Γράφει ο Γιώργος Παύλος στην Romfea.gr
( Καθ. Φυσικής και Φιλοσοφίας ΔΠΘ)
Δέκα και πλέον ημέρες ζω σε απομόνωση με τα συμπτώματα του κορωνοϊού.
Οι γιατροί μού βρήκαν και μορφή πνευμονίας. Δοκιμάζω όλο το πακέτο. Πρότειναν να μπω σε πρόγραμμα οξυγόνου.
Υπέγραψα στο νοσοκομείο κι έφυγα με δική μου ευθύνη, για να μην μπω σε κλίμα φόβου και πανικού, αλλά και για να γράψω αυτό το κείμενο που ενδεχομένως να είναι και το τελευταίο.
Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί αύριο. Αν θα ζήσω ή αν θα πεθάνω. Ελπίζω μόνο στον Θεό. Ξέρω ως επιστήμονας πως
και για ελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου να έρθεις από το μη είναι στο είναι και να δεις το φως του ήλιου είναι μυστήριο και θαύμα μέγιστο.
Δώρο που ποτέ δεν μπορείς να ξεπληρώσεις. Ουδείς μπορεί να το ξεπληρώσει, κι ακόμη περισσότερο, να το αποκωδικοποιήσει ευκόλως.
Ποσό περισσότερο όταν σου δόθηκαν εντελώς δωρεάν να ζεις δεκάδες χρόνια και δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα. Γι᾽ αυτό είμαι ευγνώμων σε όλους και σε όλα.
Αποφάσισα να αντισταθώ και να μην αποδεχθώ το πακέτο του φόβου που διαχειρίζονται γιατροί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αλλά, δυστυχώς, και η πλειοψηφία των εκκλησιαστικών ηγετών.