Κάποιοι θα εξοργιστούν με τον διογκούμενο ανθελληνισμό τών Γερμανών, όπως αυτός εκφράστηκε πολλάκις τον τελευταίο καιρό, και όπως συνεχίζει να εκφράζεται και από τα έντυπα μέσα τους (βλέπε παράθεση δημοσίευσης παρακάτω)
Όμως πέραν της οργής, αυτό που περισσότερο τους πρέπει είναι ο οίκτος και η λύπηση. Λύπηση για έναν λαό που, γενόμενος μεταπράτης του Ελληνικού και τού Ρωμαϊκού πολιτισμού, νόμισε ότι ξέγυγε από το κτηνώδες επίπεδο των κανιβάλων Γότθων της δασώδους κεντρικής Ευρώπης. Και από όσο μπορεί να διακρίνει κανείς, η βαρβαρίλα εξακολουθεί και αναδύεται από τις μασχάλες και τους πυγοβουβώνες τους.
Για κάποιον λόγο το παρελθόν τούς στοιχειώνει, αδυνατώντας να δραπετεύσουν από αυτό. Τα "γονίδια" του οναρίου εκδικούνται την έπαρση και την ένδυση εκ μέρους τους τής λεοντής. Αυτό διαφαίνεται σε τρία βασικά σημεία:
α. Ασέβεια προς έναν μεγαλειώδη πολιτισμό που προϋπήρξε της δικής τους κοινωνίας, και απετέλεσε εφαλτήριο της δικής τους (τεχνικής, έστω) προόδου. Εμμένουν να ταυτίζουν τον παγκόσμιο αυτόν πολιτισμό με την παρακμή τών επιγόνων του (στην οποία και αυτοί μετέχουν ευθύνης)
β. Αδυναμία αντίληψης της πραγματικότητος. Δεν έχουν καταλάβει την φύση του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος και την απάτη στην οποία αυτό θεμελιώνεται. Έχουν πιστέψει -οι δυστυχείς- ότι η Ελλαδίτσα των δέκα εκατομμυρίων ζεί με τα δικά τους χρήματα, προφανώς θεωρώντας "δικά τους" τα λογιστικά νούμερα (αέρας κοπανιστός) των κλασματικών αποθεματικών τών μεγάλων Ευρωπαϊκών τραπεζών. Είναι πεπεισμένοι ότι αυτοί είναι οι εργατικότεροι της υφηλίου (αξία που ανέκαθεν βίωναν καθ' υπερβολή και προέβαλαν παντοιοτρόπως), και γιαυτό τούς αξίζει ευημερία, ενώ σε όλους του άλλους αφανισμός.
γ. Λησμονούν ότι και αυτοί κάτιτις μας χρωστούνε. Κάτι υπόλοιπα, κάτι "λίγα" από τον καιρό που αιματοκύλισαν την χώρα που τώρα χλευάζουν, αφανίζοντας τον πληθυσμό της και καταστρέφοντας τις υποδομές της.
Γιαυτό και όσον πλούτο και εαν διαθέτουν, όση πενία και ένδεια και αν υπομένουμε εμείς, πάντα θα έχουμε κάτι (έστω κληρονομιά των προγόνων μας) που σε αυτούς θα λείπει, και γιαυτό θα μας ζηλεύουν και θα μας φθονούν: την αρχοντιά μας.
(ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ)
Ιδού η είδηση:
Δεν έχουν τέλος οι γερμανικές προκλήσεις! «Χάθηκαν τα λεφτά μας» είναι ο τίτλος στο νέο τεύχος του εβδομαδιαίου γερμανικού περιοδικού Focus που κυκλοφορεί με την Ακρόπολη να έχει βουλιάξει! Στο εξώφυλλο απεικονίζεται ο Παρθενώνας βυθισμένος στη θάλασσα σχεδόν μέχρι το αέτωμα. Από τη θάλασσα προεξέχει επίσης το κεφάλι αγάλματος στο οποίο έχει παραμείνει χαρτονόμισμα του ευρώ.
«Δισεκατομμύρια για το τίποτα, η Μέρκελ σε ανάγκη - τι πρέπει να γνωρίζει ο αποταμιευτής για την ευρω-κρίση» είναι οι υπότιτλοι του εξωφύλλου.
Στη βιντεοσκοπημένη παραπομπή στον ιστότοπο του Focus για τα ρεπορτάζ του αφιερώματος του περιοδικού αναφέρεται ότι «η πτώχευση της Ελλάδας πλησιάζει όλο και περισσότερο. Δισεκατομμύρια των Γερμανών βυθίζονται χωρίς αποτέλεσμα. Θα πάρουμε ποτέ πίσω τα λεφτά μας; Οι αποταμιευτές ανησυχούν. Υπάρχει σωτηρία;».
Στην αρχή της ελληνικής κρίσης το ίδιο περιοδικό είχε κυκλοφορήσει με εξώφυλλο την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνη χειρονομία στους Έλληνες, γεγονός που είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Επικαλούμενος το πατριωτικό φρόνημα, το οποίο προφανώς έχετε, θέλω να σας εκφράσω την απόλυτη διαφωνία μου με τον τρόπο που προσεγγίζετε το θέμα. Οι λόγοι είναι εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Όσο «βλάσφημο» μπορεί να είναι αυτό το δημοσίευμα, άλλο τόσο κατάρα για τον τόπο μας είναι η επίκληση του παρελθόντος του, το οποίο πρώτοι εμείς δεν σεβαστήκαμε και δεν τιμήσαμε. Ούτε τα έργα των προγόνων μας, αλλά ούτε και το αίμα που έχυσαν για να μπορούμε να μιλάμε εμείς.
2) Εδώ και χρόνια και κυρίως από την εποχή που πάψαμε να παράγουμε ακόμη και σταφίδες, μοναδικός πόρος για την Ελλάδα ήταν αυτά τα μνημεία που το Focus παραστατικότατα «εξευτελίζει». Κι εμείς αυτά τα μνημεία τα εγκαταλείπαμε, τα ρυπαίναμε, τα προσβάλλαμε και τα περιγελούσαμε, την ώρα που κάποιοι έκαναν χιλιάδες μίλια και ξόδευαν αφειδώς χρήματα για να νιώσουν την ενέργεια και να απολαύσουν την ομορφιά τους. Και πολλοί απ' αυτούς ήταν Γερμανοί. Και σήμερα ακόμη είναι.
3) Άραγε έχουν άδικο οι Γερμανοί να ανησυχούν; Δεν λέω ότι πρέπει να μας προσβάλλουν, αλλά έχουν άδικο; Μια χώρα που πόνεσε τόσο πολύ και αγωνίστηκε τόσο για να ανοικοδομηθεί και να επανενωθεί και παρά τα εμπόδια κατάφερε να βρεθεί στην θέση που είναι σήμερα, έχει άδικο να ανησυχεί για την απώλεια της όποιας ευημερίας της από έναν λαό που νομίζει, πως επειδή κάποτε έφτιαξε μια Ακρόπολη και έβγαλε έναν Σωκράτη, μπορεί να ζει από δανεικά, μη παράγοντας τίποτα και διαθέτοντας μία καρικατούρα αγοράς, η οποία ανακυκλώνει τα συρρικνούμενα δανεικά μέσα από έναν τεράστιο δημόσιο τομέα που καταπίνει τα πάντα; Η στάση σας θυμίζει το γνωστό: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
ε) Φταίνε οι Γερμανοί ή κάποιοι άλλοι ξένοι, που αδυνατούμε να καλλιεργήσουμε στοιχειωδώς το έδαφος για να γίνουν επενδύσεις, για να μπει κανα φράγκο, μόνο και μόνο διότι είμαστε όμηροι του ιδίου του κρατικού τέρατος που οι εκλεκτοί μας κατασκεύασαν;
στ) Οι Γερμανοί ψήφιζαν όλα αυτά τα χρόνια όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες; Προσωπικά δεν πέτυχα ποτέ κάποιον Γερμανό ούτε κάναν άλλον στο παραβάν.
ζ) Μήπως φταίνε οι Γερμανοί, που την ύστατη στιγμή οι «αγανάκτηση» εξαντλείται σε αντιπροτάσεις του κώλου, που σας στόχο έχουν να μας πείσουν ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση αναίμακτα και χωρίς να πληρώσει κανείς τίποτε;
η) Φταίνε μήπως οι Γερμανοί, που εξοργίζονται όταν ακούνε τον αντίλογο απέναντι στην ηλιθιότητα του πρωθυπουργού να εστιάζει στην μη αποπληρωμή των συμπεφωνημένων υποχρεώσεών μας;
θ) Φταίνε οι Γερμανοί, που δεν έχουμε παιδεία και που τα πανεπιστήμια εξυπηρετούν μόνον τις επαναστατικές ονειρώξεις κάποιων προκαταβολικά αποτυχημένων;
Και το πιο σημαντικό:
Την ώρα που ο ελληνικός λαός, οδηγούμενος από τον ανεπανάληπτο μιντιακό και πολιτικό αντιμνημονιακό κιτρινισμό, αποποιείται των ευθυνών του για το κατάντημα της χώρας, γιατί άραγε πρέπει να μιλάει κανείς έτσι για έναν άλλο λαό μόνο και μόνο για τα λεγόμενα των πολιτικών και επικοινωνιακών ταγών του;
Για χαλαρώστε λίγο - είστε και εκπαιδευτικοί...
Παναγιώτης Δούμας