Νεκρός βρέθηκε λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής, o άνθρωπος, που το 1973, επί χούντας, (σ.σ. όχι της σημερινής) μαχαίρωσε τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του. Ήταν πεσμένος για περισσότερες από δύο ώρες στο πεζοδρόμιο, ώσπου κάποιοι διερχόμενοι ειδοποίησαν...
ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο τον μετέφερε στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Ο άνθρωπος, που το 1973 μαχαίρωσε τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράϊδα», και καταδικάσθηκε τρις εις θάνατο και οχτώ φορές ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση, έφυγε στα 74 του χρόνια και ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.
ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο τον μετέφερε στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Ο άνθρωπος, που το 1973 μαχαίρωσε τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράϊδα», και καταδικάσθηκε τρις εις θάνατο και οχτώ φορές ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση, έφυγε στα 74 του χρόνια και ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.
Έτσι κάπως μεταδόθηκε η είδηση...
Αυτός ο άνθρωπος στιγματίστηκε υπερασπιζόμενος την τιμή του, όπως ο ίδιος (και ο κοινωνικός του περίγυρος την αντιλαμβάνονταν).
Πέθανε καταγγέλοντας ακουσίως, ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΠΕΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, την δική μας α-τιμία.
Ένας άνθρωπος πεσμένος στο πεζοδρόμιο ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΩΡΕΣ στο κέντρο μιας πόλης 5 εκατομμυρίων, μέρα μεσημέρι, και ΚΑΝΕΙΣ δεν έσκυψε να δει αν ζει ή αν πέθανε.
Δεν ξέρω αν θα βγούμε ή όχι από την "κρίση", μου είναι τελικώς αδιάφορο, διότι είμαστε ήδη πεθαμένοι.
Πέθανε καταγγέλοντας ακουσίως, ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΠΕΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, την δική μας α-τιμία.
Ένας άνθρωπος πεσμένος στο πεζοδρόμιο ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΩΡΕΣ στο κέντρο μιας πόλης 5 εκατομμυρίων, μέρα μεσημέρι, και ΚΑΝΕΙΣ δεν έσκυψε να δει αν ζει ή αν πέθανε.
Δεν ξέρω αν θα βγούμε ή όχι από την "κρίση", μου είναι τελικώς αδιάφορο, διότι είμαστε ήδη πεθαμένοι.
ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ
Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν ο εν λόγω συνάνθρωπος μετανόησε πραγματικά για το στυγερό έγκλημα που διέπραξε τότε, εμείς πάντως έχουμε φτιάξει μία κοινωνία-τέρας που δεν αντιδρά ούτε όταν βλέπει έναν άνθρωπο πεσμένο στον δρόμο.
Κρίμα, γιατί ο Έλληνας δεν ήταν έτσι κάποτε ( όσα ελαττώματα και αν είχε).