Η ιστορική αφυδάτωση και το ιδεολόγημα περί μυθικής κατασκευής του έθνους

Του Θύμιου Παπανικολάου

«...Αλήθεια ποιες κοινωνικές δυνάμεις προωθούν σήμερα αυτού του είδους τις θεωρίες; Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Του ιμπεριαλιστικού πολυεθνικού κεφαλαίου. Το τέλος της Ιστορίας, τα «ανοικτά σύνορα», η κατεδάφιση των εθνικών κρατών και η κονιορτοποίηση της κοινωνικής συνείδησης, της Ορθοδοξίας και της «εθνικής μνήμης» αποτελούν τους κεντρικούς προσανατολισμούς της Νέας Τάξης και το κύριο έργο των απολογητών του κεφαλαίου. Όσοι δεν το βλέπουν αυτό, είναι τυφλοί…»

ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα υλοποιούνται οι «προτάσεις» του νεοταξικού ευαγγελίου Κίσσινγκερ. Μια Κεντρική στρατηγική συνιστώσα είναι η αφυδάτωση της ελληνικής ιστορίας και κυρίως της Επανάστασης του 1821.
Το νέο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού («Ιστορία στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια»), με το οποίο καλείται να διαπαιδαγωγηθεί η νέα γενιά των Ελλήνων, κακοποιεί βάναυσα την Ιστορία. Την Επανάσταση του 1821 δεν την αφυδατώνει απλώς τη δολοφονεί! Η «νέα» αυτή «ιστορία» αποτελεί την επίσημη κηδεία της Επανάστασης του ’21!

Η Επανάσταση αυτή που διαμόρφωσε το ανεξάρτητο και ανυπόταχτο αγωνιστικό πνεύμα (αυτό που «τρόμαζε» τον Κίσσινγκερ) του ελληνικού λαού αποστειρώνεται και δολοφονείται κυριολεκτικά. 32 μόνο σελίδες αφιερώνονται (από τις 140 του βιβλίου!) στο ’21 με σκανδαλώδη «στεγνό» τρόπο, με ολοκληρωτική αφαίρεση όλων των στοιχείων που αφορούν αυτό ακριβώς το αγωνιστικό πνεύμα!!!

Το βιβλίο έχει πολλές «οικονομικές» αναλύσεις σχετικές με την Επανάσταση και αποκρύπτει εντελώς τα μεγάλα ηρωικά γεγονότα, τις μάχες και τις θυσίες του ελληνικού λαού στον αγώνα για την ελευθερία: Δερβενάκια, Χάνι Γραβιάς, καταστροφές Χίου, Ψαρών, Μεσολόγγι, Μανιάκι κ.ά.

Παρουσιάζει τους οπλαρχηγούς που κρατήσανε ζωντανό τον Αγώνα στα κρίσιμα σημεία περίπου ως συμφεροντολόγους και προνομιούχους. Το μόνο που δεν επιχειρείται ακόμα είναι τούτο: Να κατηγορήσει ανοικτά τον Κολοκοτρώνη, το Νικηταρά, τον Καραϊσκάκη και τους άλλους αγωνιστές ως …τρομοκράτες και «αναρχικούς»!!!

Διαγράφει επίσης το λόγο για τον οποίο έγινε η Επανάσταση, δηλαδή τη σκλαβιά και την τυραννία της οθωμανικής δεσποτείας με τα παιδομαζώματα, τα χαράτσια κλπ. Και αυτό γίνεται, γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να ξεχάσει τον αγώνα για την ελευθερία του και να συνηθίζει στη νέα δουλεία του που επιδιώκεται μέσω της εισαγωγής υποτακτικών ισλαμικών μαζών.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά που αλλοιώνει, παραποιεί και «καταργεί» αυτό το νεοταξικό ιστορικό εγχειρίδιο.

Το περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ σε σειρά τευχών ασχολείται και θα ασχολείται συστηματικά με αυτά τα ζητήματα. Έχει κάνει και ολόκληρο αφιέρωμα πάνω σε αυτή την απροκάλυπτη επίθεση που επιχειρείται εναντίον της ελληνικής ιστορίας, με τον τίτλο: «Η Ιστορία στο χειρουργείο της Νέας Τάξης».
Επίσης το ηλεκτρονικό περιοδικό «ΑΝΤΙΒΑΡΟ», πρώτο από όλους ανέδειξε, από όλες τις πλευρές, το θέμα με σωρεία αναλύσεων. Μαζεύει σήμερα υπογραφές κατά του πολιτικού αυτού εγκλήματος, απαιτώντας την απόσυρση αυτής της ντροπής.

ΠΡΕΠΕΙ να κινητοποιηθούμε και να ενισχύσουμε αυτή την ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ πρωτοβουλία του «Αντίβαρου»…




Ακαδημαϊκές σοφιστείες

Οι καθεστωτικοί και «επιδοτούμενοι ιστορικοί» που αποτελούν σήμερα το «αριστερό» ακαδημαϊκό κατεστημένο ανησύχησαν από τις αντιδράσεις κατά του ιστορικού εξαμβλώματος που παρουσίασαν ως ιστορία και ιδιαίτερα από την πρωτοβουλία του «Αντίβαρου» και τη συρροή των υπογραφών. Με τη νευρική βιασύνη του καθεστωτικού υπάλληλου και την «επιστημονική νηφαλιότητα» του ιδεολογικού απολογητή έσπευσαν να ειρωνευτούν την κρίση και την αγανάκτηση των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι «ειδικοί» οι Έλληνες πολίτες να κρίνουν τα ιστορικά εγχειρίδια, μας είπαν. Θα αφήσω ασχολίαστη αυτή την αυτοκρατορική, νεοφασιστική αντίληψη. Ούτε θα σχολιάσω τα απολογητικά ιδεολογικά τους δόλια τεχνάσματα. Τους δίνω αξία. Θα υπογραμμίσω μόνο τούτο: Αν βγάζανε τους ιδεολογικούς τους φακούς θα έβλεπαν και πάρα πολλούς «ειδικούς», μελετητές της ιστορίας και της κοινωνίας μέσα στις υπογραφές. Επίσης θα όφειλαν, αν είχαν τα ιστορικά κότσια να ανασκευάσουν και να απορρίψουν τις ιστορικές μελέτες ιστορικών γιγάντων της ελληνικής ιστοριογραφίας. Γιατί αυτά που «λανσάρει» η «αντί-ιστορία» της Ρεπούση βρίσκονται σε κατάφορη αντίθεση με τους μεγάλους ιστορικούς όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων…

Θα προβώ όμως σε κάποιες πολύ συνοπτικές παρατηρήσεις σχετικά με την «ιδεολογική μήτρα» αυτής της νέας αυτοκρατορικής αντίληψης περί ιστορίας.

Οι «νέοι» αυτοί «επιδοτούμενοι ιστορικοί», που όπως ανάφερα αποτελούν τους οργανικούς διανοούμενους των «Νέων Ιδεών», το «αριστερό» ακαδημαϊκό κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης, στοχεύουν πιο μακριά: Στον πλήρη αποχρωματισμό της εθνικής και ιστορικής συνείδησης. Θέλουν να «αποδείξουν» ότι η εθνική υπόσταση ενός λαού, το έθνος και η ιστορική συνείδηση αποτελούν «ιδεολογικές κατασκευές»!

Προσλαμβάνουν τα δικά τους φορμαλιστικά εξαμβλώματα, δηλαδή τις δικές τους ιδεολογικές κατασκευές ως επιστημονική βάση και χαρακτηρίζουν ως ιδεολογική κατασκευή την έννοια του έθνους κλπ.
Ευτυχώς που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι «μαρξολόγοι» και οι «αριστεροί» υπάλληλοι του καθεστώτος για να μας πουν ότι οι κλασικοί του Μαρξισμού δεν κατάφεραν να «ανακαλύψουν» τις μυθικές ιδεολογικές κατασκευές των εθνών…

Αυτά τα φορμαλιστικά ιδεολογήματα των «νεωτεριστών» καταρρέουν, αν τα τοποθετήσεις σε μεθοδολογική βάση: Η ιστορική διαμόρφωση της έννοιας του έθνους και οι δοσμένες κοινωνικές σχέσεις που γέννησαν το έθνος-κράτος δεν αποτελούν ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ.

Ακόμα και οι δοξασίες ή τα μυθικά στοιχεία που ζυμώθηκαν και βιώθηκαν στην κοινωνία, σε μια μακρόχρονη ιστορική διαδικασία, αποτελούν στοιχεία της πραγματικότητας. Κάθε τι που ιστορικά αποτυπώνεται στην κοινωνική συνείδηση αποτελεί πραγματικότητα και όχι ιδεολόγημα και μύθο. Ιστορικά γεγονότα, όπως οι μεγάλες εθνικές επαναστάσεις διαμορφώνουν καταλυτικά, μέσα από μια διαλεκτική, ταξικά αντιθετική διαδικασία, την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Αυτή η εθνική συνείδηση που ενσωματώνει τις αγωνιστικές μνήμες και πολιτισμικές παραδόσεις δεν είναι μύθος. Αν δεχτούμε ότι είναι μύθος, όπως λένε όλοι αυτοί των «Νέων Θεωριών» της «Νέας Εποχής», τότε και η Γαλλική Επανάσταση ή η Επανάσταση του ’21 ( για να περιοριστούμε μόνο σε αυτές) ΕΙΝΑΙ ΜΥΘΟΙ. Μα αυτό δεν θέλουν να αποδείξουν σήμερα όλες αυτές οι «νέες θεωρίες»;

Την Ιστορία θέλουν να εξατμίσουν, τις ζωντανές δυνάμεις και την «ψυχή» των λαών θέλουν να αποστειρώσουν, να αφαιρέσουν από το χρόνο και τον τόπο κάθε περιεχόμενο και να τα μετατρέψουν όλα σε φόρμες εννοιών για να καταλήξουν:. «τα έθνη απλώς είναι ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΙΚΕΤΑ».

Μόνο με αυτή τη μεθοδολογική τοποθέτηση αντιλαμβάνεται κανείς το πώς, αυτά τα ακαδημαϊκά φορμαλιστικά νεοταξικά σοφίσματα αποτελούν δολοφονία της μαρξιστικής διαλεκτικής, δολοφονία της μαρξιστικής θεωρίας περί της κοινωνικής συνείδησης.


ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πολιτικό κριτήριο.

Το Γενικό: Η ιστορία του προλεταριακού επαναστατικού κινήματος δεν αντιμετώπισε ποτέ στον πρακτικό αγώνα τα έθνη σαν μυθικές κατασκευές. Το προλεταριάτο συγκροτήθηκε ως τάξη μέσα στο έθνος-κράτος, αγωνίστηκε μέσα σε αυτό, κατοχύρωσε τις κατακτήσεις μέσα σε αυτό, συνέβαλε στον εμπλουτισμό και στη διαμόρφωση της «εθνικής συνείδησης». Επ’αυτού είναι άπειρα τα κείμενα των κλασικών του Μαρξισμού. Αλλά και μόνο το κομμουνιστικό μανιφέστο είναι αρκετό για να δείξει ότι οι «νέες θεωρίες» είναι αυτές που αποτελούν ιδεολογικούς μύθους.

Το ειδικό πολιτικό κριτήριο: Αλήθεια ποιες κοινωνικές δυνάμεις προωθούν σήμερα αυτού του είδους τις θεωρίες; Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούν; Του ιμπεριαλιστικού πολυεθνικού κεφαλαίου. Το τέλος της Ιστορίας, τα «ανοικτά σύνορα», η κατεδάφιση των εθνικών κρατών και η κονιορτοποίηση της κοινωνικής συνείδησης, της Ορθοδοξίας και της «εθνικής μνήμης» αποτελούν τους κεντρικούς προσανατολισμούς της Νέας Τάξης και το κύριο έργο των απολογητών του κεφαλαίου. Όσοι δε το βλέπουν αυτό είναι τυφλοί…

Δεύτερο ειδικό πολιτικό κριτήριο. Ποιοι σε όλα τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας ταχθήκανε στην πλευρά του ιμπεριαλισμού; Είναι εκείνοι που πρεσβεύουν αυτές τις «νέες θεωρίες». Παραδείγματα: Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σχέδιο Ανάν, Οτσαλάν, για να περιοριστώ μόνο σε αυτά. Οι ίδιοι δεν είναι που ευθυγραμμίζονται με τους σχεδιασμούς του πλανητικού ιμπεριαλισμού για τη διαίρεση των υπαρκτών εθνικών κρατών και την κατασκευή προτεκτοράτων; Και δεν είναι αντίφαση να πλασάρεις τα νέα ιδεολογήματα περί μυθικών εθνικών κατασκευών και ταυτόχρονα να αγωνίζεσαι για την κατασκευή «εθνικών μειονοτήτων» και τη συγκρότησή τους σε «ανεξάρτητο» κράτος ( «Μακεδονία» κλπ)!!!
Τέλος, για κάποιους «τροτσκιστές» που υποκλίνονται στα «νέα δόγματα» τους παραπέμπω στα κείμενα της ίδιας της 4ης Διεθνούς. Μέσα σε αυτά δεν υπάρχουν τέτοιες νέες «αποκαλύψεις» περί μυθικών κατασκευών.

Στις Αποφάσεις που ψηφίστηκαν στο 14 Συνέδριο της 4ης Διεθνούς διαβάζουμε: «Η πάλη των τάξεων ξεκινά ακόμα, όπως το είχαν προσδιορίσει οι κλασικοί του μαρξισμού από τον Μαρξ έως τον Τρότσκι, σε εθνικό επίπεδο και ότι ο στρατηγικός ορίζοντάς της παραμένει η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας σε εθνικό επίπεδο».

Και παρακάτω: «Ο θεμιτός αλλά μακρινός στόχος μιας παγκοσμιοποίησης των αγώνων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για παθητικότητα, παραίτηση ή και προσαρμογή στη φιλελεύθερη δυναμική». Αυτές οι «νέες θεωρίες» εκεί οδηγούν…

Και σε άλλο σημείο: Για σχεδόν δύο αιώνες το έθνος-κράτος υπήρξε η λειτουργική μορφή μέσα στην οποία η αγορά αγαθών και κεφαλαίων, η αγορά εργασίας, και ο χώρος των πολιτικών θεσμών αρθρώνονταν».
Οι «μαρξιστές» λακέδες της Αυτοκρατορίας «ανακάλυψαν» ότι οι ΔΥΟ αυτοί αιώνες ήταν «μυθική κατασκευή». Αυτό λέει και ο Φουκουγιάμα…


Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Ρεσάλτο Φεβρουαρίου 2007