«...κατά τον μεσαίωνα, οι άρτοι διηρούντο εις μαλακούς, πιθανώς και απαλούς καλουμένους, και εις διπυρίτας, τους οποίους μετεχειρίζοντο μεν και εν τη οικιακή οικονομία, κυρίως όμως εν τω στρατώ, δια το κούφον και άσηπτον.
Ο κατ΄εξοχήν διπυρίτης άρτος» «εκαλείτο παξαμάς, παξαμάτιον, παξιμάδι(ο)ν παξαμάδι(ο)ν και παξαμίδα» «του παρόντος βεβαίως δεν είναι να εξετάσω αν η λέξις προέρχεται εκ του Παξάμου, του γράψαντος αρτοποιητικήν, ή αν είναι Ρωμαϊκή, ή Αιγυπτιακή, ή Κοπτική, δια του μοναχικού βίου εισελθούσα εις την μεσαιωνικήν Ελληνικήν» «ο παξαμάς κατεσκευάζετο συνήθως εκ κριθής, θα είχε δε, τουλάχιστον από του ΙΒ’ αιώνος και εντεύθεν, το γνωστόν σημερινόν ελλειψοειδές σχήμα»
Φ. Κουκουλές «Βυζαντινών βίος και Πολιτισμός»
Ο ιστορικός Προκόπιος αναφέρει το «σκάνδαλο του παξιμαδιού» όπου το παξιμάδι για το εκστρατευτικό σώμα του Βελισσάριου είχε ψηθεί πρόχειρα, για οικονομία και μεγαλύτερο κέρδος του προμηθευτή, με αποτέλεσμα να σκουληκιάσει.
(από κοινοποίηση του φίλου μας Σκουρτέλη Δημήτρη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου