Αφορμή για το σημερινό σημείωμα στάθηκε ένα σχόλιο στο Facebook. Μία κυρία, λοιπόν, έσπευσε να χαρακτηρίσει το χτεσινό μου άρθρο ως εθνικιστικές αηδίες. Το να επισημαίνει, λοιπόν, κάποιος ότι οι Τούρκοι κάνουν βόλτες έξω από το Σούνιο είναι εθνικιστικές αηδίες. Την ίδια ώρα είναι επαναστατικό καθήκον της νέας γενιάς να καταλαμβάνει σχολεία. Κι είναι απόλυτα φυσιολογικό να αποβάλλεται ένας μαθητής (συνέβη στα αλήθεια) επειδή ζήτησε να γίνεται στο σχολείο έπαρση της σημαίας. Μήπως κάτι πάει στραβά;
Η κάθε κυρία και ο κάθε κύριος μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δεν είμαι σίγουρος ότι έχει την ίδια άποψη για το τι θα πρέπει να λέω και να γράφω, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί. Εκείνο που πραγματικά με ενοχλεί είναι ότι έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων. Λέει κάποιος ότι είναι ενάντια στον φασισμό, αλλά την ίδια ώρα ο ίδιος άνθρωπος θέλει να επιβάλλει την άποψή του με τη βία!
Σώνει και καλά να σκέπτονται και να πράττουν όλοι σαν κι εκείνον. Σαν μικρά στρατιωτάκια σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Ναι, ξέρουμε! Αυτό δεν είναι φασισμός είναι μία απαραίτητη θυσία στο δρόμο προς την πραγματική ελευθερία που κάποια στιγμή θα φέρει η εξαφάνιση κάθε τι διαφορετικού από την κοινωνία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου