Μπορεί τά συμπλέγματα τής μειονεξίας μας να μάς επιβάλλουν σε εμάς τούς Έλληνες να υιοθετούμε άθλιες δόγματικές θέσεις, εθνοκτονικές τής μνήμης, και αποστροφής τής συλλογικής ημών ταυτότητος, όμως δεν συμβαίνει τό ίδιο και με άλλους λαούς (καταπώς φαίνεται) πιο σοβαρούς από εμάς...
Ακόμα και στήν κομμουνιστική περίοδο, τήν επισήμως αθεϊστική, οι γείτονές μας οι Βούλγαροι δεν έπαψαν να ενθυμούνται, να το προβάλλουν με κάθε τρόπο, και να το αναφέρουν με ευθάρσεια ευγνωμοσύνη το Κρυφό Σχολειό τους, το килийно училище (κιλίνο ουσίλιστε - κελλιώτικο σχολείο), τόν άτυπο αυτον θεσμό, που λειτούργησε στο περιθώριο της Τουρκικής κατοχής, μέσα σε μοναστήρια και εκκλησιές, και περιέσωσε τήν -όποια- παιδεία τους με τα λίγα της κολυβογράμματα, αλλά και τήν εθνική τους μνήμη και συνείδηση.
Για τόν ανήσυχο αναγνώστη, υπάρχει πλήθος αναφορών στο Διαδίκτυο, όπου μπορεί να ανατρέξει για περισσότερες πληροφορίες. Εμείς εδώ θα παραθέσουμε ένα μόνο απόσπασμα από τό βιβλίο τού καθηγητού κ.Νιχωρίτη Κωνσταντίνου (Σλαβολόγου, αναπληρωτού καθηγητού στό Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Π.Δ.Μ.) "Η επίδραση τού Αγίου Όρους στόν πνευματικό βίο τών Σλάβων" (ISBN 960-8353-42-4):
"...Στην βουλγαρική ιστοριογραφία έχει καταγραφεί εκτενέστατα η τύχη της βουλγαρικής παιδείας κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Σε πρώτη φάση κατά την περίοδο τής τουρκοκρατίας, η στοιχειώδης παιδεία είναι αρκετή για τις ανάγκες των Βουλγάρων τους δυο πρώτους αιώνες. Κατά την περίοδο αυτη στην Βουλγαρία ο ρόλος τής παιδείας είχε αφεθεί στα χέρια των μοναστηριών και τού κλήρου γενικά. Το «Kilijno» σχολείο (παράγωγο του «κελιού») ως μορφή, περιεχόμενο, μέθοδος και διδασκαλία, αποδείχθηκε ικανό να ικανοποιήσει τις ανάγκες αυτές..."
Έτσι έχουν τά πράγματα στήν περίοδο τής τουρκοκρατίας στήν γείτονα Βουλγαρία, όμως στην περίοδο τής νεοταξοκρατίας στην Ελλάδα η μνήμη τών κρυφών σχολειών ξηλώνεται βίαια από τό συλλογικό εγώ μας. Γιατί άραγε;
ΕΝΑΛΙΟΣ ΘΗΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου