Μπορεί εκείνην την εποχή, την μη δωρεάν παιδείας, τα μέσα να ήσαν πενιχρά, μπορεί η ένδεια και οι δυσκολίες να κρατούσαν το στομάχι άδειο, αλλά έχω την περίεργη αίσθηση ότι οι κοινωνίες προσέγγιζαν πολύ πιο ουσιαστικά την παιδεία των νέων γενεών. Τουλάχιστο διάλεγαν οι ίδιοι τον δάσκαλο των παιδιών τους, κάτι που σε εμάς φαντάζει άπιαστο όνειρο...
Χαρακτηριστικό το παρακάτω "συμφωνητικό" (η αρχικη αν-ορθογραφία του διατηρείται)
Πηγή: Γιάννη Αδάμου, Δυτικομακεδονίτικα Γράμματα – «Η Κοζάνη μέσα από τα Ανέκδοτα Αρχεία του Ελληνικού Προξενείου Ελασσόνος 1882-1912″.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Απολύτρωσις 1/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου