Η Διόρθωση των Κακώς Κειμένων Προϋποθέτει τη Βελτίωση των Καλώς Κειμένων

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος 

Συχνά έχουμε την τάση στην Ελλάδα να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα. Εύκολο να κατακρίνουμε, δύσκολο να αναδείξουμε τα καλά. Ο λόγος εν προκειμένω για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και σχετικό πρόσφατο άρθρο στην Καθημερινή. Είναι απαραίτητο να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα, αλλά τι να το κάνουμε αν στη διαδικασία παραμελούμε με καταστροφικές συνέπειες τα καλά του προς διόρθωση αντικειμένου; Πόσο μάλιστα όταν αυτό χρησιμοποιείται πολλές φορές με μη αντικειμενικό τρόπο για την επίτευξη στόχων, όπως για παράδειγμα αναλύεται στη; Διορθώνουμε λ.χ. το πρόβλημα των αιωνίων φοιτητών αλλά στερούμε από την έρευνα τη λιγοστή ζωτική χρηματοδότηση και αφήνουμε τους καλύτερους ερευνητές να φύγουν στο εξωτερικό. 

Τα Πανεπιστήμια με την υποστελέχωση που συνεπάγεται η μη αντικατάσταση του διδακτικού/ερευνητικού προσωπικού που φεύγει είναι καταδικασμένο σε λίγα χρόνια σε ουσιαστικό μαρασμό. Τι να την κάνουμε μετά τη διόρθωση; Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο και τα Ελληνικά Ερευνητικά κέντρα είναι η πιο αποδοτική επένδυση διεθνώς. Υπερβολή; Και όμως δείτε το πρώτο από τα παρακάτω σχήματα που προέρχεται από το δικτυακό τόπο του εγκυρότερου επιστημονικού περιοδικού Nature . Δείχνει πως η παραγωγή ερευνητικού έργου στην Ελλάδα βρίσκεται στον παγκόσμιο ερευνητικό χάρτη. Από μόνο του αυτό είναι επίτευγμα, ο ΟΗΕ έχει 193 κράτη-μέλη… Δεν είναι μόνο αυτό όμως: Η παραγωγή ερευνητικών εργασιών ανά μονάδα πληθυσμού είναι συγκρίσιμη με αυτή των ΗΠΑ.

Ακόμα περισσότερο, οι άριστες δημοσιεύσεις, δηλ. οι πιο γνωστές στον επιστημονικό χώρο, είναι για την Ελλάδα 1.13% και μόνο 4 χώρες έχουν σημαντικό προβάδισμα σε σχέση με μας ( > 1.67%). Το δεύτερο σχήμα προέρχεται από το δικτυακό τόπο του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού Science. Εδώ βλέπουμε τον αριθμό των ερευνητών κάθε χώρας σε σχέση με τα χρήματα που ξοδεύει η χώρα στην έρευνα και ανάπτυξη. 

Παρατηρούμε ότι αναλογικά η Ελλάδα έχει αριθμό ερευνητών ίδιο με χώρες όπως οι ΗΠΑ, Ιαπωνία, Δανία, Αυστρία, Καναδάς και άλλες ενώ περνάμε χώρες όπως η Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία και άλλες. Αλλά, ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ στο διάγραμμα, η Ελλάδα πληρώνει το 1/6 του ποσού, ως ποσοστό του ΑΕΠ, για την έρευνα. Μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς πως το ΑΕΠ/κάτοικο στις χώρες αυτές είναι αρκετά υψηλότερο στις χώρες αυτές ενώ το κόστος έρευνας ίδιο ή και μεγαλύτερο, βλέπουμε πως το ποσό μικραίνει ακόμα περισσότερο. 

Το συμπέρασμα; Τα χρήματα που βάζει ο Ελληνικός λαός στην έρευνα πιάνουν τόπο, πολύ περισσότερο από ότι στο διεθνή χώρο. Η έρευνα και ο ακαδημαϊκός χώρος, όμως, είναι δομές πολύπλοκες και ευαίσθητες. Δύσκολο να χτιστούν, εύκολο να γκρεμιστούν. Τι θα επιλέξουμε;

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/11568