«Μόνο με το θάρρος των πολλών χρόνων στα ίδια Έδρανα θα έλεγα ότι ο λόγος σας, κυρία Κανέλλη, δεν ξέρω αν τον χαρακτηρίζετε χαμηλού προφίλ, ήταν όμως σίγουρα θεατρικότατος».
Αυτή φράση της υπ. Παιδείας Αννας Διαμαντοπούλου προκάλεσε την αντίδραση της Λιάνας Κανέλλη η οποία απάντησε: «Δώσατε ένα ρεσιτάλ όπερα μπούφα.
Χρησιμοποιήσατε ψεύδη, όπως ότι όλα τα κόμματα ζήτησαν αυτήν τη συναίνεση. Όχι, δεν την ζήτησαν. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας αντιγυρίσω τα περί θεατρινισμού, διότι όποιος εκφεύγει κυριολεκτικά από το σενάριο των λεσχών που σας έχουν πει να λέτε με ευπρεπές ύφος και δεν είναι συνομιλητής σας στο ίδιο επίπεδο, τότε μπορεί να μετατρέπει το Καστελόριζο σε ντεκόρ, την έλλειψη βιβλίων στα σχολεία μη ικανή να σας κάνει να θέλετε να παραιτηθείτε, αφού δεν μπορέσατε να δώσετε ως Υπουργός Παιδείας βιβλία στα σχολεία, που θα ήταν η στοιχειώδης αντιγραφή ενός εκ της τριμερούς. Το χαρακίρι, ελπίζω να σας το έμαθαν».
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα ήθελα, μετά την ομιλία της κ. Κανέλλη, να πω ότι ανάμεσα στη δημοσιογραφία, το θέατρο και την πολιτική έχω επιλέξει σταθερά την πολιτική.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Με θεατρικούς όρους, όμως.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μόνο με το θάρρος των πολλών χρόνων στα ίδια Έδρανα θα έλεγα ότι ο λόγος σας, κυρία Κανέλλη, δεν ξέρω αν τον χαρακτηρίζετε χαμηλού προφίλ, ήταν όμως σίγουρα θεατρικότατος.
Δεν ξέρω πόσα πράγματα θα τα χαρακτηρίζατε πρωτοφανή στο ότι έγιναν ή δεν έγιναν, τα οποία περιγράψατε απολύτως με όρους καναλιών, δημοσιογράφων και παρασκηνίου. Τα πλέον πρωτοφανή που γίνονται σε αυτόν τον τόπο είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις, κόμματα ή παρατάξεις, οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να μιλούν στο όνομα του λαού, χωρίς να προτείνουν απολύτως τίποτα, καταγγέλλοντας και αναλύοντας την υφήλιο και τον κόσμο με τα δεδομένα της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60.
Σας διαβεβαιώ ότι όλοι, επειδή είμαστε πολλά χρόνια και επειδή ο καθένας έχει τα ταλέντα του και τις δεξιότητές του, μπορούμε και να προσβάλουμε και να χρησιμοποιήσουμε ακραίες εκφράσεις και θεατρινισμούς στο Βήμα, αλλά ο καθένας επιλέγει να λειτουργήσει με τον τρόπο που αυτός θεωρεί σωστό.
Από το 2009 μέχρι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε έναν εξαιρετικά πολιτικά πυκνό χρόνο. Για πολλούς από μας είναι σαν να πέρασαν δέκα χρόνια, γιατί ζήσαμε με οδύνη τη δίνη των γεγονότων που σήμερα μοιράζονται πολλοί μαζί με μας, με την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γράφεται και ξαναγράφεται αυτά τα δύο χρόνια η ιστορία της Ευρώπης, των χωρών, της Ελλάδας, των κομμάτων, των παρατάξεων, των πρωταγωνιστών. Στην Ευρώπη η ιστορία γράφεται και ξεγράφεται με θετικό και αρνητικό τρόπο. Έχουμε μεγάλες αλλαγές προς την οικονομική σύγκλιση και ξεπερνιέται η Συνθήκη με θετικό τρόπο, με δυνατότητα μηχανισμών και θεσμών, που μπορούν να βοηθήσουν για πρώτη φορά τις χώρες. Την ίδια στιγμή έχουμε μια διολίσθηση της Ευρώπης προς ένα μοντέλο διακυβερνητικό, όπου οι πλέον ισχυρές χώρες αποφασίζουν και κυβερνούν για τις άλλες. Ξαναγράφεται η ιστορία των χωρών, οι συμμαχίες τους, αναδιαρθρώνεται το παραγωγικό μοντέλο σε πολλές χώρες με τεράστιες κοινωνικές αναδιατάξεις και αναταραχές, γράφεται η ιστορία των κομμάτων και θα έλεγα ότι έρχονται όλοι προ των ευθυνών τους γιατί από μεγάλα λόγια και ωραίες ιδέες χορτάσαμε όλοι. Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και πρέπει να λύσουμε τα προβλήματα, γιατί κάθε μέρα που περνάει γίνονται και πιο βαθιά. Γράφεται και ξαναγράφεται η ιστορία των πρωταγωνιστών, των ηγετών σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο. Κυρίως, όμως, γράφεται και ξαναγράφεται η ιστορία των ανθρώπων, η καθημερινή ζωή των πολιτών του τόπου μας.
Φτάσαμε σε αυτή την Κυβέρνηση και στη σημερινή συζήτηση από γεγονότα που είναι δίπλα μας, που όμως τα έχουμε ξεχάσει. Θυμίζω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δύο μείζονα γεγονότα: Την ψήφιση ενός πολυνομοσχεδίου σε αυτή τη Βουλή, η οποία είχε δραματικές διαστάσεις, όπου πολλοί Βουλευτές ψήφισαν γιατί έπρεπε ως προϋπόθεση αυτό το νομοσχέδιο να ψηφιστεί για να φτάσουμε στην 26η και 27η Οκτωβρίου, η οποία σήμερα θεωρείται από όλους ανάγκη να είναι η βασική συνθήκη πάνω στην οποία θα αναδιαρθρωθεί η χώρα και θα έχει ελπίδες να βγει από το αδιέξοδο.
Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου είχε δραματικά χαρακτηριστικά για την Κυβέρνηση και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Την ίδια στιγμή θυμίζω ότι λίγες μέρες μετά την ψήφιση μιας πολύ σημαντικής συνθήκης από τον Γιώργο Παπανδρέου είχαμε συνθήκες ακυβέρνητης πολιτείας στη χώρα. Είχαμε φαινόμενα για τα οποία όλοι πρέπει να δώσουμε εξηγήσεις. Γιατί κανέναν εκτός από δυνάμεις αναταραχής δεν βολεύει μια χώρα, η οποία λειτουργεί στα όρια της δημοκρατίας και χωρίς κανόνες. Γιατί τότε δημιουργούνται οι συνθήκες οι πιο επικίνδυνες για τη δημοκρατία.
Επί δύο χρόνια καταφέραμε να αποτρέψουμε και να ανατρέψουμε τη χρεοκοπία, δηλαδή την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Σήμερα, οι συνθήκες επιδεινώνονται. Η διπλανή Ιταλία είναι σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση από μας και είναι μια χώρα δεκάδες φορές ισχυρότερη βιομηχανικά και οικονομικά. Σήμερα, αντιμετωπίζουμε και για εσωτερικούς, αλλά και για εξωτερικούς λόγους, την απειλή απώλειας ενός εθνικού κεκτημένου. Εθνικό κεκτημένο είναι το ευρώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η απειλή αυτή, αν σκεφτούμε τι μπορεί να συμπαρασύρει, ισοδυναμεί με την απειλή εδαφικής κυριαρχίας, γιατί θα χάσουμε πράγματα που κατακτήσαμε με κόπους και θυσίες ως λαός. Σε αυτή τη στιγμή ο κάθε Βουλευτής έρχεται αντιμέτωπος με την ευθύνη του όρκου που έδωσε για την πατρίδα και τον λαό. Δεν ξέρω πώς ερμηνεύεται το δημόσιο συμφέρον σε σχέση με το ατομικό ή μάλλον ξέρω πώς το ερμηνεύει η κομμουνιστική θεωρεία, αλλά έρχεται στιγμή που το εθνικό έχει πραγματική έννοια, και πάνω από όλα είναι η χώρα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλοι που μπήκαμε σε αυτή την ιστορία θα πληρώσουμε ένα μεγάλο κόστος. Κανείς δεν πρόκειται να βγει αλώβητος από αυτή την προσπάθεια. Και εμείς που αποφασίσαμε να κρατήσουμε τη χώρα στην Ευρωζώνη, που αποδεχθήκαμε ετερόκλητες που δεν τις φανταζόμασταν, που κάναμε υπερβάσεις που ήταν έξω από το δόγματα και των δικών μας χώρων, πέρα από κάθε έννοια αντίληψης πολιτικού κόστους, βεβαίως και εμείς δεν θα περάσουμε αλώβητοι. Όμως, δεν θα περάσουν αλώβητοι και αυτοί οι οποίοι συναποτελούν σήμερα το μπλοκ της δραχμής, σε συμμαχία με κερδοσκοπικά συμφέροντα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό –άθελά τους βεβαίως- οι οποίοι είτε από πολιτική επιλογή της εύκολης αριστερής ρητορείας, η οποία αναλύει τα γεγονότα, περιγράφει τα δράματα και δεν έχει καμία πρόταση, είτε γιατί δεν κατανοούν ότι οι εκλογές σήμερα που ζητούν ως μοναδικό σαφές αίτημα και πρόταση, οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση που προανέφερα.
Ήρθε η στιγμή που πρέπει να πούμε πρώτα η Ελλάδα. Πρώτα η Ελλάδα με κόστος τεράστιο για όλους. Δεν υπάρχει κανένας που δεν θα πληρώσει κόστος πολιτικό, κοινωνικό, προσωπικό για να μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την ιστορία. Αυτή η Κυβέρνηση προκαλεί βεβαίως ερωτηματικά, ενστάσεις, προκαλεί φόβο, δεν είναι για κανέναν μας εύκολο. Το πολιτικό σύστημα έχει μεγαλώσει και έχει ωριμάσει με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά που βασίζονται στις μετωπικές συγκρούσεις και στα μεγάλα λόγια.
Όμως, πρέπει να δώσουμε σε αυτή τη συνεργασία την πραγματική της διάσταση. Αυτή η Κυβέρνηση δεν είναι η κλασική Κυβέρνηση συνασπισμού των ευρωπαϊκών κεντρικών χωρών. Οι κυβερνήσεις συνασπισμού προκύπτουν μετά από εκλογές, όπου οι πολίτες έχουν μοιράσει την εκλογική τους δύναμη, έχουν απαιτήσει από τα κόμματα να συνεργαστούν με την ψήφο τους.
Επίσης, έχουν συνεργαστεί, έχουν κάνει κοινά προγράμματα και προγραμματικές συμφωνίες, έχουν τις κόκκινες γραμμές, έχουν τα χρονοδιαγράμματά τους. Εμείς αυτά δεν τα κάναμε. Γιατί; Γιατί εμείς βρισκόμαστε σήμερα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Γίνεται, λοιπόν, μια εθνική συνεργασία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με ειδική αποστολή και εδώ παίρνει την ευθύνη ο κάθε Βουλευτής χωριστά απέναντι στο καθήκον του και στην πατρίδα. Γιατί βεβαίως μπορούμε να αναλύσουμε το ρόλο των κομμάτων στη δημοκρατία, των θέσεών τους, των βαθιών διαφορών τους, των μετωπικών τους συγκρούσεων, αλλά για να υπάρξει δημοκρατία και να λειτουργήσει χρειάζεται η χώρα να είναι εθνικά ανεξάρτητη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ας μιλήσουμε πλέον με ειλικρινή λόγια. Μπορεί μια χώρα να είναι εθνικά ανεξάρτητη, όταν είναι οικονομικά εξαρτημένη και αδύναμη; Έχουμε υποχρέωση να κάνουμε ότι είναι δυνατόν, ώστε η χώρα να μπορεί να έχει την ευθύνη του παραγωγικού μοντέλου της παραγωγής πλούτου, της διανομής αυτού του πλούτου; Το να μην εξαρτάται μονίμως από τη βοήθεια, την αλληλεγγύη, τους μηχανισμούς ή τις άλλες χώρες; Θα πρέπει να απαντήσει ο καθένας πώς βλέπει αυτήν την έξοδο.
Εμείς που συνασπιστήκαμε και συνεργαστήκαμε γι’ αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή έχουμε περιγράψει το στόχο. Είναι σημαντική η δόση, γιατί αφορά τη ζωή των ανθρώπων που την επόμενη μέρα δεν θα έχουν να πάρουν μισθό, έχει μεγάλη σημασία το πακέτο των 130 δισεκατομμυρίων, γιατί θα μπορέσει να βάλει τις βάσεις να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, άρα ανάπτυξη, άρα να βγούμε από το αδιέξοδο. Θα πρέπει να απαντήσουν και τα άλλα κόμματα. Δεν μπορεί αβρόχοις ποσί να είναι οι μεν που κάνουν κριτική στους δε και οι δε να προσπαθούν να βρουν στη χώρα αδιέξοδα. Να παρουσιάσουν τη λύση στον ελληνικό λαό.
Έχουμε μπροστά μας μια πρωτοφανή συνεργασία. Αλλάζει σελίδα σε πολλά πράγματα. Είναι σαφές να ξέρουμε όλοι, όπως το περιέγραψα πριν, ποια είναι αυτή η συνεργασία. Ούτε ένα χωνευτήρι πολιτικό είναι, ούτε σημαίνει ότι έχουμε ίδιες απόψεις, ούτε ότι βγάζουμε μέσους όρους. Είμαστε κόμματα με τις θέσεις μας και συνεργαζόμαστε για συγκεκριμένους στόχους.
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η πρώτη ίσως φορά στην ιστορία της χώρας, που σε μια στιγμή μείζονος προβλήματος απειλείται η εθνική μας ανεξαρτησία. Και αυτό να το κατανοήσουμε καλά, γιατί η οικονομική μας εξάρτηση είναι κυρίαρχο στοιχείο της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Χρειαζόμαστε οικονομική ισχύ, για να μιλήσουμε για το Καστελόριζο και να το περιφρουρήσουμε ανά πάσα στιγμή, για να εκμεταλλευτούμε τα πετρέλαιά μας και για να κάνουμε ό,τι είναι αναγκαίο, για να παλέψουμε για τη χώρα μας. Αυτή, λοιπόν, τη στιγμή ιστορικά είναι η πρώτη φορά που το πολιτικό σύστημα στη χώρα δεν απαντά με διχασμό, δεν απαντά με μετωπική σύγκρουση, αλλά αποφασίζει να συνεργαστεί. Η πορεία δεν θα είναι εύκολη. Και όσοι πήραμε αυτήν την απόφαση έχουμε την ευθύνη να είμαστε ειλικρινείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα χρόνο τώρα, ίσως και παραπάνω, από πολλά κόμματα, από την πλειοψηφία της Βουλής, ακούμε απόψεις, προτάσεις Βουλευτών για εθνική συνεργασία. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το επιχείρησε το καλοκαίρι, το πρότεινε ξανά τώρα. Βουλευτές όλων των κομμάτων το έχουν θέσει επανειλημμένα ως μοναδική λύση. Η αλήθεια είναι ότι δεν καταλήξαμε μόνοι μας σε αυτήν την λύση, μέσα από εσωτερικές και εθνικές επεξεργασίες. Υπήρξε μεγάλη πίεση από τον ίδιο τον λαό, την οποία αισθανθήκαμε όλοι. Υπήρξε και απέξω. Και αυτό πρέπει να το παραδεχθούμε, γιατί δεν πρέπει να ξανασυμβεί, γιατί δεν μπορεί να μην αποφασίζουμε μόνοι μας στη χώρα μας να κάνουμε τις επιλογές που πρέπει.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υπουργού)
Κύριε Πρόεδρε, θα χρειαστώ ενάμισι λεπτό ακόμη.
Πρώτιστη σημασία έχει να εξασφαλίσουμε αυτά που έχει ανάγκη ο λαός, δηλαδή ότι έχουμε το ευρώ στο χέρι, ότι υπάρχει κλίμα το οποίο μπορεί να προσφέρει επενδύσεις. Πρέπει να κατανοήσουμε πλέον, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι μια χώρα, στην οποία όλα είναι υπό κατάληψη, όπου όλοι είναι στους δρόμους, όπου επί μήνες, από το Σεπτέμβρη και μετά, δεν λειτουργεί διοίκηση, δεν μπορούμε να πάρουμε τους φόρους, δεν λειτουργούν τα δημόσια κτήρια, οι δρόμοι, δεν είναι ένας χώρος όπου μπορούν να προκληθούν επενδύσεις, δεν είναι ένας χώρος όπου μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία, δεν μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Έχουμε, λοιπόν, μια ευθύνη σε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση: Να κατανοήσουμε ότι ο καθένας βάζει πλάτη, για να ανορθώσουμε τη χώρα.
Η επενδυτική δραστηριότητα και του εσωτερικού και του εξωτερικού είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας. Ευρώ, κλίμα, ανάπτυξη, ασφάλεια, θέσεις εργασίας είναι αυτά τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με ένα προεκλογικό κλίμα που κάποιοι είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν. Στην προεκλογική περίοδο, αντί της νηφαλιότητας, επικρατεί η όξυνση, αντί του μέτρου, η υπερβολή, αντί της πραγματικότητας, τα περί άλλου δρόμου και περί άλλης λύσης, που κανένας όμως δεν περιγράφει.
Η Κυβέρνηση θα κινηθεί φυσικά μέσα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει. Όμως, ο χρόνος των εκλογών έχει ελάχιστη σημασία μπροστά στην αντιμετώπιση δύο σοβαρών προβλημάτων στα όρια της απειλής. Το ένα είναι μια έσωθεν απειλή, να προχωρήσουμε και πάλι σε ακραίες αναταραχές και ανομία, η οποία μπορεί να δημιουργήσει πάλι το φαινόμενο της ακυβέρνητης πολιτείας που οδηγεί σε αδιέξοδο και τη δημοκρατία και την οικονομία και το δεύτερο είναι η έξωθεν απειλή, που είναι η αποβολή από την Ευρωζώνη. Είναι θέμα και της Βουλής, είναι θέμα προφανώς των Αρχηγών των κομμάτων, που είναι οι πλέον αρμόδιοι να παρακολουθήσουν την πορεία και να διαπιστώσουν τη λήξη συναγερμού για την επιστροφή στα γνωστά και καθιερωμένα της πολιτικής μας ζωής, γιατί είναι σαφές, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ένα κομμάτι της φυσιολογικής πολιτικής ζωής που ζούσαμε επί χρόνια.
Θεώρησα αναγκαίο να αναφερθώ στα παραπάνω, γιατί στο χώρο της αρμοδιότητάς μου –εννοώ στο θέμα της ηρεμίας, της συνεργασίας επί συγκεκριμένων θεμάτων και των αποτελεσμάτων- η επίτευξη συναίνεσης και συμφωνίας, ως αποτέλεσμα μακράς προσπάθειας η οποία κράτησε μήνες, είχε θετικά αποτελέσματα. Αλλάξαμε εκ βάθρων ένα σύστημα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με στόχο τα πανεπιστήμιά μας να γίνουν ανταγωνιστικά -μην φοβόμαστε τη λέξη- με όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου, γιατί είναι παγκόσμιο θέμα πλέον η παιδεία. Και το καταφέραμε, κάτι που δεν το πίστευε κανένας, με εφαρμογή του νόμου. Σήμερα, το πρώτο που δηλώσαμε –και ο κ. Αρβανιτόπουλος που ήρθε στο Υπουργείο και εγώ που δουλέψαμε μαζί, καλή τη τύχη, την προηγούμενη περίοδο, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτήν τη συναίνεση- ήταν ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος για τα πανεπιστήμια, για να αλλάξουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υπουργού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Κυρία Υπουργέ, ολοκληρώστε τη σκέψη σας και κλείστε την ομιλία σας.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Τελειώνω, με αυτό, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε ένα συγκεκριμένο και περιγεγραμμένο πρόγραμμα για αυτήν την Κυβέρνηση και ο στόχος της έχει γίνει σαφής από όλους. Όμως, η χώρα δεν παγώνει, ούτε τα μεγάλα ζητήματα μπορούν να παγώσουν. Είναι στο χέρι όλων μας ό,τι επιλογή και προτεραιότητα έχουμε από εδώ και πέρα να αποδείξουμε, ως εκεί που είναι εφικτό βεβαίως στα πλαίσια μιας τέτοιας κυβέρνησης, ότι υπάρχει συνεργασία.
Εμείς έχουμε σε εξέλιξη τέσσερα μεγάλα ζητήματα. Είναι η αναδιάρθρωση της περιφερειακής εκπαίδευσης, δηλαδή η περιφέρεια και πώς δομούνται με ένα νέο σχήμα η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι ο χώρος του λυκείου και του τεχνολογικού λυκείου, είναι το θέμα των εισαγωγικών εξετάσεων και είναι ο νόμος για την έρευνα. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα από τη διακομματική επιτροπή, με συνεργασία όλων των κομμάτων, ώστε να μπορέσουμε να τα φέρουμε στη Βουλή με τον πλέον συναινετικό τρόπο, γιατί είναι σαφές ότι στα βασικά θέματα της παιδείας η συναίνεση είναι η λυδία λίθος για το έθνος.
Έχουμε μπροστά μας πολύ δύσκολους μήνες. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα τα δύο τελευταία χρόνια, επειδή για καθέναν από εμάς ήταν μια οδύνη και την ζήσαμε, πιστεύω ότι αυτό που ζούμε τώρα είναι διδακτικό για όλους μας. Κανείς, είτε είναι τέρμα αριστερά, είτε τέρμα δεξιά, δεν μπορεί να κάθεται εκ του ασφαλούς και να πυροβολεί και να βλέπει τη χώρα να πεθαίνει.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την κ. Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργό Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Έχει ζητήσει το λόγο επί προσωπικού η κ. Λιάνα Κανέλλη.
Κυρία Κανέλλη, έχετε το λόγο
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Κυρία Κανέλλη, μιλήσατε για θεατρινισμούς. Δεν σας ζητώ να το πάρετε πίσω. Δώσατε ένα ρεσιτάλ όπερα μπούφα. Χρησιμοποιήσατε ψεύδη, όπως ότι όλα τα κόμματα ζήτησαν αυτήν τη συναίνεση. Όχι, δεν την ζήτησαν.
Μιλήσατε για έλλειψη μετωπικής σύγκρουσης. Είμαστε σε μετωπική σύγκρουση μαζί σας. Μιλήσατε για επαναφορά στη δεκαετία του ’50. Στη δεκαετία του ’50, σας διαβεβαιώ, δεν έχω την παραμικρά ευθύνη, ούτε ιδεολογική, αφού γεννήθηκα το ’54. Το ’52 οι συνεργάτες σας και οι σημερινοί συναινούντες και οι διάδοχοί τους εκτελούσαν το Μπελογιάννη.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας αντιγυρίσω τα περί θεατρινισμού, διότι όποιος εκφεύγει κυριολεκτικά από το σενάριο των λεσχών που σας έχουν πει να λέτε με ευπρεπές ύφος και δεν είναι συνομιλητής σας στο ίδιο επίπεδο, τότε μπορεί να μετατρέπει το Καστελόριζο σε ντεκόρ, την έλλειψη βιβλίων στα σχολεία μη ικανή να σας κάνει να θέλετε να παραιτηθείτε, αφού δεν μπορέσατε να δώσετε ως Υπουργός Παιδείας βιβλία στα σχολεία, που θα ήταν η στοιχειώδης αντιγραφή ενός εκ της τριμερούς. Το χαρακίρι, ελπίζω να σας το έμαθαν.
Εν πάση περιπτώσει, αν μιλάτε για συνεντεύξεις στο εξωτερικό, σας διαβεβαιώ ότι σημασία δεν έχει το ντεκόρ κάτω από το οποίο μιλάς, αλλά το περιεχόμενο το οποίο λες. Ήδη, σήμερα η μισή Ευρώπη σας, έτσι όπως την θέλετε, σας κατηγορεί για μαύρο μέτωπο. Στο μαύρο μέτωπο θα πάρετε κόκκινη απάντηση. Δεν μονοπωλείτε εσείς ούτε τον πατριωτισμό ούτε την εθνικότητα. Δεν θα κατηγορείτε στο τέλος –με συγχωρείτε, αλλά αυτό δεν είναι καν προσωπικό- ότι εμείς εδώ πυροβολούμε την πατρίδα και εσείς την σώζετε. Την κυβερνήσατε και την φέρατε εδώ, δεν την κυβερνήσαμε για να την πυροβολήσουμε. Το πιστόλι στον κρόταφό σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Μετά την παρέμβαση της κ. Κανέλλη…
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, δεν ήταν καθόλου επί προσωπικού. Επιτρέψτε μου, ένα σχόλιο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Το λόγο έχει η Υπουργός Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θα ήθελα, μετά την ομιλία της κ. Κανέλλη, να πω ότι ανάμεσα στη δημοσιογραφία, το θέατρο και την πολιτική έχω επιλέξει σταθερά την πολιτική.
ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ: Με θεατρικούς όρους, όμως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου