Γράφει ο Νίκος Γιαννιός
----
Αρνησίγλωσσος είναι αυτός που αρνείται να χρησιμοποιεί την γλώσσα της φυλής του και αρνησιγλωσσία όπως εύγλωττα η λέξη δηλώνει, είναι
η άρνηση της χρήσης της ίδιας γλώσσας.
Πρόκειται για δυο καινούργιες λέξεις, για νεολογισμούς, αφού δεν απατώνται πουθενά στην μέχρι σήμερα Ελληνική γραμματεία. Αυτό συμβαίνει γιατί ποτέ μέχρι σήμερα στο παρελθόν οι Έλληνες, στην μακραίωνη ιστορία τους, ακόμη και κάτω από καθεστώς δουλείας δεν έπαψαν να χρησιμοποιούν την γλώσσα τους, και να την διαπλάθουν σύμφωνα με τις πολιτισμικές ανάγκες κάθε εποχής.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ταραντίνων νομισματοποιών που στα τέλη του 5ου πχ. αιώνα, έκοψαν νομίσματα σε παραγγελία των Λατίνων, με αναγραφές στα Ελληνικά και όταν αυτοί διαμαρτυρήθηκαν, απάντησαν «Εμείς γράφουμε μόνο στην γλώσσα μας».
Το φαινόμενο είναι σημερινό και επίκαιρο. Το 2003 η Ελληνίδα Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρότεινε την καθιέρωση της Αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του Κράτους. Σήμερα η ίδια κυρία είναι Υπουργός παιδείας στην χώρα μας. Ανατριχιάζω ελαφρώς.
Αυτή η γλώσσα η Ελληνική, το μεγαλύτερο επίτευγμα του πολιτισμού μας, δομείται και διαπλάθεται επί χιλιάδες χρόνια. Από τους απλούς και μονοσύλλαβους φθόγγους, που άρθρωσε ο αρχάνθρωπος σε απομίμηση των ήχων της φύσης και των φαινομένων που παρατηρούσε γύρω του, φθάσαμε στην αποθέωση της γλωσσικής τελειότητας του Ομήρου και των τραγικών της κλασσικής εποχής. Αυτά τουλάχιστον μας διδάσκει ο Πλάτωνας στο Κρατύλο και ο Τσατσόμοιρος στην ιστορία γενέσεως της Ελληνικής γλώσσας.
Μια γλώσσα μεστή, περιεκτική και εκφραστική που ώθησε τον πολιτισμό και την διανόηση και επέτρεψε στους ανθρώπους να μεγαλουργήσουν και να εξελιχθούν. Μια γλώσσα που επέζησε των κατακτητών και εξελίχθηκε στο σημερινό απλό και εύχρηστο ιδίωμα της δημοτικής.
Βέβαια εξαιρέσεις υπάρχουν πολλές, ειδικά εκεί που τα έντονα πελασγικά γλωσσικά υποστρώματα και η έλλειψη πολιτιστικών διεργασιών, εμπόδισαν μια γλωσσική εξέλιξή ανάλογη με αυτή που πραγματοποιήθηκε διαχρονικά στον κυρίως Ελλαδικό χώρο.
Στην δυτική λεκάνη της μεσογείου περιπλανήθηκε αναποτελεσματικά η Αιολική μας διάλεκτος και έδωσε ιδιώματα που χάθηκαν αλλά και την Λατινική και τις λοιπές λατινογενείς διαλέκτους. Στον Ευρωπαϊκό βορρά η πελασγική γέννησε τα Γερμανικά ιδιώματα των ομάδων Γκορ και Ρουνίκ, τα ιδιώματα της Βαλτικής, της Σλαβικής, κλπ. Στην ανατολή δεκάδες ιδιώματα γεννήθηκαν και έσβησαν και άλλα ομιλούνται μέχρι σήμερα από την επιμιξία των αρχαϊκών πελασγικών ιδιωμάτων με τα Αιολοδωρικά κυρίως αλλά και την ιωνική. Από την Εβραϊκή, την Αραμαϊκή την Αραβική και την Περσική, ως τα ιδιώματα των Καλάς του Αφγανιστάν και εκείνα των Βραχμάνων της Ινδίας, των Αϊνού της Ιαπωνίας και των Αραουκανών της Χιλής.
Την αρνησιγλωσσία δεν την φοβάμαι. Δεν πιστεύω ότι θα κατορθώσουν να την επιβάλλουν στον λαό μας, οι πολέμιοι της Ευρωπαϊκής ανεξιγλωσσίας (νεολογισμός). Την γλωσσιπενία (νεολογισμός) όμως, την φτώχια της γλώσσας, την αδυναμία της να παράγει νέες λέξεις που να εξυπηρετούν τον σύγχρονο άνθρωπο και τις πολιτιστικές ανάγκες του, την φοβάμαι. Με ενοχλεί ο βαρβαρισμός. Αυτή η μόδα των ανοήτων να χρησιμοποιούν επιδεικτικά τα αγγλοσαξονικά αιολογενή αντιδάνεια, συνήθεια που συνεχώς κερδίζει έδαφος και σπρώχνει τη γλώσσα μας πίσω χιλιάδες χρόνια. Club αντί κλουβί, Sex αντί (γενετήσια) έξη, Penalty αντί ποινή Super αντί υπέρ και χιλιάδες άλλα που χρησιμοποιούνται δυστυχώς καθημερινά.
Κάποιοι αντιστέκονται αποτελεσματικά. Επέβαλαν την λέξη «οικολογία», την λέξη «χορηγός» αντί του sponsor που κι αυτή είναι Ελληνική και σημαίνει σπένδων, την λέξη «τηλεομοιότυπος» ή «ΤΟΤ» αντί του αρκτικόλεξου fax, που ελάχιστοι γνωρίζουν τι σημαίνει, κλπ.
Η δύναμη της γλώσσας μας αποδεικνύεται και από τους νεολογισμούς του παρόντος πονήματος.
Αν επιτρέψουμε τον βαρβαρισμό θα οδηγηθούμε στην γλωσσιπενία και αυτή με την σειρά της θα μας οδηγήσει αναπόφευκτα στην αρνησιγλωσσία, αφού η γλώσσα μας θα χάσει την δύναμή της και δεν θα μπορεί πλέον να εκφράζει και να περιγράφει τις πολιτιστικές μας ανάγκες.
Μου έρχεται στον νου η ιστορία των Ποσειδωνίων του Τυρρηνικού πελάγους, που έχασαν την γλώσσα τους αλλά όχι και την ανάμνηση της Ελληνικής καταγωγής τους και οίκτιραν τον εαυτό τους για την απώλεια αυτή, στην ετήσια μεγάλη Ελληνική γιορτή της πόλης τους.
Στην εποχή της μεγάλης πολιτιστικής και ηθικής παρακμής που διανύουμε, ας προφυλάξουμε τουλάχιστον τη γλώσσα μας. Ας αντισταθούμε στον βαρβαρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου