Προϋποθέσεις "λειτουργίας" του Ελληνικού κράτους

Οι τρεις προϋποθέσεις "λειτουργίας" του Ελληνικού κράτους τέθηκαν πριν την ίδρυσή του:

1. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ
2. ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ
3. ΔΙΑΦΘΟΡΑ

βλ και σχόλιο Δήμου στη σελίδα http://www.spirosrizopoulos.com/user-comments/epiorkoi-dimosioi-ypalliloi/

Μια ακόμα είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην οποία το οικονομικό κατεστημένο (1η προϋπόθεση) στήνει ένα σκηνικό της αρεσκείας του, στο οποίο τα χαρτιά είναι προσημειωμένα, δηλαδή ο ψηφοφόρος επιλέγει από τις προεπιλογές που έκανε αυτός που κατέχει το χρήμα και το χρησιμοποιεί για να ανεβοκατεβάζει επιλογές (κομμάτων). Το χρησιμοποιεί επίσης για να χτίσει πυραμιδικά την 3η προϋπόθεση (λαδώνεται ο υπουργός, αν αρνηθεί, αποπέμπεται επειδή δεν είναι διαχειρίσιμος και αυτή η κατάσταση, λόγω της δομής της δημόσιας διοίκησης φτάνει μέχρι τον πολίτη που έχει πιθανότητες: α) να λαδώσει, β) να μην γίνει η δουλειά του, γ) να καταγγείλει ότι εκβιάζεται να λαδώσει, οπότε δεν θα βγάλει ποτέ άκρη, ίσως και θα βρεθεί κατηγορούμενος. Όλα τα προηγούμενα, μαζί με τις "προβοκάτσιες" κάθε είδους (που λέει και το ΚΚΕ) δημιουργούν και συντηρούν τη 2η προϋπόθεση. Διχασμοί: από "συνταγματικούς"-"καποδιστριακούς", από "δημοτικιστές"-"καθαρεύοντες", από βασιλικούς-βενιζελικούς, από κομμουνιστές-εθνικόφρονες, μέχρι "Ν.Δ."-"ΠΑΣΟΚ" (νωρίτερα είχαμε ενωτικούς-ανθενωτικούς, "Έλληνες"-"Ρωμιούς", σήμερα στήνεται το "φασιστικό"-"αντιφασιστικό μέτωπο"). Τέλος η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το άλοθι του οικονομικού φασισμού που πραγματικά διοικεί από το παρασκήνιο, αφού όλα χρεώνονται στην "ελεύθερη βούληση" του πολίτη. Ενός πολίτη που βαυκαλίζεται ότι συναποφασίζει, όταν ο αντιπρόσωπός του δεν ξέρει ή δεν του επιτρέπεται να έχει άποψη για το δαιδαλώδες οικονομικό-νομικό σύστημα το οποίο με την ψήφο του νομιμοποιεί, αυτό που στρέφεται εναντίον του "πολίτη".

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν αποτελεί τέταρτη προϋπόθεση. Μπαίνει πακέτο με την 1η (εξ ου και το σύνταγμα του 1821 και η αναζήτηση δανείων, εξ ου και τα κωλοτριψίματα στην εθνοσυνέλευση του Άστρους το 1823). Η μοναρχική περίοδος (1833-1843) αποτελεί μια εξαίρετη ευκαιρία να δούμε πόσο αυθόρμητοι ήταν οι φανατικοι "Συνταγματικοί" της περιόδου 1821-1832. Γιατί επεβλήθη η μοναρχία; Μα για να καταπιεί κάποιος την "ευρυθμία" που θα αντικαθιστούσε το διοικητικό χάος 1821-1828 και 1831-1832 που φρόντισαν να δημιουργήσουν τα δάνεια και ο διεθνής αντιχριστιανικός μηχανισμός. Μέσα στην ευρυθμία αυτή και απόντος του ανήλικου μονάρχη, η πλειοψηφία της αντιβασιλείας επέβαλε την πολυπόθητη απόσχιση των χριστιανών του εθνικού μας κράτους (κυρίως Ελλήνων και Αρβανιτών) από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στόχος δηλαδή ήταν ο εγκλωβισμός του Χριστιανισμού, αφού η Επανάσταση του 1821 απειλούσε να αναστήσει τον οικουμενικό χαρακτήρα του που χάθηκε από τον πόλεμο 10 και πλέον αιώνων εναντίον του.

Ούτε η συστηματική μέθοδος "προπαγάνδας-συκοφαντίας-εξόντωσης" αποτελεί προϋπόθεση, αν και αναγνωρίζεται ως σταθερό μέσο επιβολής μιας άποψης στο πλήθος.

Αν τα παραπάνω είναι σωστά, ακόμα κι αν δεν είναι πλήρη, εξηγείται και η μανία στη σημερινή εμπέδωση του ενοχικού συνδρόμου "όλοι μαζί τα φάγαμε", εξηγείται και ο οχετός διαβολής και συκοφαντίας εναντίον των Ελλήνων (τεμπέληδες, απατεώνες κλπ), αφού τα μέσα ελέγχονται από τα ίδια οικονομικά κέντρα και έτσι έχουμε μια ακόμα ισχυρότατη ένδειξη ότι η πτώση της δικτατορίας, η είσοδος στην ΕΟΚ και οι "σοσιαλισμοί" που ζήσαμε ήταν τμήμα ενός καλά οργανωμένου σχεδίου για την υποδούλωση του Έλληνα. Αν επίσης δεχθούμε ότι δεν δέχεται μόνον ο Έλληνας επίθεση, θέμα χρόνου είναι μετά τον ευρωπαϊκό νότο και ο βοράς και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος, τότε, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο Έλληνας αποτελεί ακόμα και σήμερα (ναι !) μια παγκόσμια δύναμη, αφού καταναλώνεται τόση ενέργεια για να εξαφανιστεί ή να παταχθεί.