«...Αντιμετώπισε την εμπάθεια, τις άθλιες δολοπλοκίες, το τυφλό μίσος και τις συνωμοσίες των πολιτικών του αντιπάλων, με αποτέλεσμα έναν ολέθριο εμφύλιο πόλεμο που εξαφάνισε και τις τελευταίες δυνάμεις που είχαν απομείνει στην αυτοκρατορία...»
Σαν σήμερα το 1354 — Ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης ΣΤ’ Καντακουζηνός, απογοητευμένος παραιτείται από κάθε εξουσία και κλείνεται σε μοναστήρι, όπου έζησε ως απλός μοναχός έως το 1383· εκεί μεταξύ άλλων έγραψε και τ’απομνημονεύματά του,έργο όπου εξιστορεί τα γεγονότα από το 1320 έως το 1362.
Υπήρξε ένας από τους ικανότερους και μεγαλοφυεστέρους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Διέθετε εξαιρετικές πνευματικές και ηθικές αρετές όπως επίσης μεγάλες πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές ικανότητες.
Σε μια περίοδο βαθιάς παρακμής, ανέλαβε τόσο ως μέγας δομέστικος του Ανδρονίκου Γ’Παλαιολόγου, όσο και ως αντιβασιλέας του ανηλίκου Ιωάννου Ε’, μία δραστήρια προσπάθεια ανορθώσεως της αυτοκρατορίας. Αντιμετώπισε όμως την εμπάθεια, τις άθλιες δολοπλοκίες, το τυφλό μίσος και τις συνωμοσίες των πολιτικών του αντιπάλων, με αποτέλεσμα έναν ολέθριο εμφύλιο πόλεμο που εξαφάνισε και τις τελευταίες δυνάμεις που είχαν απομείνει στην αυτοκρατορία. Τραγική ειρωνία της τύχης είναι ότι, ενώ αγωνίστηκε τόσες φορές επιτυχώς για να αποκρούσει και αποτρέψει την εγκατάσταση των τούρκων στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, τους έδωσε ο ίδιος την δυνατότητα εγκαταστάσεως στην Θράκη, μέσω του εμφυλίου πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου