Δοκιμή γενικού πραξικοπήματος

Το πραξικόπημα Σαμαρά:

Αφαίρεσε τη δημόσια τηλεοπτική ενημέρωση των Ελλήνων.
Ακολούθησε το ευρωπαϊκό πραξικόπημα καταστροφής των κυπριακών τραπεζών.
Απέδειξε πόσο εύκολη είναι η διακοπή των επικοινωνιών, οι οποίες εφόσον είναι τόσο συγκεντρωμένες είναι προφανώς ευκολότατο να διακοπούν και από εξωτερικές δυνάμεις.
Προειδοποιεί για τις δυνατότητες που υπάρχουν πλέον εγκαταστημένες, ώστε αστραπιαία να τεθεί σε απόλυτη ομηρία η κοινωνία μας. Με τον έλεγχο όλων των υποδομών, ακόμη και από κάποια ολιγάριθμη αλλά αποφασισμένη ομάδα με επιτελικό σχεδιασμό.
Αποκαλύπτει τις πολύ περιορισμένες δυνάμεις άμεσης αντίδρασης της κοινωνίας μας, αυτές που παραμένουν ακμαίες και ικανές να αντιδράσουν.


Πολιτικά:

1. Για ποιό λόγο επιχειρήθηκε τώρα αυτό το πραξικόπημα; Σίγουρα δεν είναι ατυχές και επιβεβαιώθηκε καλά προετοιμασμένο. Εύλογα και  οι προαλειφόμενες αντιδράσεις πρέπει να έχουν σταθμισθεί. Γιατί λοιπόν έγινε και γιατί τώρα;
2. Η “Χρυσή Αυγή” αποκαλύφθηκε ως η μόνη σύμμαχος του Σαμαρά. Η “κοινωνική ευαισθησία” της εξαφανίστηκε όταν καταργήθηκε η ελεύθερη ενημέρωση των Ελλήνων. Τυχαίο;
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν καταθέτει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης; Είναι η δεύτερη φορά, μετά  από την εξεταστική για τη λίστα HSBC-Lagarde, που αρνείται ενωτική σύμπλευση και μετωπική σύγκρουση στη Βουλή. Τυχαίο;
4. Βενιζέλος-Κουβέλης έχουν πλέον απολύτως κουρελιαστεί. Είναι παράλυτοι δεσμώτες του Σαμαρά. Νομοτελειακή εξέλιξη.
5. Μόνο το κόμμα των ΑΝΕΛΛ του Πάνου Καμμένου αντιδρά με πρόταση μομφής. Πιστοποιεί θαρραλέα, άλλη μια φορά τον πατριωτικό και δημοκρατικό προσανατολισμό του.
6. Και το ΚΚΕ, έθεσε τον κομματικό μηχανισμό του στην υπηρεσία της λαϊκής αντίστασης. Ευκαιρία να αναζωογονηθεί.

Συμπερασματικά:
Αν ετοιμάζεται μια τελική επίθεση με στόχο, μετά την εισοδηματική καταστροφή και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, να στραγγαλιστούν και οι πολιτικές ελευθερίες των Ελλήνων, φαίνεται πως προσεγγίζουμε πάρα πολύ μεγάλες εξελίξεις που βέβαια έχουν συνάφεια με τις αναδιανομές πόρων και επιρροής στην περιοχή μας. Φαίνεται πως επί τούτου σχεδόν σύσσωμος ο συρφετός της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας αναδιατάσσεται και επιχειρεί την ολοκληρωτική ποδηγέτηση της κοινωνίας και της πατρίδας μας. Όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί και όλοι οι πολίτες πρέπει πολιτικά και οργανικά να ελεγχθούν από την κομματική νομενκλατούρα. Ο Σαμαράς ηγείται και οι άλλοι ακολουθούν σε κατανεμημένους ρόλους.
Όμως:
Οι ραγδαίες και ασύμμετρες εξελίξεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου με τα τεράστια ενεργειακά κοιτάσματα των ελληνικών ΑΟΖ. Η αποκάλυψη της διάσπασης και του διαχωρισμού στην τουρκική κοινωνία. Όπως και η ύφεση στην Ευρωζώνη και γενικά η παρακμή στη Δύση, δεν είναι μεγέθη διαχειρίσιμα από τις παρούσες γεωπολιτικές υπερδυνάμεις. Οι παλιάτσοι του δικού μας μπερντέ, όσο ύπουλοι και καταχθόνιοι και αν είναι, δεν επαρκούν ούτε αντιστοιχούν στην αναζήτηση και πρόταση διεξόδων που τόσο επειγόντως χρειάζονται οι Έλληνες σήμερα.
Οπότε, στα προδιαγεγραμμένα θεσμικά πλαίσια έχουμε τη δυνατότητα να αναδιοργανωθούμε, ώστε:

• στις δημοτικές εκλογές να καταγραφούν ως πανελλήνιο ρεύμα, κινήσεις ακομμάτιστων-ανεξάρτητων πολιτών, για την χειραφέτηση από τη διαπλοκή, από την κομματοκρατία και από τη διαφθορά, των τοπικών κοινωνιών.
• στις ευρωεκλογές να σχηματισθεί ένα κοινού προγράμματος ΕΛΛΗΝΙΚΟ ψηφοδέλτιο στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Πρόδρομος της θεσμικής διυπουργικής ελλαδικής και κυπριακής τακτικής συνεργασίας. Που θα σημάνει την προσπάθεια αντίστασης και χειραφέτησης των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου αλλά και της Βαλκανικής οικονομικής και ευρύτερης συνεργασίας όπως και στην ανατολική Μεσόγειο.
• ενώ όταν προκύψουν οι βουλευτικές εκλογές να συγκλίνουμε σε έναν εκλογικό συνασπισμό δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων, χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς, με ελάχιστο πολιτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανεξαρτησίας της Ελλάδας μας. Με περιοδικά εναλλασσόμενη κεντρική εκπροσώπηση και λειτουργία στη βάση της αμοιβαιότητας και της επιζητούμενης ομοφωνίας.
• Για μια κυβέρνηση εξωκομματικής στελέχωσης, υπερκομματικής στήριξης και συγκεκριμένου σκοπού και διάρκειας.

Πρέπει να μπεί τέλος στον κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων που νοιάζονται για την πατρίδα και την κοινωνία μας.
Μέτρο της πίστης καθενός είναι αυτά που θυσιάζει. Ποιοί λοιπόν θυσιάζουν την ιδιοτέλεια, τον εγωισμό και τη φιλαυτία; Και ποιοί είναι τόσο οξύνοες ώστε να αντιληφθούν πως δεν έχουν μέλλον προσωπικό έξω από το κοινό των Ελλήνων;

Νίκος Καραβαζάκης

BΗΜΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ