Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Σαν σήμερα στις 13 Ιουλίου 1965 πέθανε ο Φώτης Κόντογλου.


Κατά κοινή ομολογία, είναι ένας από τους μεγάλους Δασκάλους του Γένους. 

Με όλο το λογοτεχνικό του έργο, άλλα και με την ίδια του τη ζωή, φωταγωγεί το νόημα της εθνικής και θρησκευτικής Παράδοσης των Ελλήνων. Προβάλλει το περιεχόμενό της με μια θαυμαστή ενάργεια και μια φλογερή πειθώ, πού αποτείνονται στο νου και την καρδιά.
Ότι προήλθε από την ευλογημένη γραφίδα του, δεν έχει μόνο αισθητική αξία, αλλά και χυμούς αγνά ελληνικούς. Τα κείμενά του και το συνταιριασμένο με το συγγραφικό του ύφος ήθος του βίου του είναι "πηγή ζωής" για μας τους συγκαιρινούς του, αλλά και για τις επόμενες γενεές.
Γι' αυτόν, μπορούμε να πούμε πως είναι μια μορφή πολύ κοντινή πνευματικά κι εφάμιλλη σε φεγγοβολή με το Μακρυγιάννη και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Πώς είναι δηλαδή, κυρίως μες από την αγάπη του προς την Ορθοδοξία και τη βυζαντινή παράδοση, ένας από τους πιο δυνατούς ερμηνευτές του πνευματικού καημού για ότι συνιστά την ελληνική ψυχή κι ότι την εκφράζει γνήσια, μ' ομορφιά κι αλήθεια.

https://www.facebook.com/pages/Bυζαντινών-Ιστορικά

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Η διαχρονικότητα του δυτικού “φιλελληνισμού”

S. G. Howe  –  J. C. Juncker
Μπορεί η πρώτη, ιστορική απεικόνιση να μην είναι φωτομοντάζ όπως η δεύτερη, σημερινή του mediasoup.gr, όμως οι διαφορές ως προς την ουσία του θέματος σταματούν εκεί. Η αντιστροφή της πραγματικότητας καλά κρατεί από το 1821. Μιλάμε για τον πολιτισμικό προσανατολισμό του ελληνικού κράτους και -στη συγκεκριμένη περίπτωση- για τον όρο “φιλελληνισμός”.