Η εικόνα των Χριστουγέννων - σύντομα ερμηνευτικά σχόλια

 του Γεωργίου Χατζή*

"Για την Ορθόδοξη σκέψη τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς η γέννηση ενός Σωτήρα, αλλά η κατά Θεόν πρόσληψη και αναγέννηση όλης της ανθρώπινης φύσεως"

Η ορθόδοξη εικόνα της Γεννήσεως είναι από τις παλαιότερες εικονογραφικές συνθέσεις στην Εκκλησία, καθώς διατηρείται απαράλλακτη στα βασικά χαρακτηριστικά της από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έως και σήμερα. Είναι δε εξόχως περιεκτική, καθώς κατορθώνει και συγκεφαλαιώνει σε μία εικαστική σύνθεση πλούσια σε συμβολισμούς τόσο την ιστορία της Χριστού γεννήσεως, όσο και την θεολογία της.

Από τους πρώτους λοιπόν αιώνες η Εκκλησία εορτάζει και εικονίζει την Ενανθρώπιση του Υιού. Είναι χαρακτηριστική η εγκαυστική εικόνα του Σινά του 7ου αι.μ.Χ. δείγμα κοπτικής τέχνης. Η εικόνα της Γεννήσεως δανείζεται πολλά εικαστικά στοιχεία και εκφραστικούς τύπους από την αρχαία ζωγραφική τέχνη, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει, ούτε να μας σκανδαλίζει. Η Εκκλησία δεν δημιουργεί καινή κτίση εκ του μηδενός (ex nihilo), αλλά προσλαμβάνει, ανακαινίζει και αγιάζει τον προϋπάρχοντα παλιό κόσμο. 

Κεντρικά πρόσωπα στην σύνθεση της εικόνας είναι η Παναγία Θεοτόκος και ο Ιησούς Χριστός. Τα υπόλοιπα διατάσσονται πέριξ αυτών:

Φασίστες και αντιφασίστες

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν Ιταλός ηθοποιός, ποιητής, συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1922 και δολοφονήθηκε το 1975. Γνωστότερες ταινίες του: «Μάμα Ρόμα», «Θεώρημα», «Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», «Το Δεκαήμερο», «Οι μύθοι του Καντέρμπουρι».

Ένα μικρό βιβλίο του, «Ο φασισμός των αντιφασιστών», παρουσιάζει και το σχολιάζει στα ελληνικά ο Θεόδωρος Παντούλας, συγγραφέας και Εκδότης, χαρισματική γραφίδα στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία.

Αντιγράφω από τον Παντούλα: «Ο αντιφασισμός του σήμερα, όπως εκείνος του τότε, στην εποχή του Παζολίνι, αντί να εναντιώνεται στις νέες μορφές ολοκληρωτισμού, τα βάζει αποκλειστικά με έναν ιστορικά ξεπερασμένο φασισμό (θυμηθείτε στα καθ’ ημάς τον γελοίο φορμαλισμό της “πορείας”, κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη, από το Πολυτεχνείο στην Αμερικανική Πρεσβεία – η παρένθεση δική μου). Είναι εξόχως ανόητη αυτή η πλειοδοσία σε αντιφασιστικές δηλώσεις φρονημάτων, έχουν τόση αξιοπιστία όση και εκείνων που, χωρίς να ερωτώνται, δηλώνουν “δεν είμαι και βλάκας”!

Πρέπει να εμπιστευόμαστε τους “ειδικούς”;

 10+1 φίλτρα πριν τους παραδώσουμε εν λευκώ τις τύχες μας

Το ακούμε πολύ συχνά τελευταία: “Εμπιστευτείτε τους ειδικούς”. Τους επαΐοντες, που θα έλεγε και ο σοφός Σωκράτης. Ειδικά σε εποχές κρίσης και σύγχυσης, όπως η τρέχουσα συγκυρία, στους “ειδικούς” θα προστρέξουμε για να μας κατευθύνουν και να μας διαφωτίσουν.

Είναι όμως ακριβώς έτσι; (διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες)... Ή μήπως και οι “ειδικοί” μπορεί ενίοτε και να μας κατευθύνουν λανθασμένα; Ο ίδιος ο Σωκράτης, που τόσο μιλούσε για “επαΐοντες”, θα έβαζε ίσως κάποιες δικλείδες, κάποια “φίλτρα” στην άκριτη εμπιστοσύνη μας προς αυτούς. Ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά;

Φιλτρο 1: Είναι πράγματι “ειδικοί” οι ειδικοί; Δηλαδή, αυτό επί του οποίου τους καλούμε να φωτίσουν τον ζόφο μας, εμπίπτει όντως στο αντικείμενο της ειδικότητάς τους;

Για παράδειγμα, μπορεί ένας Χημικός Μηχανικός να αποφανθεί ως Πολιτικός Μηχανικός για την στατικότητα μιας γέφυρας; (μηχανικός και ο ένας και ο άλλος, αλλά…). Ή μπορεί ένας πλαστικός χειρούργος ή ένας οδοντίατρος να επιληφθεί την διαχείριση μιας επιδημίας στον γενικό πληθυσμό;

Ποια επιστήμη;

Γράφει ο Θεόφιλος Πουταχίδης

Οι ανυπόστατοι αφορισμοί και οι γενικεύσεις έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ουσία της επιστήμης. Όταν όμως συμβαίνει το υποκείμενο της γενίκευσης να είναι η ίδια η επιστήμη, το πράγμα εισέρχεται στη σφαίρα του παράλογου.

Σε αρκετά από τα πρόσφατα άρθρα μου επιμένω. Σε ποια ακριβώς «επιστήμη» μού ζητάτε να δηλώσω τυφλή πίστη; Στα κελεύσματα ποιας «επιστήμης» να πειθαρχήσω; Ποια «επιστήμη» είναι «εκ Θεού»; Η γενικόλογες αναφορές περί «επιστήμης» μού προκαλούν παγωμάρα, σύγχυση, παραζάλη, ίλιγγο.

Μαζική Ψύχωση - Πώς η Μάζα Οδηγείται στην Υπακοή

Αυτό το βίντεο εξερευνά την πιο επικίνδυνη από όλες τις ψυχικές επιδημίες, τη μαζική ψύχωση. 

Η μαζική ψύχωση είναι μια επιδημία τρέλας που συμβαίνει όταν ένα μεγάλο μέρος μιας κοινωνίας χάνει την επαφή της με την πραγματικότητα και βυθίζεται σε αυταπάτες. Ένα τέτοιο φαινόμενο δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας. Δύο παραδείγματα μαζικών ψυχώσεων είναι το αμερικανικό και ευρωπαϊκό κυνήγι μαγισσών του 16ου και 17ου αιώνα και η άνοδος του ολοκληρωτισμού τον 20ό αιώνα.

Το βίντεο έχει ως στόχο να απαντήσει σε ερωτήματα γύρω από τις μαζικές ψυχώσεις: Τι είναι; Πώς ξεκινάνε; Έχουν ξανασυμβεί; Βιώνουμε μια τέτοια αυτή τη στιγμή; Και αν ναι, πώς μπορούν να αντιστραφούν τα στάδια μιας μαζικής ψύχωσης;

πηγή:

https://www.ertopen.com/news/ellada/item/61629-mazikh-psychwsh-pws-h-maza-odhgeitai-sthn-ypakoh