ΜΕΡΙΚΕΣ "ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΕΣ" ΑΛΗΘΕΙΕΣ. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΨΟΥΜΕ ΩΣ ΕΘΝΟΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΤΟΠΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΟΥΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΥ
(Παναγιώτης)
Τι εστίν αλήθεια;
του Γιάννη Μαρίνου
Στο Δ΄ Ευαγγέλιο (κατά Ιωάννην) της Μεγάλης Πέμπτης ο Ιησούς Χριστός λέει προς τον ανακρίνοντα αυτόν Πόντιο Πιλάτο: «Εγώ ελήλυθα εις τον κόσμον ίνα μαρτυρήσω τηαλήθεια».«Και τι εστίν αλήθεια;» ερωτά ο ρωμαίος πραίτορας, αλλά δυστυχώς δεν ανέμενε να ακούσει την απάντηση. Η αλήθεια όμως, όπως υποστηρίζει ο υπουργός Υγείας κ. Λοβέρδος, πρέπει επιτέλους να λεχθεί στον λαό, προσθέτοντας με νόημα ότι για τη σημερινή κρίση που πλήττει τη χώρα θα πρέπει να ανατρέξουμε στη δεκαετία του ΄80. Μια που και ο Πρωθυπουργός και άλλοι παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος αναγνωρίζουν ότι πρέπει πια να λεχθεί η αλήθεια στον λαό, ας επιτραπεί στη στήλη αυτή να αναφερθεί σε κάποια καίριας σημασίας γεγονότα που συνέβησαν κατά την επίμαχη δεκαετία, γενεσιουργό της σημερινής οικονομικής και ηθικής κρίσης, και που ελάχιστοι αποτολμούν να υπενθυμίσουν ενώ οι νεότεροι αγνοούν.
Ενδεικτικά αναφέρω την πρώτη, νομίζω καταστροφική, απόφαση της κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου με εισηγητή τον μακαρίτη Μένιο Κουτσόγιωργα να καταργηθούν όλοι οι γενικοί διευθυντές στη δημόσια διοίκηση, να κατεδαφισθεί συνεπώς η ιεραρχία και να αντικατασταθεί από τους έκτοτε κυριαρχούντες σε όλες τις κυβερνήσεις ως σήμερα συμβούλους. Δηλαδή, την κατάργηση της αξιοκρατίας και την εισβολή της κομματοκρατίας στη δημόσια διοίκηση. Αν προστεθεί στην αθλιότητα αυτή και η παράδοση της διοικήσεως, κυρίως των ΔΕΚΟ, στη συνδικαλιστική κομματική νομενκλατούρα, σε συνδυασμό με την ατιμωρησία των παρανομούντων, που επιπλέον μπορούν ακινδύνως να τεμπελιάζουν καθώς τους προστατεύει η συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα, έχουμε την εξήγηση της σημερινής εικόνας ενός κράτους δυνάστη, κυματοθραύστη κάθε παραγωγικής προσπάθειας και επιπλέον αρνούμενου να εφαρμόσει τους νόμους και την πολιτική της κυβερνήσεως επειδή, σύμφωνα πια με το κυρίαρχο αριστερής εμπνεύσεως σλόγκαν, «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Δηλαδή, δίκαιο είναι ό,τι συμφέρει τον καθένα ατομικά και όχι ό,τι αποφασίζει ο λαός διά των εκλεγμένων εκπροσώπων του (εκτός αν δεχθούμε ότι το τι συμφέρει τον λαό γνωρίζουν η κυρία Παπαρήγα και το ΚΚΕ).
Σε αυτό το διοικητικό σχήμα αυθαιρεσίας, απροκάλυπτου κομματισμού και ατιμωρησίας ήταν φυσικό να ανθήσει και η διαφθορά. Η «νομιμοποίησή» της επικυρώθηκε εξαρχής με την περίφημη έκρηξη του τότε πρωθυπουργού: «Να πάρει ένα δωράκι αλλά όχι και 500 εκατομμύρια», όταν πληροφορήθηκε ότι αυτό το ποσό φέρεται να εισέπραξε ως μίζα ο τότε διοικών τη ΔΕΗ. Ετσι η μίζα αναγνωρίστηκε επισήμως ως αποδεκτή συναλλαγή από τους δημόσιους λειτουργούς. Και καθώς το έγκλημα δεν οδηγούσε σε τιμωρία, αποχαλινώθηκαν ουκ ολίγοι υπουργοί και γενικά δημόσιοι λειτουργοί και συνδικαλιστές αλλά και ευφυείς και επαρκώς ανήθικοι επιχειρηματίες. Τα μυθώδη ποσά που αποκαλύπτονται από τα σκάνδαλα της Siemens και των υποβρυχίων που γέρνουν ως τις προμήθειες και τα φακελάκια στα νοσοκομεία και τον χρηματισμό εφοριακών και αστυνομικών ανέδειξαν την Ελλάδα στις κορυφαίες θέσεις διαφθοράς παγκοσμίως, με όλα τα συνεπακόλουθα. Τη δεκαετία του ΄80 η πρώτη κυβέρνηση ΠαΣοΚ νομοθέτησε και τη διάλυση της εκπαίδευσης με τον διαβόητο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, την εισαγωγή του κομματισμού σ΄ αυτά και την παράδοση των εκπαιδευτικών χώρων στο «πανεπιστημιακό άσυλο», που από διασφάλιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών μεταλλάχθηκε σε προστάτη κάθε ανομίας (από διακίνηση ναρκωτικών, υπόθαλψη εγκληματιών και τρομοκρατών ως επιβολή της κυριαρχίας δυναμικών μειοψηφιών που επαγγέλλονται την επανάσταση υπό την προστασία του αστικού κράτους, το οποίο τους παρέχει την ανοχή να το διαλύσουν).
Αλλά για την κληρονομιά της δεκαετίας του ΄80 θα χρειαστεί να συνεχίσω αφού όλοι ζητούν να λάμψει η αλήθεια αλλά αρνούνται να την πιστέψουν ως ο εορτάζων την επόμενη Κυριακή άπιστος Θωμάς.
"επιπλέον μπορούν ακινδύνως να τεμπελιάζουν καθώς τους προστατεύει η συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ο Μαρίνος πάλιμας λέει παραποιημενεες αλήθειες. Αυτό στα δικά μου τουλάχιστο μάτια τον καθιστά κακόπιστο και αναξιόπιστο, καθώς οσμίζομαι κρυμμένες σκοπιμότητες.
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων (όπως φαντάζομαι ότι πολύ καλά γνωρίζει ο κ.Μαρίνος) είναι σημαντικότατη και απαραίτητη (και γιαυτό έφτασε στο σημείο να ενσωματωθεί και στο Σύνταγμα) διότι με τους εθνικούς μας εθισμούς φτάσαμε να θεωρούμε την κρατική διοίκηση σαν τσιφλίκι του κάθε κυβερνώντος. Γιαυτό και η μονιμότητα προστατεύει:
1) Τους υπαλλήλους από αναίτιες απολύσεις και από κομματικούς άνωθεν εκβιασμούς και εξευτελισμούς.
2) Την ίδια την διοικητική δομή από αλλεπάλληλες αλώσεις κάθε φορά που αλλάζει κυβέρνηση.
Η μονιμότητα καθόλου δεν εμποδίζει ούτε καταργεί τον πειθαρχικό έλεγχο και την υπηρεσιακή αξιολόγηση. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο κ.Μαρίνος, που όμως επιμένει να καλλιεργεί κλίμα. Οι λόγοι που έθεσαν σε αχρηστία τον πειθαρχικό και υπηρεσιακό έλεγχο καθόλου δεν έχουν να κάνουν με την μονιμότητα, αλλά πρέπει να αναζητηθούν στην χαλάρωση της κρατικής δομής γενικότερα.
Χωρίς να διαφωνώ με όσα λοιπά λέει, ωστόσο θεωρώ πώς δεν εισέρχεται στην ουσία του θέματος.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε akritas συμφωνώ με όλες τις παρατηρήσεις σου περί μονιμότητας ( Μάλιστα την άποψη "καταργήστε την μονιμότητα", την εντάσσω στις ιδεοληπτικού τύπου τοποθετήσεις -απόψεις που βασιζόμενες στον κυρίαρχο λαϊκισμό, διαδίδονται ως η λύση των προβλημάτων της Δημόσιας Διοίκησης).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ όμως μαζί σου σχετικά με τον Μαρίνο.
Θεωρώ ότι ο Μαρίνος είναι από τους πολύ λίγους Δημοσιογράφους, που εδώ και δεκαετίες μιλάει και προειδοποιεί για πρόσωπα πράγματα και καταστάσεις.
Άλλωστε, η τοποθέτησή του σχετικά με την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο ( με την οποία διαφωνώ όπως σου εξήγησα), δεν αποτελεί και το κέντρικό σημείο των όσων λέει.