Κι ενώ δεν χρειάζεται να ζορίσουμε ιδιαίτερα τη μνήμη μας για να θυμηθούμε την πολιτική άποψη του Θ. Βερέμη πάνω στο σημερινό ελληνικό ζήτημα, (εδώ κι εδώ, δυο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα), η σημερινή τηλεοπτική τοποθέτηση του Π. Τατσόπουλου, παρουσιαστή της σειράς του ΣΚΑΪ “1821”, δείχνει μετακίνηση κατά ένα ακόμα κλικ μακρύτερα (προηγήθηκε το ντοκιμαντέρ της Αλ. Πασχαλίδου) από το μέχρι πρότινος ένθερμο τρίο υπεράσπισης της δυτικής πορείας της Ελλάδας: τους δυο ιστορικούς συμβούλους του “1821” Βερέμη-Μιχαηλίδη και τον ίδιο ως παρουσιαστή. Η πορεία αυτή είχε, βεβαίως, να κάνει με την πολιτική του αέναου δανεισμού, την οποία οι ιστορικοί έβλεπαν ως μονόδρομο και ελληνική αναγκαιότητα / επιτυχία από το 1824.Φυσικά, το ζήτημα δεν είναι άσπρο-μαύρο και το αντίθετο της “δύσης” δεν είναι η “ανατολή”. Το -πάντα καλά κρυμμένο- θέμα είναι: πριν βάλλουμε το ψευδές δίλημμα “Δύση ή καταστροφή”, να προσδιορίσουμε τι σημαίνει “Δύση”. Ο Π. Τατσόπουλος σήμερα δεν συνέδεσε την προσχεδιασμένη ελληνική κρίση -που στόχο έχει την πλήρη εθνική υποδούλωση και την εξαθλίωση / εξαφάνιση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της χώρας- με την αντίστοιχη ιστορική. Άρα, δεν καταδίκασε ως έωλο, το δίδυμο πλαίσιο των επιχειρημάτων: “τα φάγαμε όλοι μαζί σήμερα, φταίνε οι φουστανελάδες και οι ρασοφόροι που δεν άφησαν τον Μαυροκορδάτο να ολοκληρώσει το νεωτερικό κράτος τότε”. Σαφώς υπενόησε όμως, ότι υπάρχει σχέδιο μακρόπνοο, ανελέητο και αδιάκριτο από την “ελληνική ιδιαιτερότητα”, τουτέστιν, “παγκοσμιοποιημένο”.
Ίδωμεν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου