H υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης αφήνει πολλά από τα λιγότερο εύπορα παιδιά αποκομμένα από την προς τα άνω κοινωνική κινητικότητα,
N.Y. Times
Eνας τομέας στον οποίο οι Αμερικανοί υπήρξαμε πάντα μοναδικοί ήταν η υποστήριξή μας προς το εκπαιδευτικό σύστημα. Πρωτοστατήσαμε στην παγκόσμια πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έπειτα το «κίνημα του γυμνασίου» μας έκανε το πρώτο έθνος που ενστερνίστηκε την καθολική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η κρατική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένου του «G.I. Bill» για τη δωρεάν εισαγωγή των βετεράνων πολεμιστών στις σχολές, και μία τεράστια επέκταση στη χρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων, βοήθησε μεγάλο αριθμό Αμερικανών να αποκτήσουν πανεπιστημιακό πτυχίο.
Αλλά τώρα ένα από τα δύο μεγάλα πολιτικά μας κόμματα έκανε μία απότομη στροφή προς τα δεξιά κατά της εκπαίδευσης, ή τουλάχιστον της εκπαίδευσης που ειναι σε θέση να πληρώσουν οι εργαζόμενοι Αμερικανοί.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η εχθρότητα προς την εκπαίδευση έχει υιοθετηθεί τόσο από τους συντηρητικούς σε κοινωνικά θέματα όσο και από τους συντηρητικούς σε οικονομικά θέματα, που τώρα εκπροσωπουνται από άτομα όπως ο Ρικ Σαντόρουμ και ο Μιτ Ρόμνι. Και αυτό συμπίπτει με μία περίοδο που η αμερικανική εκπαίδευση βρίσκεται ήδη σε κακή κατάσταση.
Σχετικά με αυτή την εχθρότητα: ο Σαντόρουμ έγινε πρωτοσέλιδο όταν διακήρυξε ότι ο πρόεδρος Ομπάμα επιθυμεί να διευρύνει το ποσοστό των εγγεγραμμένων στην ανώτατη εκπαίδευση επειδή τα πανεπιστήμια είναι «κατηχητικες μυλόπετρες», που καταστρέφουν τη θρησκευτική πίστη.
Αλλά η απάντηση του Ρόμνι σε έναν τελειόφοιτο μαθητή λυκείου που ανησυχούσε για το κόστος του πανεπιστημίου είναι αναμφισβήτητα πιο σημαντική, επειδή αυτό που είπε δείχνει τον δρόμο προς πραγματικές πολιτικές επιλογές που θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την αμερικανική εκπαίδευση. Να λοιπόν τί είπε ο υποψήφιος στον μαθητή: «Απλά μην πας στα πιο ακριβά. Πήγαινε σε ένα που είναι λίγο πιο φθηνό και μπορεί να σου προσφέρει καλή εκπαίδευση. Και, ευελπιστώ ότι θα το βρεις αυτό. Και μην περιμένεις ότι η κυβέρνηση θα διαγράψει το χρέος που θα αναλάβεις».
Φοβερό! Ως εδώ ήταν λοιπόν η παράδοση της Αμερικής στην παροχή φοιτητικής βοήθειας. Και τα σχόλια του Ρόμνι είναι ακόμη πιο ανάλγητα και καταστροφικά από όσο δείχνουν, αν αναλογιστούμε τί συμβαίνει τελευταία στην αμερικανική ανώτατη εκπαίδευση.
Τις τελευταίες δύο γενεές, το να επιλέγεις ένα πιο οικονομικό πανεπιστήμιο σημαίνει ότι πηγαίνεις σε δημόσιο και όχι σε ιδιωτικό. Αλλά σήμερα, η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται υπό πολιορκία, αντιμετωπίζοντας σκληρότερες περικοπές σε σχέση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Το αποτέλεσμα είναι υψηλότερα δίδακτρα - τη τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί κατά 70%. Οπότε καλή τύχη στην ανεύρεση πανεπιστημίου «που είναι λίγο πιο φθηνό».
Ακόμη ένα αποτέλεσμα είναι οι περικοπές των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων στους «ακριβούς» τομείς - τομείς που συμβαίνει να είναι αυτοί ακριβώς που χρειάζεται η οικονομία. Για παράδειγμα, τα δημόσια πανεπιστήμια σε κάποιες πολιτείες, οπως η Φλόριντα και το Τέξας, έχουν κλείσει ολόκληρες σχολές μηχανικων και υπολογιστων. Η ζημιά που αυτές οι αλλαγές θα προκαλέσουν - τόσο στην οικονομική προοπτική της χώρας μας όσο και στο αμερικανικό όνειρο των ίσων ευκαιριών που ξεθωριάζει - θα έπρεπε να είναι εμφανής. Γιατί λοιπόν οι Ρεπουμπλικάνοι είναι τόσο πρόθυμοι να καταστρέψουν την ανώτατη εκπαίδευση;
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιό είναι το κίνητρο της πτέρυγας Σαντόρουμ. Ο ισχυρισμός του ότι το πανεπιστήμιο υπονομεύει την πίστη είναι, όπως αποδεικνύεται, ψευδής. Αλλά έχει δίκιο να αισθάνεται ότι το ανώτατο εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι φιλικό προς τη τρέχουσα συντηρητική ιδεολογία. Μεταξύ των επιστημόνων, μόλις ένας στους εννέα αυτοπροσδιορίζεται ως Ρεπουμπλικανός - οι υπόλοιποι αυτοπροσδιορίζονται ως Δημοκρατικοί.
Πιστεύω ότι αυτά τα ποσοστά για τον Σαντόρουμ δεν συνιστούν τίποτε άλλο παρά μία φιλελεύθερη συνομωσία. Άλλοι, ίσως πιστεύουν ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να υποστηρίζουν ένα κόμμα, το οποίο αρνείται την κλιματική αλλαγή και τη θεωρία της εξέλιξης. Αλλά τί συμβαίνει με ανθρώπους όπως ο Ρόμνι; Δεν στοιχιματίζουν άραγε στη μελλοντική οικονομική επιτυχία της Αμερικής, που τίθεται σε κίνδυνο από τη στραυροφορία κατά της εκπαίδευσης; Ίσως όχι και τόσο πολύ.
Εξάλλου τα τελευταία 30 χρόνια παρατηρείται μία τεράστια αποσύνδεση μεταξύ των εισοδημάτων των πολύ πλουσίων, και των αγώνων των καθημερινών εργαζομένων. Μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι το προσωπικό συμφέρον της αμερικανικής ελίτ εξυπηρετείται καλύτερα με τη διατήρηση αυτής της αποσύνδεσης - γεγονός που σημαίνει ότι κρατάμε τους φόρους στα υψηλά εισοδήματα χαμηλούς με κάθε κόστος, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τις συνέπειες των ανεπαρκών υποδομών και των ανεκπαίδευτου εργατικού δυναμικού.
Και αν η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης αφήνει πολλά από τα λιγότερο εύπορα παιδιά αποκομμένα από την προς τα άνω κοινωνική κινητικότητα, πιστεύετε στ' αλήθεια όσα λένε για δημιουργία ίσων ευκαιριών;
Γι' αυτό λοιπόν κάθε φορά που ακούτε τους Ρεπουμπλικάνους να λένε ότι είναι το κόμμα των παραδοσιακών αξιών, να έχετε κατά νου ότι στην πραγματικότητα έχουν επιφέρει μία ριζοσπαστική αλλαγή στην αμερικανική εκπαιδευτική παράδοση. Και το έχουν κάνει αυτό επειδή πιστεύουν ότι αυτά που δεν γνωρίζεις δεν μπορούν να τους βλάψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου