Η νεκρική σιγή των νέων

Υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν, ειδικά στην Ελλάδα – διαφορετικά δεν εξηγείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος τους

.

«Μία κοινωνία προβάτων διοικείται νομοτελειακά, με την πάροδο του χρόνου, από μία κυβέρνηση λύκων» (Juvenal, Ρωμαίος σατυρικός).

.

Άρθρο 

Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων – γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μίας γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της, καθώς επίσης στα δικά τους παιδιά.

Σε δημογραφική καταστροφή η Ελλάδα

Συγκλονίζουν οι αριθμοί στην πρόβλεψη της Eurostat, για τον πληθυσμό της Ελλάδας μέχρι το 2080.

Σύμφωνα με την έκθεση της Eurostat, η Ελλάδα πρόκειται να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, μέχρι το 2080, με μια τρομακτική μείωση πληθυσμού. Υπολογίζεται, σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, ότι ο πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί στα 7,7 εκατομμύρια.

Ο αριθμός αυτός προκύπτει με βάση τα στατιστικά των γεννήσεων και των θανάτων από το 2011 και μετά, αλλά και με βάση τη μαζική μετανάστευση νέων και οικογενειών στο εξωτερικό, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο χείλος δημογραφικής κατάρρευσης.

Μην τραγουδάτε παραδοσιακά Ποντιακά τραγούδια!!! Η Α.Ε.Π.Ι. το «απαγορεύει»!!!

Τρεις φορές σύρθηκε σε αίθουσες δικαστηρίων η ΠΑΡΑΔΟΣΗ και τις τρεις αθωώθηκε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Κάποτε, κυρίως τις δεκαετίες ’60 και ’70, οι δισκογραφικές εταιρείες υποχρέωναν τους μουσικούς και τραγουδιστές των παραδοσιακών τραγουδιών να δηλώσουν ως δικές τους ατομικές δημιουργίες τα παραδοσιακά τραγούδια, προκειμένου να αμειφθούν γιατί δεν υπήρχε πρόβλεψη για εκτελεστικά δικαιώματα. Έτσι, η «Ιτιά ιτιά», το «κότσαρι», τα ακριτικά τραγούδια, τα μοιρολόγια και τόσοι άλλοι θησαυροί της Παράδοσής μας «αποτιμήθηκαν» και υπολογίστηκαν πόσο κοστίζουν!

Ελλάδα: Η χώρα με τους πιο μορφωμένους άστεγους

Φάνηκαν ήδη τα πρώτα δείγματα ανάκαμψης και ανάπτυξης στη χώρα μας, αφού –σύμφωνα με έρευνα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Κλίμακα»- το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων αστέγων είναι πολύ πιο υψηλό από το πρόσφατο παρελθόν, και μάλιστα ο ένας στους πέντε έχει πτυχίο.

Στόχος της κυβέρνησης είναι όλοι οι άστεγοι να είναι πτυχιούχοι, και αυτό είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθεί, αφού όλα δείχνουν πως οι πτυχιούχοι θα μείνουν άστεγοι.

Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η χώρα με τους πιο μορφωμένους άστεγους στον κόσμο και να βάλει τα γυαλιά στις άλλες χώρες -που έχουν άστεγους του Δημοτικού-, ενώ υπάρχει σχέδιο για πτυχιούχους ζητιάνους και πόρνες με διδακτορικό.

ο "αναχρονισμός" και οι "Φωτισμένοι ιεράρχες" και θολολόγοι φίλοι του Φϊλη

Σε γραπτή επιστολή - απάντηση στον κύριο Ν.Νικολόπουλο (ΑΝΕΛ), ο υπουργός παιδείας, Νίκος Φίλης, χαρακτηρίζει αναγκαία την αναμόρφωση του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Μάλιστα η πρόταση του είναι να μετονομαστεί το μάθημα των θρησκευτικών σε θρησκειολογία που θα κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην πολιτιστική συνεισφορά της ορθοδοξίας στην χώρα μας.

Όπως επισημαίνει για ιστορικούς λόγους, το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα.

Όπως τονίζει, «αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι». (σημ: μάλλον τον "ΚΑΙΡΟ" εννοεί)

«Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στην χώρα μας», αναφέρει, σημειώνοντας πως το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, θεσμικά αρμόδιο, επεξεργάζεται σχετικές προτάσεις»

http://www.makeleio.gr/?p=462416

Παναγιά μου!

( Eurovision 1976 )


Όταν η Ελλάς κόμιζε ετερότητα και αξιοπρέπεια στους Ευρωπαίους "εταίρους".  Ένα τραγούδι-ράπισμα στην ανθελληνική Ευρώπη, θρηνητικό και καταγγελτικό της Κυπριακής τραγωδίας.  Σταθμός ήθους, από τις τελευταίες αναλαμπές ενός έθνους που σύντομα έμελλε να συρρικνωθεί στην παρακμή του.

Το Πανεπιστήμιο αλλιώς

Γιώργος Στείρης,

Επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ

Κάθε χρόνο, στα τέλη του Σεπτέμβρη, χιλιάδες νέοι περνούν τις πόρτες των πανεπιστημίων μας με ανάμεικτα αισθήματα. Από την μια ενθουσιασμός και προσδοκίες: αλλάζουν φάση ζωής, έχουν απαλλαγεί από το βασανιστικό Λύκειο, κάνουν όνειρα για το μέλλον, επιδιώκουν την επιστήμη. Από την άλλη προβληματισμός και απογοήτευση: μέτρια έως κακή φήμη του ελλαδικού πανεπιστημίου, προβληματικές υποδομές, ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα, αβεβαιότητα για την αξία της σπουδής.

Τα πανεπιστήμια μας αντιμετωπίζουν πάμπολλα προβλήματα και χαρακτηρίζονται από πληθώρα αδυναμιών. Τα περισσότερα είναι γνωστά και πολυσυζητημένα, έχουν αναλυθεί εκτενέστατα οι αιτίες τους και έχουν προταθεί πολυσχιδείς λύσεις, πάντοτε με γνώμονα τις εμπειρίες και την πολιτική θέση του καθενός. Παρά ταύτα, ελάχιστα έχουν γίνει για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, με ευθύνη τόσο της πολιτείας όσο και της ακαδημαϊκής κοινότητας. Δεν σκοπεύω όμως να ασχοληθώ με όλα αυτά, αλλά με κάποιες όψεις του ελλαδικού πανεπιστημίου που θεωρώ ότι δεν έχουν συζητηθεί επαρκώς, συσκοτισμένες από τις διεθνείς αξιολογήσεις των ΑΕΙ που φιλοξενούνται τακτικότατα στα μέσα ενημέρωσης προκαλώντας πηχυαίους τίτλους.

«Σε Κλαίει Λαός» - βιβλιοπαρουσίαση

Με αφορμή την επέτειο της θυσίας του Παύλου Μελά στην Μακεδονία το 1904 με επίταση χαράς προτείνουμε ένα βιβλίο-αφιέρωμα στην μνήμη του μεγάλου πατριώτη, της πιο εμβληματικής μορφής του Μακεδονικού Αγώνα:

Περιγραφή:

Ενενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Παύλου Μελά, ο τόπος μας δείχνει να στερείται του ζωοποιού ήθους που λειτουργούσε ως αυτονόητος άξονας αναφοράς. Μέχρι, πρότινος (μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες) το ήθος και η πράξη του Παληκαριού αναγνωρίζονταν και σε άλλους χαρισματικούς του λαού μας. Σήμερα ίσως μοιάζει ρομαντικό να περιμένει κανείς τέτοιες δοξαστικές αποκοτιές. Γι' αυτό, πέραν του χρέους να μνημονεύσομε έναν μεγάλο άνδρα της νεώτερης ιστορίας μας, είναι ανάγκη να θυμηθούμε με τι ψωμί τράφηκε ο κόσμος αυτού του τόπου, να ξανασυλλαβίσουμε την αλφαβήτα της κοινής μας συνείδησης.

Στο βιβλίο ανθολογούνται κείμενα της Ναταλίας Π. Μελά, του Ίωνος Δραγούμη, του Γεωργίου Μόδη, της Γαλάτειας Σαράντη, του Γιώργου Δέλιου, του Παύλου Τσάμη, της Ελένης Κιτσοπούλου-Θέμελη, του Γιώργου Ιωάννου και του Νίκου Μπακόλα. Ανθολογούνται επίσης δημοτικά της εποχής και ποιήματα των Στέφανου Δάφνη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Κωστή Παλαμά, Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου και Κυριάκου Χαραλαμπίδη. Προηγείται όλων εισαγωγικό κείμενο του ανθολόγου Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου.

Eκδότης: Δόμος
Έτος έκδοσης: 1995
Κωδικός ISBN: 9603530131

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Υποχρεώνουν μαθητές Γυμνασίου να φτιάχνουν τα κρεβάτια των μεταναστών, να τους μαγειρεύουν και να καθαρίζουν από την βρώμα τα κέντρα διαμονής τους

Ως μέρος "σχολικής εργασίας" τα γερμανάκια υποχρεούνται τώρα να φτιάχνουν τα κρεβάτια, να μαγειρεύουν και να καθαρίζουν για τους μετανάστες στα κέντρα διαμονής των προσφύγων - μεταναστών!

Η Γερμανία θα ξοδέψει τουλάχιστον 6 δισ € το τρέχον έτος για τη φροντίδα 1,5 εκατομμυρίων μεταναστών που αναμένεται να φτάσουν στη χώρα μέχρι το τέλος του 2015. Το 2014 ήρθαν στη Γερμανία 400.000 μετανάστες. Φέτος 1,5 εκατ περισσότεροι θα φτάσουν σε μια χώρα 80.000.000 κατοίκων.

Οι Γερμανοί μαθητές υποχρεούνται πλέον ως μέρος της σχολικής τους εργασίας να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν και να φτιάχνουν τα κρεβάτια για τους μουσουλμάνους μετανάστες.

Ένα διαφορετικό μαθητικό κυλικείο

«Χριστιάνα, τι καλό έχει σήμερα»;

-«Φρεσκοκομμένη φρουτοσαλάτα, σπανακόπιτα και σπιτικό κέικ. Μισό λεπτό να δω τον κατάλογο…. Α! Ναι, σήμερα έχει επίσης, γαλατόπιτα, μικρά τυροπιτάκια και αραβική πίτα».

-«Τέλεια, διψάω, τι θα πιεις»;

-«Φρεσκοστυμένο χυμό πορτοκάλι φυσικά τι άλλο»!

Είναι λίγο δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο παραπάνω διάλογος έγινε στο προαύλιο ενός σχολείου. Στο Δημοτικό Σχολείο Συκαμίνου Ωρωπού γεννήθηκε πριν από κάποιους μήνες μια καταπληκτική ιδέα η οποία κατέληξε σε μια προσπάθεια στην οποία συμμετείχαν, μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς.

Η οικονομική κρίση ως πολιτικό πρόβλημα, και ως ζήτημα ταυτότητος του νεοελληνικού κράτους.

Ο καθηγητης πολιτικης επιστημης κ.Γιωργος Κοντογιωργης σε μια συνεντευξη στον Χρηστο Κοτσιρεα, για την δημοκρατια και τη συγχρονη πολιτικη κατασταση στην περιοδο της κρίσης

Μια ιδέα για ένα κάπως πιο «ψαγμένο» πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Αθανάσιος Θεοδωράκης
Πολιτικός Επιστήμονας

Όταν μιλάμε για θέματα βιώσιμης ανάπτυξης το στοιχείο της τοπικότητας πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Το ενδιαφέρον για το τοπικό δεν είναι απλά μια πρόχειρη, απλοϊκή, αυθόρμητη απάντηση στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, στην απρόσωπη αγορά. Είναι η καρδιά του προβλήματος που ζούμε σήμερα.

Όλα ανάγονται πλέον σε ζήτημα ανταγωνισμού κι έτσι τόσο οι μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων σε απόμακρες χώρες, όσο και οι εισαγωγές φθηνών προϊόντων προκύπτουν σαν κάτι το λογικό. Κι όμως το τοπικό έχει ασύγκριτα πλεονεκτήματα γιατί είναι χειροπιαστό, δίπλα σου, συνδέεται με την εγχώρια ιστορία, με την κοινωνική τεχνογνωσία, με την διατήρηση των θέσεων εργασίας, με την ζωή σου, την αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Το νέο σώου Ζουράρι (ή ένας άλλος χαμαιλέοντας)…

«Κατιναριό» και «βλάκες» ήταν οι χαρακτηρισμοί του Ζουράρι για την «καμαρίλα» του «Παιδαγωγικού Ινστιτούτου». 

Δεν διαφωνούμε με τους χαρακτηρισμούς, εύστοχοι είναι, αν και πολύ ετεροχρονισμένοι… 

Αυτό που μας προκαλεί ναυτία είναι το κακόγουστο σώου του Ζουράρι: Το σώου ενός πολιτικού χαμαιλέοντα!!! 

Ο Ζουράρις είναι και αυτός ένας θορυβώδης χαμαιλέοντας που κατά περίσταση και …μελετημένα το παίζει λέοντας… 

Το παρακάτω σχόλιο της Ραχήλ Μακρή είναι πολύ εύστοχο: 

«Κατιναριό και βλάκες; Σώπα. 

Πώς μιλάς έτσι για τους συγκυβερνώντες σας; 

Τώρα το πήρες χαμπάρι; 

Τώρα για να ανεβάσεις τις μετοχούλες σου; 

Να το παίξεις οργισμένος και ότι τάχα ενδιαφέρεσαι για την πατρίδα; Τώρα εξοργίστηκες για τον Κολοκοτρώνη; Εσύ; Που πούλησες την πατρίδα που ελευθέρωσε ο κολοκοτρώνης μαζί με τα κατιναριά και τους βλάκες; Στην πράξη εσχάτης προδοσίας είπες ΝΑΙ και δεν ενδιαφέρθηκες τότε γιατί κρινόταν η θέση σου στα έδρανα. Κάτσε τώρα μαζί με τους λοιπούς ηλίθιους και κατιναριά μαζί με τους υπόδικους για εσχάτη προδοσία και κόψε το θέατρο και τις αναφορές σε ήρωες. 

Αν ζούσε θα σου απαντούσε: φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». 

Όταν η παιδεία τιμά τους εθνικούς αγώνες

Η τιμή στον Ελληνο-καναδό Ήρωα αλεξιπτωτιστή και η Ελλάδα της θλίψης...

Ο Chris με το βαθμό του Λοχία υπηρετούσε στο 3ο Τάγμα Καναδικού Ελαφρού Πεζικού της Πριγκίπισσας Πατρίτσια (3rd Battalion, Princess Patricia's Canadian Light Infantry) και σκοτώθηκε στο Αφγανιστάν από έκρηξη βόμβας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπρας - Εκπαιδευτικός

Πριν λίγες ημέρες ήταν η τελετή αποφοίτησης της χρονιάς 2014-5 του Laval Liberty High School και καθώς ήταν και το δικό μου παιδί, ήμουνα εκεί να την παρακολουθήσω... Έχοντας μετακομίσει πρόσφατα στο Μόντρεαλ η τελετή ήταν κάτι διαφορετικό για εμένα, παρά το γεγονός ότι έχω εξασκήσει το επάγγελμα του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια. Δεν θα σταθώ στην γιορταστική ατμόσφαιρα, στο πέταγμα των καπέλων στον αέρα με το τέλος της τελετής ... αυτά τα γνωρίζουμε και τα ξέρουμε!

Ο Χριστός, ο Αλλάχ και ο φιλελευθερισμός

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Στη δεκαετία του ογδόντα, τα παλιά εκείνα χρόνια που το ήθος και το πνεύμα των Ελλήνων βαπτίσθηκαν στην κολυμβήθρα του προοδευτικού λυρισμού, άνοιξε η συζήτηση για την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από το γυμνάσιο και το λύκειο. Τη θέση υιοθέτησαν και αρκετοί κλασικοί φιλόλογοι, οι οποίοι δεν ήθελαν να μείνουν αμέτοχοι στο πνεύμα της εποχής. Η διδασκαλία της δημοτικής είχε ήδη κατοχυρωθεί, τα πνεύματα και η περισπωμένη είχαν εξορισθεί στο πυρ της συντηρητικής κολάσεως και είχαν «ωριμάσει οι διαλεκτικές συνθήκες» για την τελική λύση, την εξόντωση της πηγής του συντηρητισμού, την ανάγνωση της αρχαίας γραμματείας από το πρωτότυπο. Μας έφταναν οι μεταφράσεις και μια γενική θεώρηση του πολιτισμού των προγόνων μας.

Για την υπεράσπιση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών έχω κατά καιρούς αρθρογραφήσει. Δύο είναι τα βασικά επιχειρήματα. Το πρώτο είναι ότι αποτελούν ένα βασικό κεφάλαιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού και, ως εκ τούτου, τα Ελληνόπουλα, με την προνομιούχο σχέση που μπορούν να έχουν με τα κείμενα του Σοφοκλή ενισχύουν, εκτός από το γλωσσικό τους αισθητήριο, και την ευρωπαϊκή τους συνείδηση. Το δεύτερο είναι το επιχείρημα που προβάλλει η Ζακλίν ντε Ρομιγί, η οποία, ως γνωστόν, είχε διδάξει σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Υποστήριζε πως η εκμάθηση των λεγομένων νεκρών γλωσσών, ελληνικής και λατινικής, είναι μια πρώτης τάξεως άσκηση για την αργή ανάγνωση. Επειδή το «σκανάρισμα» ή το βιαστικό ρούφηγμα των κειμένων είναι από τις βασικές ασθένειες του πολιτισμού μας, πιστεύω ότι αυτό το εκπαιδευτικό επιχείρημα έχει μεγάλη αξία. Για την αξία της αργής ανάγνωσης έχει γράψει εξαιρετικά κείμενα και ο Μίλαν Κούντερα.