Ὥρα μηδὲν... ὅλα τελειώνουν ἤ ἀρχίζουν τῶρα.

Όταν η Τέχνη γίνεται προφητεία. Δεν θα μπορούσε να έχει τραγουδηθεί κάτι πιο καίριο, για τους πονηρούς καιρούς μας:

Οι τρείς αναδιανομές....

Πριν τέσσερα έτη, όταν διατυπώθηκε, φάνταζε αισιόδοξο και ευφυές πρόταγμα. Τώρα θα νομίζει κανείς ότι o αρθρογράφος μάλλον κατέβηκε από άλλον πλανήτη. Δυστυχώς έχουμε ηττηθεί μέσα μας, στην σκέψη μας, στο μυαλό μας. Παραιτηθήκαμε από κάθε αξίωση ποιότητας στον δημόσιο βίο μας... αν δεν έχουμε παραιτηθεί από τον ίδιον τον δημόσιο βίο.

Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την σκέψη του Νίκου Ράπτη, τέσσερα μόλις χρόνια πριν:



Ένα πολιτικό σχέδιο για τον 21ο αιώνα / του Νίκου Ράπτη    Νοέμβριος 03 2007

«Είμαστε εις το "εμείς" κι, όχι εις το "εγώ"... αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί»

Γιάννης Μακρυγιάννης, «Απομνημονεύματα» (Επίλογος)

Τα ασήμαντα και τα σημαντικά

Όσο καλά κι αν πάμε -ή δεν πάμε- στην ανάπτυξη, το έλλειμμα, το χρέος, τις διεθνείς μας σχέσεις, τη λειτουργία της δημοκρατίας μας, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια κ.λπ. το πραγματικά φοβερό είναι πως όλα αυτά πιθανό να μην έχουν καμία σημασία.

Το πραγματικά κρίσιμο, που ως άβουλοι και μοιραίοι αγνοούμε, είναι πως κάτω από όλα αυτά εξελίσσονται ανενόχλητα δύο καταστροφικές τάσεις, που εν δυνάμει προορίζονται να υπονομεύσουν έως εξαφανίσεως, μέχρι το πολύ το 2100, ό,τι εννοούμε σήμερα ως Ελλάδα και Ελληνισμό.

Οι δύο αυτές τάσεις είναι η δημογραφική μας εξέλιξη και η καταστροφή του ελληνικού περιβάλλοντος.

η αγία Υπομονή...

Διόλου τυχαίο ότι σήμερα τιμάται η μνήμη της αγίας που συνδέθηκε με την Άλωση με δυο τρόπους:
Πρώτον, διότι η κατά κόσμον Ελένη Δραγάτση υπήρξε η τελευταία βασιλομήτωρ του τελευταίου βασιλέως, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου... (ειρωνία της τύχης;)
Δεύτερον, διότι ως μοναχή, πρίν ακόμα την άλωση, παίρνει το όνομα Υπομονή, δείχνοντας την στάση που πρέπει να κρατήσει το Γένος στους σκοτεινούς χρόους που ακολουθούν.


Το συναξάρι της έχει ως εξής:

Γιατί πρέπει σήμερα νὰ θυμώμαστε τὴν Ἅλωση

Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Πεντακόσια πενήντα χρόνια (τὸ ἄρθρο γράφτηκε τὸ 2003) πέρασαν ἀπὸ τὴν ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα τῆς 29ης Μαΐου 1453. Τότε ποὺ ἀκούστηκε ἡ κραυγὴ "Ἑάλω ἡ Πόλις" καὶ ἡ Βασιλεύουσα, ἡ Πόλη τῶν Ἁγίων, τῶν Αὐτοκρατόρων καὶ τῶν θρύλων, πέρασε ὑπὸ τὴν κατοχὴ τοῦ Ὀθωμανοῦ δυνάστη. Ἔτσι ἄρχισε ἡ Τουρκοκρατία. Τὸ Γένος ἀπεβίωσε, ἀλλὰ ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ παραμένουν σὲ ξένα χέρια. Σήμερα τιμοῦμε τοὺς πεσόντες κατὰ τὴν πολιορκία καὶ κατὰ τὴν Ἅλωση, διαβάζουμε τοὺς θρήνους καὶ τοὺς θρύλους, συγκινούμεθα καὶ διδασκόμεθα. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀξία τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Νὰ ἀποτελεῖ μάθημα ἒς ἀεὶ γιὰ τὶς νεώτερες καὶ τὶς ἀπερχόμενες γενιές.

Ρένος Αποστολίδης - Η Άλωση της Πόλεως

Το "κακό παιδί" της Ελληνικής διανόησης, ο αιρετικός, ο μάγκας και ελευθερόψυχος Ρένος Αποστολίδης μας μιλά για την άλωση...

(παραθέτουμε εδώ το πρώτο από τα 7 βίντεο. μπορείτε ευκόπως να αναζητείσετε τα υπόλοιπα)

Η άλωση της πόλης - National geographic

το «Βυζαντινό Μάθημα»

Πώς φτάσαμε έως την Άλωση; Πώς αποσαθρώθηκε η υπερχιλιόχρονη Αυτοκρατορία;  Ποιές δυνάμεις και ποιοι συσχετισμοί σημάδεψαν την παρακμή μας; Τι μπορούμε (αν μπορούμε πια) να διδαχθουμε; Μάθαμε το "Βυζαντινό Μάθημα";

*(βίντεο 1 από 8)

Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας;

«Επί των ποταμών Βαβυλώνος, 

εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς της Σιών. 

Επί ταις ιτέαις εν μέσω αυτής εκρεμάσαμεν τα όργανα ημών· 

ότι εκεί επηρώτησαν ημάς οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς λόγους ωδών 

και οι απαγαγόντες ημάς, ύμνον· 

Ασατε ημίν εκ των ωδών Σιών. 

Πώς άσωμεν την ωδήν Κυρίου επί γης αλλοτρίας;...»

ἕως πότε, Κύριε;

Ὁ Θεός, ἤλθοσαν ἔθνη εἰς τὴν κληρονομίαν σου...

ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου...

ἔθεντο τὰ θνησιμαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ...

τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς...

ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡς ὕδωρ ... 

καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων.... 
ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν.. 

μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοῖς κύκλῳ ἡμῶν.

ἕως πότε, Κύριε...;

De Pers: Ύψωσε τουρκική σημαία σε εκκλησία της Σαντορίνης !

Εξώφυλλο-πρόκληση για τους Έλληνες από την Ολλανδική εφημερίδα De Pers, εμφανίζει στην κορυφή του τρούλου εκκλησίας της Σαντορίνης, υψωμένη μία τουρκική σημαία!

Η εν λόγω εφημερίδα αναφέρει ότι «ενόψει πτώχευσης τούρκοι επενδυτές βρίσκουν ελκυστικές επενδύσεις στην Ελλάδα».

Η ελληνική κυβέρνηση, υποστηρίζει το σχετικό δημοσίευμα θέλει να πουλήσει κρατικές τράπεζες, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, μέρος του ΟΤΕ, τα λιμάνια του Πειραιά και Θεσσαλονίκης καθώς και ορισμένους αερολιμένες.

Έτσι, συνεχίζει το δημοσίευμα της De Pers, «επιχειρηματίες από την Τουρκία ετοιμάζονται να αγοράσουν Ελληνικά λιμάνια, αεροδρόμια, ακόμη και σύνολο νησιών»!

Εξάλλου ο συντάκτης του δημοσιεύματος περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα αναφέρει ειρωνικά ότι οι διπλωμάτες της χώρας μας «σφουγγαρίζουν τους διαδρόμους, αφού τα χρήματα δεν επαρκούν για να συντηρήσουν προσωπικό καθαρισμού»...

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 27-5-2011 από directNEWS.gr

Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Πέρα από τα πολιτικά και κοινωνικά αίτια που συνετέλεσαν στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως πρέπει να σημειωθούν ιδιαιτέρως τα πνευματικά αίτια στα οποία συνήθως δεν δίνουμε μεγάλη σημασία.

Τηλεόραση: «το πανέρι με τις οχιές»

Τα βασανιστήρια ως σωματική κάκωση και άσκηση βίας απαγορεύονται στα δημοκρατικά καθεστώτα, όπως τουλάχιστον «γράφουν τα χαρτιά» και οι διακηρύξεις, όμως δεν έχουν εκλείψει. Απλώς αναπροσαρμόστηκαν, εκσυγχρονίστηκαν οι μέθοδοι βασανισμού. Την παραδοσιακή τεχνική των σωματικών πόνων διαδέχτηκε η τεχνολογία που λιανίζει το μυαλό, συντρίβει τη σκέψη και, κυρίως, ελέγχει τη συνείδηση. Οι σημερινοί βασανιστές δεν είναι τα παγερά καθάρματα του παρελθόντος, επαγγελματίες σαδιστές, κτηνάνθρωποι που ποδοπατούσαν και κατακρεουργούσαν κορμιά, αλλά «υπερειδικοί» που εξουθενώνουν και υποτάσσουν ψυχές. Τα σατανικά εργαλεία και μέσα των βασανιστηρίων δεν είναι πια τα μαστίγια και τα ηλεκτρόδια, αλλά η τηλεοπτική εικόνα, το καθημερινό βασανιστήριο κατατρομοκράτησης των πολιτών για αλλαγή ή προσαρμογή της συμπεριφοράς τους, για την πειθήνια υπακοή σε μνημόνια, για την αποκοίμηση έως αναισθησίας των αντανακλαστικών τους, για την δολοφονία των ιδεών, για το αλυσόδεμα της σκέψης και την κατάλυση της διαφωνίας και τους αντίλογου. Μια συναφής παραπομπή. Στο εξαιρετικό ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, στον πρόλογο, διαβάζουμε μια προφητική σύγκριση μεταξύ του έργου του Χάξλεϋ και του περίφημου «1984» του Όργουελ.

στιχηρά της Αλώσεως

Υπό Σίμωνος Καρά, αφιερωμένα στους ελαχίστους τω αριθμώ, πλην μεγίστους τω σθένει, τελευταίους υπερασπιστές της Πόλεως.

η μόνη πόλη, που την είπανε «Πόλη»

«τήν Πόλη την είπανε Πόλη,
  γιατί ήτανε η πιό όμορφη πόλη τού κόσμου...»

Μην δολοφονείτε την Γλώσσα μας!!!

Ποιος θα το περίμενε από το "ράδιο-αρβύλα";;; ... κι όμως!

Μία απλή κίνησή μας μπορεί να βοηθήσει σε κάτι

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το Καστελόριζο, όσον αφορά τη αμφισβήτηση της ύπαρξης υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης(ΑΟΖ) του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου από την τουρκική πλευρά.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια έμπρακτης στήριξης του Καστελόριζου και των κατοίκων του από τον κ. Θεόδωρο Καρυώτη καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Μέριλαντ των Η.Π.Α. Ο κ. Καρυώτης μέσα από πλειάδα άρθρων του, προσπαθεί να εξάρει τη σημασία που έχει το Καστελόριζο σήμερα όσον αφορά την χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ και πως πρέπει πάση θυσία να προφυλαχθεί το νησί από κάθε είδους επιβουλή. Επιπλέον, απορρίπτει κατηγορηματικά κάθε ιδέα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου μαζί με τους Τούρκους καθώς θεωρεί ότι η Ελλάδα θα απεμπολούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα του αρχιπελάγους.

"Η ζωή είναι αλλού": Χρήστος Γιανναράς

"Η ζωή είναι αλλού": Χρήστος Γιανναράς from Αντίφωνο on Vimeo.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΡ. Ν. ΚΟΥΝEΛΗ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟ Θ. ΒΕΡΕΜΗ ΓΙΑ ΤΟ 1821

Αττική, 5/5/2011

 Κύριε Βερέμη,

    Παρακολούθησα την προβολή των επεισοδίων της τηλεοπτικής σειράς του ΣΚΑΪ «1821». Επίσης διάβασα το άρθρο σας «Τα μηνύματα που μας διαφεύγουν» στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 13^ης  Φεβρουαρίου 2011 καθώς και το άρθρο σας στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 27^ης Φεβρουαρίου 2011 με τίτλο «Φράκο ή φουστανέλα;» και θαύμασα την ικανότητά σας διαστρέβλωσης γεγονότων και στρεψοδικίας, κατά την αντίληψή μου.

   Τις τρεις αυτές ιστορικές θέσεις, απατηλά αντικειμενικές και για τον λόγο αυτό εξαιρετικά επικίνδυνες για τον τόπο, προβάλλετε με το κύρος της ιδιότητάς σας.  

   Και αυτά σε μια χρονική στιγμή που η Ελλάδα βάλλεται από παντού και σε κάθε τομέα. Να είναι άραγε τυχαίο;

   Πώς συμπεράνατε, κύριε Βερέμη, ότι το 94% των Ελλήνων (το 6%, όπως λέτε, αντιπροσωπεύεται από τον ΛΑΟΣ) συμφωνεί και δεν έχει αγανακτήσει με το «1821» σας;

   Πώς ξέρετε (ή ελπίζετε) ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να μην ξέρει την ιστορία της χώρας του;

   Πώς ξέρετε (ή ελπίζετε) ότι σε όλα τα παιδιά που πέρασαν από τα θρανία των σχολείων μας, τα τελευταία 30 χρόνια, «έπιασε» το εμβόλιο απαξίωσης της Ελλάδας, της γλώσσας μας, της ιστορίας μας, μέσω της καταστρεπτικής παιδείας που εφαρμόστηκε;

   Πώς ξέρετε (ή ελπίζετε) ότι οι γονείς ή οι πάπποι των παιδιών και νέων, που θέλετε να «καθοδηγήσετε», δεν τους μαθαίνουν την αλήθεια για το Έθνος και την ιστορία μας; Οι ήρωες του Αλβανικού μετώπου ζουν ακόμα καθώς και οι διωγμένοι και κατασφαγμένοι Έλληνες της Μ. Ασίας, του Πόντου, της Κωνσταντινούπολης.

   Πώς ξέρετε ότι για χάρη της «αλήθειας» σας θα γίνουν τουρκόφιλοι, προδίδοντας την πατρίδα τους;

   Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να προσπαθεί να σβήσει τις ιστορικές μνήμες του λαού μας;

Ελευθερία από την ειμαρμένη

 Μια άλλη προσέγγιση του παράφορου έρωτα των Ελλήνων για την Ελευθερία, όχι απαραιτήτως ασύμβατη με την προαναφερθείσα Καζαντζακική, δίδεται εδώ από τον καθηγητή κ.Χρήστο Γιανναρά. Φρονούμε ότι και οι δυο προσεγγίσεις είναι βαθύτατα Ελληνικές:

Ελευθερία από την ειμαρμένη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 23 Απριλίου 2011

Υπάρχουν δύο εκδοχές της ελευθερίας, δυο σημαινόμενα με το ίδιο σημαίνον – δυο πραγματικότητες ριζικά διαφορετικές που χαρακτηρίζονται με το όνομα «ελευθερία».

Πρώτη (αν και χρονολογικά δεύτερη) η αντίληψη που διαμόρφωσε το ατομοκεντρικό πολιτιστικό «παράδειγμα» (το μεταρωμαϊκό δυτικοευρωπαϊκό) – είναι η κοινή σημερινή μας αντίληψη: Ελευθερία ονομάζουμε τη δυνατότητα (ή το ατομικό «δικαίωμα») απεριόριστων κατά το δυνατό επιλογών. Να επιλέγω, όχι να μου επιβάλλουν. Να διαλέγω πολίτευμα, κυβέρνηση, κοινωνική ιδεολογία, μεταφυσικές «πεποιθήσεις», εφημερίδα, κανάλι, αναγνώσματα, ενδυμασία, εμφάνιση, σεξουαλική συμπεριφορά.

Με βάση αυτή την εκδοχή της ελευθερίας οργανώνεται σήμερα η λειτουργία της αγοράς (τυπικό υπόδειγμα το «σούπερ μάρκετ»), αλλά και το πολυκομματικό πολιτικό σύστημα, σε ποσοστό συνεχώς αυξανόμενο η λειτουργία της εκπαίδευσης, η λογική της δημοσιογραφίας, η αποτίμηση της καλλιτεχνικής παραγωγής, η αλλοτριωμένη σε ιδεολογία θρησκευτικότητα. Η ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα, ατομική διεκδίκηση, κατάκτηση αθροιστικά συλλογική, θεμέλιο του Δικαίου, βάση του συνδικαλισμού και κάθε μορφής οργανωμένου βίου, συνιστά την ταυτότητα του πολιτιστικού μας «παραδείγματος», του τρόπου να υπάρχουμε, να σκεπτόμαστε, να θέλουμε και να ενεργούμε σήμερα.

Έλληνες και Ελευθερία - μια σχέση ταυτότητος

Αν θα έπρεπε να συμπυκνώσουμε το πνεύμα και την ψυχή κάθε λαού σε μία και μόνο λέξη, για τους Έλληνες αυτή η λέξη θα ήταν "Ελευθερία", και μάλιστα στην οικουμενική της διάσταση, πέρα από τα στενά όρια του Ελλαδικού χώρου. Ελληνικός οικουμενισμός, λοιπόν, στον αντίποδα της νεοταξικής "παγκοσμιοποίησης" , του παγκοσμίου δηλαδή αχταρμά. Ο ΚΟΣΜΟ-πολιτισμός μας στον αντίποδα του ΠΟΛΥ-πολιτισμού των βαρβάρων.

Άρα, πολύ σημαντικά τα όσα μας λέει (διά του Γαλλικού ραδιοφώνου) ο Νίκος Καζαντζάκης, με έναν τρόπο πολυ δικό του.. πολύ δικό μας:

(ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ)

Ο Νίκος Καζαντζάκης στο Γαλλικό ραδιόφωνο -1955

Μιλάει -για τί άλλο;- για το πρόσωπο που τον σημάδεψε όσο κανένας άλλος: Για τον Ιησού Χριστό.
Βλάσφημος κατά κάποιους, βαθύς αναζητητής κατά άλλους, ένα είναι το σίγουρο, ότι αναζητά με θάρρος και παρρησία, με έναν δικό του, προσωπικό τρόπο, αλλά και τόσο γνώριμο σε εμάς κατά βάθος. Και προσφέρει γόνιμο υλικό για περαιτέρω αναζητήσεις, σε όσους έχουν το μεράκι και το κουράγιο...

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΟΛΥΣΗΜΙΑ; ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ

του Γιώργου Κοντογιώργη

Θα σας απασχολήσω με την διευκρίνιση των εννοιών που υποκρύπτονται στον όρο της πολυπολιτισμικότητας και με τις παράπλευρες συνέπειες που έχει η υιοθέτηση της μιας ή της άλλης εκδοχής στα σημερινά πράγματα, αλλά και τις προεκτάσεις τους στο εξελικτικό γίγνεσθαι των κοινωνιών.

1. Σπεύδω να επισημάνω το λογικό σφάλμα της νεοτερικότητας να ορίζει την έννοια του πολιτισμού με βάση όχι την ιδιοσυστασία ή τον χαρακτήρα του, αυτό που τον παράγει και τον αποδίδει, αλλά κατά συνεκτίμηση ορισμένων εξωτερικών φαινομένων, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν παράγωγα δηλαδή μεταβλητές του κοσμοσυστημικού κεκτημένου του πολιτισμού[1]. Υπενθυμίζω το λογικό αυτό σφάλμα διότι έχει σημαίνουσες επιπτώσεις στον προβληματισμό που ακολουθεί.

Συγκρατώ δύο από τα κυρίαρχα στοιχεία με τα οποία ο σημερινός άνθρωπος ορίζει την έννοια του πολιτισμού: τη θρησκεία και την ταυτοτική συλλογικότητα, που στις μέρες μας αποκαλείται έθνος. Ωστόσο, μπορούμε να διαπιστώσουμε ευθύς αμέσως ότι η θρησκεία δεν είναι παραγωγός, αλλά παράγωγο πολιτισμού. Αρκούν δύο παραδείγματα, τα οποία αντλώ από το ελληνικό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε τι εννοώ. Η χριστιανική θρησκεία, εμφανίζει σημαίνουσες αποκλείσεις στη λατινική (καθολική) και στην ελληνική της (ορθόδοξη) εκδοχή. Η καθολική εκδοχή του χριστιανισμού εξακολουθεί να είναι βαθειά δεσποτική, ενώ αντιθέτως, η ελληνική του εκδοχή, στον ιστορικό της πυρήνα διέθετε θεμελιωδώς ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά. Αντιθέτως, η ορθόδοξη εκκλησία υπό το κράτος έθνος υποχώρησε σημαντικά ως προς την ανθρωποκεντρική της σημειολογία, μεταγράφοντας εις εαυτήν βατικάνιες παραδοχές. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι η ίδια η θρησκεία προβάλει μια διαφορετική αντίληψη του θείου, της σχέσης του ανθρώπου με τον θεό και, κατ'επέκταση, του συστήματος της θρησκείας, ανάλογα με την κοσμοσυστημική φύση των κοινωνιών στις οποίες βιώνεται.

Η εξαφάνιση των ΚΡΑΤΩΝ-ΕΘΝΩΝ απ τα “ΚΛΑΜΠ” και τις “ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ”

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ομοτιμου καθηγητη Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Howard

(από την “Ελευθεροτυπία” μέσω “‘Αγρυπνου Φρουρού” Και του Κώστα Καββαθά)

Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ κατέληξε σ’ ένα καθεστώς υπό το οποίο ο κόσμος ένιωθε σχετικά άνετα να ζει, ένα καθεστώς εύθραυστης διπολικότητας που συχνά αποκαλούνταν «ισορροπία τρόμου».

Ωστόσο, ακόμη και σ’ εκείνη τη σκοτεινή περίοδο τρεις έννοιες επιβίωσαν της ιδεολογικής μυωπίας: το κράτος-έθνος, η ιερότητα της εθνικής κυριαρχίας και η έννοια των συμμαχιών.

Στην περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκαν συμμαχίες προκειμένου να ενισχυθούν οι δυνατότητες των μικρών κρατών να υπερασπίζονται τα εθνικά τους συμφέροντα, δανειζόμενα προσωρινώς τη δύναμη άλλων, αλλά χωρίς να υποθηκεύουν τη δική τους εθνική κυριαρχία.Υπήρξαν περιπτώσεις όπου κράτη-έθνη επέλεξαν την ομπρέλα της συλλογικής ασφάλειας για να ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς τους με ιστορικούς τους εχθρούς ή να κρύψουν το σκοτεινό τους παρελθόν. Η Τουρκία και η Αλβανία είναι δύο χώρες που μπορούμε να πούμε ότι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Οποιοι κι αν ήταν οι λόγοι ένταξης, η μακροβιότητα των συμμαχιών εξαρτιόταν από την ύπαρξη εχθρών και φόβου.

Στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου κυριαρχούσαν δύο πολυεθνικές συμμαχίες, το ΝΑΤΟ και το Συμφώνο της Βαρσοβίας. Καθεμιά είχε την άλλη ως λόγο ύπαρξης, ενώ και οι δύο ισχυρίζονταν ότι εξασφάλιζαν ισότητα στη λήψη αποφάσεων, διαφυλάσσοντας έτσι την κρίσιμη έννοια της συλλογικής ασφάλειας και της εθνικής κυριαρχίας. Οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι λαμβάνονταν μέσω συναίνεσης, ενώ τα μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας επικροτούσαν ομοφώνως τις αποφάσεις που λαμβάνονταν a priori στη Μόσχα.

Ανεξαρτήτως του τρόπου λειτουργίας αυτών των δύο συμμαχιών σε καιρό ειρήνης, η ύπαρξή τους προσδιόριζε μια εποχή κι έκανε τα θεωρητικά μοντέλα να φαίνονται σύνθετα κι εξελιγμένα.

Εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν για την περιγραφή των διεθνών υποθέσεων πολλές άλλες έννοιες που σήμαιναν στην ουσία το ίδιο πράγμα. Μερικές από αυτές ήταν ησυλλογική ασφάλεια, η διπολικότητα και η ισορροπία δυνάμεων με την ευρεία έννοια.Ομως όλα αυτά τα πομπώδη μοντέλα ανάλυσης αντικαταστάθηκαν από ένα «σύστημα λέσχης» το οποίο ανέδειξε τις παγκόσμιες συντεχνίες στη θέση που παραδοσιακά ανήκε στα κράτη-έθνη. 

«Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες»

Γίναμε σύνθημα στα χείλη των Ισπανών διαδηλωτών

Με το σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες», οι Ισπανοί συγκεντρωμένοι διαδηλωτές στη Μαδρίτη μας χλευάζουν για την απάθειά μας.

NewsBeast.gr

Να ξαναγίνουμε φτωχοί...Η μόνη ευκαιρία μας...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

...Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Οπως ήμασταν πάντα. Οπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Οπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθήσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου»,των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.

Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού.

Η "δωρεάν παιδεία" τον καιρό του Δ.Ν.Τ....

Οι λαγοί με τα πετραχήλια που τάζονταν σε πράσινο φόντο, ξεχάστηκαν από την πρώτη κιόλας μέρα της νέας "κυβέρνησης". Από τους πρώτους τομείς που σφαγιάσθησαν στον βωμό του δουνουτού είναι η Παιδεία....  Μα και ό,τι πιά απομένει από αυτήν, υπηρετεί τον αφανισμό του Έθνους και του Πολιτισμού μας, όπως φαίνεται και στην σχετική μας ανάρτηση....

Το βίντεο που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό.

Γιατί ακόμα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Έλληνες;

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς

Γιατί ακόμα δεν έχουν ξεσηκωθεί οι Έλληνες;

Γιατί ανέχονται να τους πατάνε οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι εντολοδόχοι τους;

Γιατί αποδέχονται τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του βιοτικού τους επιπέδου μετά την Κατοχή;

Γιατί σιωπούν μπρος τον απόλυτο εξευτελισμό στον οποίο μας υποβάλλουν οι απόγονοι των ναζί και ταυτόχρονα κάνουν τεμενάδες στους Τούρκους πασάδες και τους σιωνιστές;

Διότι ανέχτηκαν πάρα πολλά για τουλάχιστον τριανταπέντε χρόνια.

Διότι συναίνεσαν αδιαμαρτύρητα σε μια δημοκρατία που είχε ως αντίτιμο την Kατοχή της Κύπρου.

Διότι ανέχτηκαν άθλιους δημαγωγούς, ψευδολόγους και πλιατσικολόγους να τους κυβερνούν και να τους χειραγωγούνε.

Ισχύς μου η αμνησία του λαού...

Εφημερίδα "Το Βήμα", 10.10.1993
ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ?
ΟΧΙ.
Ή ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ.
ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ...
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ.

Παναγιώτης

Γαλαξίας σε γρήγορη κίνηση: Το βουνό

Ο Terje Sorgjerd ευθύνεται για αυτό το καταπληκτικό βίντεο σε γρήγορη

κίνηση, που αποτυπώνει μέσα σε λίγα λεπτά το μεγαλείο της Φύσης, κάνοντας το
θεατή να αισθάνεται δέος μπροστά στο απέραντο Σύμπαν!

Το βίντεο τραβήχτηκε στο διάστημα 4-11 Απριλίου από την κορυφή του βουνού El
Teide, του υψηλότερου της Ισπανίας.

The Mountain from TSO Photography on Vimeo.

Ο λόγος πάλι για τα βιβλία της ΣΤ' δημοτικού... (νάτανε μόνο αυτά)

Αηδία προκαλεί ο τρόπος με τον οποίον δηλητηριάζεται η ψυχή των 11χρονων παιδιών από την νεοταξική προπαγάνδα. Τα παιδιά οδηγούνται ουσιαστικά στον γενιτσαρισμό, και στην στροφή εναντίον της ίδιας τους της πατρίδας, του ίδιου τους τού έθνους.  Η περίπτωση της "άσκησης" των μαθηματικών στην ΣΤ  δημοτικού, που ανέδειξε το "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ", είναι χαρακτηριστικότατη τού αφελληνισμού τών παιδιών μας:

ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ

23 ΜΑΪΟΥ, ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΗΜΑΡ - 5 χρόνια μετά.

Στις 23 Μαΐου 2006, 2 ημέρες μετά την ονομαστική του εορτή, θυσιαζεται στον ουρανο του Αιγαίου ο ήρωας Κωνσταντίνος Ηλιάκης, αμυνόμενος μέχρις εσχάτων κατά της τουρκικής επιβουλής. Θύμα καί αυτός σε έναν διαρκή ακήρυχτο πόλεμο για τόν έλεγχο τού Αιγαίου. Έναν πόλεμο που διαρκεί δεκαετίες, αιώνες τώρα....

Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του.

"Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία· γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε. "

(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως 425 μ.Χ. -Το πρώτο πανεπιστήμιο της Ευρώπης

Το Βυζαντινό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως πού λεγόταν επίσης πανεπιστήμιο σπουδών της αίθουσας του ανακτόρου της Μαγναύρας, κατά τη διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας αναγνωρίστηκε ως πανεπιστήμιο το 848, έστω και εάν τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη δεν το αναγνώρισαν ποτέ ως πανεπιστήμιο!

Όπως τα περισσότερα μεσαιωνικά πανεπιστήμια, υπήρξε ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα για πολλά χρόνια, προτού ακόμα αναγνωριστεί σαν πανεπιστήμιο, η γέννηση της Σχολής της Κωνσταντινουπόλεως έλαβε χώρα επί βασιλείας Θεοδοσίου του Β’ (408 – 450), στις 27 Φεβρουαρίου του έτους 425. Το πανεπιστήμιο αυτό περιλάμβανε τις σχολές της ιατρικής, της φιλοσοφίας , των νομικών και της δασοκομίας. Οι σχολές της οικονομίας πού ήσαν ποικίλες εκείνη την εποχή, τα πανεπιστήμια, τα πολυτεχνεία, οι βιβλιοθήκες και οι ακαδημίες καλών τεχνών ήσαν ανοιχτές στη Πόλη, καταστώντας τη Κωνσταντινούπολη κέντρο της διανόησης του μεσαιωνικού κόσμου.

Το πανεπιστήμιο θα κλείσει στις 29 Μαΐου 1453, από τον Μεχμέτ τον Καταστροφέα (ή «Μωάμεθ τον Πορθητή»), στη θέση του οποίου ανέγειρε ένα δικό του πανεπιστήμιο πού αρχικά λειτούργησε ως ισλαμική ιερατική σχολή (Μεντρεσές), αλλά κατόπιν με τη προσέλευση ξένων (δυτικών καθηγητών) πού κάλεσε ο Μεχμέτ δημιουργήθηκαν και άλλες σχολές όπως η ιατρική αλλά πλήρως «απαγκιστρωμένες» από το ελληνικό πρωτότυπο και φυσικά δεν χάρηκε ποτέ την αίγλη του ελληνικού Πανδιδακτηρίου.

τοῦ Κωνσταντῆ , τοῦ μοναχογιοῦ, ἔτη του πολλά....

Ἀντί ἄλλων εὐχῶν πρός τούς ἐορτάζοντες Κωνσταντίνους, δίνουμε αὐτό τό τραγούδι, πού σημαδεύει αἰῶνες τῶρα τήν συλλογική ἡμῶν συνείδηση....

ΚΑΙ ΕΙΣ ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ!!!!

ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ

Ηττημένα μυαλά

(Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας)

Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού. Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com). Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας. Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.

Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.

διάλεξη στην Θεσσαλονίκη: "Η επιστημονική ακεραιότητα στη βιοϊατρική έρευνα"

Ο Όμιλος Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής και ο Τομέας Ηθικής και Κοινωνιολογίας του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ σας προσκαλούν στη διάλεξη του καθηγητή Διομήδη Λογοθέτη, Προέδρου του Τμήματος Φυσιολογίας στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Virginia (VCU) των ΗΠΑ με θέμα: "Η επιστημονική ακεραιότητα στη βιοϊατρική έρευνα".


Η Πρόεδρος: Έφη Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη Η Γραμματέας: Ελισάβετ Συμεωνίδου-Καστανίδου

Τοποθεσία: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης (Πλατεία Ιπποδρομίου)
Ώρα: Πέμπτη, 26 Μάιος 2011 7:30 μ.μ.

διεπιστημονική ημερίδα στην Θεσσαλονίκη: ΘΕΟΣ, ΚΟΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.

ΘΕΟΣ, ΚΟΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.

Τοποθεσία:
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ,
ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ 4
24 Μαΐου 2011, ώρα 17:30

Συμμετέχουν, αναλύουν και διαλέγονται ανοιχτά με την μορφή ερωτο-αποκρίσεων,εισχωρώντας στο μεθόριο άδυτο χώρο της επιστήμης και της θεολογίας,ακαδημαϊκοί καθηγητές και επιστήμονες από τον χώρο των θεωρητικών και θετικών επιστημών.

Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά:
κ.Αμπατζόπουλος Θ.,(καθηγητής Βιολογίας ΑΠΘ)
κ.Αντωνίου Ι.,(καθηγητής Μαθηματικών ΑΠΘ)
κ.Δόϊκος Π.,(επικ.καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ)
κ.Λιγομενίδης Π.,(καθηγητής Φυσικός,Πληροφορικής,τέως πρόεδρος Ακαδημίας Αθηνών)
κ.Παναγιωτόπουλος Π.,(Φυσικός ,Δρ.,Θεολογίας ΑΠΘ)
κ.Παπαδόπουλος Ι.,(Μηχανικός,Θεολόγος,,Μs Θεολογίας ΑΠΘ)
κ.Σταμούλης Χρ.,(καθηγήτης Θεολογίας ΑΠΘ)
κ.Σφενδόνη-Μέντζου Δ.,(καθηγήτρια Φιλοσοφίας της επιστήμης ΑΠΘ)


Υπεύθυνος:Παπαδόπουλος Ιωάννης
Τηλ.Επικοινωνίας 6972457469
email:john_pap26@yahoo.gr

"Μέγας Κωνσταντίνος" - Έμπερχαρντ Χορστ, βιογραφία

Ημέρα εορτασμού της μνήμης του σήμερα, συνιστούμε προς τους αναγνώστες μας το σημαντικότατο βιβλίο-βιογραφία  του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, βασιλέως και αγίου της Εκκλησίας μας. Ίσως η πληρέστερη και εγκυρότερη αναφορά στην ουρανομήκους αναστήματος αυτή προσωπικότητα, που γνωρίζουμε, απευθυνόμενη στο ευρύ κοινό.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος (285-337), ο μεγάλος αυτός γνωστός-άγνωστος της Iστορίας, απασχόλησε σχεδόν όσο κανένας άλλος Ρωμαίος αυτοκράτορας τις επόμενες γενιές. Έως σήμερα θεωρείται από κάποιους πρότυπο «γνήσιου ηγεμόνα» κι από άλλους η αρχή του τέλους της ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας.

Ο διαπρεπής συγγραφέας Έμπερχαρντ Χορστ δίνει εδώ μια νέα ερμηνεία στην αμφιλεγόμενη αυτή μορφή τής ύστερης αρχαιότητας. Η αξιόπιστη, θεμελιωμένη σε ιστορικές πηγές εργασία του καθώς και η συναρπαστική, παραστατική αφήγηση καθιστούν αυτή τη μελέτη μια κλασική βιογραφία, ένα έργο αναφοράς στην ιστορική βιβλιογραφία.

Πληροφορίες Συγγραφέα:

Ο Έμπερχαρντ Χορστ (Eberhard Horst) γεννήθηκε το 1924 στο Ντίσελντορφ. Σήμερα ζει κοντά στο Μόναχο και ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή βιβλίων. Έχει γράψει πολλά έργα λογοτεχνικής κριτικής, πεζογραφήματα, βιογραφίες και δοκίμια, με προτίμηση στα θέματα που έχουν σχέση με την ιστορία του πολιτισμού. Είναι μέλος του ΡΕΝ και συνιδρυτής του Συλλόγου Γερμανών Συγγραφέων

ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ

Ντομινίκ Στρος Καν... ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Ο ανεγκέφαλος Τάνταλος, ο οποίος αποκάλυψε πού βρίσκεται ο Άδης των Αρχαίων Ελλήνων.

Πολλά ακούγονται για την υπόθεση Στρος Καν και πολύ περισσότερα θ' ακουστούν σε περίπτωση που η αμερικανική δικαιοσύνη αποφασίσει να τον τιμωρήσει όπως "συνηθίζει" σε τέτοιες περιπτώσεις και άρα παραδειγματικά …Μια προοπτική κάθε άλλο παρά απίθανη με δεδομένο ότι η αμερικανική δικαιοσύνη έχει πλήθος ιδιομορφιών, που την καθιστούν "παράξενη" για τους Ευρωπαίους …Μια δικαιοσύνη, η οποία δεν κατόρθωσε να φυλακίσει τον δολοφόνο Αλ Καπόνε, αλλά φυλάκισε τον φοροφυγά Αλ Καπόνε …Μια δικαιοσύνη, η οποία, προκειμένου να αισθάνεται ασφαλής, λειτουργεί "by the book" και μακριά από τις πολιτικές ή άλλες προσεγγίσεις των ποινικών θεμάτων.

Αυτή η "παράξενη" δικαιοσύνη διακρίνεται από μια ασυνήθιστη αυστηρότητα σ' ό,τι αφορά τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Αυτό δεν είναι παράξενο, αν σκεφτεί κάποιος την ταυτότητα αυτών που αντιπροσωπεύει. Είναι απόλυτα "ευθυγραμμισμένη" με την ηθική "άποψη" των ιδρυτών της αμερικανικής κοινωνίας. Είναι απόλυτα "ευθυγραμμισμένη" με την κοινωνία των Προτεσταντών "Προσκυνητών", οι οποίοι έκαναν "σημαία" τους την αυστηρή ατομική ηθική και ό,τι αυτό συνεπάγεται για έναν φανατικό χριστιανό.

Αυτή η αυστηρή προτεσταντική δικαιοσύνη διακρίνεται από έναν έντονο πουριτανισμό και αντιμετωπίζει ως ταμπού οτιδήποτε έχει να κάνει με το σεξ. Το σεξ είναι συνδεδεμένο με τη νόμιμη αναπαραγωγική διαδικασία και τίποτε άλλο. Ως εκ τούτου το απομονώνει από την υπόλοιπη κοινωνική δραστηριότητα του ατόμου και το εξετάζει αυτοτελώς. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Η αμερικανική κοινωνία σου "λέει" το εξής απλό: Γίνε —ακόμα και με τα όπλα— όσο πλούσιος και ισχυρός θέλεις, αλλά το "πουλί" σου θα το βαστάς μέσα στο βρακί σου. Κρυφά μπορείς να ρισκάρεις να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά γνωρίζεις πως, αν "πιαστείς", θα το πληρώσεις …Όποιος κι αν είσαι …ό,τι κι αν είσαι. Αυτό είναι το "παιχνίδι" των ΗΠΑ και τους όρους αυτού του "παιχνιδιού" προστατεύει η αμερικανική δικαιοσύνη.

O Serge Latouche στις "Αντιθέσεις"

Απλά και κατανοητά, (αν και υποτιτλισμένα). Πρέπει να πάψουμε, εμείς οι Έλληνες, να υποφέρουμε από σύνδρομα ενοχής και κατωτερότητος έναντι την ευρωπαϊκής πραγματικότητος, και να αντιληφθούμε ευρύτερα το διεθνές γίγνεσθαι και την εμπλοκή μας σε αυτό. Η παρακάτω συνέντευξη νομίζουμε βοηθά.

O Serge Latouche στις "Αντιθέσεις" from Αντίφωνο on Vimeo.

Απ’ τον Αριστοφάνη στον Παπαδιαμάντη

Τού Κωνσταντίνου Μπλάθρα

«Ο Βέγγος προέρχεται από μία παράδοση στην οποία ο κωμικός αναλαμβάνει τα κοινά βάρη, παθαίνει, με σκοπό να μάθει ο θεατής, να ταυτιστεί μαζί του κι ύστερα να λυτρωθεί», έγραψε κάποτε γι’ αυτόν ο Χρήστος Βακαλόπουλος. Ο Θανάσης Βέγγος, που λύτρωσε πολλούς από τα βάσανα, μάς άφησε χρόνους στις 3 του Μάη κι η φτώχεια μας έγινε πιότερο αβάσταχτη.

Στον φούρνο της γειτονιάς σε μια φωτογραφία ο Βέγγος, μουτζουρωμένος απ’ τη δουλειά, κρατά ένα μεγάλο καρβέλι, έτοιμος να το κόψει και γύρω του η οικογένεια, μισή ντουζίνα πεινασμένα στόματα.

Αριστερή τύφλωση;

του Γιάννη Α. Πανούση
καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είναι βέβαιο ότι ζούμε και βιώνουμε μια πολλαπλή κρίση. Πολιτική, ιδεολογική, κοινωνική, διανθρώπινη. Σ' αυτό το πλέγμα προστέθηκε η οικονομική κρίση, που δημιουργεί τεράστια προβλήματα ατομικής επιβίωσης και εθνικής στρατηγικής υπέρβασης των «χρόνιων παθήσεων» του greek dream.

ΜΕΣΑ σ' αυτό το σαστισμένο τοπίο τα όσα γίνονται σου θυμίζουν τις παλιές συνταγές αποτυχίας του συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ προσποιείται ότι δεν έχασε την σοσιαλιστική ψυχή του, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ διεκδικούν τη φιλελεύθερη αυθεντικότητα και η ά-μοιρη Αριστερά, όπως κάνει πάντα στις δύσκολες εποχές, αλληλοσπαράσσεται (καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το δικομματισμό που η ίδια θρέφει με τα ιστορικά και καθημερινά λάθη της).

Ν.Λυγερός "Γενοκτονία των Ποντίων" 18/5/11

http://olympia.gr/

ΒΑΒΕΛ !!!

ΣΤΑΘΗΣ Σ.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/05/2011&id=276661

Ομιλούμε αυτές τις ημέρες περί «συναίνεσης». Ομιλεί για «συναίνεση» ο Παπανδρέου, ομιλεί για «συναίνεση» η Τρόικα, ομιλεί για «συναίνεση» κι ένα μέρος του Τύπου, ενώ στην πραγματικότητα εννοείται αλλά και υποδεικνύεται αν δεν υπαγορεύεται η υποταγή ενός μέρους σε ένα άλλο.

Οταν άλλο διακηρύσσεται και άλλο επιδιώκεται δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο είδος διαστροφής των λέξεων, αλλά με απλή κυβερνητική επί των ανθρώπων. Δεν είναι λοξίες οι λέξεις, λαοπλάνα είναι η εξουσία...

Το φαινόμενο είναι ευρύτερο. Αίφνης ο Καντάφι, λόγου χάριν, κατηγορείται για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος», ήτοι δολοφονίες αμάχων, δηλαδή για το ίδιο ακριβώς που κάνουν και οι «σύμμαχοι» που έχουν επέμβει στη χώρα του.

Γιατί κλαιν τα ματοπήγαδα;

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας, τρελής στους έρημους δρόμους και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα.

Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).

Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν, ακόμα, νόημα οι λέξεις) της ομάδας «Πόντος» ήταν ...καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία της Μερζιφούντας.

Οι μαθητές αποφάσισαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών, αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο «δικαστήριο» με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια.

Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;

Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.

Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων

- Γ. Θεοχαρίδης,

- Χ. Γεωργίου,

- Α. Συμεών,

- Α. Παυλίδης,

- Σ. Ανανιάδης

Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.

Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: «Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ' αυτούς τους ήρωες; Καλά οι ξένοι, αλλά τι θα πείραζε, όλες τις ελληνικές ομάδες, να αγωνιστούν για μία μόνο αγωνιστική, με ένα περιβραχιόνιο με το γράμμα Π»; Κατεβάζω και άλλο το κεφάλι μου.

Κάθε 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, θα ξανάρθει η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους και με τον αλαφροΐσκιωτο τρόπο της θα με ξαναρωτήσει: «γιατί κλαιν τα ματοπήγαδα;» και ακόμα δεν έχω βρει απάντηση.

Μήπως κανένας από σας γνωρίζει;

ΥΓ. Το παραπάνω είναι αληθινή ιστορία από τη γη του πόντου. Για μια ομάδα ποδοσφαίρου που οι παίκτες της ήταν κάτι παραπάνω από 7 μήνες απλήρωτοι. Ήταν δέσμιοι της φανέλας τους.

Paokmania

ΜΑΓΙΣΤΡΟΣ

χωρίς σχόλια...........

Όλη η γενοκτονία σε ένα βλέμμα...

Η εικόνα που φιλοτέχνησε η Σοφία Αμπερίδου από την Θεσσαλονίκη ισοδυναμεί με πολλές περισσότερες από 1000 λέξεις.

Είναι η εικόνα της Ποντίας, της Ρωμιάς μητέρας, της Ρωμιάς καλομάνας, αυτής που κατάφερε και έφερε στην Ελλάδα τα παιδία της ζωντανά, (στο σώμα, στην ψυχή και στην μνήμη) ή που άφησε την ψυχούλα της στα βουνά της εξορίας, πάντα σαν την κλώσσα, να σκεπάζει τα πουλία της με τα φτερά της, πάντα με την προσευχή στα χείλη και στο δάκρυ της.

Τα συγχαρητήριά μας στην Σοφία. Υπηρετεί με αξία την Ρωμέικη Τέχνη.

ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ

Εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του CBS για το Άγιον Όρος

Το ντοκιμαντέρ καταφέρνει και μιλά στον Δυτικό άνθρωπο μια σαφή εικόνα για το "Όρος", μιλώντας στην δική του γλώσσα, με τους δικούς του νοητικούς τρόπους. Υποτιτλισμένο στα Ελληνικά, έχουμε την ιδιαίτερη χαρά να το παρουσιάσουμε στους αναγνώστες μας:





http://www.pentapostagma.gr

Σα να μην πέρασε μια μέρα...

ΜΑΓΙΣΤΡΟΣ

Γενική ή Αιτιατική;

Ή αλλιώς   ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ ΣΕ ΛΕΩ!

Άρθρο του Γ. Μπαμπινιώτη στο ΒΗΜΑ 
"...Το όλο θέμα ξεκινά σε παλαιότερες εποχές, με την κατάργηση της δοτικής, οπότε και γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί νέα λύση εκεί που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούταν η συγκεκριμένη πτώση.
Έτσι, καθημερινές φράσεις όπως π.χ.. το "λέγεις μοι" παύουν να υφίστανται και η γλώσσα αναζητά έναν νέο τρόπο έκφρασης. Στην Βόρειο Ελλάδα προτιμήθηκε η αιτιατική ενώ στην Νότιο Ελλάδα η γενική για να δώσουν (σε νεώτερα ελληνικά) "με λες" και "μου λες", αντίστοιχα.
Και οι δύο αυτοί τύποι είναι σωστοί καθώς χρησιμοποιούνται κανονικότητα μέσα στους... αιώνες από τους Έλληνες. Κατά μίαν άποψη η αιτιατική είναι πιο κοντά στην δοτική οπότε, όσο παράξενο και να ακούγεται, ο βορειοελλαδίτικος τύπος (με λες) θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι πιο δικαιολογημένος.
Ο βασικότερος λόγος που σήμερα η σύνταξη με γενική θεωρείται ορθότερη (μου λες) είναι μάλλον επειδή η Νότιος Ελλάδα απελευθερώθηκε πρώτη και η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε στο νέο κράτος ήταν αυτή που μιλούσαν σε εκείνα τα μέρη.
Σήμερα, ειδικά μέσω των μέσων μαζική ενημέρωσης, έχει καθιερωθεί γενικότερα ο τύπος με την γενική. Το βέβαιο είναι πως έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας ως ο ορθός τρόπος αν και αυτό όπως είδαμε δεν στέκει πραγματικά.
Παρεμπιπτόντως, δυο από τους λογοτέχνες που έχουν γράψει με τον συγκεκριμένο τρόπο είναι ο Κώστας Π. Καβάφης και ο Αθανάσιος Χριστόπουλος.
Ας μην ξεχνάμε το εξής σημαντικό: οι νοτιοελλαδίτες, που εκφράζουν τη δοτική μέσω γενικής λέγοντας "θα σου πω κάτι", "θα της δώσω κάτι", στον πληθυντικό διαπράττουν ακριβώς το "σφάλμα" που καταλογίζουν στα εκ Βορρά αδέλφια τους, και λένε: "θα σας πω κάτι", "θα τους δώσω κάτι". Χρησιμοποιούν δηλαδή αιτιατική! Επομένως, καθαρά από απόψεως ομοιογένειας, τα βόρεια ιδιώματα είναι πιο συνεπή διότι χρησιμοποιούν αιτιατική και στον ενικό και στον πληθυντικό..."

ΜΑΓΙΣΤΡΟΣ

«Η Κρήτη κρύβει μια δεύτερη Αλάσκα σε ενεργειακά αποθέματα»

Ένα βίντεο που εξηγεί πολλά για την σημερινή εθνική τραγωδία, που μόλις φαίνεται πώς τώρα αρχίζει. Ίσως το μυστικό κλειδί για την κατανόηση της πολυδιάστατης "κρίσης" που βιώνουμε, βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα κάτω από την Κρήτη...

Αντιθέσεις - Φώσκολος - 13 Μαϊ 11 from a:LoMak on Vimeo.

Κέντρο Βάρους, εκεί που πονάει ο αντίπαλος

Η φράση στο σχόλιο τού αναγνώστη μας ΔΓΠ: "Μας χτύπησαν εκεί που ήταν η δύναμή μας, βρώμισαν την ψυχή μας..." επί τής τελευταίας μας ανάρτησης σχετικά με τό "Χριστός Ανέστη" στα Ρωσσικά γήπεδα, μας δίνει την ευκαιρία να ασχοληθούμε λίγο με τό μεγαλειώδες έργο τής στρατιωτικής ιδιοφυΐας Φον Κλαούζεβιτς, και ειδικότερα με την έννοια τού "Κέντρου Βάρους" που εισάγει. 

Φαίνεται πως στον πόλεμο που μας γίνεται, οι "αντίπαλοι" μάς έχουν μελετήσει διεξοδικότατα, έχουν ανακαλύψει και ορίσει το Κέντρο Βάρους μας (όπως ακριβέστατα περιγράφεται από τό Δόγμα Κίσσιγκερ) και εκεί ακριβώς συγκεντρώνουν τό σύνολο τής ισχύος προσβολής τους: Στην Εθνική και πολιτιστική μας συνείδηση και συνοχή.
Όσοι πάλι αναγνώστες απορρίπτουν εκ προοιμίου τίς "θεωρίες συνωμοσίας" ας μην μπούν στον κόπο να διαβάσουν το παρακάτω άρθρο. Πλην αυτό οδηγεί σαφώς για τον υποψιασμένο Έλληνα στήν συσχέτιση τής σοβαρότατης θεωρίας του Κλαούζεβιτς με τα όσα βιώνουμε εσχάτως, και μπορεί να φωτίσει μιαν εξήγηση μέσα από αυτήν.

ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ