Ο ΙΔ΄ αιώνας ως «συγκεφαλαίωση» των επιτευγμάτων της "βυζαντικής" αγιογραφίας. Η μετάβαση (από τα μέσα του ΙΓ΄ αι.) από την τέχνη των Κομνηνών προς την τέχνη των Παλαιολόγων. Το έργο του Μιχαήλ Αστραπά και του Πανσέληνου, ως κορυφαία σημεία αναφοράς αυτής της πορείας.
Οι βυζαντινές ζωγραφικές απαντήσεις στο πρόβλημα του φωτισμού, και σ' εκείνο της πλαστικότητας. Η αξιοποίηση των αρχαιοελληνικών αναπαραστατικών κεκτημένων.
Η αντίστιξη ανάμεσα στην "ιεροτελεστική" και στη "ρεαλιστική" έμφαση της βυζαντινής εικονογραφίας.
Η τέχνη ως "δακτυλικό αποτύπωμα" του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Η απόσταση ανάμεσα στη χρήση της τέχνης ως αισθητικού αντικειμένου (σήμερα) και ως λειτουργικού σκεύους (τότε).
Οι αναλογίες των βυζαντινών ζωγραφικών χειρισμών με εκείνους της νεώτερης ευρωπαϊκής ζωγραφικής αναζήτησης.
Η διαλεκτική μεταξύ Ιστορίας και Εσχάτων, στη συνείδηση και στην τέχνη της ευχαριστιακής βιοτής.
Ο πρωτοπρεσβύτερος Σταμάτης Σκλήρης, απαντώντας στις ερωτήσες του Βασίλη Ξυδιά, καταθέτει μια συνθετική ερμηνευτική πρόταση όσον αφορά την εκκλησιαστικό ζωγραφικό κώδικα, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής «Σήμερα είναι Κυριακή», από τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1. Περίοδος 1989-90.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου