Το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» δεν ήταν μια τυχαία έμπνευση για τον νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη.
Είχε δει με τα μάτια του, είχε νιώσει με το σώμα του την ηρωική προσπάθεια, τον πόνο και την απώλεια ως έφεδρος ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Αλεπουδέλης. Και τα μετέφερε γλαφυρά με τους στίχους του:
«Kάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
Kάθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυ
Στο θάνατο ―κι η μοίρα ό,τι θέλει ας πει».
Η εμπειρία του ελληνοϊταλικού πολέμου σηματοδότησε μια καθοριστική αλλαγή στη ζωή του 29χρονου Οδυσσέα Ελύτη που γνώρισε από κοντά την σκληρότητα του πολέμου.
Ο Γιώργης Νταληκάρης από την Χαλάστρα, "βασιλιάς για μια νύχτα", δίνει την Θεσσαλονίκη στον Ελληνικό Στρατό.
Πέρασαν 102 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και όλης της Μακεδονίας. Αυτό ως ιστορικό γεγονός τοποθετείται στο ευρύτερο πλαίσιο των βαλκανικών πολέμων 1912-1913 και μάλιστα του Α’. Αποστασιοποιημένοι από συναισθηματικές και τοπικές υπερβολές,είναι ώρα να αποτιμήσουμε σε βάθος τα ακριβή περιστατικά, τα οποία σχετίζονται με τον τόπο μας, τη Χαλάστρα και την ευρύτερη περιοχή της Καμπανίας.
Στις αρχές του 1912 είχε ήδη συσταθεί η στρατιά της Θεσσαλίας με αρχηγό τον διάδοχο Κωνσταντίνο και η στρατιά της Ηπείρου με αρχηγό τον στρατηγό Σαπουντζάκη. Το δικό μας ενδιαφέρον εστιάζεται στη στρατιά της Θεσσαλίας,η οποία με επτά μεραρχίες επιχειρεί την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία το 1912 ήταν έξω από την Ελασσόνα. Γι’ αυτό και η πρώτη μάχη δίνεται στην Ελασσόνα. Συνεχίζει νικηφόρα ο ελληνικός στρατός προς το Σαραντάπορο. Η Δυτική Μακεδονία απελευθερώνεται. Έρχεται η σειρά της Κεντρικής Μακεδονίας. Βέροια, Έδεσσα, Κατερίνη, μέχρι τις 19 Οκτωβρίου έχουν απελευθερωθεί. Η μεγάλη μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης γίνεται στα Γιαννιτσά,στην ιερή πόλη των Οθωμανών. Είναι ιερή γιατί εκεί είναι θαμένος ο Γαζή Εβρενός Μπέης, ο οποίος το 1430 ήταν ο πρώτος Οθωμανός, φίλος του Μωάμεθ Β’,ο οποίος κατακτά ευρωπαϊκό έδαφος, όλο τον κάμπο από τα Γιαννιτσά μέχρι την Κουλακιά και τη Θεσσαλονίκη. Άρα στην περιοχή μας, από την Κατερίνη μέχρι τον Αξιό, εκτός από μικρές συγκρούσεις,δεν έγινε άλλη μεγάλη μάχη.
Με σκηνές από την κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ελευθέριος Βενιζέλος", εκπληκτικές λιθογραφίες των θρυλικών μαχών και της θυελλώδους προελάσεως του Ελληνικού Στρατού, αλλά και μοναδικούς ζωγραφικούς πίνακες της Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης του ταλαντούχου Κενάν Μεσαρέ, γιου του Χασάν Ταξίν Πασά - Οθωμανού Διοικητού της Θεσσαλονίκης, η γυναίκα του οποίου λέγεται πως ήταν ελληνικής καταγωγής - το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ζωντανεύει τις μοναδικές αυτές ιστορικές στιγμές του Ελληνισμού! Το Έπος 1912-13! Το δεύτερο ΄21!
Η ανάδειξη του Νίκου Φίλη στις πρώτες θέσεις δημοφιλίας από τους συνέδρους του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι ο πυρήνας του κυβερνώντος κόμματος, παρά τις…πασοκοπροσμίξεις, έχει παραμείνει στη νοοτροπία του 4%, πολύ μακριά από τις φιλοδοξίες ενός λαϊκού κινήματος εξουσίας.
Τον Φίλη τον θυμάμαι από τότε που κάναμε διπλωματικό ρεπορτάζ στο υπουργείο εξωτερικών, πριν καμιά 20αριά χρόνια! Δεν τον πολυπλησίαζα, ομολογώ, αλλά όχι επειδή ήταν κακό παιδί. Απλά που να ανοίξεις κουβέντα μαζί του και μάλιστα επί διεθνοπολιτικών; Με τους Κνίτες, έλεγες και κάνα καλαμπούρι. Αυτός αμετακίνητος στις δοξασίες του. Και πάντα βλοσυρός. Πιο ιδεοληπτικός …πεθαίνεις. Αργότερα οι δρόμοι μας χωρίσανε. Επιτελικό στέλεχος εγώ σε μεγάλη «συστημική» εφημερίδα κι εκείνος διευθυντής στην «στρατευμένη» Αυγή. Ειλικρινά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα γινόταν υπουργός και μάλιστα Παιδείας. Εκεί δηλαδή που χρειάζεται όσο το δυνατόν ανοιχτότερη αντίληψη των πραγμάτων. Παρόλα αυτά τον Φίλη, ούτε τον μισώ, ούτε τον φοβάμαι.
Τον κατατάσσω στις κλασσικές περιπτώσεις των ιδεολογικά …πυροβολημένων Μια χούφτα φανατικών είναι αυτή που τον ακολουθεί και συμπορεύεται με τις παρωπίδες του. Ακόμη κι ο Τσίπρας αν μπορούσε να τον ξεφορτωθεί θα το έκανε αύριο… Γιατί πέραν από το στενό, στενότατο θα έλεγα, κομματικό ακροατήριο, ο Φίλης κάνει ζημιά. Η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων ακούει το όνομα του και αλλάζει πεζοδρόμιο… Ισως γι αυτό και δεν είναι πραγματικά επικίνδυνος. Θα περάσει, χωρίς να αγγίξει.
Αντίθετα τους άλλους φοβάμαι. Όχι τους αριστερούς που κραυγάζουν. Τους αθόρυβους εθνομηδενιστές της «καλής κοινωνίας» που έχουν εισχωρήσει στα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής, της παιδείας, των επιχειρήσεων, ακόμη και της δημοσιογραφίας. Τους ύπουλους και τους μουλωχτούς. Τους εκσυγχρονιστές κήρυκες της ευρω-υποτέλειας, τις Ρεπούσηδες των συνωστισμών, αυτούς που θέλουν πρώτη γλώσσα στα σχολεία τα αγγλικά και γιατί όχι, τα γερμανικά. Δεν με σκιάζει λοιπόν ο στείρος δογματικός λόγος των Φίληδων. Την απρόσωπη «πολυπολιτισμικότητα» του Κολωνακίου τρέμω που βρίσκει εύηκοον ούς στην ολοένα και πιο μοιρολατρική, λόγω μνημονίου, γενιά των 20άρηδων.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί προπαγανδιστές που επιχειρούν να μεταλλάξουν την ελληνική κοινωνία διδάσκοντας το «πολιτικά ορθό» της παγκοσμιοποίησης. Δυστυχώς έχουν τα μέσα, έχουν και το χρήμα. Αυτοί κάνουν μόδα τον πολυπολιτισμό την αθεία και την εθνική αμεριμνησία σε μια σύγχρονη εκδοχή ραγιαδισμού. Ο δύσμοιρος ο Φίλης τι μόδα να λανσάρει;
Μέσω των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης διαβιβάστηκε πρόσφατα στα σχολεία επιστολή του καθηγητή Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κ. Τσιτσελίκη, μέλους της Επιστημονικής Επιτροπής του ΥΠΕΠΘ για την εκπαίδευση των προσφύγων, σχετικά με «το δικαίωμα στην εκπαίδευση που έχουν οι προσφυγόπαιδες και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις του κράτους», σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις των Συλλόγων Γονέων των σχολείων, όπου πρόκειται να φοιτήσουν παιδιά από δομές φιλοξενίας προσφύγων (Hot Spot).
Ο εν λόγω καθηγητής, αν και αναφέρει μεταξύ των πηγών του τόσο το Σύνταγμα, όσο και τον ν. 1566/85 προχωρεί, προφανώς σκόπιμα, σε αυθαίρετες ερμηνείες, που μάλλον δεν συνάδουν με τους βαρύγδουπους τίτλους που τον συνοδεύουν, προσπαθώντας να υπηρετήσει σκοπιμότητες, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια.
Προσφάτως στάλθηκε στα σχολεία της χώρας από το Υπουργείο Παιδείας ένα η-μέιλ, μέρος του οποίου παραθέτουμε εδώ, και αφορά ένα εσωτερικό, αδιάφορο κατά τα άλλα, διοικητικό θέμα.
Το εξόχως ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που ο/η συντάκτης του κειμένου αντιλαμβάνεται τον ρόλο και την λειτουργία των δυο γενών, αρσενικού και θηλυκού μέσα στην δομή του λόγου. Κατά τον εν λόγω συντάκτη λοιπόν ο όρος "σύλλογος διδασκόντων" στην Ελληνική Γλώσσα ΔΕΝ μπορεί να περιλαμβάνει πια τις κυρίες και δεσποινίδες εκπαιδευτικούς του σχολείου, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, αλλά για τον σκοπό αυτό πρέπει να διαμορφωθεί ως "σύλλογος διδασκόντων και διδασκουσών". Εν ονόματι της "ισότητας των φύλων" και ασελγώντας επί της Ελληνικής Γλώσσας η ίδια λογική διέπει σύνολη την έκταση του κειμένου, γεμίζοντάς το με καθέτους ένθεν κι ένθεν των οποίων περιγράφονται και τα δυο φύλα ( Ο/Η διευθυντής/ρια, κλπ κλπ) καθιστώντας έτσι το κείμενο γελοιωδώς δυσανάγνωστο, έως και αποκρουστικό. Δυστυχώς ο τρόπος που είναι γραμμένο το κείμενο είναι δηλωτικός και χαρακτηριστικός της ιδεοπληξίας που εμφιλοχωρεί στους εγκεφάλους ατόμων που στελεχώνουν σήμερα επιτελικώς τις δομές της εκπαίδευσης. Από την πλευρά μας έχουμε να προτείνουμε το εξής: Αφού υπάρχει και τρίτο φύλο, και είναι δικαίωμα του καθενός ο αυτοπροσδιορισμός και η επιλογή του φύλου, το πιθανότερο είναι κάποιοι εκπαιδευτικοί να έχουν αποφασίσει να ανήκουν σε αυτό το τρίτο φύλο. Τσακίζοντας λοιπόν τις ρατσιστικές διακρίσεις και τους σεξιστικούς αποκλεισμούς, και με σεβασμό στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των εκπαιδευτικών, οφείλουμε να υιοθετήσουμε το ουδέτερο γένος για την περιγραφή αυτού του τρίτου φύλου, και να διαμορφώσουμε το κείμενο ώς ακολούθως:
Αν πρέπει να είμαστε πολίτικλι κορρέκτ, τουλάχιστο ας το κάνουμε σωστά!
Ένα άρθρο που επιχειρεί να ψαύσει (από μια ομολογουμένως νεοφιλελεύθερη οπτική, και ίσως κάπως αποσπασματικά) το πρόβλημα της δημόσιας ξενόγλωσσης εκπαίδευσης
Στα γυμνάσια και τα λύκεια είναι διορισμένοι περίπου 8.000 καθηγητές ξένων γλωσσών, χωρίς τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους. Αν υπήρχαν 8.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα που πράγματι μαθαίνουν τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα στο δημόσιο σχολείο, θα λέγαμε ότι σε κάθε μαθητή για τον οποίο το μάθημα πετυχαίνει το σκοπό του αντιστοιχεί ένας καθηγητής. Πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν σήμερα έστω 8. 000 μαθητές που μαθαίνουν ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο; Μάλλον όχι.
Οι περισσότεροι μαθητές πηγαίνουν από πολύ μικρή ηλικία σε φροντιστήρια αγγλικών. Στη συνέχεια αρκετοί αρχίζουν και μια δεύτερη ξένη γλώσσα, οι περισσότεροι γερμανικά. Πιθανότατα δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο με τόσα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Η ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος δημιούργησε τόσα φροντιστήρια και τώρα η ύπαρξή τους την ανατροφοδοτεί. Στη σχολική αίθουσα υπάρχουν μαθητές δύο ταχυτήτων: οι προχωρημένοι των φροντιστηρίων και οι υπόλοιποι. Είναι σαν να βάλει κανείς παιδιά της τρίτης λυκείου μαζί με άλλα που κάνουν το μάθημα της πρώτης γυμνασίου.
« επίγνωση της απανθρωπίας που συνεπιφέρει νομοτελειακά ο Iστορικός Yλισμός: μαρξισμός και καπιταλισμός...»
Η κοινωνία παραλυμένη, αποχαυνωμένη – χωρίς αντανακλαστικά ζωντανού σώματος. Tο πολιτικό προσωπικό παγιδευμένο στην ιδιοτέλεια, την αδιάντροπη εξουσιολαγνεία. Tο κράτος, μηχανισμός με χρόνιες αναπηρίες, αυτονομημένος από στοχεύσεις «δημοσίου συμφέροντος». Oλα μαζί: η σημερινή Eλλάδα, ένας εφιάλτης χωρίς προηγούμενο. Kαι επιπλέον: χωρίς ελπίδα.
Kορυφαίο αποκύημα της καταιγιστικής συμφοράς: το συδαύλισμα της ανελπιστίας και του πανικού από τα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα. Mέρα-νύχτα, ασταμάτητα. Aναμηρυκάζουν τις διαπιστώσεις, τη συμπτωματολογία του ολέθρου. Πειθαρχημένα τα «μέσα» σε αδιάντροπες σκοπιμότητες οικονομικών συμφερόντων ή στην αηδιαστική εξουσιολαγνεία. Προκλητικά. Eκατομμύρια καταληστευμένων από το «κράτος» Eλλήνων σφαδάζουν μέσα στη στέρηση, αλλά στην αγορά των τηλεοπτικών συχνοτήτων βρέχει εκατομμύρια.
Oλοι διαβεβαιώνουμε όλους ότι τίποτα πια δεν αλλάζει. Tίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
H Eλλάδα έχει πάψει να είναι ανεξάρτητο, «κυρίαρχο» κράτος: Δεν έχει το «δικαίωμα αυτοδιάθεσης», η διακυβέρνησή της υπόκειται σε ξένο έλεγχο, σε επιτροπεία. Hχεί σαν υπερβολή, αλλά είναι ρεαλιστική πιστοποίηση: Oι Eλληνες δεν είμαστε πια ένας ελεύθερος λαός, είμαστε λαός που επιτροπεύεται, όπως ακριβώς θα επιτροπευόταν και από τους εντεταλμένους στρατευμάτων κατοχής.
Στο πλευρό της Εκκλησίας τάσσονται οι Θεολόγοι και αρνούνται να εφαρμόσουν το πρόγραμμα σπουδών στο μάθημα των "επικίνδυνων και απαράδεκτων", όπως τα χαρακτηρίζουν, θρησκευτικά. Οι θεολόγοι της Πιερίας έχουν επαναστατήσει, άλλοι στα Τρίκαλα αποχωρούν από τα επιμορφωτικά σεμινάρια, ενώ αντιδράσεις υπάρχουν επίσης και σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
Εκπαιδευτικοί και νομικοί κρίνουν ότι με το νέο πρόγραμμα παραβιάζεται το Σύνταγμα, ενώ γονείς δεν αποκλείεται να προσφύγουν ακόμη και στη Δικαιοσύνη. Κι όλα αυτά λίγες ημέρες μετά την υποτιθέμενη ανακοχή μεταξύ της κυβέρνησης και της Εκκλησίας.
Μέσα σε αυτό το έντονο κλίμα, η Ένωση Θεολόγων Πιερίας σε ανακοίνωσή της αναφέρει χαρακτηριστικά:
-Αρνούμαστε να διδάξουμε τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης.
- Είναι πολύ επιεικής ο χαρακτηρισμός «επικίνδυνα και απαράδεκτα» που απέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε αυτά.
-Αντλούμε αυτό το δικαίωμα από το Σύνταγμα της Ελλάδας και συγκεκριμένα από το άρθρο 103, παράγραφο 1 του Συντάγματος και άρθρο 24 του ν. 3528/2007 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και σύμφωνα με τον ίδιο νόμο άρθρο 25, παράγραφο 3.
'Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος για την συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου και το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών''
Για την συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου και το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών μίλησε στην εκπομπή του ΣΚΑΙ ''Αταίριαστοι'' ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.
''Η συνάντηση ήταν μια αξιοπρεπής συνάντηση, δεν ξέρω αν έπρεπε να γίνει έτσι όπως έγινε, προσωπικά νομίζω ότι αυτά πιο εύκολα λύνονται με χαμηλότερους τόνους παρά με αυτό τον τρόπο. Παρά ταύτα ήταν μια πολύ αξιοπρεπής και ευγενής επικοινωνία και από τις δύο πλευρές'' ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.
Στην συνέχεια ο κ. Νικόλαος συμπλήρωσε: ''Έπρεπε να τεθεί το θέμα γιατί η Εκκλησία έχει αντιδράσει και να καταθέσει το λόγο της. Αφορμή ήταν τα Θρησκευτικά και αυτό συζητήθηκε, αν κι εγώ προσωπικά πιστεύω το θέμα είναι πολύ βαθύτερο. Είναι ιδεολογική σύγκρουση, και όχι σύγκρουση πολιτικών απλών ή μόνο εγωισμών.''
Για το αν τα Θρησκευτικά θα έπρεπε να έχουν και τις υπόλοιπες θρησκείες ο κ. Νικόλαος απάντησε: ''Κατ' αρχάς τα θρησκευτικά πάντα είχαν και τις υπόλοιπες θρησκείες και φυσικά και πρέπει να τις έχουν. Ακόμα και στην κατήχηση η Εκκλησία πρέπει να πει τι λένε και οι άλλες θρησκείες.''
Για το αν η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στο τι διδάσκεται στα σχολεία ο Μητροπολίτης Μεσογαίας τόνισε: ''Ε πως δεν πρέπει να έχει. Φυσικά και πρέπει να έχει λόγο η Εκκλησία, όπως πρέπει και πολύ σωστά της προβλέπεται αυτό το δικαίωμα, της κάθε άλλης θρησκείας να εκφράσει αυτό που η ίδια ζει και πιστεύει στους μαθητές της. Αυτό ζήτησε και η Εκκλησία, ότι να έχουμε λόγο κι εμείς.''
Επίσης ο κ. Νικόλαος πρόσθεσε: ''Εγγυητής για αυτό που λέει η Εκκλησία είναι η ίδια, άρα έχει λόγο και πρέπει να τον έχει, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε μια κυβέρνητική αντίληψη πολιτική που έχει σφραγίδα αντιεκκλησιαστική''.
Για την σκληρή, όπως την χαρακτήρισε, δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη ότι η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας ο Μητροπολίτης Μεσογαίας υπογράμμισε: ''Εάν αυτό του ξέφυγε πρέπει να το μαζέψει. Εάν το εννοεί τότε έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Σημαίνει ότι αμφισβητεί την Εκκλησία ως προς την συνέπεια επιτέλεσης της αποστολής της, δημόσια, την γκρεμίζει και ακυρώνει τον εαυτό του ως συνομιλητή της.''
Ο Ιφικράτης Αμυράς αναλύει τρόπους αντεπιθέσεως και οι στρατηγικές που πρέπει να ακολουθήσει ο Ελληνικός Λαός για να αντιμετωπίσει τον εξανδραποδισμό που υφίσταται από το μισελληνικό καθεστώς.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥ
Την
1η Οκτωβρίου 1829, μετά το σχετικό ψήφισμα της Δ΄ Εθνικής Συνέλευσης, ο
Ι. Καποδίστριας δίνει στην κυκλοφορία το νόμισμα του υπό ίδρυση
ελληνικού κράτους, τον Φοίνικα. Το σχετικό γεγονός έχει
υποβαθμιστεί ή εξαφανιστεί από την νεότερη ιστορία (όπως πολλά,
αντίστοιχα, της Επανάστασης). Ας δούμε γιατί.
Ας γνωρίσουμε πρώτα τα τεχνικά στοιχεία
του νομίσματος και τις ισοδυναμίες σε σχέση με τα πιο γνωστά νομίσματα
που τότε κυκλοφορούσαν (το ισπανικό και το τουρκικό):
… ο
Κυβερνήτης … διατάττει να έμβουν εις κυκλοφορίαν τα μέχρι τούδε κοπέντα
εθνικά νομίσματα. Ταύτα δε σύγκεινται εις Φοίνικας και Λεπτά. Ο μεν
Φοίνιξ (όνομα προσδιορισμένον δια την μονάδα και βάσιν του Ελληνικού
νομίσματος) είναι αργυρούς, … 6 δε Φοίνικες συνιστούν εν δίστηλον της
Ισπανίας και κατά βάρος και κατά την αξίαν. Το δε Λεπτόν (όνομα
προσδιορισμένον δια το μικρότατον κλάσμα του Ελληνικού νομίσματος) είναι
από καθαρόν χαλκόν, ζυγίζει ήμισυ δράμι, και έχει την αυτήν ονομαστικήν
αξίαν του παρά.
