Από τη μαγεία των εορτών στην εορτή των Χριστουγέννων

- "Καλές γιορτές. Να περάσετε όμορφα και μαγικά...".

Σε βγάζουν από τη δύσκολη θέση τα λόγια αυτά. Άλλωστε, τι να πεις; Άσε που είναι και politically correct. Μη θιχτεί και κανείς αν ακούσει το "Καλά Χριστούγεννα"... 

Και μετά από λίγες ημέρες... "Πώς περάσατε; Φάγατε καλά; Πήγατε κάπου; Ξεκουραστήκατε; Άντε, καλή χρονιά τώρα"!

Φτιάξαμε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία.

Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (Χριστός γεννᾱται..- Ἔσωσε λαόν..)

Ο κανών των Χριστουγέννων, ψαλλόμενος υπό ανωνύμου, απλά, κατανοητά, τεχνικά και κατανυκτικά. 

Βοηθάει πολύ το κείμενο των ύμνων που συνοδεύει το άκουσμα.

Μεταναστευτικό Ζήτημα και Πολιτισμική Παρακμή

" Αυτή την Ελλάδα ονειρεύεστε;"

 

Απο: Αγαθή Χριστιάνα Σαλβάνου

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας αποτελεί μια από τις κυριότερες χώρες υποδοχής και παροχής βοήθειας σε μετανάστες, καθότι γνωρίζουμε ότι οι ήδη υπογεγραμμένες συνθήκες της Ε.Ε επιτάσσουν να παρέχουμε άσυλο σε ανθρώπους που προέρχονται από εμπόλεμες χώρες ή από περιοχές από τις οποίες διώχθηκαν εξαιτίας του πολιτικού ή θρησκευτικού καθεστώτος. 

Φυσικά, τα ποσοστά του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται απλά για ένα προσφυγικό κύμα από τέτοιες χώρες. Θα λέγαμε ότι μοιάζει περισσότερο με επιδοτούμενη και προωθούμενη μαζική μετανάστευση από πολύ συγκεκριμένες περιοχές. Δεν είναι αξιοπερίεργο που κατά την εμπόλεμη κατάσταση Αρμενίας- Αζερμπαϊτζάν, η Ελλάδα δεν δέχθηκε κάποιο μαζικό κύμα προσφύγων από την Αρμενία; 

Αντιθέτως, οι Έλληνες με αρμενική καταγωγή ή πολλοί Αρμένιοι που ζούσαν στην Ελλάδα, έφυγαν αμέσως για να πολεμήσουν στην πατρίδα τους! Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τους Έλληνες που πολέμησαν εθελοντικά στο εκεί πεδίο μάχης και που μετά βίας τους μνημόνευσαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. 

"Γι’ αυτά πολεμήσαμε..." άλλως πως: η νομιμοποίηση της αρχαιοκαπηλίας.

Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*

Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν. […] Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: “Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε”».

Αυτά έγραφε ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του για την Ελληνική Επανάσταση. 200 χρόνια μετά, η υπουργός Πολιτισμού κυρία Μενδώνη αποφασίζει να δανείσει ως δανεικά κι αγύριστα αυτά για τα οποία επολέμησαν τότε οι Ελληνες. Φέρνει νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει τον δανεισμό των κινητών μνημείων για 25 χρόνια με δυνατότητα παράτασης άλλα 25 χρόνια, αντί για 5 συν 5 που ίσχυε ως σήμερα. Για 50 χρόνια, λοιπόν, κάποιο μουσείο του εξωτερικού μπορεί να δανειστεί ελληνικά εκθέματα. Υστερα από τόσες δεκαετίες εκτός Ελλάδας άντε ψάξε να βρεις το έκθεμα. Ποιος θα ζει κιόλας να το θυμάται. Ακόμη και το αρχείο καταγραφής μπορεί να μην υπάρχει.

Η αρχική ρύθμιση προέβλεπε δανεισμό για 100 χρόνια (!), αλλά προκειμένου να κατευνάσει τις αντιδράσεις η υπουργός έκανε μια μικρή υποχώρηση. Ο,τι πιο πολύτιμο έχουμε σε αυτή τη χώρα θέλουν να το σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι προφανώς ένας τρόπος να εορτάσουμε τα 200 έτη από την Ελληνική Επανάσταση. Χωρίς αυτά για τα οποία πολεμήσαμε.

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τάλαρα η ρύθμιση που προωθείται. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν πρόκειται περί δανεισμού, αλλά περί δωρεάς. Τα χαρίζουν τα αρχαία μας και τα βυζαντινά μας και με απόλυτο κυνισμό δηλώνουν ότι η απόφαση αυτή ενισχύει την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Η ρύθμιση αυτή βοηθάει, μας λένε, το Μουσείο Μπενάκη να φτιάξει το Μουσείο Μπενάκη Μελβούρνης μεταφέροντας εκεί κομμάτια που έχει στις αποθήκες του. Είναι καλύτερα λένε να είναι στις αποθήκες από το να είναι για 50 χρόνια στη Μελβούρνη; Δεν ξέρω, λέει κάπου ο νόμος ότι δανείζονται μόνο τα εκθέματα στις αποθήκες; Φέρνει μάλιστα και ως παράδειγμα το Μουσείο του Λούβρου στο Ντουμπάι. Θα στείλουμε δηλαδή την πολιτιστική μας κληρονομιά εδώ κι εκεί, γιατί φιλοδοξούμε να γίνουμε σαν το κιτσάτο Λούβρο στο αραβικό Ντουμπάι. Αυτές είναι φιλοδοξίες. Καταρχάς τα έργα τέχνης του κάθε πολιτισμού αποκτούν νόημα στον χώρο σύλληψης και δημιουργίας τους. Έχει νόημα μια περιοδική έκθεση σε άλλον τόπο. Δεν έχει κανένα νόημα δανεισμός μισού αιώνα, που στερεί την Ελλάδα από την κληρονομιά της, το πιθανότερο για πάντα.

*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle

https://www.newsbreak.gr/apopseis/152396/gi-ayta-polemisame/

Μετριοκρατία και Αξιοκρατία. Γιάννης Ιωαννίδης, TEDxAcademy

Ποιος είναι ο ομογενής επιστήμων Γιάννης Ιωαννίδης, που ενώ λάμπει στις ΗΠΑ και αλλού, ωστόσο βρίσκει σχεδόν εχθρικό κλίμα στην Ελλάδα από το κυβερνών κατεστημένο;

Μια ενδιαφέρουσα μικρή ομιλία του, προ πενταετίας, που φανερώνει πολλά.