Ιούνιος 1825: Οι δανειστές του Λονδίνου εκβιαστικά απαιτούν την εκτέλεση του Κολοκοτρώνη και των λοιπών “προδοτών”

“Είκοσι μουρτάτες, [προδότες] βρωμόσκυλα, δεν εμπορείτε να κομματιάσετε;” Την σχετική επιστολή στέλνει από το Λονδίνο ο Ιωάννης Ορλάνδος στις 30/6/1825. Παραλήπτης είναι ο Γ. Κουντουριώτης τον οποίο η βρετανική πολιτική ανέδειξε Πρόεδρο της προσωρινής Κυβέρνησης στην θέση του νόμιμα εκλεγμένου Π. Μαυρομιχάλη.

Ανάλυση: Στέργιος Ζυγούρας

Ιστορικό πλαίσιο της επιστολής

Ιωάννης Ορλάνδος, θύμα της Επιτροπής του Λονδίνου και θύτης της Επανάστασης

Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την δολοφονία του Οδυσσέα. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από την σύναψη του β΄ δανείου στο Λονδίνο και την αποβίβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Τον προηγούμενο χρόνο το Λονδίνο “διόρθωσε” τα λάθη του με δραστικές ουσίες, ανακλήσεις ή σφαίρες (Byron, Stanhope, Trelawny) και κατόρθωσε, εξαγοράζοντας τις χαλαρότερες επαναστατικές συνειδήσεις (α΄ εμφύλιος), να κλείσει στην φυλακή ή να θέσει στο περιθώριο τους υπερασπιστές της υπερεθνικής Επανάστασης. Ένα νέο διεθνές και εγχώριο επιτελείο προωθήθηκε από το Λονδίνο προς τον δικό του άνθρωπο, τον πρόεδρο Γ. Κουντουριώτη.

Τα πάθη της Ευρώπης και οι συνέπειές τους

Μεσογαίας Νικόλαος: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις»

«δεν είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που ταχθήκατε να υπηρετείτε»

«Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!». Συγκλονιστικός και αφυπνιστικός ο λόγος του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου.

“Η χάρις και η ευλογία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εύχομαι να σκεπάζει όλους σας, την κοινωνία, το έθνος και την Εκκλησία μας. Σκέφθηκα πολύ για να συντάξω αυτή την εγκύκλιο και να την απευθύνω στην αγάπη σας.

Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Τις τελευταίες όμως μέρες, μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί στην πατρίδα μας, των σπασμωδικών αποφάσεων των υπευθύνων διαχειριστών της ζωής και του μέλλοντός μας, την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων που έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπεια μας, τον καταιγισμό των χωρίς τέλος φορολογικών επιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων πολιτών της περιοχής μας που ζητούν απεγνωσμένα μία παρέμβαση και κάποια συμπαράσταση στο οικονομικό τους αδιέξοδο και δράμα.

Ο πόλεμος της απάτης καλά κρατεί...

Κάποιοι έχουν βάλει σκοπό να γελοιοποιήσουν τα αγνά πατριωτικά αντανακλαστικά του λαού μας, ενός λαού που δίνει απέλπιδο αγώνα για την ιστορική του επιβίωση.

Πρόσφατα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύστηκαν από την παραπάνω φωτογραφία που (υποτίθεται ότι) έχει τραβηχθεί στην παραλία Πλάκας στην Νάξο, και εικονίζει κάποια Αραβικής κατατομής άτομα να καλούν τις λουόμενες να σεβαστούν το Ραμαζάνι τους, με το να μην φοράνε τα προκλητικά για αυτούς μπικίνια. Είναι όμως έτσι;

Anexartito elliniko kratos τελεία τζι αρ (Hellas=Greece?)

Πώς από την «ανορθουμένη Ελλάδα» του 1813 φτάσαμε στην «ανεξάρτητη Γραικία» του 1833;

Μια πρωτότυπη επισκόπηση ορισμένων άγνωστων σημείων τα οποία έκριναν την Επανάσταση και θεμελίωσαν το ελληνικό κράτος

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Πώς από την «ανορθουμένη Ελλάδα» του 1813 φτάσαμε στην «ανεξάρτητη Γραικία» του 1833;

“Ο ηγεμών της Γραικίας και το Γραικικόν κράτος υποχρεούνται, προ παντός άλλου εξόδου, να αφιερώσουν τας πρώτας εισπράξεις του δημοσίου ταμείου εις την πληρωμήν των τόκων και του χρεολυσίου του δανείου που εγγυήθηκαν οι τρεις δυνάμεις…” (Λονδίνο, Συνθήκη περί της Γραικικής μοναρχίας 7.5.1832, μεταξύ των τριών προστάτιδων δυνάμεων και της Βαυαρίας, άρθρο 12^ο)

Παγιδευμένοι στον εθνομηδενισμό

Αντιγράφω από ένα μικρό βιβλίο του Γιάννη Πατίλη, με τίτλο «Ελληνικά και Ιστορική Ορθογραφία στην Πλανητική Εποχή», που πρόσφατα κυκλοφόρησε (δυστυχώς, λόγω κρίσης, σε πολύ περιορισμένο αριθμό αντιτύπων).

«Το 1930, στο περιοδικό “Πρωτοπορία”, ο μαρξιστής διανοούμενος Γιάννης Σιδέρης έγραφε χαρακτηριστικά: “Την ημέρα που θα επιβληθεί πια το λατινικό αλφάβητο και που θα μπει στα σχολειά, θα έχουμε προχωρήσει πολύ και θ’ αποδειχτεί πως έχουν γκρεμιστεί ένα σωρό προλήψεις και αμορφωσιές”.

»Οσοι είμαστε σήμερα εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε καλά πως το λατινικό αλφάβητο είναι ήδη εδώ, στα σχολειά μας. Αυτό όμως που αστόχαστα παραγνωρίζουμε είναι, πως αυτή τη φορά το λατινικό αλφάβητο, ως φορέας της φωνητικής γραφής, δεν έρχεται από τα πάνω, από κάποια προϋποτιθέμενη προοδευτική εκπαιδευτική πολιτική ή από τις ελίτ των διανοουμένων, τον κ. Γληνό ας πούμε ή τον κ. Φιλήντα, και άλλες σοβαρές μορφές του πρώιμου διαφωτισμού μας, που υποστήριζαν την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως ο Γιάννης Βηλαράς ή ο Αθανάσιος Ψαλίδας.

»Τώρα το λατινικό αλφάβητο έρχεται κατευθείαν από τα κάτω, από τη νεολαία, η οποία το χρησιμοποιεί ανεπίσημα παντού, από τα κινητά τηλέφωνα ώς το διαδίκτυο, πράγμα που του δίνει την οικειότητα και το ψυχικό προβάδισμα, την όλη ψυχοπνευματική επένδυση μ’ άλλα λόγια, την οποία στερείται, όχι μόνο στη συνείδηση των μαθητών αλλά και μεγάλης μερίδας εκπαιδευτικών, το ίδιο το κουτσουρεμένο με το μονοτονικό επίσημο και γι’ αυτό “καταναγκαστικό” σύστημα της σχολικής ιστορικής ορθογραφίας. Μια τέτοια ψυχολογικής τάξεως διαφορά δεν ήταν που οδήγησε σταδιακά στην πλήρη κατίσχυση της κοινής ομιλούμενης απέναντι στην γραπτή καθαρεύουσα;

Δημήτρης Νατσιός, Οι καιροί απαιτούν Πατροκοσμάδες

Δημ. Νατσιὸς, Δάσκαλος–Κιλκὶς

«Εάν όμως ο λόγος και η υπόθεσις είναι περί Πίστεως και των παραδόσεων της Εκκλησίας μας, τότε και ο πλέον ειρηνικός και ήσυχος πρέπει να πολεμή υπέρ αυτών πλην όχι με ταραχήν της καρδίας, αλλά με ένα θυμόν ανδρείον και σταθερόν, κατ’ εκείνο το του Ιωήλ "εκεί ο πραΰς έστω μαχητής». (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «Αόρατος Πόλεμος»).

Τα χρόνια που έγραφε ο Άγιος Νικόδημος τα παραπάνω, το Γένος βρισκόταν εν αιχμαλωσία, στο σκοτάδι της Τουρκοκρατίας. Δεν υπήρχε πατρίδα, κράτος. Αν ζούσε σήμερα θα προσέθετε και «περί πατρίδος». Έχουμε όμως τον σύγχρονο Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη που μας κανοναρχεί "επόμενος τοις θείοις πατράσι": «Στα θέματα της Πίστεως και της Πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός». (Λόγοι Ε’, «Πάθη και Αρετές», σελ. 277). Πιάνουμε τις μύτες μας τούτες τις ημέρες από τις αναθυμιάσεις που αναδίδει ο γνωστός οχετός, ο εσμός των άθεων προοδομανών.

Να καταργηθούν οι παρελάσεις, η προσευχή, τα θρησκευτικά, η ορθόδοξη αγωγή στα σχολεία. «Παρά φύσιν», χαρακτήρισε ο κυρ-Φίλης την διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο.

(Όταν ονομάζεις «παρά φύσιν» την αρχαία ελληνική, πέραν των άλλων υπονοείς ότι και η γλώσσα του Ευαγγελίου, ο λόγος του Θεού είναι «παρά φύσιν», διότι αυτό γράφτηκε σ’ αυτήν την γλώσσα. Θα απαντηθεί αυτή η προσβολή «με θυμόν ανδρείον και σταθερόν» από την εκκλησιαστική ηγεσία ή θα περιοριστεί και πάλι σε ανώδυνους και κομψότατους ελέγχους του τύπου «κούρασε και κουράστηκε ο υπουργός»;).

Κι όμως, ο βασιλιάς είναι γυμνός - Σχολεία απογυμνωμένα από κάθε έννοια Παιδείας

"...ο αθλητής βελτιώνει επιδόσεις μετά από επίμονη, επίπονη και μακροχρόνια άσκηση, κι όχι επειδή μικρός έμαθε να περπατά και να τρέχει. Γλώσσα και Σκέψη είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Περιορισμός της μιας σημαίνει αυτόματα περιορισμό και της άλλης. Απλές αλήθειες, αλλά τόσο εύκολα ξεχασμένες υπό το κράτος της ψευτοπροοδευτικότητας."

της Ελευθερίας Σιώπη, Δασκάλας

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, των πανελληνίων εξετάσεων, προκύπτουν συζητήσεις γύρω από το επίπεδο απόδοσης και την πτώση της γλωσσικής και κριτικής ικανότητας των μαθητών. Οι προβληματισμοί ωστόσο παραμερίζονται σύντομα και ξαναρχίζουμε κάθε Σεπτέμβριο τη νέα σχολική χρονιά στο ίδιο μοτίβο, με την ίδια λάθος συνταγή και δίχως καμία ουσιαστική ελπίδα να αλλάξει το παραμικρό. Κι όλα αυτά, ενώ συμπληρώνονται ήδη 10 χρόνια από την εισαγωγή-εισβολή των νέων σχολικών εγχειριδίων, των εργαλείων δηλαδή που έχουν στα χέρια τους οι εκπαιδευτικοί (και όχι πλέον παιδαγωγοί, αφού έχει «ποινικοποιηθεί» ιδεολογικά ο τίτλος) για να χρησιμοποιήσουν, ώστε να πετύχουν τον ποθούμενο στόχο της βελτίωσης του μορφωτικού (;) επιπέδου των «πελατών» τους…

Η συζήτηση γύρω από το περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων έχει ανοίξει εδώ και χρόνια, χάρη κυρίως στον επίμονο αγώνα του Δασκάλου Δημήτρη Νατσιού. Δυστυχώς όμως διαπιστώνεται ότι η συντριπτική πλειονότητα δασκάλων και γονέων παραμένει ανυποψίαστη, μη έχοντας συνειδητοποιήσει ακόμη την έκταση του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, που έχει περάσει πια σε τελικό στάδιο την τελευταία δεκαετία (ενώ η εφαρμογή του έχει βέβαια αρχίσει πολύ νωρίτερα). Η αλλαγή του προσανατολισμού της παιδείας στην πατρίδα μας και η καθήλωση - πνευματική, διανοητική, συμπεριφορική - στα κατώτερα επίπεδα δυναμικότητας, συζητιούνται μόνο σποραδικά και με αφορμή μεμονωμένες διαπιστώσεις δασκάλων ή γονέων. Υποσκελίζονται δε σύντομα από τις ανησυχίες για το οικονομικό ή το όποιο μέλλον της χώρας, χωρίς να έχει συνειδητοποιηθεί ότι η ολοκληρωτική καταστροφή έχει ήδη υπογραφεί μέσα στις σχολικές τάξεις εδώ και δεκαετίες. Το ύπουλο έγκλημα έχει συντελεστεί κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη μας…

Επίπληξη Φίλη για το συνέδριο «Σύγχρονες Αθεϊστικές Προκλήσεις»

Την αντίδραση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη προκάλεσε η εγκύκλιος που ενημέρωνε τους εκπαιδευτικούς για το συνέδριο «Σύγχρονες Αθεϊστικές Προκλήσεις», με το υπουργείο Παιδείας να την εκφράζει με ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «η διοικητική ιεραρχία του ΥΠ.Π.Ε.Θ. καλείται να απέχει στο μέλλον από παρόμοιες πρωτοβουλίες».

Όλα ξεκίνησαν όταν από την Γενική Διεύθυνση Σπουδών του Υπουργείου απεστάλη έγγραφο που γνωστοποιούσε προς τους εκπαιδευτικούς την πραγματοποίηση του Συνεδρίου «Σύγχρονες Αθεϊστικές Προκλήσεις» που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος».

Στην συνέχεια αυτό έγινε γνωστό στον υπουργό Παιδείας, ο οποίος έδωσε μάλιστα αυστηρή εντολή στη Διοικητική Ιεραρχία του ΥΠ.Π.Ε.Θ. να απέχει στο μέλλον από παρόμοιες πρωτοβουλίες και, όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου, «χωρίς την ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας, που εμφανίζουν το Υπουργείο να θέτει υπό την αιγίδα του εκδηλώσεις αμφιλεγόμενου η μονόπλευρου χαρακτήρα».

Ολόκληρη η ανακοίνωση του υπουργού έχει ως εξής:

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, μόλις πληροφορήθηκε από δημοσιεύματα του τύπου την ενημερωτική εγκύκλιο της Γενικής Διεύθυνσης Σπουδών του ΥΠ.Π.Ε.Θ., με την οποία γνωστοποιήθηκε στην εκπαιδευτική κοινότητα Συνέδριο με θέμα «Σύγχρονες Αθεϊστικές Προκλήσεις», έδωσε αυστηρή εντολή στη Διοικητική Ιεραρχία του ΥΠ.Π.Ε.Θ. να απέχει στο μέλλον από παρόμοιες πρωτοβουλίες και μάλιστα χωρίς την ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας που εμφανίζουν το Υπουργείο, να θέτει υπό την αιγίδα του εκδηλώσεις αμφιλεγόμενου η μονόπλευρου χαρακτήρα.

http://newpost.gr/politiki/508182/epiplhksh-filh-gia-to-synedrio-sygxrones-athe-stikes-proklhseis

O πρώτος μεταβυζαντινός αγωνιστής Κροκόδειλος Κλαδάς

Ο Κροκόδειλος ή Κροκόνδειλος ή Ακροκόδυλος ή Κορκόντυλος Κλαδάς ( 1425 - 1490 ) ήταν Έλληνας στρατιωτικός ηγέτης, γιος του Θεόδωρου Κλαδά, αξιωματικού στην υπηρεσία των Δεσποτών του Μυστρά. Ο Κροκόδειλος Κλαδάς ανέλαβε στρατιωτική δράση στην περιοχή της Μάνης, αλλά επεκτάθηκε και στην Ήπειρο και η δράση του καλύπτει μια περίοδο σχεδόν 30 ετών.

Η οικογένεια 

Η απώτερη καταγωγή της οικογένειας Κλαδά εντοπίζεται στην περιοχή της Ηπείρου[2]. Η πρώτη γραπτή αναφορά για αυτήν βρίσκεται στο "Χρονικό του Μωρέως", όπου αναφέρεται ότι το 1296 ένας Κλαδάς κατάφερε να καταλάβει ένα φράγκικο κάστρο για λογαριασμό του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Το 1362, ο τοπικός άρχοντας Λέων Κλαδάς πραγματοποίησε δωρεά σε ένα μοναστήρι κοντά στο Μυστρά[3]. Το 1415 ένα μέλος της οικογένειας Κλαδά, φαίνεται ως υποκινητής σε μια εξέγερση εναντίον του αυτοκράτορα Μανούηλ Β΄. Οι Βενετοί χάρισαν σε πολλά μέλη της οικογένειας Κλαδά, την ενετική υπηκοότητα. Έτσι όταν όλη η Πελοπόννησος κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, η οικογένεια κατέφυγε στην Βενετική Κεφαλονιά, όπου πολλά μέλη της έγιναν στρατιωτικοί διοικητές του νησιού. Το όνομα Κλαδάς συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα.

Διδάσκοντας αρχαία ελληνικά στο δημοτικό σχολείο

Παιδεία φτιάχνεις με οράματα και όχι με προγράμματα. Η πατρίδα θέλει αναλυτικό… όραμα και εμείς «μουρμουρίζουμε σπασμένες λέξεις από ξένες γλώσσες»

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος – Κιλκίς

Εις απάντηση του υπουργού για τα «πάρα φύσιν » υπενθυμίζω τα όσα έγραψα προ εξαμήνου για τα αρχαία. Παραλάσσοντας κάπως τα όσα είπε κάποτε ο ποιητής και εθνικός ήρωας Λορέντζος Μαβίλης θα λέγαμε ότι δεν υπάρχουν πάρα φύσιν γλώσσες, αλλά πάρα φύσιν άνθρωποι.

«Η θητεία μου στην ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στη γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία, μεταξύ λέξεων και εννοιολογικού περιεχομένου» Βέρνερ Χάισεμπεργκ, Γερμανός φιλόσοφος, για την αρχαία ελληνική γλώσσα

Δεν το κρύβω και δεν το γράφω προς καύχηση-εν οίδα ότι ουδέν ειμί- ότι εδώ και πολλά χρόνια, διδάσκω αρχαία ελληνικά. Όταν παίρνω Ε’ και Στ’ δημοτικού, αφιερώνω μία ώρα του εβδομαδιαίου προγράμματος στην διδασκαλία της, κατά τον Κικέρωνα, «γλώσσας των θεών».

Ἐκπαιδευτική λοβοτομή

«Ἕωλες ἰδέες ἑνός συρμοῦ πού ἀποδομεῖ τίς ἐθνικές κοινωνίες κόντρα στήν συνταγματική ἐπιταγή γιά “ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης»

Ὅποιος γονιός ἔχει αὐτά τά χρόνια παιδί στό δημοτικό σχολεῖο, ἔχει πάρει καί μία γεύση τοῦ τί σημαίνει δημόσια ἑλληνική ἐκπαίδευση. Ἄν ἀσχολήθηκε λίγο μέ τά διαβάσματα τοῦ παιδιοῦ του θά διαπίστωσε τήν καταβαραθρωμένη ποιότητα τῶν βιβλίων, τό “περίεργο” πνεῦμα τῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τά καζάντια τῶν μοντέρνων παιδαγωγικῶν μεθόδων. Παράλληλα θά διαπίστωσε ὅτι συχνά καί οἱ ἴδιοι οἱ δάσκαλοι στέκονται μέ τήν ἴδιαν ἀμηχανία ἀπέναντι σέ ὅσα τούς ἔρχονται ἀπό τήν πλευρά τοῦ ὑπουργείου. Ἡ φτώχεια δέν ἀφορᾶ μόνο τήν ποσότητα τῶν πληροφοριῶν πού ἀποκομίζει τό παιδί στό σχολεῖο ἀλλά καί τήν σύνολη ψυχοπνευματική του ἀνάπτυξη. Μέσα στό κυριολεκτικά τρομακτικό αὐτό τοπίο ἀνακοινώθηκαν καί οἱ ὀργουελικοί σχεδιασμοί Φίλη – Λιάκου.

«Δημογραφικός χειμώνας» στην Τουρκία; Κι όμως...

(Ένα άρθρο που μπορεί να προοιωνίζει βαθιές στρατηγικές ανατροπές στην περιοχή)

«Οι κουρδικές οικογένειες της Τουρκίας εξακολουθούν να έχουν τρία και τέσσερα παιδιά η κάθε μία, την ώρα που οι τουρκικές έχουν λιγότερα από δύο»

Ο Ερντογάν, σε τηλεοπτικό του μήνυμα της 30ης Μαΐου, απαίτησε από τις γυναίκες της Τουρκίας να εγκαταλείψουν τα μέτρα αντισύλληψης, τονίζοντας χαρακτηριστικά: Θα πολλαπλασιάσουμε τους απογόνους μας. Λένε για πληθυσμιακό σχεδιασμό και έλεγχο γεννήσεων. Καμία μουσουλμανική οικογένεια δεν πρέπει να υιοθετεί τέτοιου είδους προσεγγίσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που κατακεραυνώνει τις γυναίκες που αρνούνται να αποκτήσουν πολλά παιδιά˙ το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Είναι γνωστό πως ο Τούρκος Πρόεδρος αλλάζει διαρκώς θέσεις, πότε φλερτάροντας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και πότε απορρίπτοντάς την, πότε συμμαχώντας με τους Αμερικανούς κατά του ISIS και πότε ενισχύοντάς το, πότε υποστηρίζοντας τη Χαμάς και πότε επιδιώκοντας την επαναπροσέγγιση με το Ισραήλ, πότε συντηρώντας την αντοχή του Ιράν έναντι των κυρώσεων και πότε λογίζοντας τα κράτη του Κόλπου ως σουννίτες συμμάχους. Μολαταύτα, όταν αναφέρεται σεδημογραφική αποτυχία εννοεί την κάθε του λέξη.

Επιστολή προς τους Μενουμευρώπηδες

Θεωρητικά εκείνοι που επιθυμούν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στον «σκληρό» πυρήνα του Ευρώ είναι – υποτίθεται – τα πιο δυναμικό στρώμα της ελληνικής οικονομίας, οι «νοικοκύρηδες» που κρατούν και κρατούσαν πάντα ψηλά το λάβαρο της «πατρίδας», της «οικογένειας» και φυσικά της μιας και μοναδικής «θρησκείας». Έτσι πλασάρονται από πάντα και σε αντιδιαστολή με τους «άλλους», τους «τεμπέληδες», τους «μπαχαλάκηδες», τους «απάτριδες». Οι νοικοκυραίοι όμως αυτοί φαντάζουν στα μάτια μου σήμερα τόσο τραγικά ανόητοι. Ανόητοι γιατί δεν αντιλαμβάνονται ούτε το τι έγινε, ούτε το πού ανήκουν και πού ακριβώς βρίσκονται, ούτε φυσικά έχουν πάρει μυρωδιά από το τι πρόκειται να τους συμβεί αύριο.

Νομίζω πως όλοι εμείς που ζούμε στην Ευρώπη χωρίς να ανήκουμε σε αυτήν, οφείλουμε να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε λιγάκι, μπολιάζοντας με λίγη πραγματικότητα τις φαντασιώσεις που τους ταλαιπωρούν από το 2000 και μετά. Να ταρακουνήσουμε λιγάκι την αβάσιμη και γελοία πεποίθηση πως είναι μέλη μιας ισότιμης ευρωπαϊκής κοινότητας και πως την ευρωπαϊκή τους τάχα μου ταυτότητα απειλούν να την σκίσουν οι «άλλοι», οι «εχθροί», οι «εραστές της δραχμής», οι «αντι-ευρωπαϊστές».

Δεν έχουν λοιπόν πάρει χαμπάρι τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα.

Τοποθέτησις τοῦ τμήματος Φιλολογίας (ΕΚΠΑ) γιὰ τὰ ἀρχαία Ἑλληνικά

Κείμενο θέσεων για τα Αρχαία Ελληνικά από τον Τομέα Κλασικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ

Με κατάπληξη πληροφορηθήκαμε την πρόταση, που υπογράφεται από 56 πανεπιστημιακούς δασκάλους, σχετικά με την κατάργηση της διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο. Η έκπληξή μας έγινε μεγαλύτερη από το γεγονός ότι το εν λόγω κείμενο υπογράφεται από συναδέλφους η συντριπτική πλειονότητα των οποίων δεν έχει σχέση με την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Φιλολογία ή με την αρχαιογνωσία εν γένει, ενώ αρκετοί από αυτούς υπηρετούν σε πανεπιστημιακά τμήματα άσχετα με την δευτεροβάθμια εκπαίδευση γενικότερα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η επίμαχη πρόταση υπεραπλουστεύει κατά τρόπο ανεπίτρεπτο ζητήματα σύνθετα και χαρακτηρίζεται συνολικά από μεγάλη προχειρότητα. Πληροφορούμενοι, ωστόσο, ότι το θέμα έχει αρχίσει να αποτελεί σημείο προβληματισμού των υπευθύνων για τον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία θεωρούμε ότι αποτελεί υποχρέωσή μας ως μελών του Τομέα Κλασικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών να δηλώσουμε τα εξής σχετικά με την αναγκαιότητα διατηρήσεως και περαιτέρω ενισχύσεως του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Γυμνασίου: 

χωρίς σχόλια...