Ο ανασχηματισμός εξηγούμενος στην ναυτική διάλεκτο...

Πάντα με σαγήνευε η γλώσσα των ναυτικών για δυο αρετές της: Την δωρική της απλότητα και αμεσότητα, και την βελονοειδούς ακριβείας ακρίβειά της.

Επίτομο απόσταγμα της καθομιλουμένης, αρωματισμένο με ειδικά εκχυλίσματα καραβίσιων όρων, δεν εκπλήσσει για τον χαρακτήρα της, αν εννοήσει κανείς ότι γεννήθηκε μέσα στην ανάγκη των κυμάτων και των κλυδώνων.

Για έναν τέτοιον κλύδωνα και ένα σάπιο σκαρί μιλάει και το παρακάτω άρθρο, αλιευμένο από τον χώρο των καλών ιστολογίων:

(για το σχόλιο: ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ)

Όταν σε μια "κουϊμπέκα" (σαπιοκάραβο) αλλάζεις τους χώρους ενδιαίτησης πλοιάρχου & ελάχιστων Αξιωματικών, βάφεις λίγο το μηχανοστάσιο, τους αλουέδες & το πούπι, αλλάζεις λαδάδες, καμαρωτάκια & τζόβενα,μειώνεις το πλήρωμα ορντινάντσες και ύστερα περιμένεις να περάσει το φουρτουνιασμένο ωκεανό με ασφάλεια για να βρεις την .... Ιθάκη !!!

Tότε είσαι, είτε τουλάχιστον, εγκληματικά αφελής, είτε άσχετος ή πας να αυτοκτονήσεις συμπαρασύροντας μαζί σου πλοίο & επιβαίνοντες!!!

Εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού…(Nίκος Καββαδίας)

http://logioshermes.blogspot.com/2011/06/blog-post_5374.html