Δάσκαλος και μαθητής

«...Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σὲ συμβουλεύσω.
Ἁπλῶς σοῦ λέω ὅ,τι λέγω καὶ στὸν ἑαυτό μου.
Εἴμαστε καὶ οἱ δύο μαθητευόμενοι.
Ὁ ἕνας περισσότερον καιρὸν ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Αὐτὴ ἡ μαθητεία δὲν τελειώνει ποτέ, μέχρι γήρατος.
Ὅποιος μαθητὴς στὴν τέχνη μας πεῖ ὅτι ἐτελείωσε τὰ μαθήματά του
καὶ πῆρε ἀπολυτήριο, αὐτὸς εἶνε χαμένος
καὶ ἀνάξιος ἐργάτης τοῦ ἀμπελῶνος.
Ἡ ζωή μας καὶ ἡ χαρά μας εἶνε αἰωνίως νὰ ἐρευνοῦμε,
νὰ ἀγαποῦμε, νὰ σπουδάζουμε καὶ νὰ λέμε στὸ τέλος
"ἀχρεῖοι δοῦλοι καὶ ἀμαθεῖς τεχνῖται ἐσμέν".
Ὅταν παύσει ὁ ἔρωτάς μας πρὸς αὐτὰ τὰ ἔργα
καὶ ποῦμε πὼς γινήκαμε τέλειοι, παύουμε κιόλας
νὰ ζοῦμε πνευματικά, δηλαδὴ μὲ ταπείνωση...»

Φώτ. Κόντογλου