Ήταν σαν σήμερα, 27 Aπριλίου του 1941, όταν η Βέρμαχτ έμπαινε στην Αθήνα. Ήταν Κυριακή του Θωμά, η μέρα που ενέπνευσε και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το μέγα τραγούδι του Τσιτσάνη.
Κυρίως όμως, ήταν η μέρα που ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, δεν άντεξε την ντροπή της παράδοσης του Ιερού Βράχου στο Γερμανό αξιωματικό και, αντί να υποστείλει την ελληνική σημαία για να την παραδώσει όπως τον είχε διατάξει ο διοικητής της γερμανικής φρουράς, την υποστέλλει τραγουδώντας μόνος μπροστά τους Γερμανούς τον εθνικό ύμνο, τυλίγει με αυτή το σώμα του και αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό.
Σήμερα, ποιος θυμάται τον Κουκίδη; Κανείς φυσικά. Και γιατί να τον θυμόμαστε; Επειδή πήγε και αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ακρόπολη στο βάρβαρο κατακτητή; Αστεία πράγματα…
Πρόκειται γιὰ -καλοπροαίρετη, μᾶλλον- μυθοπλασία τῶν Ἀθηναίων τῆς ἐποχῆς ἢ ἐπίνοια, γιὰ λόγους προπαγάνδας, τῶν βρετανικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Καὶ ἰδοὺ γιατί:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Ἡ ἐγγονὴ τοῦ Μεταξᾶ ποὺ ἔχει τὴν σελίδα www.ioannismetaxas.org, ἔχει διαβεβαιώσει ὅτι δὲν ὑπάρχει τέτοιο ἢ παραπλήσιο (ὄνοματ)επώνυμο στὰ ἀρχεῖα τῆς Ε.Ο.Ν.. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ διεύθυνσι Ἱστορίας τοῦ Γ.Ε.Σ. εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὰ ὀνόματα τῶν στρατιωτῶν παντὸς ὅπλου. Ὁ ἀδερφὸς τοῦ πατέρα μου εἶναι ἀπόστρατος ἀντιστράτηγος καί εἶναι ἀπόλυτος στὸ θέμα - δὲν ὑπῆρχε καμμία διάθεσι «κουκουλώματος» ἡρωϊκῆς πράξεως ὅταν ἔγεινε ἡ ἔρευνα.
β) Τόσα χρόνια δὲν ἐμφανίστηκε ποτὲ κανεὶς φίλος, συγγενής, γείτονας ἢ ἁπλὸς γνωστὸς τοῦ «Κουκίδη» ἤ, ἔστω, ΑΥΤΟΠΤΗΣ μάρτυς τοῦ περιστατικοῦ., πολλῷ δὲ μᾶλλον τάφος τοῦ ἀνυπάρκτου αὐτοῦ προσώπου.
Ἑπομένως, δὲν θὰ ἤθελα νὰ διαδίδεται ἕνα ψέμμα, διότι τότε κινδυνεύουμε α) νὰ κλονίσουμε τὴν πίστι τῶν ἀνθρώπων στὴν πραγματικὴ Ἱστορία, ἡ ὁποία βρίθει παρομοίων, πραγματικῶν, ὅμως, γεγονότων καὶ β) νὰ κατηγορηθοῦμε ὡς ἀπατεῶνες, ποὺ δὲν ἔχουν ἀληθινοὺς ἥρωες σὰν τοὺς Κυπρίους Εὐαγόρα Παλληκαρίδη καὶ Ἰάκωβο Πατάτσο π.χ., ἀλλὰ «δημιουργοῦν» τεχνητοὺς σὰν τὸν Μανώλη Γλέζο καὶ τὸν Ἀπόστολο Σάντα, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι ὑπέστειλαν τὴν γερμανικὴ σημαία νύχτα (!), ὅταν ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι οἱ Γερμανοὶ στρατιῶτες, ὅπως πάντες οἱ στρατοὶ τοῦ κόσμου, ὑπέστελλον τὴν σημαία τους καθημερινὰ ἅμα τῇ δύσει τοῦ ἡλίου, ἐνῷ οἱ προειρημένοι διαφημιζόμενοι ἀριστεροὶ ἁπλῶς την βρῆκαν κἄπου ἀφημένη καί την ἔκλεψαν.