Ο κ. Μίλτον και η αντιστροφή της πραγματικότητας

Επί ΓΑΠ, μάθαμε ότι είμαστε ένας λαός διεφθαρμένος. Κι αυτός ως πρωθυπουργός το κατάλαβε. Βούιξε η Ευρώπη, ότι οι Έλληνες, επί Σημίτη, με πονηριά ξεγέλασαν τους Ευρωπαίους, για να μπουν στο Ευρώ και να λυμαίνονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Έτσι, μετά το μεγάλο φαγοπότι, αυξήθηκε το χρέος και το 2009 οι “αγορές” σταμάτησαν να προσφέρουν ευνοϊκά επιτόκια στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, αναγκάζονται τώρα και τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης να δανείζουν τους τεμπέληδες Έλληνες με χρήματα των φορολογούμενων Ολλανδών, Γάλλων, Δανών… (γι αυτό και οι σκληροί όροι).

Πρόσφατα μάθαμε ότι οι Κύπριοι είχαν διεφθαρμένες Τράπεζες, αφού μέσα σ’ αυτές συνωστίζονταν χρήματα, πολλαπλάσια του κυπριακού ΑΕΠ. Μέχρι και η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων περιορίστηκε. Τόσο μεγάλη ήταν η ανάγκη και η θέληση της Ευρώπης για την πάταξης της διαφθοράς.

Τον τελευταίο μήνα το εγχώριο μενού είναι βαρετό. Έχει “επίορκους και κοπανατζήδες δημόσιους υπαλλήλους” τους οποίους αναζητούν η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ενώ η τρικοματιασμένη ελληνική κυβέρνηση είναι η πρώτη στην ιστορία που δεν τους καλύπτει. Αυτή η κυβέρνηση μάλιστα προσδιόρισε και τον αριθμό τους σε συνάρτηση με τον χρόνο: 14.000 (κατ’ άλλους 15.000) ως το τέλος του 2014. Θα τους απολύσει με βάση το Σύνταγμα (που δεν σεβάστηκε ο Καποδίστριας) και η χώρα θα πάρει μπροστά για πρώτη φορά, αφού στη θέση τους θα προσληφθούν ισόποσοι νέοι, προσοντούχοι, μέσω ΑΣΕΠ (της αξιοκρατίας που δεν δέχθηκε να εφαρμόσει ο Όθων και αργότερα οι πρωθυπουργοί Κωλέττης και Πλαστήρας).

Πρόσφατα, ακούσαμε επίσης από τα κατοχικά νέα ότι η κακιά Αυστριακιά υπουργός Φέκτερ αντιστέκεται στο μέτρο που θα λυτρώσει όλη την Ευρώπη από το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος: την άρση του τραπεζικού απορρήτου. Η Ε.Ε. αναζητεί παντού το προϊόν του εγκλήματος. Κάθαρση! Κάθαρση παντού.

Το σενάριο, τύπου Ιονέσκο-Πιραντέλο-Αριστοφάνη, θα μπορούσε να συμπληρωθεί με σκηνές τύπου: κοινή συνέντευξη Στουρνάρα – Τόμσεν, όπου ο δεύτερος καταγγέλλει τον πρώτο, (στρογγυλοκαθισμένο, χαμογελαστό στην διπλανή καρέκλα), καταγγέλλει και τους προκατόχους του (Βενιζέλο, Παπακωνσταντίνου) για την συνέχιση της φοροδιαφυγής και επί Αγίας Τρόικας. Ο κ. Τόμσεν εκφράζει την συμπάθειά του στους Έλληνες για τα άνισα μέτρα που τους επιβάλλει. Ο κ. Σαμαράς πανηγυρίζει όρθιος στο διάγγελμά του για το ότι η Ελλάδα σε λίγους μήνες θα προηγείται έναντι όλων των Ευρωπαϊκών κρατών στην ανάπτυξη, πανηγυρίζει για το σπάσιμο του ταμπού: επιτέλους οι ένοχοι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν. Σύμπασα η αντιπολίτευση (μηδέ της κας Αυγής εξαιρουμένης) απαντά κατά τα συνήθη επί των θεμάτων, δεχόμενη ως υπαρκτά αίτια της “οικονομικής κρίσης” τα όσα εκστομίζουν οι υπάλληλοι των δανειστών. Ο κ. Παπούλιας και ο κ. Αβραμόπουλος ανεκάλυψαν ότι ηττηθήκαμε, αν και νικητές, στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Κάποιοι άλλοι Έλληνες αξιωματούχοι ψάχνουν για πετρέλαιο, αέριο, όσμιο, τον χρυσό τον βρήκανε, τα αμπέλια δεν τα ψάχνουν … κλπ κλπ κλπ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ένα κράτος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς δάνεια. Ένα “αδύναμο” ευρωπαϊκό κράτος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ευρώ. Η αστική δημοκρατία είναι εκείνο το πολίτευμα στο οποίο αδιάφθοροι είναι μόνον οι υπουργοί και οι εκλεγμένοι βουλευτές, εκτός κι αν “διαρρεύσει” καμιά λίστα από Τράπεζα, οπότε καταλαβαίνουμε πια, ότι και οι Τράπεζες ανήκουν στο διεφθαρμένο σύστημα και θα πρέπει να εξαγνιστούν μέσω του μεγάλου αδελφού και του παντεπόπτη (πολιτικού) οφθαλμού.

ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ;

Με ποικίλους τρόπους, η βάση όμως του σεναρίου είναι: Επιτέλους! Η ηθική εισάγεται στην πολιτική. Όλα όσα έγιναν, όλα όσα θα γίνουν στην Ελλάδα, στην Κύπρο, σε όλη την ΕΥΡΩΠΗ, σε όλον τον Δ. ΚΟΣΜΟ, σε όλον τον ΚΟΣΜΟ, καταφέρνουν, επιτέλους, να εκπληρώσουν το όραμα του φιλελευθερισμού, το όραμα του σοσιαλισμού, το όραμα του διαφωτισμού. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ. Ο Herman Van Rompuy, ο Mario Draghi, ο Jörg Asmussen, η Christine Lagarde κατόρθωσαν να υλοποιήσουν όσα ο Θωμάς Χόμπς, ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Αδάμ Σμίθ και ο Ιερεμίας Μπένθαμ εμπνεύστηκαν.

Οι περισσότεροι πλέον συμφωνούν σε ό,τι χθες ακουγόταν αδιανόητο: κυριαρχεί ο φασισμός μέσω του χρήματος και των ευρωπαϊκών εικονικών θεσμών. Κάποιοι λένε πως φταίει η ανολοκλήρωτη αριστερή επανάσταση. Πολλοί λένε ότι καταπατούνται πλέον μαζικά τα δικαιώματα του πολίτη, αυτά που εισήγαγε ο διαφωτισμός. Υπάρχουν όμως και άλλοι που ισχυρίζονται ότι αυτά ήταν ανέκαθεν ψευδή και λειτούργησαν μόνο στον βαθμό που χρειαζόταν να ολοκληρωθεί ο κατακερματισμός και η απόγνωση του παλιού κόσμου, ώστε να γίνει εύκολη η επανένωση κάτω από μια νέα, ηθική, παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Το έργο είναι τεράστιο, ο καλός σεναριογράφος θα επιλέξει τα σπουδαιότερα, για να δείξει όχι την διαστρέβλωση, αλλά την αντιστροφή της πραγματικότητας. Το δόγμα του έργου είναι ένα: Only a crisis -actual or perceived- produces real change. Τάδε έφη Milton Friedman. Δεν μένει, παρά να περιμένουμε την “πραγματική αλλαγή”. Ή μήπως όχι;

Στέργιος Ζυγούρας