Η Μ. Ρεπούση ανεβαίνει τρέχοντας -χωρίς σημαντικές διεθνείς δημοσιεύσεις- τα σκαλιά της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Οι βλέψεις της Μαρίας Ρεπούση για την ανέλιξη της στον τομέα της ιστορικής διδασκαλίας φάνηκαν ήδη από τα νεανικά της χρόνια, όταν ήταν διορισμένη ως καθηγήτρια Γαλλικών σε γυμνάσιο των Ιωαννίνων. Η πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας δεν άργησε να μεταπηδήσει στον κλάδο της Ιστορίας αποφασίζοντας να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν σταμάτησε όμως εκεί, αφού -όπως αναφέρει στο βιογραφικό της- στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών στο διεθνώς αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο PARIS 1 της Σορβόνης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανε και το διδακτορικό της δίπλωμα το οποίο θεωρείται ένα από τα κορυφαία στην Ευρώπη. Τα ιστορικά της ενδιαφέροντα φάνηκαν και από τη διατριβή της με αντικείμενο την επίμαχη περίοδο του «συνωστισμού», υπό τον τίτλο: «Ελλάδα και Τουρκία 1919-1923. Η εξέλιξη και η συνάντηση μέσω της ενσάρκωσης της Μεγάλης Ιδέας». Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εργασία που έρχεται πολύ αργότερα και αφού έχει κάνει την εμφάνιση της στην πολιτική ζωή της χώρας, με τίτλο «Το νέο '21. Η ανολοκλήρωτη ελληνική επανάσταση στις εθνικιστικές και κοινωνιστικές αφηγήσεις της πρώτης εκατονταετηρίδας της».
Μηδέν εις το "πηλίκιον"
Καθηγητές και μέλη του εκπαιδευτικού χώρου κάνουν λόγο για μια «άφαντη επιστημονικά» ιστορικό, χωρίς δημοσιεύσεις αναφορές και διακρίσεις στην πανεπιστημιακή οικογένεια. Ενδεικτικό είναι ότι στην παγκόσμια βιβλιογραφική βάση scopus.com, που καταγράφει τον αριθμό των δημοσιεύσεων και την ποιότητα του επιστήμονα, η καθηγήτρια έχει μηδενική βαρύτητα στο διεθνές ερευνητικό στερέωμα.
Συγκεκριμένα, από το 1995 έχει δείκτη μηδέν στην παραγωγικότητα σε επιστημονικές εργασίες και ανύπαρκτη επίδραση στην επιστημονική περιοχή, όταν οι αντίστοιχες τιμές για έναν καθηγητή είναι πάνω από το οκτώ. Επιπλέον, οι αναφορές που έχουν κάνει άλλοι επιστήμονες στο όνομα της εντός της βιβλιογραφικής βάσης είναι επίσης... μηδέν εις το πηλίκον, όταν ακόμη και ένας νέος ερευνητής έχει τουλάχιστον τέσσερις αναφορές μετά την απόκτηση του διδακτορικού του. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τις 48 εργασίες που έχει εκπονήσει, μόλις 14 έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά.
Συγκεκριμένα, από το 1995 έχει δείκτη μηδέν στην παραγωγικότητα σε επιστημονικές εργασίες και ανύπαρκτη επίδραση στην επιστημονική περιοχή, όταν οι αντίστοιχες τιμές για έναν καθηγητή είναι πάνω από το οκτώ. Επιπλέον, οι αναφορές που έχουν κάνει άλλοι επιστήμονες στο όνομα της εντός της βιβλιογραφικής βάσης είναι επίσης... μηδέν εις το πηλίκον, όταν ακόμη και ένας νέος ερευνητής έχει τουλάχιστον τέσσερις αναφορές μετά την απόκτηση του διδακτορικού του. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τις 48 εργασίες που έχει εκπονήσει, μόλις 14 έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εξέλιξη της στις βαθμίδες ΔΕΠ, την ώρα που όλοι οι καθηγητές ΑΕΙ κρίνονται με βάση τον αριθμό και το είδος των δημοσιεύσεων που έχουν συγγράψει και έχουν γίνει αποδεκτές σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Ενδιαμέσως επιλέγεται από το υπουργείο Παιδείας ως μέλος της επιτροπής για τη συγγραφή του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού, όπου χαρακτηρίζει «συνωστισμό» τη μικρασιατική καταστροφή και τον τρόπο με τον οποίο οι εκδιωγμένοι Ελληνες ξεριζώνονταν από την πατρίδα τους κατά εκατομμύρια. Πριν από μερικούς μήνες και ενώ είναι βουλευτής προάγεται από αναπληρώτρια σε μόνιμη καθηγήτρια στον Τομέα Κοινωνικών και Πολιτισμικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης «επειδή είχε τα νόμιμα προσόντα».
Το 2007 η μέχρι τότε επίκουρη καθηγήτρια Μ. Ρεπούση διορίζεται στην οργανική θέση της μόνιμης αναπληρώτριας καθηγήτριας στον Τομέα Κοινωνικών και Πολιτισμικών Επιστημών στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με γνωστικό αντί κείμενο «Ιστορία και Ιστορική Εκπαίδευση». Η προκήρυξη της συγκεκριμένης θέσης γίνεται το 2005, αλλά ο διορισμός έρχεται δύο χρόνια μετά και αφού έχει συγγράψει το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού, που προκάλεσε σάλο. Σε αυτή τη θέση θα παραμείνει μέχρι την ημέρα της εκλογής της ως βουλευτού Πειραιώς της ΔΗΜΑΡ, τον Μάιο του 2012.
Σιην παγκόσμια βιβλιογραφική βάση scopus.com η καθηγήτρια Ρεπούση έχει μηδενική βαρύτητα στο διεθνές ερευνητικό στερέωμα.
Τρεις μήνες πριν από την εκλογή της ως βουλευτού -και συγκεκριμένα την 6η Φεβρουαρίου του 2012- προκηρύσσεται μια θέση καθηγήτριας στο γνωστικό της αντικείμενο, για την οποία η Μ. Ρεπούση εκδηλώνει ενδιαφέρον, προετοιμάζοντας παράλληλα και τον προεκλογικό αγώνα που θα ακολουθήσει. Το Εκλεκτορικό Σώμα συνέρχεται στις 28/6/2012 -λίγες ημέρες μετά τις εκλογές του Ιουνίου- προκειμένου να αποφασίσει για την πλήρωση της θέσης ΔΕΠ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ με γνωστικό αντί κείμενο «Ιστορία και Ιστορική Εκπαίδευση», για την οποία επιλέγεται η Μ. Ρεπούση. Η σχετική απόφαση εκδίδεται με την πράξη 42170 του πρύτανη Ιωάννη Μυλόπουλου στις 24/12/2012, δηλαδή επτά μήνες μετά την εκλογή της στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ το σχετικό ΦΕΚ δημοσιεύεται στις 5 Απριλίου του 2013.
Ερωτήματα για τις αποδοχές
Τα... γραφειοκρατικά προβλήματα φαίνεται να είναι πολλά, ωστόσο δύο ημέρες πριν από το ΦΕΚ διορισμού της στη θέση της καθηγήτριας δηλαδή στις 3/4/2013, εκδίδεται από τον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο η Διαπιστωτική Απόφαση για την αναστολή των καθηκόντων της Μ. Ρεπούση, με αναδρομική ισχύ από τις 6/5/2012. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζει το γεγονός ότι, σύμφωνα με την υπουργική απόφαση, η Πρυτανεία του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης ενημερώνει για την αναστολή των καθηκόντων της Μ. Ρεπούση στις 21 Φεβρουαρίου του 2013 και ενώ εκείνη είναι επί δέκα ολόκληρους μήνες βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου. Χαρακτηριστικό είναι ότι έγκριτοι νομικοί και στελέχη της δημόσιας διοίκησης χαρακτηρίζουν «εγκληματική» την καθυστέρηση την οποία επέδειξαν οι διοικητικές υπηρεσίες ενός από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας ενώ δεν διστάζουν να μιλούν και για «ενδεχόμενη παράβαση καθήκοντος από τους αρμόδιους υπαλλήλους», τη στιγμή μάλιστα που αφορά ένα τόσο προβεβλημένο πρόσωπο, που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και την κοινή γνώμη.
Ερωτήματα όμως γεννώνται και για την τύχη των αποδοχών της Μ. Ρεπούση όλο αυτό το διάστημα, αφού –ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις- η μισθοδοσία του καθηγητή εξακολουθεί να καταβάλλεται κανονικά μέχρι τη Διαπιστωτική Απόφαση για την αναστολή των καθηκόντων, οπότε και το κράτος αναζητά τις αποδοχές αυτού του χρονικού διαστήματος από τον ίδιο τον καθηγητή, ως «αχρεωστήτως καταβληθείσες». Η ίδια σε ερώτηση της Real news αρνήθηκε να απαντήσει εάν εξακολουθεί να της καταβάλλεται η μισθοδοσία του πανεπιστημίου και δήλωσε ότι «λαμβάνει τη βουλευτική της αποζημίωση».
Της ΜΑΙΡΗΣ ΠΟΛΛΑΛΗ / Real News
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=meU_7kW0Rnk
ΑπάντησηΔιαγραφή