Από τις σημαντικότερες συνεντεύξεις του κ.Γιανναρά είναι αυτή με τον δημοσιογράφο Γ.Π.Μαλούχο, παρουσία κοινού, στο ίδρυμα Θεοχαράκη. Η συνέντευξη είναι "εφ' όλης της ύλης"
Τι είδους "σημαντική" είναι μια συνέντευξη, στην οποία ο ερωτών διατυπώνει ερώτηση με βάση το δόγμα "το 1827 η επανάσταση είχε σβήσει", ο απαντών λέει ότι "το 1833 τελειώνει ο ελληνισμός όταν έρχονται οι Βαυαροί";
Εντάξει, ο ερωτών δεν είναι Πάγκαλος, που λέει κι αυτός το ίδιο, στοχεύοντας αλλού, αλλά ούτε δείχνει να γνωρίζει ότι η μεγάλη ζημιά έγινε το 1824, ούτε πώς έγινε, ούτε ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να αντιστραφούν, όταν με άπειρο κόπο κατόρθωσε η Επανάσταση να φέρει ως ηγέτη τον αρχηγό της: τον Καποδίστρια. Ο Γιανναράς από την άλλη, είναι μια σημαντική προσωπικότητα, γιατί διατυπώνει στον γραπτό και στον προφορικό λόγο μια πρακτική θεολογία που σπάνια ακούγεται, ακόμα κι από ιερωμένους. Κατέχεται όμως κι αυτός από συμπλέγματα. Φοβάται να διαπιστώσει οργανωμένη αντιπαλότητα εναντίον του ελληνισμού, στην διάρκεια του χριστιανισμού που είναι γνωστός ως "Βυζάντιο", μήπως τον πουν συνωμοσιολόγο (αυτή είναι η αίσθησή μου). Λέει σωστά πράγματα για τους "φιλέλληνες", τον Κοραή και τον Καποδίστρια, όμως τους τοποθετεί κι αυτούς μέσα σ' ένα πλαίσιο αφελούς προσωπικής δράσης. Και τι διάολο φταίνε οι "Βαυαροί" όταν αυτοί ήρθαν μέσα από συμφωνία "Άγγλων-Γάλλων-Ρώσων". Και ποιοι ήταν αυτοί οι τρεις, πώς έδρασαν από το 21, πριν το 21 κλπ κλπ, αυτά δεν δείχνουν να ενδιαφέρουν, ή να προβληματίζουν. Το ίδιο και το περιβόητο "Σύνταγμα" που ο Χρ. Γιανναράς επιμένει να το συνδέει με τους "Επαναστάτες" (δηλ όλους) και να το αξιολογεί στα "θετικά" της Επανάστασης... Έλα μυαλό στον τόπο σου!, ο Γιανναράς αγνοεί ότι "Σύνταγμα" και "χριστιανισμός" ήταν οι δυο αντίθετες έννοιες εκείνη την εποχή, με την έννοια ότι το δεύτερο το πολεμούσαν δια μέσου του πρώτου. Αυτοί που πρωτοστάτησαν για να γίνουν τα Συντάγματα κατεδίωξαν μέχρι θανάτου όσους πίστευαν στον Χριστό και στόχευαν στην Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν "ξένοι" αυτοί που όρμησαν να διαλύσουν και να επαναπροσδιορίσουν την Επανάσταση. Ήταν οι "αντίχριστοι" που εμφανίζονταν ως "νεωτερικοί" ή "άθεοι". Φτάνει και με την αντιστροφή του Μακρυγιάννη. Η μαρτυρία του είναι το "λαϊκό βίωμα" του "Έλληνα" που θέλει να είναι και με τον Χριστό και με τον Μαμωνά. Στάχτη στα μάτια και ουσία δεν μπορεί να συγχέονται.
Το ζήτημα που ανακύπτει μέσα ΚΑΙ απ' αυτή την συζήτηση είναι η λειψή γνώση της Ιστορίας. Ας το δούμε όμως και ανάποδα. Αν με γνώση, έστω και λειψή (σχετική είναι πάντα η μέτρηση) φθάνουμε σε τέτοια συμπεράσματα, τότε η ζωή μας είναι Matrix λίαν επιεικώς. Είναι δηλαδή όντως "σημαντική" η συνέντευξη, σκόπιμα προβόκαρα στην αρχή, επιμένω όμως στο πόσο "σημαντικότερη" θα μπορούσε να είναι μια ανάλογη συζήτηση.
Σωστά, αυτά είναι αναμενόμενα, όταν ακόμη υπάρχουν καλοπροαίρετοι που θεωρούν "επιτυχία του Καραμανλή" (δύο προβλήματα στην πρόταση) την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Έτσι κι ο Μαλούχος πιστώνει στον Κρανιδιώτη την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. την οποία θεωρεί "επιτυχία". Πρέπει να ξεφύγουμε από τον "ανθρώπινο" τρόπο σκέψης. Και τέτοιος είναι, να θεωρείς ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, ο Μπουγιούκανιτ έκανε τα σχέδια, ο Μωάμεθ έκανε τον μουσουλμανισμό, ο Μωάμεθ ο πορθητής κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη κλπ
Τι είδους "σημαντική" είναι μια συνέντευξη, στην οποία ο ερωτών διατυπώνει ερώτηση με βάση το δόγμα "το 1827 η επανάσταση είχε σβήσει", ο απαντών λέει ότι "το 1833 τελειώνει ο ελληνισμός όταν έρχονται οι Βαυαροί";
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, ο ερωτών δεν είναι Πάγκαλος, που λέει κι αυτός το ίδιο, στοχεύοντας αλλού, αλλά ούτε δείχνει να γνωρίζει ότι η μεγάλη ζημιά έγινε το 1824, ούτε πώς έγινε, ούτε ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να αντιστραφούν, όταν με άπειρο κόπο κατόρθωσε η Επανάσταση να φέρει ως ηγέτη τον αρχηγό της: τον Καποδίστρια.
Ο Γιανναράς από την άλλη, είναι μια σημαντική προσωπικότητα, γιατί διατυπώνει στον γραπτό και στον προφορικό λόγο μια πρακτική θεολογία που σπάνια ακούγεται, ακόμα κι από ιερωμένους. Κατέχεται όμως κι αυτός από συμπλέγματα. Φοβάται να διαπιστώσει οργανωμένη αντιπαλότητα εναντίον του ελληνισμού, στην διάρκεια του χριστιανισμού που είναι γνωστός ως "Βυζάντιο", μήπως τον πουν συνωμοσιολόγο (αυτή είναι η αίσθησή μου). Λέει σωστά πράγματα για τους "φιλέλληνες", τον Κοραή και τον Καποδίστρια, όμως τους τοποθετεί κι αυτούς μέσα σ' ένα πλαίσιο αφελούς προσωπικής δράσης. Και τι διάολο φταίνε οι "Βαυαροί" όταν αυτοί ήρθαν μέσα από συμφωνία "Άγγλων-Γάλλων-Ρώσων". Και ποιοι ήταν αυτοί οι τρεις, πώς έδρασαν από το 21, πριν το 21 κλπ κλπ, αυτά δεν δείχνουν να ενδιαφέρουν, ή να προβληματίζουν. Το ίδιο και το περιβόητο "Σύνταγμα" που ο Χρ. Γιανναράς επιμένει να το συνδέει με τους "Επαναστάτες" (δηλ όλους) και να το αξιολογεί στα "θετικά" της Επανάστασης... Έλα μυαλό στον τόπο σου!, ο Γιανναράς αγνοεί ότι "Σύνταγμα" και "χριστιανισμός" ήταν οι δυο αντίθετες έννοιες εκείνη την εποχή, με την έννοια ότι το δεύτερο το πολεμούσαν δια μέσου του πρώτου. Αυτοί που πρωτοστάτησαν για να γίνουν τα Συντάγματα κατεδίωξαν μέχρι θανάτου όσους πίστευαν στον Χριστό και στόχευαν στην Κωνσταντινούπολη. Δεν ήταν "ξένοι" αυτοί που όρμησαν να διαλύσουν και να επαναπροσδιορίσουν την Επανάσταση. Ήταν οι "αντίχριστοι" που εμφανίζονταν ως "νεωτερικοί" ή "άθεοι". Φτάνει και με την αντιστροφή του Μακρυγιάννη. Η μαρτυρία του είναι το "λαϊκό βίωμα" του "Έλληνα" που θέλει να είναι και με τον Χριστό και με τον Μαμωνά. Στάχτη στα μάτια και ουσία δεν μπορεί να συγχέονται.
Το ζήτημα που ανακύπτει μέσα ΚΑΙ απ' αυτή την συζήτηση είναι η λειψή γνώση της Ιστορίας. Ας το δούμε όμως και ανάποδα. Αν με γνώση, έστω και λειψή (σχετική είναι πάντα η μέτρηση) φθάνουμε σε τέτοια συμπεράσματα, τότε η ζωή μας είναι Matrix λίαν επιεικώς. Είναι δηλαδή όντως "σημαντική" η συνέντευξη, σκόπιμα προβόκαρα στην αρχή, επιμένω όμως στο πόσο "σημαντικότερη" θα μπορούσε να είναι μια ανάλογη συζήτηση.
Να είστε καλά.
Σωστά, αυτά είναι αναμενόμενα, όταν ακόμη υπάρχουν καλοπροαίρετοι που θεωρούν "επιτυχία του Καραμανλή" (δύο προβλήματα στην πρόταση) την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Έτσι κι ο Μαλούχος πιστώνει στον Κρανιδιώτη την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. την οποία θεωρεί "επιτυχία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να ξεφύγουμε από τον "ανθρώπινο" τρόπο σκέψης. Και τέτοιος είναι, να θεωρείς ότι η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, ο Μπουγιούκανιτ έκανε τα σχέδια, ο Μωάμεθ έκανε τον μουσουλμανισμό, ο Μωάμεθ ο πορθητής κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη κλπ