Σαράντος Ι. Καργάκος
Ἔγραφα –πᾶνε 40 χρόνια τώρα- στά διδακτικά μου βιβλία ὅτι νέος πού ζῆ χωρίς ἰδανικά εἶναι κέλυφος χωρίς οὐσία. Κι ἀκόμη ὅτι: νέος θά πεῖ νά εἶσαι αὐθόρμητος, νά στέκεσαι κοντά στίς πηγές τῆς ζωῆς, νά τολμᾶς νά κάνεις αὐτό πού δέν τολμοῦν νά κάνουν οἱ ἄλλοι.
Οἱ μεγάλοι σᾶς ἔκαναν ἱκανούς νά μήν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε· οὔτε καί νά ἐπαναστατήσετε. Οἱ ἐτήσιες ἐξεγέρσεις σας μέ τή μορφή «καταλήψεων» εἶχαν χαρακτῆρα ἐθιμικοῦ φαινομένου. Κάτι σάν φολκλορική «ἀτρξιόν». Δίνατε τή μάχη γιά νά γίνετε χειρότεροι. Γιά νά ἀποκτήσετε δικαιώματα πού τελικά ἀποδείχθηκαν συναλλαγματικές χωρίς ἀντίκρυσμα.
Ἡ τωρινή ἐξέγερση εἶναι ἕνα μήνυμα ὑγείας καί ἐλπίδας. Ὅτι δέν εἶναι «σβησμένες ὅλες οἱ φωτιές οἱ πλάστρες μές στή χώρα», ὅπως λέει ὁ Παλαμᾶς. Ἀλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιά νά μήν πέσετε, νέοι μου, θύματα αὐταπάτης, ὅπως ἔπεσε ἡ δική μου γενιά. Φυλαχτεῖτε ἀπό τούς ψευδαποστόλους πού σᾶς πλησιάζουν καί σᾶς θωπεύουν στ’ αὐτιά. Φυλαχτεῖτε ἀπό αὐτούς πού κάποτε ἔφαγαν καλά, ἔκαναν μέσα σέ ἀνώμαλες καταστάσεις ραγδαῖες καριέρες καί τώρα ἐμφανίζονται ξανά σάν σταυροφόροι κάποιου ἰδανικοῦ πού σᾶς τό προσφέρουν δωρεάν, ὥσπου νά κάνουν κι ἐσᾶς θύματα ἀπάτης. Καί νά κλειστεῖτε, ὅσοι δέν θελήσετε νά βολευτεῖτε, μέσα στό κέλυφος μιᾶς βαθειᾶς σιωπῆς.
Νέοι, μή στρέφετε πρός τό στῆθος σας τό ξίφος τῆς ὀργῆς σας. Θωρακίστε τήν καρδιά σας, ἐλέγξατε τά συναισθήματά σας. Ἡ ὀργή δέν βλάπτει κανέναν περισσότερο ἀπό αὐτόν πού τήν ἔχει. Ἡ ἀγανάκτησή σας εἶναι δικαιολογημένη, διότι εἴσαστε δεινά προδομένοι ἀπό ἐκείνους πού σᾶς ἔμαθαν νά μισεῖτε τήν πατρίδα σας, νά μισεῖτε τήν ἱστορία σας, νά περιφρονεῖτε τή γλῶσσα σας. Νά ποδοπατᾶτε τά σύμβολα γιά τά ὁποῖα οἱ πρόγονοί σας ἔχυσαν τό αἷμα τους.
Νέοι, συνεχίστε ἀλλά στοχαστεῖτε. Διαβάστε πολύ προτοῦ προχωρῆστε. Ἀφῆστε τά συνθήματα. Εἶναι σάν τά βεγκαλικά. Μέ αὐτά γαλουχήθηκαν πολιτικά οἱ πατέρες σας. Δεῖτε πῶς κατάντησαν τή χώρα μας. Νά δέχεται σάν παράσημο τή βρισιά τοῦ ἀνεκδιήγητου Στρώς Κάν. Νέοι, μή βεβηλώνετε μνημεῖα, ὅπως κάποιοι βεβήλωσαν τή ζωή σας. Βγάλτε τή λέξη μέ τά τρία ἄλφα ἀπό τό λεξιλόγιό σας. Χωρίς νά τό συνειδητοποιεῖτε, τό κάνατε ἔθνική ταυτότητα.
Ἔγραφα –πᾶνε 40 χρόνια τώρα- στά διδακτικά μου βιβλία ὅτι νέος πού ζῆ χωρίς ἰδανικά εἶναι κέλυφος χωρίς οὐσία. Κι ἀκόμη ὅτι: νέος θά πεῖ νά εἶσαι αὐθόρμητος, νά στέκεσαι κοντά στίς πηγές τῆς ζωῆς, νά τολμᾶς νά κάνεις αὐτό πού δέν τολμοῦν νά κάνουν οἱ ἄλλοι.
Οἱ μεγάλοι σᾶς ἔκαναν ἱκανούς νά μήν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε· οὔτε καί νά ἐπαναστατήσετε. Οἱ ἐτήσιες ἐξεγέρσεις σας μέ τή μορφή «καταλήψεων» εἶχαν χαρακτῆρα ἐθιμικοῦ φαινομένου. Κάτι σάν φολκλορική «ἀτρξιόν». Δίνατε τή μάχη γιά νά γίνετε χειρότεροι. Γιά νά ἀποκτήσετε δικαιώματα πού τελικά ἀποδείχθηκαν συναλλαγματικές χωρίς ἀντίκρυσμα.
Ἡ τωρινή ἐξέγερση εἶναι ἕνα μήνυμα ὑγείας καί ἐλπίδας. Ὅτι δέν εἶναι «σβησμένες ὅλες οἱ φωτιές οἱ πλάστρες μές στή χώρα», ὅπως λέει ὁ Παλαμᾶς. Ἀλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιά νά μήν πέσετε, νέοι μου, θύματα αὐταπάτης, ὅπως ἔπεσε ἡ δική μου γενιά. Φυλαχτεῖτε ἀπό τούς ψευδαποστόλους πού σᾶς πλησιάζουν καί σᾶς θωπεύουν στ’ αὐτιά. Φυλαχτεῖτε ἀπό αὐτούς πού κάποτε ἔφαγαν καλά, ἔκαναν μέσα σέ ἀνώμαλες καταστάσεις ραγδαῖες καριέρες καί τώρα ἐμφανίζονται ξανά σάν σταυροφόροι κάποιου ἰδανικοῦ πού σᾶς τό προσφέρουν δωρεάν, ὥσπου νά κάνουν κι ἐσᾶς θύματα ἀπάτης. Καί νά κλειστεῖτε, ὅσοι δέν θελήσετε νά βολευτεῖτε, μέσα στό κέλυφος μιᾶς βαθειᾶς σιωπῆς.
Νέοι, μή στρέφετε πρός τό στῆθος σας τό ξίφος τῆς ὀργῆς σας. Θωρακίστε τήν καρδιά σας, ἐλέγξατε τά συναισθήματά σας. Ἡ ὀργή δέν βλάπτει κανέναν περισσότερο ἀπό αὐτόν πού τήν ἔχει. Ἡ ἀγανάκτησή σας εἶναι δικαιολογημένη, διότι εἴσαστε δεινά προδομένοι ἀπό ἐκείνους πού σᾶς ἔμαθαν νά μισεῖτε τήν πατρίδα σας, νά μισεῖτε τήν ἱστορία σας, νά περιφρονεῖτε τή γλῶσσα σας. Νά ποδοπατᾶτε τά σύμβολα γιά τά ὁποῖα οἱ πρόγονοί σας ἔχυσαν τό αἷμα τους.
Νέοι, συνεχίστε ἀλλά στοχαστεῖτε. Διαβάστε πολύ προτοῦ προχωρῆστε. Ἀφῆστε τά συνθήματα. Εἶναι σάν τά βεγκαλικά. Μέ αὐτά γαλουχήθηκαν πολιτικά οἱ πατέρες σας. Δεῖτε πῶς κατάντησαν τή χώρα μας. Νά δέχεται σάν παράσημο τή βρισιά τοῦ ἀνεκδιήγητου Στρώς Κάν. Νέοι, μή βεβηλώνετε μνημεῖα, ὅπως κάποιοι βεβήλωσαν τή ζωή σας. Βγάλτε τή λέξη μέ τά τρία ἄλφα ἀπό τό λεξιλόγιό σας. Χωρίς νά τό συνειδητοποιεῖτε, τό κάνατε ἔθνική ταυτότητα.
http://lomak.blogspot.com/2011/06/blog-post_10.html
Καλά τα λέει ο Δάσκαλος ( που είχα την τιμή να τον γνωρίσω και προσωπικά), αλλά ένα σημείο "δεν μου αρέσει".
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει: "σας έμαθαν να μισείτε την πατρίδα".
Ποιος?
Οι πατεράδες τους?
Και ποιος τους φταίει τώρα?
Οι ίδιοι μισούσαν την χώρα τους, και έμαθαν και στα παιδιά τους να την μισούνε.
Δεν τους φταίει κανένας τώρα.
Η χώρα αποφάσισε να αυτοκατεδαφιστεί, και αυτό έκανε ( και κάνει).
Αυτά, πρέπει να τα λέμε έξω από τα δόντια: Οι ίδιοι οι Έλληνες αποφάσισαν να καταστρέψουν τη χώρα τους. Δεν το αποφάσισαν "κάποιοι", αλλά η πλειοψηφία των Ελλήνων.
Εγώ πάντως ΔΕΝ αποφάσισα να καταστρεψω την χώρα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ φίλε μου που υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα, οι οποίοι δεν έχουν λάβει τέτοια απόφαση ( από ότι καταλαβαίνω μάλιστα, μάλλον το αντίθετο επιδιώκεις: Να προσφέρεις στην πατρίδα ότι περισσότερο μπορείς, ώστε να την βοηθήσεις να ανακάμψει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι σίγουρος, ότι όλοι μας εδώ έχουμε λάβει την ίδια απόφαση.
Χρόνια τώρα, ο καθένας με τον τρόπο του προειδοποιούσε τους γύρω του για την επικείμενη καταστροφή ( λόγω του αυτοκαταστροφικού μας δρόμου).
ΟΜΩΣ
Σχεδόν κανείς δεν άκουγε.
Και έχω την αίσθηση πως δεν άκουγε σχεδόν κανείς, γιατί η πλειοψηφία είχε αποφασίσει να κατεδαφίσει την Ελλάδα.
Αναρωτιέμαι τι είδους κοινωνική "ασθένεια" είναι αυτή η οποία κάνει την πλειοψηφία ενός λαού να θέλει να καταστρέψει την ίδια του τη χώρα!
Πάντως, δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων, ας συνεχίσει το γκρέμισμα της χώρας για όσο νομίζει.
Εμείς που διαφωνούμε με αυτό, ας προσπαθούμε για το αντίθετο.
Φυσικά, ξέρω ότι αν συνεχίσει η πλειοψηφία στον ίδιο δρόμο θα επικρατήσει στα σίγουρα.
Τουλάχιστον όμως:
1) Έχουμε μία πολύ μικρή ελπίδα ότι η πλειοψηφία ίσως μεταστραφεί εγκαίρως ( πολύ δύσκολο)
2) Θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας, ότι κάναμε ότι μπορούσαμε με τις μικρές μας δυνάμεις.