Βαρυσήμαντη ομιλία του γεωπολιτικού επιστήμονος και καθηγητού δρ.Κωνσταντίνου Γρίβα για την υπαρξιακή πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Ελληνισμός, με ορατό τον κίνδυνο της εξαφάνισης, συνδέοντας το πρόβλημα με τεκταινόμενα των τριών τελευταίων αιώνων και τις εσωτερικές παθογένειες του νεοελληνικού κρατικού μορφώματος.
Την Δευτέρα 11 Νοεμβρίου σε μία εκδήλωση μνήμης και τιμής μίλησαν και συζήτησαν για τον Χρήστο Γιανναρά και το έργο του,
(α) η Αναστασία Φουσέκη (02:48), που μίλησε σε τόνο προσωπικό ως ανηψιά του τιμώμενου, (β) ο Βασίλης Ξυδιάς (16:54), που εστίασε στις θεολογικές πτυχές του έργου του, (γ) ο Αλέξανδρος Μιστριώτης (1:02:00), που στάθηκε περισσότερο στον τρόπο που ο Χρ. Γιανναράς προσέγγισε το ζήτημα του Ελληνισμού.
Η αλήθεια για το Πολυτεχνείο, όπως δεν μας την έμαθαν στις σχολικές γιορτές.
Μια συνέντευξη που άφησε ιστορία. Δυο πρώην αντίπαλοι, Σταμέλος και Γουνελάς, εξηγούν τι συνέβη την κρίσιμη νύχτα, πέρα από κραυγές, προπαγάνδες και ψέματα, με απόλυτο σεβασμό ο ένας προς τον άλλο. Μια συνέντευξη που "δεν εξυπηρετεί" το σημερινό διχαστικό και πολωτικό αφήγημα.
Μια ομολογουμένως αμφισβητούμενη γιορτή, που καθιερώθηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για ιδεολογικούς λόγους, δεν δείχνει να πείθει για την αναγκαιότητά της τα σχολεία της "καλής κοινωνίας".
Iδιωτικά σχολεία για ακόμη μια χρονιά άτυπα «θα γυρίσουν την πλάτη» στον εορτασμό της 17Ν και δεν θα πραγματοποιήσουν αφιερωματικές εκδηλώσεις.
Ο Νοέμβριος στα σχολεία είναι ταυτισμένος με την εκδήλωση σύμβολο της μεταπολίτευσης 17 Νοέμβρη. Είναι μια από τις γιορτές που έχουν επιβληθεί στα σχολεία και περιλαμβάνονται στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας μέσω της οποίας οι μαθητές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης μαθαίνουν τα κρίσιμα γεγονότα εκείνων των ημερών.
Τα σχολεία προετοιμάζονται για την αυριανή γιορτή για την 17η Νοέμβρη καθώς φέτος «πέφτει» Κυριακή.
Τα σημερινά παιδιά δεν πάνε καλά. Μπορεί να είναι υγιέστερα, αλλά είναι υπερκινητικά, έχουν προβλήματα στο σχολείο και δυσκολεύονται να αυτονομηθούν. Τι φταίει; Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι, απαντά ο πιο γνωστός παιδίατρος της Γαλλίας.
Το βιβλίο του Γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί "Εκπαιδεύοντας τα παιδιά – Όρια στην παιδική παντοδυναμία", μπορεί να κυκλοφόρησε το 2012, όμως παραμένει ένα από τα πλέον ευπώλητα, παρά τις… αιρετικές του θέσεις. Όπως χαρακτηριστικά θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ο Ναουρί προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον.
Ο υπουργός Υγείας είχε την υπέρμετρη αυθάδεια να ποινικοποιήσει τον Ιερό Χρυσόστομο - Και μαζί να ακυρώσει όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά
Πριν μερικό καιρό γράφαμε χωρίς καμία υπερβολή ότι η «θρησκεία» του ΛΟΑΤΚΙσμου ήρθε για να εξορίσει τον χριστιανισμό και να γίνει επίσημο δόγμα του κράτους. Και σήμερα ήρθαν οι φασιστικές πρακτικές του Κυριάκου Πιερρακάκη για να μας επιβεβαιώσουν και επίσημα πλέον, ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό κρατικό διωγμό για πρώτη φορά στη Συνταγματική ιστορία της Ελλάδας.
Ο ψηφιακός «τσάρος» της κυβέρνησης Μητσοτάκη και νυν υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης, είχε το απύθμενο θράσος να ποινικοποιήσει τον ιερότερο αδάμαντα της Ορθοδοξίας, το λαμπρότερο στολίδι αγιότητας, τον εκλεκτότερο ρήτορα της ουράνιας Βασιλείας, τον Ιερό Χρυσόστομο!
Ένας μικρός πολιτικός που λειτουργεί ως υπαλληλίσκος του Νταβός και δεν έχει προσφέρει ούτε ένα ψίχουλο για την πνευματική λιμοκτονία των σημερινών παιδιών, είχε τον νοσηρό ξιπασμό να αντιμετωπίσει ως «ρητορική μίσους» κάποιες ρήσεις του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Και να θέσει σε αναστολή έναν ομολογητή καθηγητή Γυμνασίου στο Λαύριο, επειδή μοίρασε ένα φυλλάδιο με τις θέσεις του Αγίου για την ομοφυλοφιλία σε όποιον μαθητή ήθελε να μάθει τι λέει η Εκκλησία γι’ αυτό το ζήτημα.
Πρόλαβα δυο-τρεις τάξεις στο Δημοτικό με τη σχολική στολή. Βλέπω φωτογραφίες και στη μνήμη έρχεται η μυρωδιά του φρεσκοσιδερωμένου λευκού γιακά που κούμπωνε στο μπλε σακάκι. Οι αναμνήσεις μου είναι πιο καθαρές από πρόσωπα στις πρώτες τάξεις, ίσως φαίνεται ότι πρόσεχα πιο πολύ τα πρόσωπα των συμμαθητών μου και όχι τα ρούχα τους. Αλλά ζούσαμε πράγματα μαζί. Παρέλαση, εκκλησιασμός, το ατένισμα της καθαρής και καλοραμμένης Σημαίας το πρωί. Και υπήρχαν και τόσα άλλα εκτός σχολείου που θυμάμαι, που μας θεμελίωναν το ΕΜΕΙΣ στη ζωή μας, ακόμη και αν ήταν φτωχικά – έστω κι αν ανάμεσα στις όμορφες αναμνήσεις σφήνωνε και μία νότα κακογουστιάς και κιτς, που δεν είναι άλλο παρά η μεταμόρφωση του Ρωμιού σε γιαλαντζί Φράγκο. Αλλά θεμέλιο το ΕΜΕΙΣ! Οι μεγάλες οικογενειακές γιορτές με παππούδες, θείους και ξαδέλφια. Οι παγκοινιές στο χωριό, στη συγκομιδή της ελιάς και του καπνού στον δροσερό αέρα της ορεινής Αργολίδας. Τα κοινά συσσίτια (μεγάλη η σκάφη που ζύμωνε η γιαγιά!), οι παραδοσιακοί ομαδικοί χοροί, οι κοινές αξίες, η έμπρακτη βοήθεια στον αδύναμο γείτονα, οι ιστορίες για ήρωες που ακούγαμε από τους γηραιούς.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες στη χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως διαπιστώνουμε μια επιθετική φρασεολογία πολλών «ειδικών επιστημόνων» εναντίον των θεμάτων της πίστης και κατ’ επέκταση των πιστών που νοηματοδοτούν την ζωή τους από αυτήν! Το φαινόμενο έγινε πιο έντονο με το θέμα του Κορονοϊού και πολλοί αναρωτιούνται που είναι τα όρια πίστης και επιστήμης. Λίγοι όμως γνωρίζουν μια άλλη βασική διάκριση μεταξύ επιστήμης και επιστημονισμού. Με αυτό θα ασχοληθούμε στη σημερινό μας άρθρο. Ας ξεκινήσουμε…
Με τον όρο επιστήμη (σύμφωνα και με την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια) εννοούμε το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες: α) Τις θετικές επιστήμες (ασχολούνται με τη μελέτη των φυσικών φαινομένων και των τυπικών συστημάτων με βάση την παρατήρηση, το πείραμα και τη λογική). β) Τις εφαρμοσμένες επιστήμες (ασχολούνται με την πρακτική επίλυση προβλημάτων μέσω συστηματικών μεθοδολογιών και την επιστημονική θεμελίωση των μεθόδων αυτών, συνήθως αποτελούν εφαρμογή κάποιων θετικών επιστημών, αλλά μπορεί να έχουν και επιρροές από τις κοινωνικές επιστήμες), γ) Τις ανθρωπιστικές επιστήμες (ασχολούνται με τη διερεύνηση της ανθρώπινης κατάστασης μέσω της λογικής και της τέχνης) και δ) Τις κοινωνικές επιστήμες (ασχολούνται με τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της ανθρώπινης κοινωνίας, στη βάση της παρατήρησης και της λογικής).
Η ιστορία πίσω από την εμβληματική χαμένη εικόνα του Γιάννη Τσαρούχη
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου δεν ήταν λίγοι οι στρατιώτες που ανέφεραν ότι σε δύσκολες στιγμές στο μέτωπο, αναζήτησαν στήριγμα στο θεό και προσευχήθηκαν στην Παναγία για να τους προστατεύσει. Κάποιοι από αυτούς που βρέθηκαν σε μεγάλη δοκιμασία, ανέφεραν ότι είχαν δει ακόμα και οράματα με την μορφή της Παναγίας. Η διήγησή τους εκείνες τις δύσκολες ώρες του πολέμου, διαδόθηκαν σαν αστραπή μέσα στο στράτευμα.
Μία τέτοια αναφορά έγινε η αφορμή για να εμπνευστεί και να ζωγραφίσει ο Γιάννης Τσαρούχης την περίφημη «Παναγία της Νίκης». Η ιστορία του εικονίσματος ξεκίνησε όταν ένας στρατιώτης έγραψε αναφορά στο στρατηγό Κατσιμήτρο για το όραμά του
Ο ανθυπασπιστής Νίκος Γκάτζαρος είχε βγει για ένα περίπατο και περιγράφει την ασυνήθιστη εικόνα που αντίκρισε: «ο αήρ είχε πάψει να φυσά, ο ουρανός ήταν αστεροειδής και κατά την επιστροφή, ούτε 10 βήματα δεν είχε κάνει, του εμφανίζεται και του κόβει το δρόμο μια γυνή μαυροφόρα, έχουσα σεμνή την εμφάνισή της». Το πρόσωπο της διακρινόταν στο ημίφως.
Εκείνος αιφνιδιάστηκε από το θέαμα και έπεσε στα γόνατα στο έδαφος. Πήγε να την ασπαστεί, ενώ τα μάτια του ήταν συγκινημένα, τα πόδια και τα χέρια του έτρεμαν.
Τότε άκουσε φωνές: «Είμαι η Παναγία. Μη φόβισε παιδί μου. Εγώ ενεμφανίσθη να σου είπω τρεις λόγους. Τους οποίους να μη λησμονήσεις».
Ένας Πέρσης μουσικολόγος (Φαράγια Φαράντζι) από τον Καναδά και ένας Έλληνας μουσικός (Δημήτρης Δάλλας) από το Σικάγο μας ταξιδεύουν στον μαγικό χώρο της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, στα όργανα και στους ρυθμούς της, στην εντυπωσιακή πολυμορφία της, στον χαρακτήρα της, και στην ιστορική της εξέλιξη και τις μελλοντικές προκλήσεις.
Ένα πραγματικά εντυπωσιακό βίντεο με χαρισματικούς ανθρώπους.
Οι «μοντερνιές», τα culture wars και άλλες ατζέντες μπήκαν στη μέση και περιόρισαν τη μάθηση, μας λέει ο Economist
Το ότι η πανδημία και τα lockdowns «τραυμάτισαν» την εκπαίδευση είναι γνωστό. Ωστόσο δεν μπορούμε να αποδίδουμε συνεχώς στον Covid -19 και τις «παρενέργειές» του, τις απογοητευτικές επιδόσεις των μαθητών (όπως αυτές αποτυπώνονται στις εξετάσεις PISA) σε κατανόηση κειμένου, μαθηματικά και βασικές γνώσεις, σε πολλές χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου.
Αυτό επισημαίνεται σε ανάλυση που δημοσιεύεται σήμερα στην ηλεκτρονική έκδοση του Economist υπό τον τίτλο "Faddish Thinking is hobbling Education" και που είχε πρωτοδημοσιευτεί σε ειδικό αφιέρωμα της έντυπης έκδοσης υπό τον τίτλο "School Scandal".
Τα δεδομένα
Ας δούμε λοιπόν τα στοιχεία: Μεταξύ 2018 και 2022, ένας μέσος έφηβος σε μια πλούσια χώρα έμεινε περίπου έξι μήνες πίσω από την αναμενόμενη πρόοδό του στην ανάγνωση και εννέα μήνες πίσω στα μαθηματικά, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Δικαιωματιστικός θίασος: Όταν βλασφημούνται τα θεία η σάτιρα «δεν έχει όρια» – Όταν ο Σεφερλής σατιρίζει «το» Nemo, τότε πέφτει woke πέλεκυς
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης (SporTime)
Ασφαλώς μπορεί κάποιος να έχει διάφορες ενστάσεις για το χιούμορ του Μάρκου Σεφερλή. Άλλος μπορεί να το βρίσκει ξεπερασμένο, άλλος παιδιάστικο, άλλος «κρύο» ή άλλος να το απολαμβάνει με την καρδιά του. Αυτά είναι καθαρά θέματα γούστου και αισθητικής. Αυτό που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, είναι ότι ο Μάρκος Σεφερλής έχει καταφέρει στην καριέρα του να προσελκύσει το δικό του αφοσιωμένο κοινό (που δεν είναι καθόλου μικρό), και να είναι ο τελευταίος που συντηρεί ζωντανή την κατά τα άλλα «πεθαμένη» επιθεώρηση.
Η επιθεώρηση υπήρξε για αρκετές δεκαετίες μια από τις βασικές αντιπολιτευτικές άμυνες του ελληνικού λαού, σε σημείο που ήταν ικανή να ανεβάζει και να ρίχνει κυβερνήσεις. Αποδομώντας πρόσωπα και καταστάσεις με τα όπλα της σάτιρας και του χιούμορ.
Η συνέντευξη του Αλέξη Δάρα, ως εκπροσώπου της Κίνησης Εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι., στην εκπομπή του Αλέξανδρου Τσίγγου "Πριν λαλήσει το μαύρο πρόβατο" στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Metropolis 95.5. Το θέμα της συνέντευξης είναι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και η ατζέντα του Π.Ο.Υ. γι' αυτήν, όπως φαίνεται στις σχετικές οδηγίες του.
Το πλήρες κείμενο των θέσεων του Μ.Α.Ζ.Ι. για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και την ατζέντα του Π.Ο.Υ. εδώ:
Ένας από τους βασικούς στόχους “στρατηγικού βάθους” της ευρωπαϊκής Αριστεράς στην εξέγερση του Μάη του 1968 ήταν η ρήση του Γερμανού “εθνοεπαναστάτη” Ρούντι Ντούτσκε: «Πορεία (προς την κατάληψη της εξουσίας) μέσα από τους (δημοκρατικούς) θεσμούς» (Marsch durch die Institutionen).
Στα χρόνια που ακολούθησαν το σύντομο καλοκαίρι της “υπερταξικής αμφισβήτησης” του 1968, ο μακροπρόθεσμος αυτός πολιτικός στόχος αποδείχτηκε ρεαλιστικός, με αποτέλεσμα τη σταδιακή δημιουργία στην Ευρώπη μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας “αριστερών προδιαγραφών”. Σε αρκετές χώρες της Δύσης (Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία κ.α.) ήρθαν στην εξουσία με δημοκρατικό τρόπο όχι μόνο “αριστερά” κόμματα (Πράσινοι, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές κ.α.), αλλά και μια πληθώρα προσώπων που ως “Αριστεροί” ανέλαβαν σημαντικές κυβερνητικές θέσεις ακόμα και σε “δεξιές” κυβερνήσεις.
Τα τελευταία χρόνια στους κόλπους της Αριστεράς εκδηλώνεται δυναμικά και πάλι μια νέα πορεία, αν και με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το πεδίο αγώνων αυτής της νέας πορείας είναι η γλώσσα, συχνά μάλιστα με χαρακτηριστικά ζηλωτικής δράσης και πιεστικής έως και επιθετικής συμπεριφοράς δυναμικών μειοψηφιών.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τη συστηματική επιβολή και προσπάθεια καθιέρωσης δεκάδων αυθαίρετων νεολογισμών, ασαφειών, παρερμηνειών και την ad absurdum αντικατάσταση συγκεκριμένων γλωσσικών όρων, ορολογιών, φράσεων και εννοιών. Και μάλιστα συχνά με την αγαστή σύμπραξη νεοφιλελεύθερων και σοσιαλφιλελεύθερων κέντρων εξουσίας, πανεπιστημίων, αρχισυνταξιών mainstream, στρατιών ΜΚΟ, “ευαγών” ιδρυμάτων τύπου Σόρος, Bertelsmann κ.α.
Πόλεμος των λέξεων
Συγκρίνοντας κανείς παλιά και νέα λεξικά για τις ίδιες λέξεις αντιλαμβάνεται εύκολα προς τα που οδεύει αυτός ο “πόλεμος των λέξεων” όπου τα όρια της γλωσσικής επιστήμης και του πολιτικού ακτιβισμού έχουν καταργηθεί προ πολλού. Το διαπιστώσαμε τελευταία στη χώρα μας και με τις δημόσιες αντιπαραθέσεις αναφορικά π.χ. με τις λέξεις “ομόφυλος”, “ομοφυλόφιλος”, “πρόσφυγας”, “μετανάστης” κλπ.
Προφανής στόχος είναι και πάλι η δημιουργία μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας βασισμένης στην ολοκληρωτική γλωσσική χειραγώγηση και κυριαρχία εκ μέρους της Αριστεράς και των “νεοφιλελέ”, που θα φέρει τη σταδιακή μετάλλαξη της κοινωνίας προς τον παγκοσμιοποιητικό και ταυτοτικό-δικαιωματικό μεταμοντερνισμό. Μια δυναμική εξέλιξη που εκφράζεται ως γνωστόν μέσα από κινήματα woke, cancel-culture, me-too, ΛΟΑΤΚΙ κλπ. Κινήματα που αποτελούν και την αιχμή του δόρατος αυτής της νέας πορείας για την γλωσσική κυριαρχία.
Κάθε φορά που η συζήτηση για τα μαύρα χάλια της σύγχρονης Ελλάδας καταλήγει στην αναζήτηση προτάσεων και λύσεων, η περίοδος και η προσπάθεια Καποδίστρια να «φτιάξει κράτος» γίνεται συγκλονιστικά επίκαιρη.
Ο Δρ. Ανδρέας Κούκος, Νομικός-Ιστορικός , Ιδρυτής και Πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης Έργου Ιωάννη Καποδίστρια που από το 2018 μετονομάζεται σε Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, στο στούντιο του militaire channel μιλά για την ηθική της ηγεσίας και το μοντέλο διοίκησης του Ιωάννη Καποδίστρια...Ένα μάθημα για τη σύγχρονη Ελλάδα.
Να υπενθυμίσουμε ότι την δολοφονία Καποδίστρια ακολούθησαν 7 πόλεμοι, 3 εμφύλιοι, 6 πτωχεύσεις…Και βέβαια η τύχη της χώρας εξαρτώνταν πάντα από τις διαθέσεις των «προστατών» μας. Ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να μελετήσει έστω όσα έγραφε ο Καποδίστριας για την Ελλάδα που ήθελε:
« Πρέπει η Ελλάς να κηρυχθεί ομοφώνως διά των Μεγάλων Δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο εις τας Επιστήμας και την διαφώτιση του ανθρώπινου γένους, το έδαφος της να κηρυχθεί εκ των έξω απρόσβλητο, εσωτερικά δε να κρατηθεί μακράν πάσης ξένης αναμίξεως….. τέλος οφείλει η Ελλάς να κηρυχθεί δια όλη την ανθρωπότητα κράτος Ιερόν, κέντρο εκπαιδεύσεως όλων των Εθνών!”
Ο Α. Λαυρέντζος κάνει μια ιστορική αναδρομή της πορείας που οδήγησε στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ως επισφράγισμα μίας φθίνουσας με αναλαμπές πορείας 4 περίπου αιώνων.
Όπως εξηγεί, το βυζαντινό κράτος είναι ο μακροβιότερος θεσμός του «δυτικού» κόσμου μετά την παπική εκκλησία. Από το 330 έως το 1453 αντιμετώπισε επιτυχώς πολυάριθμους εχθρούς. Τί συνέβη τους τελευταίους 4 αιώνες;
Το 1025 πεθάνει ο Βουλγαροκτόνος αφήνοντας το κράτος στο απόγειο της ισχύος του.
Μέχρι το 1071 μεσολαβεί μια 50ετία παρακμής και εσωτερικών συγκρούσεων, όπου τον έλεγχο έχει η παλατιανή αριστοκρατία έναντι των στρατιωτικών γαιοκτημόνων...
Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, ψυχολόγος και συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο, μιλάει στο 98.4 , με αφορμή τα μέτρα για την καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού , που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση. Όπως σημειώνει , η όλη προσέγγιση τέτοιων φαινομένων λοιπόν λειτουργεί: Όπως ακριβώς η αρνητική διαφήμιση, αφού αναβαθμίζει την εικόνα των ατόμων ειδικά στο κοινό, στο οποίο απευθύνονται.
" ο Dawkins μοιάζει με ένα μπερδεμένο παιδί που κρατά στα χέρια του μία δέσμη με μαραμένα λουλούδια, τα οποία ο ίδιος έκοψε... και αναρωτιέται για ποιο λόγο έχουν μαραθεί… "
Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος, Νομικός στη Romfea.gr
Σε μια πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στον λονδρέζικο ραδιοφωνικό σταθμό LBC [1] o Καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Richard Dawkins, παγκοσμίως γνωστός για τις σκληρές αθεϊστικές αντιλήψεις του, δήλωσε ότι είναι θλιμμένος βαθύτατα για τη απωλεσθείσα επιρροή του Χριστιανισμού, φτάνοντας στο σημείο να παραδέχεται ότι «πολιτιστικά» ο ίδιος είναι Χριστιανός (“cultural Christian”).
Και να συμπληρώνει ότι «νιώθω σαν στο σπίτι μου με το χριστιανικό ήθος. Αν είχα να επιλέξω μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, θα επέλεγα κάθε φορά τον Χριστιανισμό». [2]
Ο 83χρονος Καθηγητής έχει επηρεάσει όσο λίγοι την πολιτικοφιλοσοφική σκέψη και επιστήμη στον δυτικό κόσμο και η φήμη του είναι συνδεδεμένη με την ανοιχτή αντίθεσή του στη θρησκευτική πίστη γενικώς αλλά και με τη στοχευμένη αποστροφή του προς τον Χριστιανισμό ειδικότερα.
Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της επιρροής του και στον τόπο μας, αρκεί να μελετήσει επιστημονικά κείμενα Ελλήνων Καθηγητών Φιλοσοφίας, Νομικής, Θεολογίας και άλλων κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών, στα οποία παρατίθενται αμέτρητες παραπομπές στο έργο του Dawkins.
Σήμερα, ενώ στην πατρίδα του τη Βρετανία ο Χριστιανισμός έχει εμφατικά υποχωρήσει και παρακμάσει τις τελευταίες δεκαετίες, ο ίδιος ανησυχεί πλέον για την ραγδαία επέλαση και επιρροή του Μωαμεθανισμού εκεί.
Ανακάλυψε κάπως ετεροχρονισμένα, δηλαδή, ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τις οποίες λυσσαλέα πολέμησε για να καταστρέψει όσο λίγοι διανοητές, ήταν στην πραγματικότητα το θεμέλιο επάνω στο οποίο δομήθηκε ο δυτικός πολιτισμός! Και όταν το θεμέλιο καταστρέφεται τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά… «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»…
Μια ημερίδα με σημαντικότατους ομιλητές, και με πολύ μεγάλο εθνικό ειδικό βάρος.
Με βαρυσήμαντες εισηγήσεις για την υπαρξιακή πρόκληση που καλείται να διαχειριστεί ο Ελληνισμός σήμερα, για τον παγκόσμιο ρόλο που επιφορτίζεται να αναλάβει, με εφόδιο την υπερτρισχιλιετή ελληνορθόδοξη παράδοσή του.
Πέρα από κραυγές και συνθήματα, πέρα από εντάσεις, δικαιωματισμούς και μονοπολικότητες, επιχειρείται μια εις βάθος διερεύνηση των θεμελιωδών πτυχών ενός ζητήματος που απασχολεί έντονα την επικαιρότητα.
Με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, ο καθηγητής θρησκειολογίας και ερμηνείας της θρησκείας, στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζήτησε την Kυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024, στην εκπομπή De profundis με τη δημοσιογράφο Μαρία Δόικου, στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100.
Μια γενιά που έχει εξοικειωθεί με την σκληροπυρηνική πορνογραφία γίνεται όλο και ικανότερη να δημιουργεί και να διαδίδει ψεύτικες εικόνες των ανθρώπων που γνωρίζει, με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης.
(LifeSiteNews) — Μια πρόσφατη είδηση από μια πολιτεία των ΗΠΑ, την Αλαμπάμα είναι ίσως μια ματιά στο μέλλον. Μαθητές γυμνασίου χρησιμοποίησαν τη τεχνητή νοημοσύνη (AI) για να δημιουργήσουν πορνογραφικές εικόνες των συμμαθητών τους.
το «δικαίωμα» παρέχεται στο άτομο από το σύνολο, και δεν είναι μια δική του αυθαίρετη απολαβή.
Γιατί θέλεις, ώ ζεύγος ομόφυλο, να συγκρίνεις τον εαυτό σου και τον άγονο ευδαιμονισμό σου με τον φύσει γόνιμο ετερόφυλο έρωτα;
Δικαίωμα! Λέξη συνήθης-συνηθέστατη στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Κι όπως κάθε συνηθέστατη λέξη, είναι δηλωτική ενός συγκεκριμένου τρόπου εννόησης του βίου αυτών που την εκφέρουν, μιας κρατούσας «σχολής» σκέψης. Εν προκειμένω, η «σχολή» αυτή είναι η Ουμανιστική προσέγγιση του βίου. Ουμανιστική (δηλαδή Ανθρωπιστική) μόνο κατ’ επίφασιν βεβαίως-βεβαίως, καθώς δεν νοεί τον άνθρωπο βαθύτερα ως πρόσωπο που κοινωνεί ισότιμα την ύπαρξή του, (όπως η καθ’ ημάς τρισχιλιετής και βάλε παράδοση) αλλά ως άτομο ανεξάρτητο, ενίοτε εν διαστάσει προς το σύνολο, και πάντως αυτονομημένο από αυτό. Άρα και φορέα δικαιωμάτων, πάει να πει ατομοκεντρικών κατοχυρώσεων που παρέχονται από το σύνολο προς στο άτομο, προκειμένου να υπάρξει κατ’ ανάγκη ως υπαρξιακά αυτονομημένο.
Και νοείται ένας και μόνο τρόπος να υπάρχει κανείς σε υπαρξιακή αυτονόμηση από τους άλλους, από τον Άλλον, τον Πλησίον, κι αυτός είναι ο ευδαιμονισμός, η επίπλαστη δηλαδή ηδονιστική πληρότητα του είναι. Δηλαδή, όπως το λέει κι ο σοφός (πάλαι ποτε) λαός: «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε, κι ότι… κλπ, κλπ»
Από τα παραπάνω όμως συνάγεται και κάτι ακόμα σοβαρό και σημαντικό. Ότι δηλαδή το «δικαίωμα» παρέχεται στο άτομο από το σύνολο, και δεν είναι μια δική του αυθαίρετη απολαβή. Δηλαδή το δικαίωμα δεν είναι κάτι που το αποκτά κανείς επειδή έτσι το θέλει ή έτσι το φαντάζεται, αλλά του δίδεται από το σύνολο, προφανώς για συγκεκριμένους λόγους και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, και πάντως όχι για τα όμορφά του τα καμαρόφρυδα.
Κι ενώ η Ελλάς πραγματικά σβήνει και χάνεται κάτω από το βάρος σοβαρότατων προβλημάτων, που επί δεκαετίες έχουν συσσωρευθεί, και που η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα όχι μόνο αδυνατούν να λύσουν αλλά ενίοτε αρνούνται και να δουν, οι κυβερνήσεις επιμένουν να κινούνται σε άλλη ατζέντα, διχάζοντας τον λαό, και καταρρακώνοντας ότι έχει απομείνει ως ψήγμα από το φρόνημά του.
Οι δυο συζητήσεις που ακολουθούν ανασκάπτουν το βάθος του ζητήματος που τελευταία μονοπωλεί την επικαιρότητα, και αποκαλύπτουν διαστάσεις που σπανίως προβάλλονται.
Συνέντευξη πρώτη:
Η Ευγενία Σαρηγιαννίδη, Ψυχολόγος και Συντονίστρια του Δικτύου «psy-counsellors», κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας και μεταπτυχιακού με αντικείμενο την Ψυχολογία και το Διαδίκτυο, μιλάει στο 98.4 για το πώς και γιατί , ένα υπό προϋποθέσεις ζήτημα νομικών ρυθμίσεων, μετατρέπεται από το πολιτικό σύστημα και την κεντρική μηντιακή πραγματικότητα , ως το πρωτεύον ζήτημα για την ελληνική κοινωνία .
Την ώρα , που η ακρίβεια και η φτώχεια , η υπογεννητικότητα αλλά και τα προβλήματα των παιδιών , έως τα εθνικά ζητήματα και η διεύρυνση των ανισοτήτων καίνε την κοινωνία.
Η επιλογή ως κυρίαρχου ζητήματος έως και πολιτικής αντιπαράθεσης ή και συναινέσεων του θέματος που κανονικά απασχολεί ως θέμα ισονομίας, μια μικρή ομάδα συμπολιτών μας, του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών, αποδεικνύει ότι το σύστημα επιχειρεί μια πιο ουσιαστική παρέμβαση στη κοινωνία με στόχευση την ακόμη μεγαλύτερη κατάτμηση της , σε ατομοκεντρικές καταστάσεις και μάλιστα στο όνομα ενός άκριτου δικαιωματισμού.
Συνέντευξη δεύτερη:
Αναστάσιος Λαυρέντζος: Νομοσχέδιο για γάμο ομοφύλων- Μείζον κοινωνικό θέμα ή ατζέντα σκοπιμότητας;
Ο οικονομολόγος, συγγραφέας, τραπεζικός και επιχειρηματικός σύμβουλος, σχολιάζει το θέμα που έχει προκύψει με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τον γάμο των ομοφύλων.
Σημειώνει ότι είναι μία πρωτοβουλία που έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη της κοινωνικής πλειοψηφίας, ιδίως στο θέμα της υιοθεσίας, αλλά και με τις πιεστικές προτεραιότητες της χώρας αυτήν την περίοδο, ορισμένες εκ των οποίων είναι υπαρξιακές, όπως το δημογραφικό.
Τονίζει ότι η προώθηση του νομοσχεδίου γίνεται με όρους ιδεοληψίας και προπαγάνδας και όχι επιστημονικού και κοινωνικού διαλόγου, απαξιώνοντας a priori την αντίθετη άποψη ως παρωχημένη ή και ρατσιστική, μετατρέπποντας τη συζήτηση σε συνθηματολογία ενοχοποίησης.
Ο στόχος είναι ακριβώς για να φιμωθεί η αντίθετη άποψη δια της απαξίωσης και να μην γίνει συζήτηση.
Διαβλέπει δε και πιθανή μικροκομματική σκοπιμότητα, επισημαίνοντας ότι όλοι συζητούν ένα νομοσχέδιο που δεν υπάρχει για ένα θέμα που είναι σημαντικό μεν, αλλά όχι μείζον, έτσι η κοινωνία δεν ασχολείται με τα μείζονα, στα οποία η κυβέρνηση έχει χαμηλές επιδόσεις: δημογραφικό, ελληνοτουρκικά, ακρίβεια, αληθινός εκσυγχρονισμός κράτους
Η βία των νέων έχει λάβει διαστάσεις λοιμικής νόσου. Η κυβέρνηση, αντί να εγκύψει με σοβαρότητα στο τεράστιο αυτό κοινωνικό πρόβλημα, ασχολείται με το πώς θα «παντρέψει» τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια
Ανήλικοι είχαν στήσει ενέδρα στην Αγία Παρασκευή και, αφού βανδάλισαν το αυτοκίνητο του πατέρα του και έριξαν αβγά στο σπίτι της οικογένειας, τον έπιασαν στον δρόμο, τον χτύπησαν, του πήραν τα παπούτσια και τον τραβούσαν βίντεο, ενώ απειλούσαν ότι θα τον σκοτώσουν εάν μιλούσε για όσα πέρασε.
Του Δημήτρη Νατσιού*
Συγκεκριμένα, ο πατέρας, μιλώντας στην τηλεόραση του Open, κατήγγειλε ότι δέχτηκε απειλές μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης. «Μου έστειλε μια φωτογραφία του γιου μου ένας άγνωστος λογαριασμός. Πάτησα εγώ το κουμπί αυτό που παίρνεις τηλέφωνο και μου λέει “θα σου κάνω λίμπα, με 50 άτομα θα έρθω”. “Σιγά, ρε φίλε” του λέω. Μου λέει “δεν είμαι φίλος σου, είμαι εχθρός σου. Θα έρθω με 50 άτομα και θα σε κάνω λίμπα. Και θα έρθω με την Μπερέτα να σ’ τη βάλω στο κεφάλι σου”». Η μητέρα του 14χρονου αποκάλυψε όσα συνέβησαν. «Του έριξαν μπουνιές, τον τσέκαραν αν έχει χρήματα, του έβγαλαν τα παπούτσια του και τα πήραν μαζί τους, τον έβαλαν να γονατίσει και τράβηξαν βίντεο, και τον άφησαν να φύγει λέγοντάς του ότι έτσι και τολμήσει να πει κάτι στην οικογένειά του έχουν όπλο και θα τον περιποιηθούν και αυτόν και εμάς» πρόσθεσε.
Σημερινή ή μάλλον καθημερινή είδηση. Η βία των νέων έχει λάβει διαστάσεις λοιμικής νόσου. Η κυβέρνηση, αντί να εγκύψει με σοβαρότητα στο τεράστιο αυτό κοινωνικό πρόβλημα, ασχολείται με… κουμπαριές. Ο καημός του κ. Μητσοτάκη είναι πώς θα «παντρέψει» τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.Η ευλογημένη πολυτεκνία είναι υπό διωγμόν σε μια χώρα που χαροπαλεύει δημογραφικά και, αντί να στρέφει όλες τις δυνάμεις της η κυβέρνηση στη στήριξη της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας, μοναδική έγνοια της είναι η προσβολή της και η υπονόμευσή της μέσω της θέσπισης του λεγομένου κακώς «γάμου ομόφυλων ζευγαριών».
Πόσο δύσκολο είναι μια κοινωνία να ενστερνιστεί την αξιοκρατία, όταν οι γονείς των μαθητών παρεμβαίνουν και προσπαθούν να επηρεάσουν δασκάλους και καθηγητές;
Του Αλέξη Παπαχελά
Το πώς µεγαλώνουµε τα παιδιά μας δεν επηρεάζει μόνο τα ίδια, αλλά και το πώς θα λειτουργεί αυτή η κοινωνία σε μερικά χρόνια. Ρώτησα έναν παλιό εκπαιδευτικό με μακρά διαδρομή στη δημόσια εκπαίδευση ποιο είναι το μεγαλύτερο αλλά και πλέον παράδοξο πρόβλημα που έχει αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια. Μου απάντησε πολύ καθαρά: «Το πόσο μπλέκονται και προσπαθούν να επηρεάσουν τους δασκάλους και καθηγητές οι γονείς των μαθητών». Μου διηγήθηκε απίστευτες ιστορίες για ανοιχτές απειλές, προσπάθεια επηρεασμού με δώρα ή υπό την πίεση πολιτικών. Επέμενε πως η κατάσταση έχει ξεφύγει και πως μια σημαντική μερίδα γονιών συμπεριφέρονται σαν να μην πρόκειται για την εκπαίδευση του παιδιού τους.
Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί.
Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων.
Βλέπετε, η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».
Το Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί.
Ο Εμμανουήλ Γιουβανόπουλος 12 ετών, υπογράφει ένα υπέροχο βιβλίο με θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή! Δεν είναι η πρώτη του προσπάθεια να μιλήσει γι΄ αυτό το δύσκολο κεφάλαιο της ιστορίας μας. Στη Β΄ Δημοτικού, ζήτησε από τον δάσκαλο του να μιλήσει στους συμμαθητές του για την Μικρασιατική Καταστροφή. Του είπε πως είναι πολύ μικρός για να το κάνει. Ήταν και αυτό ένα κίνητρο για να ασχοληθεί ακόμη περισσότερο με την ιστορία και ειδικά με την Μικρασιατική Καταστροφή.
Στα 11 χρόνια του ο Εμμανουήλ Γιουβανόπουλος έγραψε το βιβλίο "Ο κούκος και το αηδόνι”, που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία. Βραβεύτηκε γι' αυτό, καθώς του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο λογοτεχνίας (μικρασιατικού περιεχομένου) συγγραφέων κάτω των 18 ετών. Έχει πάρει μέρος σε μαθηματικούς διαγωνισμούς σε επίπεδο γυμνασίου και έχει διακριθεί δύο φορές. Φοιτά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης μετά από εισαγωγικές εξετάσεις που έδωσε στο βιολί (σε ηλικία 7 ετών). Άρχισε να διαβάζει χωρίς καθοδήγηση σε ηλικία τριών ετών και είναι λάτρης των Αρχαίων Ελληνικών Κειμένων. Μελετά Φυσική και μαθαίνει 3 ξένες γλώσσες.
ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
