Έχουμε παρελθόν εμφυλίων. Ας ανατρέξουμε σ’ αυτό...

Τι εννοεί στην σημερινή Ελλάδα καθένας από όσους επικαλείται το "Έθνος" ή τον "Διεθνισμό"; Γιατί οι δυο τάσεις που δηλώνουν "Ελληνικές" είναι αντίπαλες μεταξύ τους; Ευνόητο είναι, δεν χρειάζεται να το τονίσουμε ότι εξαιρούμε τελείως από αυτή την κατάταξη όσους μιλούν "σωβινιστικά" ή "σταλινικά". Πιστεύουμε μάλιστα ότι πρόκειται για τραγική μειοψηφία.

Γιατί σήμερα απειλείται μια νέα εμφύλια ελληνική διαμάχη με άξονα το πρόβλημα που υπερπροβάλλει ο μηχανισμός ενημέρωσης: τον φασισμό της Χ.Α.; Η υπερπροβολή του ρατσισμού της Χ.Α. πόσο σπρώχνει τον Έλληνα να τοποθετηθεί ετσιθελικά σε ένα από τα δυο στρατόπεδα; Τέτοια προβολή πήρε από τα ελεγχόμενα μέσα η συνθήκη "Δουβλίνο 2";
Ποιος άνοιξε την πόρτα της Ευρώπης σε εκατομμύρια εξαθλιωμένους (κυρίως μουσουλμάνους), μια πόρτα που δεν ανοίγει προς τα έξω; Μπορεί να συγκροτηθεί ελληνικό μέτωπο εναντίον της φασιστικής τρόικας Κομισιόν-Δ.Ν.Τ.-Ε.Κ.Τ. που προσπαθεί να μειώσει δήθεν το έλλειμμα και να κάνει διαχειρίσμο το χρέος, όταν πράξεις της Δ' Δημοτικού αποδεικνύουν το αντίθετο; Ποιο ενιαίο ελληνικό μέτωπο θα συγκροτηθεί όταν ωθούνται και οι πιο ψύχραιμοι στο να πάρουν μέρος σε χαρακώματα, "φασιστικά" και "αντιφασιστικά", λες και υπάρχει αυθορμητισμός ή κοινωνικό έρεισμα στην ποδοπάτηση της ζωής με βάση το χρώμα του δέρματος ή το θρήσκευμα, λες και δεν ξέρουμε τι θα πει τεχνητό επεισόδιο ανάφλεξης ύστερα από μεθοδική προετοιμασία ψυχολογίας, μεθοδική εγκαθίδρυση των προϋποθέσεων. Στην πραγματικότητα έχουμε και πάλι τεχνητή πρόκληση και υποδαύλιση αντιθέσεων από όσους ορίζουν ως “πρόοδο” και “μονόδρομο” τα πανωτόκια και τα CDS, ως “δημοκρατία” όλο το εξαρτημένο-διεφθαρμένο κομματικό σύστημα, ως “παιδεία” όλη την απαξίωση της παραδοσιακής κοινωνίας, όλη την ιστορική παραπληροφόρηση και την υποκατάσταση της ανθρώπινης αγάπης από την “δικαιοσύνη” της “συντεταγμένης πολιτείας” και ως “ψήφο κατά συνείδηση” και “διάκριση των εξουσιών” το πιστόλι στον κρόταφο του βουλευτή και την δικαιοσύνη-λάστιχο.

Έχουμε παρελθόν εμφυλίων. Ας ανατρέξουμε σ’ αυτό, μήπως βρούμε ομοιότητες.

Κι ας μην ξεχνούμε και τον "φασισμό-λάστιχο"