Η χρήση μεταξοτυπιών αντί της χειροποίητης αγιογράφησης των ναών αναμφίβολα συνιστά εκτροπή από την παράδοση και το ήθος της Εκκλησίας και προδίδει την αλλοίωση του εκκλησιαστικού φρονήματος από το κοσμικό πνεύμα. Η προσωπική προσφορά της τέχνης, η προσωπική δημιουργία, υποχωρεί εμπρός στην απρόσωπη βιομηχανοποίηση του ιερού χώρου. (όχι ότι αυτό δεν συνέβαινε π.χ. με τις φθηνές αντιγραφές εικόνων, με τους μουσαμάδες ή τα κακόγουστα βιομηχανοποιημένα ιερά σκεύη, αλλά μέχρι τώρα οι διαστάσεις του θέματος μάλλον δεν είχαν γιγαντωθεί πολύ)
Όμως το σκεπτικό της Ιεράς Συνόδου, και δη οι αιτιάσεις περί "πνευματικής ιδιοκτησίας" των αγιογράφων δείχνουν το πόσο έχει αλλοιωθεί, πόσο έχει προχωρήσει σε σήψη το φρόνημά μας, και πόσο έχει απωλέσει τον εκκλησιαστικό του χαρακτήρα. Όταν οι ίδιοι οι επίσκοποι, αντί να ορθοτομούν λόγον αληθείας και αντί να μας υπενθυμίζουν συνεχώς την κοινότητα διακονημάτων και χαρισμάτων μέσα στην Εκκλησία, και την τέχνη ως έκφραση συλλογικής πνευματικότητας, αυτοί προτάσσουν την σατανική λατρεία του Εγώ, το οποίο και ενδύουν με νεοταξικά δικαιώματα (πνευματική ιδιοκτησία), ανυποψίαστοι για το τεράστιο πνευματικό ολίσθημα, τότε το πνευματικό πρόβλημα της Εκκλησίας είναι πολύ σοβαρότερο από όσο εξ αρχής φαίνεται. Τόσο σοβαρό, που το ερώτημα χρήσης ή μη των μεταξοτυπιών για τον διάκοσμο των ναών καταλήγει τουλάχιστο δευτερευούσης σημασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου