύσουν τελείως την τέλεση της Θ. Λειτουργίας και η αρμόδια Δικαστική Εξουσία (Εισαγγελική Αρχή) θεωρεί ως έγκλημα την τέλεση της Θ. Ευχαριστίας, τους δε υπεύθυνους ιερείς που τόλμησαν να ιερουργήσουν ως εγκληματίες, η δε Εκκλησιαστική Ηγεσία παρακολουθεί, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπηλή και αμήχανη!
Αν αναλογιστώ ότι παρόμοια διάταξη νόμου, ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, μετά τον θάνατο του Διοκλητιανού (311 μΧ) ίσχυσε στην Ευρώπη μόνο στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990),
αν αναλογιστώ ότι ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής και οι διάδοχοί του Σουλτάνοι στα 400-500 χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν ούτε ο Τσαουσέσκου τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία εν έτει 2020,
ασφαλώς και δεν μπορώ να πανηγυρίζω όσο θα ήθελα για την τιμή της ασκηθείσης δίωξης…
Για να είμαι ειλικρινής προβληματίστηκα ιδιαίτερα έντονα για τον αν θα πρέπει να υπερασπιστώ εαυτόν ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης ή να Την αφήσω να με τιμήσει υπερβαλλόντως καταδικάζοντάς με επειδή ενεργώντας σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση και την ιερατική μου συνείδηση λειτούργησα του Ευαγγελισμού μη συμμορφούμενος στις παράλογες και αναποτελεσματικές και ασεβείς και αντισυνταγματικές κρατικές απαγορεύσεις.
Ο μοναδικός λόγος που αποφάσισα να υπερασπιστώ εαυτόν είναι ότι ενώ η καταδίκη μου αποτελεί για εμένα υπέρτατη τιμή, ταυτόχρονα αποτελεί:ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση του πιστού λαού,
όνειδος για την Ελληνική Πολιτεία, η οποία θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Δημοκρατίες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους,
νομιμοποίηση του Καίσαρα αυτός να καθορίζει, περιφρονώντας την εκκλησιαστική τάξη και παράδοση, αν και πότε και πώς θα λειτουργούμε στους Ναούς μας, και τέλος
πρόσθετη αφορμή σκανδαλισμού του πιστού λαού και περαιτέρω κλονισμού της εμπιστοσύνης του προς την εκκλησιαστική Ηγεσία της χώρας μας!
Τελικά, η Ελληνική Δικαιοσύνη επωμίζεται και πάλι το υπέρτατο καθήκον και καλείται να προστατέψει το κύρος και την αξιοπρέπεια της Ελληνικής Πολιτείας και τη συνταγματική της τάξη…
π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πατρών
Ενταύθα
Αναφορικά με την από 7.7.20 Προκαταρκτική Εξέταση που διατάξατε με αφορμή την τέλεση ιερής Ακολουθίας στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών κατά την εορτή του Ευαγγελισμού (25 Μαρτίου 2020) σας γνωρίζω τα εξής:
1. Ως Ορθόδοξος Έλληνας ιερέας μού ήταν εντελώς αδιανόητο να συμμορφωθώ και να υπακούσω και γι’ αυτό δεν συμμορφώθηκα και δεν υπάκουσα, στην όλως περιττή, παράλογη, ατελέσφορη, αντισυνταγματική και, κυρίως, ασεβή και αντίχριστη ΚΥΑ με αριθμ. 2867/Υ1/16.3.20 (ΦΕΚ Β΄ 872/2020) που απαγόρευε όχι τη συνάθροιση λαού στους Ναούς όλης της επικράτειας, αλλά και αυτή αύτη την τέλεση της Θ. Λειτουργίας (ακόμα και στις Μονές και στο Άγ. Όρος!), κατά την όλως κρίσιμη από λειτουργικής απόψεως περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής (βλ. συν. γ,δ,ε).
Παρόμοια διάταξη νόμου, ολοσχερούς απαγόρευσης της Θ. Λατρείας, δηλαδή ποινικοποίησης της τέλεσης της Θ. Λειτουργίας, ίσχυε στην Ευρώπη μέχρι το 311 μ.Χ. (θάνατος Διοκλητιανού) και στην Αλβανία του Ενβὲρ Χότζα (1967-1990)! Ούτε ο Μωάμεθ ο Πορθητής ούτε ο Λένιν ούτε ο Στάλιν δεν τόλμησαν τέτοια ασέβεια εναντίον του ίδιου του εσώτατου πυρήνα της Εκκλησίας, του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας, που τόλμησε η Ελληνική Δημοκρατία!
2. Ως Ορθόδοξος κληρικός είμαι υποχρεωμένος να λειτουργώ διακονώντας το λαό που μου έχει εμπιστευθεί το έλεος του Θεού, υπακούοντας στὴν ιερατική μου συνείδηση καὶ κυρίως συμμορφούμενος με τὴν προσταγὴ τοῦ «Ἀρχηγοῦ καί τελειωτοῦ τῆς πίστεως Κυρίου Ἰησοῦ»: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν … ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῳ» (Λουκ. 22, 19. 1 Κορ. 11, 26). Σε όποιον, όποιος και αν είναι αυτός, με καλεί να παραβώ τη ρητή Κυριακή εντολή, να περιφρονήσω τη φωνή της συνειδήσεώς μου και να εγκαταλείψω τη διακονία της ενορίας μου επαναλαμβάνω το αποστολικό: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 40), αναλαμβάνοντας προφανώς και το σύνολο των συνεπειών. Μόνο σοβαρός λόγος υγείας ή τυχόν κανονική ποινή που θα επιβάλει ο επίσκοπός μου (αργία από ιεροπραξία) μπορούν να με εμποδίσουν από τη τέλεση της Θ. Λειτουργίας. Με κανένα τρόπο κρατική διάταξη δεν δικαιούται ούτε νομιμοποιείται να ορίσει αν και πότε και πώς θα λειτουργώ!
3. Δεν υπήρξε αλλά ούτε μπορούσε να υπάρξει ο παραμικρός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία με τη διασπορά του κορωνοϊού από την τέλεση της Θ. Λειτουργίας στο Ναό μας. Η παρέλευση δε εξαμήνου κατά το οποίο ο ιός έχει διασπαρεί στη χώρα μας χωρίς όμως να έχει υπάρξει ούτε μία περίπτωση μόλυνσης που να οφείλεται στη συμμετοχή στη Θ. Λειτουργία επιβεβαιώνει πλήρως τον ισχυρισμό μου και καταρρίπτει κάθε αντίθετο (βλ. συνημ. α,β). Προς επίρρωση των ανωτέρω αναφέρω ότι από την 1η Αυγούστου 2020 όταν και σημειώθηκε νέα έξαρση των κρουσμάτων του κορωνοϊού στη χώρα μας που υπερβαίνουν τα 370 (10.9.20) και παραμένοντας σταθερά σε τριψήφιο αριθμό ημερησίως, με αριθμό πολλαπλάσιο των κρουσμάτων κατά το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου 2020, όταν και ο ανώτερος αριθμός κρουσμάτων ήταν 156 (21/4/2020), δεν επιβλήθηκε η απαγόρευση τέλεσης της Θ. Λειτουργίας αλλά μόνον η χρήση μάσκας στους χώρους λατρείας τηρουμένων των λοιπών μέτρων υγιεινής και των σχετικών αποστάσεων (βλ. ΚΥΑ 3162/31.7.2020). Δηλαδή μέτρα σαφώς ηπιότερα των όσων επιβλήθηκαν κατά το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου 2020 με υποπολλαπλάσιο τότε αριθμό κρουσμάτων.
4. Κατά τον Απ. Παύλο στους Χριστιανούς «ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν». Αν αυτό ισχύει για τους απλούς πιστούς, πόσο μάλλον εφαρμόζεται σε εμάς τους κληρικούς που έχουμε τιμηθεί με την ιερωσύνη! Υπό αυτό το πρίσμα, επιτρέψτε μου εν απολύτω ειλικρινεία να Σας πω ότι αποτελεί μεγάλη τιμή για ένα ιερέα να του ασκηθεί δίωξη επειδή, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες του, αγωνίζεται να είναι συνεπής στην ιερατική του διακονία, στην «ιερά παρακαταθήκη» που έλαβε κατά την ώρα της χειροτονίας του. Ασφαλώς, μέγιστη τιμή θα αποτελέσει η τυχόν καταδίκη για τον ίδιο λόγο. Αυτό όμως που για τον ιερέα αποτελεί τιμή και δόξα θα αποτελέσει ευθεία πρόκληση στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών και όνειδος για την Ελληνική Δημοκρατία που θέλει να διεκδικεί θέση στις σύγχρονες Πολιτείες που σέβονται το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας στους πολίτες τους!
5. Συνημμένως υποβάλλω και παρακαλώ να συνεκτιμηθούν:
α. Άρθρο μου με τίτλο: «Ἐπιτέλους, τέλος στὰ κρατικὰ καὶ παρακρατικὰ fake news. Δεν μολυνόμαστε στην Εκκλησία!» (29.8.20).
β. Άρθρο μου με τίτλο: «Μεταξὺ προφητικοῦ καὶ ψευδοπροφητικοῦ λόγου. Ο Θεός θα σώσει την Ελλάδα!» (1.9.20).
γ. Η από 30.3.20 Προσφυγή ενώπιον του ΣτΕ της κας Χρ. Μαντά κατά της 2867/16.3.20ΚΥΑ.
δ. Άρθρο του Καθηγητού Κυρ. Κυριαζόπουλου με τίτλο: «Η προσωρινή απαγόρευση της λατρείας, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 18.3.20).
ε. Άρθρο των Κ. Κακογιάννη και Ελ. Καρνιάτη με τίτλο: «Η Υπουργική απόφαση για απαγόρευση λειτουργιών είναι άκυρη, ανυπόσταση και αντισυνταγματική» (ΡΟΜΦΑΙΑ, 23.3.20)
Με τιμή και ευχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου