Έπρεπε να το περιμένω. Αλλά… καλά να πάθω.
Προσωπικού περιεχομένου το επεισόδιο, θεωρώ όμως χρήσιμο να το μοιραστώ για όσα εκφράζει/για ό,τι κουβαλάει ως μέλλον. Λοιπόν: έχοντας γράψει ένα μικρό – από κάποιους της εξουσίας κρίθηκε πικρόχολο – σχόλιο για το ξεκίνημα εκπομπών λόγου στη Δ.Τ. μας, σχόλιο που φιλοξένησε μάλιστα το Protagon, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Με ανεζήτησαν από την πρωινή εκπομπή της Δ.Τ., να με καλέσουν να συμμετάσχω σε μια συζήτησή τους.
Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα. Όμως (α) η πρόσκληση, που προσωποποίησε η Οντίν Λιναρδάτου, ήταν εξαιρετικά ευγενική, και (β) άμα κανείς μετέχει σε συζητήσεις των τηλεοπτικών πάνελ, το κάνει γιατί (θεωρεί ότι: άλλο αν αυτό αληθεύει…) έχει κάτι να πει, όχι για να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με τον φορέα της εκπομπής. Είπα, λοιπόν, ναι. Στο επιβεβαιωτικό τηλεφώνημα, όταν με ρώτησαν αν γνωρίζω από πού γίνεται η εκπομπή, είπα (sancta simplicitas) «από την παλιά ΥΕΝΕΔ, όχι;» Πού να 'ξερα πόσο δίκιο είχε το υποσυνείδητο!
Άκουσα την καλή συνάδελφο να υπομειδιά από την άλλη άκρη του τηλεφώνου, προσπερνώντας την εξυπνάδα – πάμε παρακάτω.
Την κανονισμένη ώρα, φθάνω στη Δ.Τ. μας. Στην πύλη, δυνάμεις της τάξεως. Χμ. Πλησιάζω, δυο φρουροί κάποιου από τα επίλεκτα σώματα του καλού κ. Δένδια με σταματούν: «Πού πάτε;» «στην εκπομπή της Λιναρδάτου». «Ταυτότητα, παρακαλώ!» (για το «παρακαλώ» δεν είμαι απόλυτα βέβαιος, αλλά ας θεωρήσω ότι ακούστηκε). Εξηγώ ότι, ως προσκεκλημένος, δεν σκοπεύω να δείξω ταυτότητα: αναφέρω – ευκρινώς – το όνομά μου, καθώς βλέπω ότι κρατούν μια λίστα. Ο ένας εκ των δυο, με μαύρο γυαλί, κράτημα και ύφος που θα ζήλευε face control της Παραλιακής, μου λέει: «Χωρίς ταυτότητα, δεν γίνεται». Του εξηγώ ότι ταυτότητα δεν δείχνω, οπότε αν έχει την καλοσύνη ας ειδοποιήσει τους μέσα, να μην με περιμένουν για το πάνελ τους. «Δεν έχω να ειδοποιήσω κανέναν!» απαντά στον προσήκοντα τόνο. Σαν δεύτερη σκέψη, ζητάει αν έχω δίπλωμα οδήγησης ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας. Του εξηγώ πάλι ότι όταν σε καλούν – και μάλιστα για εκπομπή λόγου – ε, διάβολε, δεν σου ζητούν ταυτότητα.
Το σκέφτεται (ακούω τα γρανάζια της σκέψης να κινούνται), πάει και βρίσκει τον αξιωματικό του. Έρχεται – νεότατος, συμπαθής – μου εξηγεί ότι «έχουν οδηγίες» να ελέγχουν ταυτότητα. Του εξηγώ ότι όταν σε καλούν κ.λπ. κ.λπ. Μου λέει: «Δεν γίνεται αλλιώς», του επαναλαμβάνω ότι και για μένα «δεν», αν θα 'θελε όμως να ειδοποιήσει τους ανθρώπους τους οποίους, στο στούντιο, στήνω. Για να βοηθήσει το εξελισσόμενο πάνελ-στα-όρθια-περί-τήρησης-της-τάξεως, ο μη βαθμοφόρος του τύπου face control Παραλιακής με πληροφορεί (σε πληθυντικό, νομίζω, αν και δεν είμαι βέβαιος) ότι υποχρεούμαι να δείχνω ταυτότητα ακόμη και όταν δεν υπάρχει ένδειξη τέλεσης αδικήματος. Έκθαμβος, του παρατηρώ ότι ίσως στην τιμημένη Σοβιετική Ένωση ή στη Λατινική Αμερική να ισχύει αυτό, πάντως στη Δύση δεν έχω τέτοια εντύπωση, μου ανταπαντά: «Εδώ είναι Ελλάδα!». Ρωτώ τον βαθμοφόρο του: «Αυτά τους μαθαίνετε;», με κοιτά σιωπών εύγλωττα. Γυρίζω να φύγω – αρκεί!
Όταν έχω προχωρήσει, με φωνάζουν: «Μα, αρκεί να δώσετε το όνομά σας!» Φυσικά φεύγω για τα καλά, να αναζητήσω το αυτοκίνητό μου στα στενά απέναντι από την παλιά καλή ΥΕΝΕΔ και την ησυχία μου. Ναι, είχα κάποιες κλήσεις από ακάλυπτους και καλυμμένους αριθμούς δέκα ή δεκαπέντε λεπτά αργότερα, που προτίμησα να μην απαντήσω εν θερμώ. Στην κλήση κινητού, πάντως, απάντησα με sms – και το εννοώ, ειλικρινά! – «ας το θεωρήσουμε "ατύχημα διαδρομής", και καλή σας συνέχεια».
Αυτά, ως γεύση από τη Δ.Τ. μας. Οι ευχές σ’ όσους προσπαθήσουν να προχωρήσουν – έστω και από εκεί – τη συζήτηση στον χαμπερμασιανό δημόσιο χώρο ειλικρινείς. (Για λόγους εντιμότητας, κι όταν βρέθηκα δυο φορές στη light αυτοδιαχειριζόμενη υπό κατάληψη ΕΡΤ, οι κοπελιές στην είσοδο… ζήτησαν ταυτότητα. Έδωσα, πιο χαλαρά, την ίδια απάντηση. Όταν μου εξηγήθηκε ότι «δεν γινόταν αλλιώς», έσπευσε μια πιο μπασμένη στα πράγματα κυρία της περιφρούρησης, να άρει το πρόβλημα).
Σαν δεύτερη σκέψη: άμα η άποψη του με ύφος face control φρουρού της νομιμότητας μπροστά στην ΥΕΝΕΔ είναι όντως εκείνη που διδάσκεται στους φύλακες της τάξεως, μήπως ο – εγκρατής νομικός – κ. Δένδιας θα ‘ξιζε να στείλει στο σπίτι μας, να καταγραφεί η άμεση άρνηση επίδειξης αστυνομικής ταυτότητας – χωρίς να υπάρχει ένδειξη ή οτιδήποτε παρανόμου πράξεως…- ώστε να πάμε πιο γρήγορα και πιο μαζικά στη διαμόρφωση συνθηκών social control στην Ελλάδα του 2013; Δηλώνω εξαρχής εθελοντής παραβάτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου