Όχι απολύτως κατατοπιστικό, πλην σε καλή κατεύθυνση, και με ωφέλιμες νύξεις το παρακάτω άρθρο:
Οι αρχαίοι συγγραφείς όταν έγραφαν για τους Μακεδόνες ότι μιλούσαν «μακεδονιστί» αναφέρονταν σε μια διάλεκτο της Ελληνικής κι όχι σε μια μη Ελληνική γλώσσα.»
Ένα από τα επιχειρήματα της σκοπιανής προπαγάνδας, αλλά και των ανθελληνικών κύκλων γενικότερα, είναι ο ισχυρισμός, εντελώς ανυπόστατος ισχυρισμός, ότι η αρχαία μακεδονική δεν ήταν Ελληνική. Στην πραγματικότητα επρόκειτο απλά για μια διάλεκτο της Ελληνικής.
Η μακεδονική διάλεκτος για πολλούς και διάφορους λόγους δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε ποτέ σαν φιλολογικό και λογοτεχνικό όργανο. Γνωρίζουμε μόλις δύο στίχους από την κωμωδία «Μακεδόνες» του Στράτιδος.
Στο απόσπασμα γίνεται κάποιος διάλογος:Α: Η σφύραινα δ’ έστι τις; (Και ποια είναι η σφύραινα;)
Β: Κέστραν μεν ύμμες ωττικοί κικλήσκετε (Το ψάρι που εσείς οι Αττικοί κέστρα ονομάζετε)
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι η μακεδονική διάλεκτος, η οποία διακωμωδείται σαν «επαρχιώτικη γλώσσα» στην κωμωδία «Μακεδόνες» δεν ήταν τίποτε άλλο από Ελληνικά.
Μάλιστα, το συγκεκριμένο απόσπασμα αναφέρεται σε ένα είδος ψαριού το οποίο οι Αθηναίοι ονομάζουν κέστρα και διακωμωδούν τους Μακεδόνες που το αποκαλούν σφύραινα. Πέρα από την ελληνική ετυμολογία της λέξεως σφύραινα υπάρχει και ένα πραγματολογικό γλωσσικό δεδομένο. Το δεδομένο ότι οι σημερινοί Έλληνες αποκαλούν μέχρι σήμερα το ψάρι αυτό σφύραινα (εγκυκλοπαίδεια Πυρσός τόμος ΚΒ’) και όχι κέστρα. Που σημαίνει πολύ απλά ότι η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων ήταν πιο κοντά στην γλώσσα του μέσου Έλληνα, ήταν πιο κοντά στην γλώσσα του λαού της αρχαίας εποχής.
Μία ακόμη από τις ιδιομορφίες της μακεδονικής διαλέκτου είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις επροφέρετο το γράμμα γάμα σαν βήτα. Δεν έλεγαν δηλαδή γλυφόν ύδωρ, αλλά βλυχόν ύδωρ.
Ας μάθουν λοιπόν οι ανθέλληνες ότι στην μανιάτικη διάλεκτο των ημερών μας, η οποία περιέχει πολλές λέξεις της αρχαίας δωρικής διαλέκτου, η οποία ήταν άμεσα συγγενής με την αρχαία μακεδονική, παρόμοια προφέρεται το γάμμα-βήτακαι αναφερόμενοι μάλιστα στη λέξη γλυφό θα πούμε ότι αποκαλείται ΒΛΥΧΟ!
Οι αρχαίοι συγγραφείς όταν έγραφαν για τους Μακεδόνες ότι μιλούσαν «μακεδονιστί» αναφέρονταν σε μια διάλεκτο της Ελληνικής κι όχι σε μια μη Ελληνική γλώσσα. Η διάλεκτος ήταν, βεβαίως, αρκετά διαφοροποιημένη από την καθιερωμένη και τη γενικευμένη κοινή ελληνική, που απλώθηκε από τα τέλη του 5ου - αρχές 4ου π. Χ. αιώνα σε όλες τις Ελληνικές περιοχές (συμπεριλαμβανόμενης φυσικά και της Μακεδονίας).
Προφανώς η μακεδονική διάλεκτος θα εξακολουθούσε να μιλιέται παράλληλα με την κοινή ελληνική.
Μέχρι το 1986 αυτό ήταν μια υπόθεση. Τότε αποκαλύφτηκε και απόσπασμα επιγραφής στην Πέλλα σε μακεδονική διάλεκτο (χρονολογείται γύρω στο 380 π. Χ.).Πρόκειται για κατάδεσμο (μαγικό κείμενο - κατάρα), χαραγμένο σε μολύβδινο έλασμα για να αποτραπεί ο γάμος του αγαπημένου της γυναίκας, που έκανε τα «μάγια» με άλλη γυναίκα…
Προφανώς η μακεδονική διάλεκτος θα εξακολουθούσε να μιλιέται παράλληλα με την κοινή ελληνική.
Μέχρι το 1986 αυτό ήταν μια υπόθεση. Τότε αποκαλύφτηκε και απόσπασμα επιγραφής στην Πέλλα σε μακεδονική διάλεκτο (χρονολογείται γύρω στο 380 π. Χ.).Πρόκειται για κατάδεσμο (μαγικό κείμενο - κατάρα), χαραγμένο σε μολύβδινο έλασμα για να αποτραπεί ο γάμος του αγαπημένου της γυναίκας, που έκανε τα «μάγια» με άλλη γυναίκα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου