Του Aθανάσιου Κατσιμπελη *
Η παγκόσμια Ημέρα του Δασκάλου (WorldTeachers’ Day) καθιερώθηκε από την UNESCO και γιορτάζεται σε πάνω από 100 χώρες παγκοσμίως, κάθε χρόνο, την 5η Οκτωβρίου. Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο στην Ελλάδα την αποδίδουμε με τον όρο Παγκόσμια Ημέρα του Εκπαιδευτικού (Educator) και όχι Δασκάλου (Teacher). Ίσως, επειδή θεωρούμε ευρύτερη έννοια τη λέξη «Εκπαιδευτικός» από τη λέξη «Δάσκαλος».
Στην Ελλάδα μάλιστα, έχουμε συνηθίσει αφενός να χρησιμοποιούμε υποτιμητικά τη λέξη «Δάσκαλος» ακόμα κι αν η λέξη αυτή αποδίδεται σε σπουδαία ιστορικά πρόσωπα που υπήρξαν μεγάλοι δάσκαλοι με την ευρεία έννοια του όρου, αφετέρου η ίδια η ελληνική κοινωνία έχει αποδώσει ως τίτλο τιμής στους αποκαλούμενους σήμερα ως «εκπαιδευτικούς (sic) της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης» τον όρο «Δάσκαλος». Ας μου επιτρέψετε λοιπόν να χρησιμοποιώ τη σωστή κατά τη γνώμη μου απόδοση του όρου WorldTeachers’Dayως Παγκόσμια Ημέρα των Δασκάλων περιλαμβάνοντας όλους τους (αποκαλούμενους ως) εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων.
Το σύνθημα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας των Δασκάλων είναι: «Στηρίξτε τους Δασκάλους» στα Αγγλικά αποδίδεται ως : ‘"Take a stand for teachers"
Πρόκειται για μια σαφή έκκληση προς όλους τους παράγοντες της κοινωνίας να αναγνωρίσουν τον κρίσιμο ρόλο των εκπαιδευτικών στη μεταμόρφωση της ζωής των απανταχού εκπαιδευομένων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Επιπλέον, μια τέτοια μέρα θα πρέπει όλοι να εστιάσουμε και να προβληματιστούμε στο δύσκολο οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο οι δάσκαλοι εργάζονται και να βρούμε τρόπους για τη βελτίωση της επαγγελματικής τους θέσης και τις συνθήκες εργασίας όλου του προσωπικού της εκπαίδευσης.
Η Ενίσχυση του κύρους των Δασκάλων είναι το ζητούμενο της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας. Αυτό χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης, όπου οι Έλληνες Δάσκαλοι, από τους πιο κακοπληρωμένους Δημοσίους Υπαλλήλους που ήταν, κατάντησαν να βρίσκονται στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης. Η οικονομική εξαθλίωση του Έλληνα Δασκάλου που βιώνουμε στη χώρα μας δεν θα συμβάλλει δυστυχώς καθόλου στην ανάπτυξη κανενός κύρους. Αντίθετα θα θέσει τους δασκάλους στο περιθώριο, τη στιγμή μάλιστα που η κοινωνία έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ τη συμβολή τους για την ανόρθωση του ηθικού ενός λαού χρεοκοπημένου όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά και θεσμικά.
Ας πάρει λοιπόν από τη μια η κοινωνία θέση, επαναπροσδιορίζοντας τη στάση της για το ποια είναι τα ζητούμενά της από τον Έλληνα Δάσκαλο και ας προβληματιστούν από την άλλη οι Έλληνες Δάσκαλοι για το νέο ρόλο που τους αναθέτει η ιστορική συγκυρία.
Πεντακόσιες χιλιάδες παιδιά στην Ελλάδα ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat (2010), υπολογίζεται στο 23%. Η οικονομική κρίση εκτός από την ανεργία, τη φτώχεια και τη διεύρυνση των ανισοτήτων συνοδεύεται από μειωμένες παροχές υγείας, ανασφάλεια σίτισης, χαμηλή ποιότητα διατροφής και αυξημένη παιδική νοσηρότητα και θνητότητα.Το κράτος επιπλέον φαίνεται πως αποφασίζει να σταματήσει να στηρίζει το θεσμό της οικογένειας, ξεθεμελιώνοντας την ελληνική κοινωνία. Κανένα έλεος δεν υπάρχει από τους αποκαλούμενους ως δανειστές μας για τις ευαίσθητες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα χάνουν τις δουλειές τους συνεπώς και το εισόδημά τους με αποτέλεσμα σταδιακά να περιέρχονται σε συνθήκες σκληρής φτώχειας. Οι Έλληνες δάσκαλοι καλούνται να διαχειριστούν την ανθρωπιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην ελληνική κοινωνία και στα ελληνικά σχολεία και να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν τη συνοχή του ελληνικού λαού που τίθεται σε κίνδυνο.
Η ελληνική κοινωνία οφείλει όχι μόνο να λάβει θέση αλλά και να στηρίξει την προσπάθεια των Ελλήνων Δασκάλων μήπως και καταφέρουμε να σώσουμε τη χαμένη γενιά του Μνημονίου και με αυτή να ζυμώσουμε μια νέα υγιή κοινωνία για τα παιδιά μας.
Στον Δάσκαλο
Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει, Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
http://greekteachers.gr/index.php/2012-01-21-22-19-06/877-2012-10-04-18-44-36
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου