Κι ενώ η Ελλάς πραγματικά σβήνει και χάνεται κάτω από το βάρος σοβαρότατων προβλημάτων, που επί δεκαετίες έχουν συσσωρευθεί, και που η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα όχι μόνο αδυνατούν να λύσουν αλλά ενίοτε αρνούνται και να δουν, οι κυβερνήσεις επιμένουν να κινούνται σε άλλη ατζέντα, διχάζοντας τον λαό, και καταρρακώνοντας ότι έχει απομείνει ως ψήγμα από το φρόνημά του.
Οι δυο συζητήσεις που ακολουθούν ανασκάπτουν το βάθος του ζητήματος που τελευταία μονοπωλεί την επικαιρότητα, και αποκαλύπτουν διαστάσεις που σπανίως προβάλλονται.
Συνέντευξη πρώτη:
Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγος και Συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο, μιλάει στο 98.4 για το πώς και γιατί , ένα υπό προϋποθέσεις ζήτημα νομικών ρυθμίσεων, μετατρέπεται από το πολιτικό σύστημα και την κεντρική μηντιακή πραγματικότητα , ως το πρωτεύον ζήτημα για την ελληνική κοινωνία .
Την ώρα , που η ακρίβεια και η φτώχεια , η υπογεννητικότητα αλλά και τα προβλήματα των παιδιών , έως τα εθνικά ζητήματα και η διεύρυνση των ανισοτήτων καίνε την κοινωνία.
Η επιλογή ως κυρίαρχου ζητήματος έως και πολιτικής αντιπαράθεσης ή και συναινέσεων του θέματος που κανονικά απασχολεί ως θέμα ισονομίας, μια μικρή ομάδα συμπολιτών μας, του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, αποδεικνύει ότι το σύστημα επιχειρεί μια πιο ουσιαστική παρέμβαση στη κοινωνία με στόχευση την ακόμη μεγαλύτερη κατάτμηση της , σε ατομοκεντρικές καταστάσεις και μάλιστα στο όνομα ενός άκριτου δικαιωματισμού.
Συνέντευξη δεύτερη:
Αναστάσιος Λαυρέντζος: Νομοσχέδιο για γάμο ομοφύλων- Μείζον κοινωνικό θέμα ή ατζέντα σκοπιμότητας;
Ο οικονομολόγος, συγγραφέας, τραπεζικός και επιχειρηματικός σύμβουλος, σχολιάζει το θέμα που έχει προκύψει με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον γάμο των ομοφύλων.
Σημειώνει ότι είναι μία πρωτοβουλία που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη της κοινωνικής πλειοψηφίας, ιδίως στο θέμα της υιοθεσίας, αλλά και με τις πιεστικές προτεραιότητες της χώρας αυτήν την περίοδο, ορισμένες εκ των οποίων είναι υπαρξιακές, όπως το δημογραφικό.
Τονίζει ότι η προώθηση του νομοσχεδίου γίνεται με όρους ιδεοληψίας και προπαγάνδας και όχι επιστημονικού και κοινωνικού διαλόγου, απαξιώνοντας a priori την αντίθετη άποψη ως παρωχημένη ή και ρατσιστική, μετατρέπποντας τη συζήτηση σε συνθηματολογία ενοχοποίησης.
Ο στόχος είναι ακριβώς για να φιμωθεί η αντίθετη άποψη δια της απαξίωσης και να μην γίνει συζήτηση.
Διαβλέπει δε και πιθανή μικροκομματική σκοπιμότητα, επισημαίνοντας ότι όλοι συζητούν ένα νομοσχέδιο που δεν υπάρχει για ένα θέμα που είναι σημαντικό μεν, αλλά όχι μείζον, έτσι η κοινωνία δεν ασχολείται με τα μείζονα, στα οποία η κυβέρνηση έχει χαμηλές επιδόσεις: δημογραφικό, ελληνοτουρκικά, ακρίβεια, αληθινός εκσυγχρονισμός κράτους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου