Η τιμή στον Ελληνο-καναδό Ήρωα αλεξιπτωτιστή και η Ελλάδα της θλίψης...
Ο Chris με το βαθμό του Λοχία υπηρετούσε στο 3ο Τάγμα Καναδικού Ελαφρού Πεζικού της Πριγκίπισσας Πατρίτσια (3rd Battalion, Princess Patricia's Canadian Light Infantry) και σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν από έκρηξη βόμβας.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπρας - Εκπαιδευτικός
Πριν λίγες ημέρες ήταν η τελετή αποφοίτησης της χρονιάς 2014-5 του Laval Liberty High School και καθώς ήταν και το δικό μου παιδί, ήμουνα εκεί να την παρακολουθήσω... Έχοντας μετακομίσει πρόσφατα στο Μόντρεαλ η τελετή ήταν κάτι διαφορετικό για εμένα, παρά το γεγονός ότι έχω εξασκήσει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια. Δεν θα σταθώ στην γιορταστική ατμόσφαιρα, στο πέταγμα των καπέλων στον αέρα με το τέλος της τελετής ... αυτά τα γνωρίζουμε και τα ξέρουμε!
Θα σταθώ σε 2 πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι μέσα στους αριστούχους του σχολείου τα μισά σχεδόν παιδιά ήτανε Ελληνικής καταγωγής! Δεν μπορώ λοιπόν να μην σκεφτώ και να μην κάνω συγκρίσεις με την πατρίδα Ελλάδα, τι μέλλον θα είχανε αυτά τα παιδιά στην Ελλάδα και τι μέλλον θα έχουνε εδώ στην άλλη άκρη της γης, στην οποία οι γονείς και οι παππούδες τους ήρθανε μετανάστες. Πικρή η σύγκριση αλλά αναγκαία...
Το δεύτερο που θα σταθώ και που είναι το κεντρικό θέμα αυτών των σκέψεων είναι ένα παλικάρι ελληνικής καταγωγής που δεν είναι εδώ και αρκετά χρόνια μαζί μας...Το όνομά του είναι Chris Karigiannis και ήταν μαθητής που αποφοίτησε από το σχολείο κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90. Δεν ξέρω και ούτε έχει σημασία αν ήταν καλός, κακός ή μέτριος μαθητής.
Ο Chris με το βαθμό του Λοχία υπηρετούσε στο 3ο Τάγμα Καναδικού Ελαφρού Πεζικού της Πριγκίπισσας Πατρίτσια (3rd Battalion, Princess Patricia's Canadian Light Infantry) και σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν από έκρηξη βόμβας. Οι μαθητές του σχολείου φύτεψαν ένα δέντρο στην αυλή του σχολείου τιμώντας την μνήμη του... αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Με πρότασή τους ¨υιοθέτησαν¨ το τάγμα που ο Chris υπηρετούσε ... έτσι κάθε χρόνο στην τελετή αποφοίτησης έρχονται στο σχολείο εκπρόσωποι του καθώς και κάποιο μέλος της οικογένειας του, διατηρώντας ζωντανή την μνήμη ενός νέου ανθρώπου που έδωσε τη ζωή του υπηρετώντας την πατρίδα του!
Και να πάλι που μου έρχεται στο μυαλό η Ελλάδα μας...
Η Ελλάδα μας που τώρα θυμήθηκε μετά από 40 και πλέον χρόνια ότι κάπου εκεί στην Κύπρο, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας είναι θαμμένο ένα αεροπλάνο που έπεσε με πολλά παλικάρια, που πήγαιναν να πολεμήσουν τον Αττίλα που έβαλε στο μάτι του το μαρτυρικό νησί.
40 και παραπάνω χρόνια χωρίς ταφή Χριστιανική ... χωρίς τους συγγενείς να μπορούνε να ανάψουνε ένα καντήλι στους αγαπημένους τους!
Στην Ελλάδα αν κάποιος έστω και υπονοούσε την αδελφοποίηση – υιοθεσία της μονάδας που τα παλικάρια αυτά υπηρετούσαν, θα αντιμετώπιζε το χλευασμό των υπολοίπων και θα χαρακτηριζόταν στην καλύτερη των περιπτώσεων "φασιστάκι", πολεμοκάπηλος και άλλα πολλά και διάφορα!
Πόσο εύκολα η Ελλάδα ξέχασε αυτά τα παιδιά μετά από την ήττα σαν τον σκύλο που λουφάζει για να γλείψει τις πληγές του ... σαν τη γάτα που θάβει ρίχνοντας λίγο χώμα τις ακαθαρσίες της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου